ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΜΑ ΟΛΟΦΩΤΕΙΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΣΙΑ

ΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ

Θυμάμαι όταν πήγαινα δευτέρα λυκείου έμεινα στην ίδια τάξη

ήμουν τότε ακόμη τόσο νέος και ντρεπόμουν

κυρίως ανησυχούσα πως θ’ αντιδράσουν οι δυο γονείς

μια μεταμεσονύχτια ώρα προχωρούσα λυπημένος

στα σοκάκια της Αθήνας

ώσπου βρέθηκα απροσδόκητα μπρος σε κάποιον  άστεγο

«δείχνεις ότι είσαι  πολύ στεναχωρημένος παιδί μου, γιατί;» με ρώτησε

εξήγησα ποιός ήταν ο λόγος όσο πιο απλά και σύντομα μπορούσα

«δεν έχεις ανάγκη εσύ μη την φοβάσαι τέτοια θλίψη» είπε εκείνος

είδε ότι παραξενεύτηκα έτσι συνέχισε να μιλάει χαμογελώντας

(φαινόταν λες κι ήταν σχεδόν ευτυχισμένος):

«ΑΠ’ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Ο ΣΟΦΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΦΟΙΤΑ»

ευγνώμων για ένα τόσο συνετό γνωμικό του ‘δωσα εκατό δραχμές

ενώ απομακρυνόμουν ακούστηκε σαν κάποιος απόηχος νυχτερινός

καθώς μ’ ευχαρίστησε λέγοντας χαμηλόφωνα:

«αν ποτέ χρειαστείς βοήθεια εγώ θα είμαι συνέχεια εδώ για σένα

αφού η πόρτα μου είναι όπως καταλαβαίνεις πάντα ανοιχτή

ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΞΕΦΟΡΤΩΝΕΤΑΙ

ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΧΡΗΜΑ

ΞΑΛΑΦΡΩΝΕΙ ΤΗ ΨΥΧΗ ΑΠΟ ΒΑΡΟΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ»

έκτοτε πέρασαν χρόνια πολλά

σπούδασα πήρα πτυχία τρία

δηλαδή έκανα έως και διδακτορικό!

(μάλιστα σε Λονδρέζικο πανεπιστήμιο κιόλας)

όμως δάσκαλο τόσο επιβλητικό μα συγχρόνως ευγενικό, ταπεινό

όσο ήταν εκείνος ο άστεγος δεν ξανασυνάντησα.

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2017

ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ, ΠΑΤΗΣΙΑ, ΑΘΗΝΑ

03/01/2017

Sivert Høyem – Sleepwalking Man

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Τι παράξενο!

αν κάποτε ένα  βράδυ αλλοτινό

δεν ένιωθα πικραμένος τόσο

ώστε προχωρούσα λες κι ήμουν υπνοβάτης

χαμένος στην Αθήνα μέσα

σαν σε λαβύρινθο

γιατί είναι μικρή πολύ μ’ αρχαία αυτή η πόλη

[ΑΡΧΑΙΑ ΑΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ…

ΠΟΛΗ ΠΟΛΥ…ΜΙΚΡΗ]

ίσως να μην είχαν διασταυρωθεί

ποτέ οι δρόμοι μας

κύριε ? πως θα σ’ αποκαλέσω

εσένα που με βρήκες κοιμισμένο

πάνω στα βήματά μου

αφού ούτε καν γνωρίζω τ’ όνομά σου

perhaps the “MOST DELIGHTFUL MAN

I WILL EVER MEET”

ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΟΙΠΟ:

ΚΥΡΙΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΛΕΗΣΟΝ

O WAKE ME NOT

O WAKE ME NOT

MY SLEEPWALKING MAN

ΕΛΕΗΣΟΝ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ

Τι παράξενο!

αν κάποτε ένα  βράδυ αλλοτινό

δεν ένιωθα πικραμένος τόσο

ώστε προχωρούσα λες κι ήμουν υπνοβάτης

χαμένος στην Αθήνα μέσα

σαν σε λαβύρινθο

γιατί είναι μικρή πολύ μ’ αρχαία αυτή η πόλη

MIKRO Auti i poli

60’s Greek Pop ”Super Mix No 3” – ”THE OLYMPIANS” slow collection.

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΣΚΑΛΑΣ

Έχω τόσο πολτο-ποιημένη ψυχή

ώστε μερικές φορές όταν ανεβαίνω

τις σκάλες του πατρικού σπιτιού

νιώθω πως είμαι ένα ελάχιστο συννεφάκι

που παλεύει να σκαρφαλώσει

τη πιο ψηλή βουνοκορφή

ή κάποιο κύμα καθώς περιφέρεται άσκοπα

πάνω κάτω

στα θαλάσσια σκαλοπάτια

κάτω πάνω

κι όλα μέσα μου γίνονται άνω κάτω

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΣΚΑΛΑΣ