ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΠΕΡΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ) ΤΩΝ: ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, Federico García Lorca, Φερνάντο Πεσσόα, ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ, ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ, ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, Ε.Χ. Γονατάς, Κική Δημουλά, Αλεξάκης Ορέστης, ΗΛΙΑΣ ΤΑΛΑΝΤΙΔΗΣ,  Έμιλυ Ντίκινσον, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΡΟΥΚ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, Nicanor Parra, ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ. ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ,  ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ, VICTOR HUGO, ΜΑΤΣΟΥΟ ΜΠΑΣΟ, Κομπαγιάσι Ίσσα,  Μοσλέχ Εντίν Σααντί, Έζρα Πάουντ, Μοχάμεντ Χάκι ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ.

Velda Pine Moth emerging – expanding wings

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ (ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΙΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ): Ε.Π.Μπλαβάτσκυ (Φωνή της Σιγής), Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ (Μίλησε, Μνήμη), ΑΛΕΞΗΣ ΚΥΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ (Τρία Παραμύθια του)), ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΝΑΜΠΟΚΟΦ  (Μίλησε Μνήμη), Τσβετάν Τοντόροφ (Βιογραφία της Ρωσίδας ποιήτριας Μαρίνα Τσβετάγιεβα), Έρη Ρίτσου (Κόρη του Γιάννη Ρίτσου, Η ΜΑΥΡΗ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ), Erri De Luca (Το βάρος της πεταλούδας).

GIANT CECROPIA MOTHS ON CACOON

Αναφέρουμε επίσης δυο κείμενα για τους: Λέοναρντ Κοέν,

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Αναφέρουμε επίσης και την ταινία: ΠΟΙΗΣΗ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ.

 

Butterfly Courtship

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ: LUCAS KING, WOODKAH, MARIA CALLAS, ISTVAN SKY KEK EG, KVAZAR, DUKE ELLINGTON, CELIN DION, MARIAH CAREY, TOM WAITS-BOB DYLAN, MARTY ROBBINS, VAL DOONICAN, BOB LIND, JOHN DENVER, DOLLY PARTON, HEART, LLOYED COLE, JOAN OSBORNE, I HATE THE SUN, LENNY KRAVITZ, BEE GEES, SHOCKING BLUE, GRAHAM PARKER, THE MISSION, JAMIROQUAI, MARGARITA ZORBALA, DAED BUTTERFLIES, ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ-ΜΑΝΟΣ ΞΥΔΟΥΣ, SHONEN KNIFE, THE VERVE, IRON BUTTERFLY, THE BOO RADLEYS, KYLIE MINOGUE, MACHINES OF LOVING GRACE, AEROSMITH, SCORPIONS ΚΑΙ THE 69 EYES.

Live Monarch Foundation – How to fix a broken butterfly wing

ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ:  ΤΑ ΑΣΙΑΤΙΚΑ ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΑ (THE BUTTERFLY DREAMS), THE BUTTERFLY PEOPLE, THE BUTTERFLY CHILD, ….ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΛΛΑ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ!

Eastern Tiger Swallowtail Lifecycle

FINALLY, WE CONCLUDE WITH:

1. Lovehoney Venus Butterfly 10 Function Hands-Free Vibrator

AND

2. AN ARTICLE ON Sex Determination: Why So Many Ways of Doing It?

Every five-years or so, Butterfly Conservation and its partners publish a ‘state of the nation’ assessment of the UK’s butterflies. Drawing from our world-leading recording and monitoring schemes, these influential reports set out the key results for butterfly species, highlight the implications of recent research and policy initiatives, and make recommendations for the conservation of UK butterflies and wider biodiversity.

The State of the UK’s Butterflies 2015 report contains new long-term (since 1976) and 10-year analyses of butterfly trends from the UK Butterfly Monitoring Scheme (UKBMS) and the Butterflies for the New Millennium (BNM) recording scheme. Tens of thousands of volunteers taking part in these schemes, or other projects such as the Wider Countryside Butterfly Survey and Big Butterfly Count that feed into them, ensure a comprehensive and statistically robust evidence-base to inform our assessment of the state of the UK’s butterflies.

Key findings include:

• The new analyses provide further evidence of the serious, long-term and ongoing decline of UK butterflies, with 70% of species declining in occurrence (based on the BNM distribution data) and 57% declining in abundance (based on the UKBMS) since 1976.

• Overall, 76% of the UK’s resident and regular migrant butterfly species declined in either abundance or occurrence (or both) over the past four decades. By comparison, 47% of species increased in one or both measures. This is of great concern not just for butterflies but for other wildlife species and the overall state of the environment.

• Multi-species indicators show that both habitat specialist butterflies and wider countryside species decreased significantly in abundance and occurrence. Indeed, a number of wider countryside species (e.g. Wall, Small Heath) now rank among the most severely declining UK butterflies. The destruction and deterioration of habitats as a result of land-use change (e.g. intensification of agriculture, changing woodland management) are still considered the prime causes of long-term decline among habitat specialist butterflies in the UK. However, the factors responsible for the decreases of wider countryside species are not well understood.

• The minority of UK butterflies that have fared well since the 1970s have increased their distributions, most likely as a response to climate change. However, the latest research into UK butterfly responses to climate change suggests that we should no longer assume that southerly-distributed species will necessarily benefit in the future. Species’ responses are much more variable than previously realised and the increasing frequency of extreme climatic events, predicted in many climate change scenarios, may have serious implications for butterfly populations.

• Set against this gloomy backdrop are some important glimmers of hope. Trends over the past decade show that the long-term declines of some threatened species have been halted and small recoveries seen in some areas. Examples include the Duke of Burgundy, Pearl-bordered Fritillary and Dingy Skipper. Landscape-scale conservation projects targeting threatened species have proved successful and should be rolled out to cover more species in more landscapes.

• Ten-year trends show that 52% of species decreased in abundance and 47% decreased in occurrence. While this indicates a generally improving situation, the declines of some threatened species (e.g. Wood White, White Admiral) show little signs of abating and, worryingly, populations of some common species (e.g. Gatekeeper, Essex Skipper) have dwindled in recent years. Even for those species where declines have recently been halted, population levels and distributions are much smaller than they once were. The conservation of the UK’s butterflies remains an enormous challenge.

Butterflies are the best-studied UK insects by far, providing vital insights into the changing state of wider biodiversity and the ecosystem services that depend upon it, as well as an important opportunity for the general public to engage with conservation, citizen science and the natural world. Restoring butterfly populations across the UK, in gardens, urban green spaces and the countryside, is likely to bring substantial benefits to innumerable other species but also to the health, wealth and well-being of the human population.

 The report was written and produced by Butterfly Conservation and the Centre for Ecology & Hydrology.

BUTTERFLY CONSERVATION

Beautiful Butterflies & The Best Relaxing Piano – Sleep Relaxing Music

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΟΙΚΕΙΑ

Στο μαξιλάρι που πέθανες μια πεταλούδα οικεία γέρασε

κρεβάτια, σπίτι, βήματα όλα σβήνουν

ύστερα θα ‘ρθουν οι καινούργιοι μικροί χρόνοι

μονοπάτια δευτερολέπτων

και μετά η κάθε φωτιά σβήνει από μόνη της

όπως ο θάνατος πεθαίνει κάποια ημέρα…

όταν η πεταλούδα εκείνη γεννιόταν

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2017

Oh Butterfly Sad Meera High Quality Elite Vision Original

 Φερνάντο Πεσσόα

Π Ο Ι Η Μ Α Τ Α   Τ Ο Υ   Ε Τ Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Υ   Α Λ Μ Π Ε Ρ Τ Ο   Κ Α Ε Ϊ Ρ Ο

«Όποιος έχει λουλούδια ανάγκη τον Θεό δεν έχει»

XL

 

Μια πεταλούδα περνά από μπροστά μου
Και για πρώτη φορά παρατηρώ στη Δημιουργία
Ότι δεν έχουν χρώμα ή κίνηση οι πεταλούδες,
Κανονικά, όπως χρώμα ή άρωμα δεν έχουν τα λουλούδια.
Χρώμα είναι αυτό που χρωματίζει της πεταλούδας τα φτερά
Κίνηση είναι αυτό που υπεισέρχεται στην κίνηση της πεταλούδας

Άρωμα είναι αυτό που αρωματίζει του λουλουδιού τη μυρωδιά.
Η πεταλούδα είναι μονάχα πεταλούδα
Και το λουλούδι, απλά ένα λουλούδι.

PTEROEN

Dance of the Butterflies

Federico García Lorca,

«Τα Μάγια της Πεταλούδας»

(μουσική:Χρίστος Θεοδώρου, λιμπρέτο: Μιχάλης Γελασάκης)

Κύριοι: Η κωμωδία που πρόκειται να ακούσετε ταπεινή είναι και σε σκέψεις θα σας βάλει. Μια κωμωδία σπασμένη στα δύο από αυτόν που θέλει να σκίσει το φεγγάρι αλλά σκίζει την καρδιά του. Ο έρωτας που πάντοτε με αστεία και καταστροφές περνάει απʼ των ανθρώπων τις ζωές, σε τούτη την περίπτωση περνάει μέσα από ένα λιβάδι απόμερο. Ένα λιβάδι που έντομα το κατοικούν και μέχρι πριν λίγο καιρό η ζωή τους ήρεμη ήταν και γαλήνια. Ανέμελα ήταν τα έντομα και το μόνο που τα ένοιαζε ήταν ήσυχα κι ωραία να πίνουνε τις δροσοσταλίδες τους και να ανατρέφουν τα παιδιά τους μέσα στον άγιο φόβο των θεών τους.
Από συνήθεια αγαπιόντουσαν και δίχως έγνοια καμιά.
Ο έρωτας
απʼ τους γονείς περνούσε στα παιδιά
σαν ένα κόσμημα αρχαίο και πολύτιμο που το πρώτο έντομο έλαβε από τα ίδια τα χέρια του Θεού.
Τα έντομα αυτά απολαμβάνανε τον έρωτα κάτω από το νοτισμένο χορτάρι τόσο ήρεμα όσο και η γύρη των λουλουδιών στον αέρα παραδίδεται.

Όμως μια μέρα… μια μέρα βρέθηκε ένα έντομο που από τον έρωτα πιο πέρα θέλησε να πάει.
Και από ένα όραμα
ένα όραμα
που πολύ μακριά από τη ζωή του βρισκόταν
αραχνοπιάστηκε…
Ίσως με μεγάλη δυσκολία να διάβασε κάποιο βιβλίο με στίχους
κάποιο βιβλίο που πάνω στο γρασίδι το εγκατέλειψε κάποιος ποιητής
από εκείνους τους λίγους που έρχονται στο λιβάδι
και ίσως και να φαρμακώθηκε από εκείνον τον στίχο που λέει
“Σε αγαπώ, γυναίκα άπιαστη’.
Γιʼ αυτό λοιπόν, όλους εσάς παρακαλώ ποτέ να μην ξεχνάτε στα λιβάδια βιβλία με στίχους και ποιήματα.
Μεγάλη απελπισία στα έντομα αυτό μπορεί να φέρει.
Η ποίηση που συνέχεια ρωτά γιατί τα αστέρια τρέχουνε
βλαβερή πολύ μπορεί να αποβεί για μία άγουρη ψυχή…
Και είναι ανώφελο επίσης να σας πω πως το μικρό μας το ζωάκι πέθανε.
Είναι που ο Θάνατος συχνά σε Έρωτα μεταμφιέζεται!
Πόσες πολλές φορές ένας πελώριος σκελετός που κουβαλάει του Χάρου το δρεπάνι
και που μέσα σε βιβλία προσευχών τον βλέπουμε ζωγραφισμένο
δεν παίρνει τη μορφή μιας γυναίκας μόνο και μόνο για να μας εξαπατήσει και να μας ανοίξει του σκοταδιού τις πύλες!
Ο μικρός Έρωτας συχνά κοιμάται μάλλον
μέσα στις άδειες κόγχες του κρανίου του.
Και σε πόσα πολλά παλιά παραμυθάκια ένα λουλούδι, ένα φιλί ή μια ματιά μονάχα δεν κάνουν τη φριχτή δουλειά του μαχαιριού!

Ένα παλιό αερικό του δάσους που θαρρείς και δραπέτευσε από κάποιο βιβλίο του μεγάλου του Σαίξπηρ
και που μόνο του στα λιβάδια τριγύριζε
βαστάζοντας με πατερίτσες τα μαραμένα του φτερά
αφηγήθηκε στον ποιητή ετούτη τη μυστική και σκοτεινή ιστορία κάποιο φθινοπωρινό δειλινό, την ώρα που τα κοπάδια έφευγαν μακριά.
Και τώρα… και τώρα ο ποιητής σε εσάς την αφηγείται με τον δικό του μελαγχολικό τρόπο.
Αλλά πριν ξεκινήσουμε, θέλω να σας κάνω την ίδια παράκληση με εκείνη που έκανε κι εκείνο το παλιό αερικό … κάποιο φθινοπωρινό δειλινό την ώρα που τα κοπάδια έφευγαν μακριά.
Αλήθεια, γιατί τα καθαρά κι αστραφτερά έντομα που όλο χάρη κινούνται μέσα στα χορτάρια σάς προκαλούν αποστροφή;
Και γιατί σε εσάς τους ανθρώπους που γεμάτοι αμαρτίες και αθεράπευτα ελαττώματα είστε, σας προκαλούν αηδία τα όμορφα σκουλήκια που ήσυχα στο λιβάδι σεργιανούν και λιάζονται μέσα στο κρύο πρωινό;
Τί λόγο αλήθεια έχετε της Φύσης τα μικρά ετούτα πλάσματα να τα υποτιμάτε;

Όσο την πέτρα και το σκουλήκι βαθιά δεν αγαπάτε
στη βασιλεία μέσα τού Θεού δεν πρόκειται να πάτε.
Κι ακούστε και κάτι άλλο που το παλιό αερικό είπε στον ποιητή:
“Όπου να ʽναι έρχεται των ζώων και των φυτών η Βασιλεία.
Ο άνθρωπος απʼ τον δημιουργό του θα λησμονηθεί και μόνο τα ζώα και τα φυτά κοντά στο φως του θα βρεθούνε.
Να πας ποιητή και να πεις στους ανθρώπους ότι ο έρωτας με την ίδια ένταση γεννιέται σε κάθε πλάσμα τής ζωής.
Ότι ο ρυθμός που έχει το φύλλο που λικνίζεται
ίδιος είναι με τον ρυθμό τού μακρινού αστεριού.
Ότι τις ίδιες λέξεις που λέει μια πηγή μες στη σκιά
τις ίδιες λέξεις και με τον ίδιο τον σκοπό κι η θάλασσα τις ψέλνει.
Να πεις του ανθρώπου να είναι ταπεινός.
Όλα στη Φύση όμοια είναι!’.
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια τού παλιού αερικού.
Και τώρα ακούστε την κωμωδία. Μπορεί και να σας πιάσουνε τα γέλια σαν θα ακούσετε τα έντομα αυτά σαν τα παιδιά και σαν τους έφηβους τα λόγια τους να λένε. Κι αν τύχει απʼ την κωμωδία μας δίδαγμα να βγάλετε καλό, εκείνο με τις πατερίτσες το παλιό το αερικό να πάτε να το βρείτε και να του πείτε ευχαριστώ κάποιο ήσυχο δειλινό την ώρα που τα κοπάδια φεύγουν.
`
[Από τον Πρόλογο του έργου]

`

Για όλα! Για όλα!
ο άντρας μου φταίει.
Βάρβαρη των Ποιητών η Φύτρα!
Κι η Μοίρα τους Βάρβαρη κι αυτή!
Του κόσμου η πιο μεγάλη Συμφορά είναι να είσαι Ποιητής.
Κι αν ήτανε στο χέρι μου,
Όλους!
Όλους στο πυρ το εξώτερο θα τους έκαιγα!

[απόσπασμα από τον μονόλογο της κυρίας Σκαθαρίνας]

`

Μετάφραση: Δημήτρης Τσεκούρας

ΠΟΕΙΝ

Sad Piano Music – The Butterfly

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ “ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ”

Σʼ έχει λαβώσει ο έρωτας

Και πώς το ξέρω μη ρωτάς

Εμείς τα χρόνια τα παλιά

Δεν βγάζαμε ούτε μιλιά

Τώρα μου λες παραβολές
Μισόλογα κι υπερβολές
Μα τότε είχαμε ντροπή
Ρώτα όποιον θες να σου πει.

Και όλοι έχουνε να λένε
Για την Αγία Σκαθαρίνα
Που έχει χρώμα σαν τα κρίνα
Και παρθένα έμεινε

Έξι χρόνια έζησε
στον κόσμο μας επέζησε
Κι εγώ μονάχα δυο μηνών
μοιάζω γριά εκατό χρονών

ΠΟΕΙΝ

Butterfly Dance – Yanni

Τα μάγια της Πεταλούδας του F.G. Lorca στο Σύγχρονο Θέατρο σε μορφή Μιούζικαλ για παιδιά κάθε ηλικίας από 9 Νοεμβρίου, κάθε Σάββατο στις 3 μ.μ. και στις 6 μ.μ. και Κυριακή στις στις 3 μ.μ.

Tο ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ και η Σχολή Θεάτρου «Δήλος» – Δήμητρα Χατούπη, εγκαινιάζουν τη συνεργασία τους για τα επόμενα χρόνια, με τη συμμετοχή αποφοίτων της σχολής σε παραστάσεις- συμπαραγωγή των δυο οργανισμών.

Οι παραστάσεις παρουσιάζονται στο πλαίσιο του χειμερινού προγράμματος του Σύγχρονου Θεάτρου.

Η πρώτη σύμπραξη είναι μια παράσταση του σημαντικού κειμένου της παγκόσμιας παραγωγής, «Τα μάγια της πεταλούδας» του F.G. Lorca, διασκευασμένου σε μιούζικαλ, που απευθύνεται σε νέους και παιδιά όλων των ηλικιών.

Τα μάγια της πεταλούδας…

Είναι το πρώτο θεατρικό έργο του ποιητή F.G. Lorca. Πρόκειται για μια κωμωδία με πρωταγωνιστές τα έντομα που κατοικούν σΆ ένα λιβάδι όπου η ζωή κυλά ήρεμα. Ο νεαρός Lorca ταυτίζεται με τον πρωταγωνιστή της κωμωδίας του, τον νεαρό Σκαθαράκο που διψά για μια ζωή γεμάτη ποίηση και ελευθερία. Πάνω σΆ αυτόν τον καμβά ο ποιητής πλέκει και ανατρέπει την καθημερινότητα της ζωής των εντόμων του, δημιουργεί μια κοινωνία που μπαίνει σε κρίση, εξαιτίας της παράξενης φύσης του Σκαθαράκου – ποιητή, που επιμένει στην αναζήτηση της ελευθερίας. Όλα ανατρέπονται και η κρίση ανάμεσα στα έντομα βαθαίνει, όταν εμφανίζεται μια πληγωμένη πεταλούδα. Ο Σκαθαράκος την ερωτεύεται και θέλει να την κρατήσει κοντά του. Όμως τελικά η πεταλούδα, υπακούοντας στην ελεύθερη φύση της, πετά για το δικό της κόσμο.

Στην παράστασή μας, οι ηθοποιοί μεταμορφώνονται στην πολύχρωμη κοινότητα των εντόμων του Lorca, και μέσα από την πρωτότυπη μουσική, το τραγούδι, το χορό, στήνουν έναν καινούργιο τρόπο αφήγησης του κλασσικού αριστουργήματος.

Η αναζήτηση της Ελευθερίας, ο Έρωτας, η Ανατροπή – βασικές ανησυχίες των εφήβων και ζητούμενα του ποιητή, γίνονται άξονες της παράστασής μας και η θεατρική πράξη γίνεται η δική μας απάντηση στο δύσκολο αίτημα του ανθρώπου για ελευθερία.

Ο Χρίστος Θεοδώρου έγραψε τη μουσική πάνω στο λιμπρέτο του Μιχάλη Γελασάκη και παρέδωσαν αυτό το υλικό στη χορογράφο και σκηνοθέτιδα Νικολέτα Ξεναρίου και όλοι μαζί έχουν δουλέψει για πάνω από ένα χρόνο, ώστε με τη συνέργεια της σκηνογράφου Κωσταντίνας Κρίγκου, να μας παραδίδουν σήμερα αυτή τηπαράσταση.

`

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μουσική: Χρίστος Θεοδώρου

Λιμπρέτο: Μιχάλης Γελασάκης

Σκηνοθεσία: Νικολέτα Ξεναρίου

Δραματουργική Επεξεργασία: Κωστής Καπελώνης

Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνα Κρίγκου

Μουσική Διδασκαλία:Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου

Β.Σκηνοθέτη: Μαντώ Κεραμυδά

ΠΟΕΙΝ

Oh Butterfly Meera High Quality Elite Vision Original

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΙΤΡΙΝΑ

Κίτρινα ἀερόπλοια ξάφνου γέμισαν τὸν οὐρανὸ
ἄλλα μικρὰ κι ἄλλα μεγάλα
κίτρινοι σκελετοὶ κούναγαν τὰ χέρια
καὶ οὐρλιάζαν

ὅπως καὶ κίτρινες κανάρες μεγάλες
πεταλοῦδες μὲ πόδια μικρῶν παιδιῶν ποὺ
κρέμονταν
μαζὶ μ᾿ ἀστέρια κίτρινα ποὺ δὲν τὰ γνώριζαν
καὶ τὰ μισοῦσαν

ἀπὸ τὴ γὴ κοίταζαν κίτρινοι
οἱ ἀστροναῦτες

δὲν τὸ περίμεναν

ΝΕΚΤΑΡ

The Last Butterfly

 ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

 ΑΣΑΗ

Ὅταν ἀνέβαινες στὸ βουνὸ
ἐσὺ κατέβαινες στὴν πεδιάδα
νὰ κυνηγᾶς ψυχὲς
νὰ κυνηγήσεις ἄσπρες πεταλοῦδες
καὶ τὶς περνᾶς σὲ ἀσημένια ψιλὰ σύρματα
γιατί ὁ ἴδιος εἶσαι σὺ αὐτὸς ποὺ ἀνεβαίνει
κι αὐτὸς ποὺ κατεβαίνει
δὲν εἶναι λοιπὸν ἡ πεταλούδα, πεταλούδα
ἡ πεθαμένη δὲν εἶναι πεθαμένη

οὔτε ὁ τάφος, τάφος της
– Ἀσάη! σοῦ ἐφώναξα λοιπὸν
ὅπως σου ἔλεγα ἐγὼ τὶς σκάλες κατεβαίνοντας
ἐγὼ ὁ ἴδιος τὶς σκάλες ἀνεβαίνοντας
καὶ λίγο ἔλειψε νὰ τσακιστοῦμε
ἐγὼ τραβώντας γιὰ τὸν Οὐρανὸ
ἐγὼ πέφτοντας κατακόρυφα
φωνάζοντας κι οἱ δυὸ μαζί:

– Ἀσάη Ἑσμέ! Ἑσμὲ Ἀσάη!

ΝΕΚΤΑΡ

Madame Butterfly – Maria Callas

Στην Αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο στάδιο μεταμόρφωσης από την κάμπια, «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού».

Πασίγνωστος είναι και ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής, η οποία απεικονίζονταν με φτερά πεταλούδας, μιας και η πεταλούδα συμβολίζει την ψυχή. Απεικονίσεις σε αγγεία δείχνουν ένα παιδί (συνήθως) ή νεαρή κοπέλα με φτερά πεταλούδας να βγαίνει από το στόμα του νεκρού. Αυτή, είναι η ψυχή που ελευθερώνεται με την τελευταία πνοή θανάτου της ύλης.

 Η μεταμόρφωσή τους από την στιγμή της γέννησης, σε μορφή κάμπιας (προνύμφες), είναι τεράστια. Έχουν σκωληκόμορφο σώμα και μασητικό στοματικό τύπο, ενώ συχνά διαθέτουν μεταξοειδείς αδένες και με τα λεπτά στρώματα μεταξιού που παράγουν, δημιουργούν ένα κουκούλι, στο οποίο εισέρχονται και μετατρέπονται σε χρυσαλίδες. Όταν βγαίνουν από το κουκούλι, έχουν πλέον τη μορφή ενήλικης πεταλούδας. Οι πεταλούδες είναι φυτοφάγες και συχνά το μεγαλύτερο τμήμα τους παρουσιάζει περιπτώσεις σεξουαλικού διμορφισμού. Τα Λεπιδόπτερα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τα ομοιόνευρα, στα οποία οι τέσσερις φτερούγες παρουσιάζουν όμοιες πτυχώσεις και τα ετερόνευρα στα οποία οι πίσω φτερούγες έχουν μειωμένες πτυχώσεις.

«Υπάρχει ένας ρομαντικός μύθος σχετικά με τις πεταλούδες αλλά δεν ισχύει ότι  ζουν μόλις 24 ώρες» λέει ο κ. Κούτσης καi  εξηγεί: «Ο μέσος χρόνος ζωής μιας πεταλούδας είναι 8-10 ημέρες και αυτό επειδή  είναι σχετικά ευαίσθητη και έχει διάφορους  θηρευτές.   Αν μπορούσε κανείς να τις προστατεύσει από τους κινδύνους που τις  απειλούν, θα μπορούσαν να ζήσουν και 15  ημέρες.  Πρέπει δε να ξέρετε ότι υπάρχουν και είδη στα οποία το στάδιο της πεταλούδας  διαρκεί για έναν χρόνο.  Τα είδη αυτά αδρανοποιούνται κατά τη διάρκεια του θέρους, επανεμφανίζονται τον Οκτώβριο με Νοέμβριο, πέφτουν σε χειμερία νάρκη και εμφανίζονται εκ νέου την άνοιξη για να ζευγαρώσουν».

PYROESSA

[Acrobatics] Butterflies in Dream

 Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΣΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ

Εξαιτίας της ομορφιάς τους, της δύναμης της πτήσης και της πλήρους μεταμόρφωσής τους οι πεταλούδες απαντώνται συχνά και στους μύθους των Βορειοαμερικανών Ινδιάνων.  Σε ένα από τα πρώιμα ανθρωπολογικά άρθρα του, ο Grinnell, αναφέρεται σε μια βασική πεποίθηση των Μπλάκφουτ, ότι τα όνειρα έρχονται στον ύπνο με μια πεταλούδα.

Το σύμβολό τους για την πεταλούδα ήταν ένα σχέδιο που έμοιαζε με μαλτέζικο σταυρό με έναν βραχίονα οριζόντιο και το άλλο κάθετο.  Το σύμβολο ζωγραφιζόταν σε ένα οίκημα για να δείξει ότι το ύφος και η μέθοδος διαμόρφωσης του οικήματος διδάχθηκαν στον ιδιοκτήτη σε ένα όνειρο.

Ήταν επίσης η συνήθεια των γυναικών της φυλής να φτιάχνουν τα μαλλιά τους κότσο έτσι ώστε να μοιάζουν με φτερά πεταλούδας.

Ακόμα κεντούσαν το σύμβολο της πεταλούδας σε ένα μικρό κομμάτι δέρματος ελαφιού και να το έδενουν στα μαλλιά του μωρού τους, όταν ήθελαν να το κοιμήσουν. Ταυτόχρονα ψιθύριζαν ένα νανούρισμα, ζητώντας από την πεταλούδα να έλθει και να κοιμήσει το παιδί τους.Η καθαρή ομορφιά της πεταλούδας ερμηνεύεται σε ένα μύθο των Παπάγκο. Σύμφωνα με τον μύθο, ο δημιουργός ένιωσε θλίψη για τα παιδιά, όταν συνειδητοποίησε ότι το πεπρωμένο τους ήταν να γεράσουν και να γίνουν αδύναμα πλάσματα. Μάζεψε, λοιπόν, τα όμορφα χρώματα από διάφορες πηγές όπως το φως του ήλιου, τα φύλλα, τα λουλούδια, και ο ουρανός.

 Έβαλε τα χρώματα σε ένα μαγικό σακκούλι και το παρουσίασε στα παιδιά. Όταν εκείνα το άνοιξαν, οι χρωματισμένες πεταλούδες πέταξαν έξω ελεύθερες, γοητεύοντας τα παιδιά που δεν είχαν δει ποτέ τίποτα τόσο όμορφο.  Οι πεταλούδες τραγούδησαν κι έκαναν τα παιδιά ακόμα πιο ευτυχισμένα. Όμως, τα πουλιά παραπονέθηκαν στο δημιουργό γιατί οι πεταλούδες ήταν τόσο όμορφες και μπορούσαν να τραγουδούν όπως τα πουλιά.

Για αυτό ο δημιουργός απέσυρε από τις πεταλούδες τη δυνατότητα να τραγουδούν. Από τότε, αν και όμορφες, παραμένουν σιωπηλές.

PYROESSA

Natural beauty – Butterflies

ΙΑΠΩΝΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ

 Επίσης, και στον ιαπωνικό μύθο της λευκής πεταλούδας είναι εμφανής η άποψη πως η λευκή πεταλούδα είναι η ψυχή της γυναίκας του γέροντα, που πέθανε νέα και έφυγε νωρίς από τη ζωή του. 

Η ψυχή επιστρέφει να οδηγήσει τον αγαπημένο της στο πέρα κόσμο, όταν εκείνος δεν μπορεί πια να περιποιηθεί τον τάφο της και να της τραγουδήσει, όπως είχε ορκιστεί.  

Η πεταλούδα εδώ δε συμβολίζει απλά την ψυχή αλλά και τη δυνατότητα επικοινωνίας της με τον αισθητό κόσμο. Πρόκειται λοιπόν για ένα σύμβολο που με την αλλεπάλληλη παρουσία του στο παγκόσμιο πλέγμα των μύθων υποδηλώνει μια σχέση ανάμεσα σε αυτή τη ζωή και την άλλη και τα στάδια μιας εξελικτικής μεταμόρφωσης.

«Ήμουν πριν άνθρωπος που ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα ή μήπως είμαι τώρα πεταλούδα που ονειρεύεται ότι είναι άνθρωπος;» – Τσουάνγκ Τζου

PYROESSA

 

Butterfly Dreams

Η Ψυχή σαν Πεταλούδα, Θεά Μητέρα και Διπλός Πέλεκυς

Η πεταλούδα στους παραδοσιακούς πολιτισμούς ήταν σύμβολο της ψυχής, επειδή αλλάζει από γήινη κάμπια, μέσω διάλυσης σε ουράνιο φτερωτό πλάσμα. Υποδηλώνει αναγέννηση και ανάσταση και όπως και ο διπλός πέλεκυς είναι ένα σύμβολο της Μεγάλης Θεάς.

Οι Ελληνες απεικόνιζαν την Ψυχή των νεκρών σαν μικρά φτερωτά όντα, ως πτηνά, νυκτερίδες, χρυσαλλίδες, τα οποία καλούνται και “ψυχές”.

Στην Ινδία μία άσπρη πεταλούδα είναι ένα πνεύμα νεκρού, ενώ στον Χριστιανισμό ήταν σύμβολο Ανάστασης, επειδή τα στάδια της ανάπτυξής της είναι ζωή, θάνατος και Ανάσταση. Μερικές φορές απεικονίζεται στο χέρι του Χριστού. Από τις Μυκήνες του 1500πΧ, προέρχεται αυτή η πεταλούδα, που αντιπροσωπεύει την Μεγάλη Μητέρα. Οπως και εκείνη, έτσι και η πεταλούδα, περιέχει μέσα της όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις, και την υπόσχεση των μελλοντικών γεννεών. Το σχήμα θυμίζει τον Μινωικό διπλό Πέλεκυ.

Από τις Μυκήνες του 1500πΧ, προέρχεται αυτή η πεταλούδα, που αντιπροσωπεύει την Μεγάλη Μητέρα. Οπως και εκείνη, έτσι και η πεταλούδα, περιέχει μέσα της όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις, και την υπόσχεση των μελλοντικών γεννεών. Το σχήμα θυμίζει τον Μινωικό διπλό Πέλεκυ.

Από την Μινωική Κρήτη σε σφραγιδόλιθο βλέπουμε αυτήν την πεταλούδα, με απλωμένα φτερά, που έχουν σχήμα ματιού και συμπληρώνονται κάτω από τρείς ομόρροπες καμπύλες γραμμές.  Το σώμα είναι ατρακτόσχημο, με λεία επιφάνεια. Επίσης έχουν βρεθεί πεταλούδες σε σφραγίδες στα Γουρνιά, στην Κνωσό, στην Αγ. Τριάδα, στο Ρούτσι της Πύλου. 

Ο Evans τονίζει την συμβολική σημασία της παράστασης της πεταλούδας, όπως και της χρυσαλλίδας, για την Αθανασία της Ψυχής. Πιστεύει ακόμη ότι οι σφραγίδες με πεταλούδες κατέχουν μαγική δύναμη, για την προφύλαξη από τα πνεύματα.

PYROESSA

Road to Zongo

 Οι παραστάσεις πεταλούδας και μέλισσας στα χθόνια ιερά του Catal Huyuk, αφήνουν να εννοηθεί το αρχικό συμβολικό νόημα του κύκλου της ζωής και του θανάτου που υπόκειται στις μορφές αυτές.

Σε ένα δακτυλίδι από την Λακωνία, το οποίο βρέθηκε το 1889 στον θολωτό τάφο του Βαφειού, εικονίζονται δύο μορφές μία αντρική (σκιρτητής-θυρσοτινάκτης) και μία γυναικεία (χορεύτρια-νύμφη), σε οργιαστικό χορό. (Στάθης Βάλλας, Μινω-Μυκηναικός Διόνυσος). Στα αριστερά του άνδρα υπάρχει ένα δένδρο και πάνω από τον ώμο της γυναίκας υπάρχει μικρό έντομο, που ο Evans το χαρακτήρισε “χρυσαλλίδα”.

 

 Αν παρατηρήσουμε καλύτερα, στο κεφάλι της Νύμφης φαίνεται μία μεταμόρφωση. Το μακρόσυρτο πρόσωπο, στο οποίο τα αναγνωριστικά μέρη λείπουν σχηματίζει ένα σώμα εντόμου, πεταλούδας ή μέλισσας. 

Ο Evans αναφέρει ότι πάνω από το κεφάλι της χορεύτριας διακρίνεται μία χρυσαλλίδα. Επειδή και η χρυσαλλίδα είναι στην πραγματικότητα μία νύμφη, που εξέρχεται σε νέα μορφή ζωής, μέσα από ένα αραχνο’ύ’φαντο πέπλο (αιγίς), σαφώς καθαρή και αμίαντη.  Δίπλα από την χρυσαλλίδα είναι ένα στάχυ, που συμβολίζει την γονιμότητα, την ευ-καρπία.

PYROESSA

The Song of the Butterfly

Ε.Π.Μπλαβάτσκυ

“Βιβλίο των Χρυσών Κανόνων”

 Στη “Φωνή της Σιγής”, που η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ μετέφρασε,- μεταφέροντας έτσι στην Δύση αποσπάσματα από το “Βιβλίο των Χρυσών Κανόνων”, ένα αρχαίο έργο της Ανατολής, που ήταν γραμμένο στην Ιερατική γλώσσα “Senzar”-, συναντάμε την ίδια αντίληψη για την Ψυχή σαν Πεταλούδα.

 

Kvazar: Dreams of butterflies

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ ΤΟΥ ΠΟΡΟΥ

Κάθε χρόνο
κατὰ τὸ μήνα Αὔγουστο
εἰσβάλλει στὸ προαύλιο
τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Πόρου
ἡ μαύρη πεταλούδα τοῦ Μοναστηριοῦ
πετάει ἀπὸ πέτρα σὲ πέτρα
τὰ παιδιὰ προσπαθοῦν
νὰ τὴν πιάσουν
ἀλλὰ δὲν τὸ κατορθώνουν

εἶναι ἡ Ἅγια-Πεταλούδα
τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Πόρου
πετάει ἀπὸ πέτρα σὲ πέτρα
μόνο γιὰ λίγες μέρες
κι ὕστερα χάνεται
γιὰ νὰ ξαναεμφανιστεῖ
πάλι τὸν ἄλλο Αὔγουστο
ἡ Ἅγια μαύρη-Πεταλούδα
τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Πόρου…

ΝΕΚΤΑΡ

Duke Ellington Black Butterfly Berlin 1969

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Ὁ κῆπος

Μύριζε πυρετὸς
κῆπος δὲν ἤτανε αὐτὸς
κάτι παράξενα ζυγαριὰ μέσα του
περπατοῦσαν
στὰ χέρια τὰ παπούτσια τους
φοροῦσαν
τὰ πόδια τους ἦταν μεγάλα ἄσπρα
καὶ γυμνὰ

κάτι κεφάλια σὰν ἄγρια φεγγάρια ἐπιληπτικὰ
καὶ κόκκινα τριαντάφυλλα ξάφνου
φυτρώνανε
γιὰ στόματα
ποὺ ὁρμοῦσαν καὶ τὰ ξέσκιζαν
οἱ πεταλοῦδες-σκύλοι

ΝΕΚΤΑΡ

© Ἐκδόσεις Κέδρος καὶ Μίλτος Σαχτούρης

Ἀπὸ τά: Ποιήματα (1945-1971)· Ἐκδόσεις Κέδρος, 2000.

Butterfly in epic slow motion

 ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ

ΕΙΚΟΣΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ, 15

Μ’ αρέσει άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς, η φωνή μου εμένα δε σε φτάνει.

Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας κι ότι ένα φιλί, μου φαίνεται, στα χείλη σου τη σφραγίδα του βάνει.
Κι όπως τα πράγματα όλα ποτισμένα είναι από την ψυχή μου, έτσι αναδύεσαι κι εσύ μες απ’ τα πράγματα, ποτισμένη απ’ τη δική μου ψυχή.

Του ονείρου πεταλούδα, της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι, σαν όπως μοιάζεις και στη λέξη μελαγχολία, καθώς ηχεί.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτιά. Κι άμα κλαις μου αρέσεις, απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.

Κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς, η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σ’ αγγίξει: Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας μες στη δική σου σιωπή.
Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή τη δικιά σου που είναι απέριττη σα δαχτυλίδι αρραβώνων και που λάμπει σαν αστραπή.

Είσαι όμοια η νύχτα, αγάπη μου, η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη. Απόμακρη και τόση δα κι απ’ αστέρια φτιαγμένη είναι η δικιά σου σιωπή.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία. Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.

Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο – μου αρκεί για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα.

ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ

Celine Dion ♥ My Heart Will Go On ♥ Butterflies

ΟΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΤΟΥ ΝΑΜΠΟΚΟΦ

Το πάθος τού συγγραφέα της Λολίτας για τις πεταλούδες και οι υπέροχες ζωγραφιστές αφιερώσεις.

«Αν το πρώτο βλέμμα μου το πρωί έψαχνε τον ήλιο, η πρώτη σκέψη μου πήγαινε πάντα στις πεταλούδες που θα έφερνε στη ζωή».

[Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ — Μίλησε, Μνήμη]

Μια από τις πιο γνωστές λεπτομέρειες για τη ζωή και την προσωπικότητα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ είναι η ξεχωριστή αγάπη που έτρεφε από μικρό παιδί στις πεταλούδες. Κάθε ταξίδι που έκανε ποτέ είχε ως απώτερο σκοπό το να επιδοθεί στο αγαπημένο του χόμπι και υπάρχουν δεκάδες φωτογραφίες του, από κάθε ηλικία, με περιβολή περιπάτου και μια τεράστια απόχη στο χέρι.

Η μελέτη της πεταλούδας ήταν όμως κάτι πιο σοβαρό για τον Ναμπόκοφ από ένα απλό χόμπι. Ήταν τέτοιο το ενδιαφέρον του για τα όμορφα λεπιδόπτερα ώστε, παράλληλα με το συγγραφικό του έργο, υπήρξε εθελοντικά επιμελητής στο Μουσείο Συγκριτικής Ζωολογίας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και, μάλιστα, έχει εκδόσει και σχετικές επιστημονικές μελέτες ως αυτοδίδακτος λεπιδοπτερολόγος.

Το πάθος του αυτό βρήκε την έκφρασή του τόσο μέσα στα λογοτεχνικά βιβλία του — όπου υπάρχουν σχετικές αναφορές— όσο και σχεδιάζοντας τα όμορφα πλάσματα, και μάλιστα, συχνά, σε υπέροχη λεπτομέρεια. Ο ίδιος ξεκίνησε δύο βιβλία για τις πεταλούδες, με σκέψεις, όνειρα, σχέδια, μελέτες, κείμενά του, αλλά δεν τελείωσε κανένα από τα δύο και μόλις το 2000 όλο αυτό το υλικό κυκλοφόρησε σε έναν τόμο 782 σελίδων με τον τίτλο Nabokov’s Butterflies. Μέσα στην ανθολογία αυτή θα βρει κανείς και τα περισσότερα από τα υπέροχα σκίτσα του Ναμπόκοφ με τα οποία συνήθιζε να στολίζει τις λευκές σελίδες βιβλίων πριν τα χαρίσει στη γυναίκα του Βέρα, στο γιο του Ντιμίτρι και —σπανιότερα— σε αγαπημένους φίλους προσδίδοντάς τους έτσι ανεκτίμητη αξία.

Ιδού ένα δείγμα από αυτές τις τρυφερές μα και πανέμορφες αφιερώσεις:

DIMART

THIS IS A BUTTERFLY! (Scanning Electron Microscope)

Λέοναρντ Κοέν

Μην παίζετε τις λέξεις

DOCTV

Mariah Carey – Butterfly (from Around the World)

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

«Το ΄να μου χέρι κρατεί μέλισσα θεόρατη, τ΄άλλο στον αέρα πιάνει πεταλούδα που δαγκάνει »

(Οδυσσέας Ελύτης,  Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ – Κορίτσι). Το τραγούδι του κοριτσιού μελοποιήθηκε το 1982 και ο τίτλος του τραγουδιού είναι «Γεια σου κύριε Μεναξέ».

GEAOLYMPOU

By request: Slow motion butterflies with real time video 

ΑΛΕΞΗΣ ΚΥΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Τρία βιβλία με ιστορίες και ζωγραφιές, εμπνευσμένα από τρεις μεγάλους ποιητές, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο, τον Εγγονόπουλο. Γιατί ξεχωρίσατε αυτούς τους τρεις να γνωρίσετε στα παιδιά; Αλέξης Κυριτσόπουλος: Το σπίτι του ζωγράφου Χατζηκυριάκου-Γκίκα έγινε μουσείο για τους ζωγράφους και συγ-γραφείς της εποχής του, τη γενιά του ’30. Το μεταμόρφωσαν από κατοικία και ατελιέ ζωγράφου σε μουσείο, προσθέτοντας έργα, χειρόγραφα και φωτογραφίες της μεγάλης παρέας. (Γι’ αυτό ίσως θα έχουμε μια άλλη ευκαιρία να μιλήσουμε. Εγώ είχα πάει τότε που ζούσε ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας μια φορά και είχα μαγευτεί. Αλλά είπαμε, άλλη φορά.) Για ποιητές αυτής της γενιάς αρχίσαμε να χτίζουμε βιβλία. Γιατί και τα βιβλία τα χτίζουμε. Δεν τους ξεχώρισα, απλώς

 

«Λικνίζεσαι στα ποιήματα, σερφάρεις»

«Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος με υπομονή και υπερηφάνεια», γράφει ο Γιάννης Ρίτσος, κι εσείς ζωγραφίζετε ένα κορίτσι να κυνηγάει πεταλούδες ακόμη και μέσα στην καταιγίδα. Τα ποιήματα μας κάνουν να αγαπάμε τον τόπο μας πιο δυνατά; Α. Κ.: Οι πεταλούδες είναι παιδιά της καταιγίδας. Σαν να λέμε βγήκαν από το άσχημο σκουλήκι. Αυτό δεν είναι μυστικό, αλλά κρύβει μυστικά. Τα ποιήματα μας κάνουν να αγαπάμε την αλήθεια. Και ο τόπος μας χρειάζεται αλήθεια. Τα χωράφια δεν καλλιεργούνται με ψεύτικο ιδρώτα.

Τα τρία παραμύθια του Αλέξη Κυριτσόπουλου, εμπνευσμένα από τα ποιήματα των τριών μεγάλων ποιητών  μας, του Γιώργου Σεφέρη, του Νίκου Εγγονόπουλου και του Γιάννη Ρίτσου, κυκλοφορούν στη σειρά «“Αν διάβαζα” ποιητές της γενιάς του ’30» από τις εκδόσεις  Ίκαρος σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη.

Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά γνώρισε τη ζωγραφική στο Παρίσι.Η ζωγραφική του φιλοξενείται σε γκαλερί, σε βιβλία, δίσκους βινυλίου, CD και αφίσες. Έχει ζωγραφίσει µουσικά θεάµατα και έχει δηµιουργήσει «κινούµενη ζωγραφική» ή, αλλιώς, κινούµενα σχέδια. Μερικές φορές γράφει και ζωγραφίζει δικά του βιβλία. Άλλες πάλι ζωγραφίζει βιβλία που έχουν γράψει άλλοι.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Tom Waits and Bob Dylan – Butterfly Kisses

 Ε.Χ. Γονατάς

Οι πεταλούδες

Μέσα σε κλουβιά ήτανε πεταλούδες τεράστιες που πλήρωνες δύο τάλληρα και τους χάιδευες τα φτερά κι έμενε μια νυχτιά στην παλάμη σου η σφραγίδα του βελούδου τους, τα ωραία τους μαύρα-κίτρινα χρώματα και μια μυρωδιά γύρης μεθυστική.

Πιο πολύ στις γυναίκες άρεσε αυτή η διασκέδαση. Ερχονταν από μακριά, μόνο και μόνο για ν’ ανοίξουν τα πλατιά, πολύχρωμα εκείνα φτερά. Υστερα τρύπωναν γύρω τα περιβόλια, κάθονταν κάτω απ’ τις μηλιές κι αδιαφορώντας για τα τραγούδια και τα καλέσματα των αμαξάδων, φιλούσαν, φιλούσαν με πάθος το χέρι τους που είχε αγγίξει την πεταλουδα.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

SLOW Motion Butterfly Puddling – Smarter Every Day 80

Κική Δημουλά

Γας Ομφαλός

[…]

Ταξιθέτριες πέτρες στο θέατρο.

Στη σειρά των επισήμων κάθονται θυμάρια.

Τζαμπατζήδες θεατρόφιλοι βράχοι τριγύρω

κρέμονται σκαρφαλωμένοι στον απόηχο.

Στον κορυφαίο ρόλο της η τραγωδός αυλαία.

Ενθουσιώδους παρακμής χειροκροτήματα∙

μπιζάρουν μέλισσες κι άλλα βομβώδη

μελιστάλακτα κεντριά, αιώρησης κάνιστρα

με φρεσκοκομμένες πεταλούδες

ραίνουν την πρωταγωνίστρια ερμηνεία μας.

[…]

ΧΑΙΡΕ ΠΟΤΕ, 1988

Marty Robbins – Fly Butterfly Fly

Στο «Γας ομφαλός» παρακολουθούμε το μοναχικό περίπατο μιας γυναίκας στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών και τις σκέψεις της για τη φθορά, την απώλεια και τον υπαρξιακό φόβο που προκαλεί η επαφή με τις ορατές συνέπειες του χρόνου πάνω στα πράγματα. Ο τίτλος παραπέμπει στη γλυπτή παράσταση που ήταν τοποθετημένη στο άδυτο του ναού του Απόλλωνα και, σύμφωνα με την αρχαία αντίληψη, σηματοδοτούσε το κέντρο του τότε γνωστού κόσμου.

Ίσως όμως να συνδέεται και με την επικέντρωση του νου της αφηγήτριας στο αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε (ο σύζυγός της Κικής Δημουλά είχε πεθάνει δυο χρόνια πριν δημοσιευθεί η συλλογή).

Η είσοδός της σημερινής επισκέπτριας στον αρχαιολογικό χώρο γίνεται παράλληλα με μία αρχαία πομπή, όπου προπορεύονται οι αρχές, ακολουθούν οι βασιλείς και οι πολέμαρχοι, οι προσωποποιημένοι αιώνες, οι παλλακίδες και οι σωματοφύλακες. Οι σαρκοφάγοι, που επαναλαμβάνονται με έμφαση, υποδηλώνουν το μοτίβο της φθοράς και του θανάτου. Όλη η διαδικασία υπογραμμίζει την ανθρώπινη ματαιοδοξία και ματαιότητα μπροστά στην αναπόδραστη φθορά και τελικά το θάνατο.

Με τη χρήση σουρεαλιστικών εικόνων, τα στοιχεία της φύσης (βράχοι, μέλισσες, πεταλούδες) διαπλέκονται με τα στοιχεία του θεάτρου (ταξιθέτριες, θεατρόφιλοι, αυλαία, πρωταγωνίστρια), όπου κυρίαρχο ρόλο παίζει η «ενθουσιώδης παρακμή».

Η ποιήτρια ψάχνει μάταια να βρει την πληρότητα μέσα από τα απομεινάρια της αρχαιότητας που αντικρίζει στο μουσείο των Δελφών αλλά αντικρίζει μόνο σπαράγματα: το κάτω μέρος του σώματος μιας γυναίκας ή την ασπίδα ενός νεκρού πολεμιστή.

Οι αντιθέσεις του «κάποτε» και του «τώρα» διατρέχουν το ποίημα μέσα από πυκνά και ευρηματικά σχήματα όπως «σπασμένες αρτιότητες» (σπασμένες = τώρα, αρτιότητες = κάποτε) ή «εμφιαλομένο λάλον ύδωρ» (εμφιαλωμένο = τώρα, λάλον ύδωρ = κάποτε).

Ο περίπατος της ποιήτριας τελειώνει με τον αρχαίο κόσμο να βγαίνει τραυματισμένος από την επαφή του με τη σύγχρονη πραγματικότητα, αφού κυριαρχεί η εμπορευματοποίηση (καντίνες, σάντουιτς, αναψυκτικά).

Η ιστορία χαράσσει αλλά και χαράσσεται, πληγώνει, ΠΤΟΕΙ, ταράζει, φοβίζει.

Η ποιήτρια συναντιέται με τις προσωπικές οδυνηρές της μνήμες.

«Γας ομφαλός», κέντρο της ζωής, είναι η φθορά και ο θάνατος.

POSTMODERN

Butterfly Farming IS AMAZING – (Full Life Cycle) – Smarter Every Day

Αν με μετρήσεις με φωνές και πεταλούδες

θα μ’ έβρεις πιο μεγάλο απ’ το κλουβί μου.

Κι ωστόσο, πες μου, πώς χωρώ εδώ μέσα;

-Αλεξάκης Ορέστης-

Val Doonican – Elusive Butterfly

ΗΛΙΑΣ ΤΑΛΑΝΤΙΔΗΣ

Πόσες και πόσες γενιές έχουν περάσει  κι όμως αυτό  το χαρούμενο παιδικό τραγουδάκι  «Μια ωραία πεταλούδα σ’ ένα κάμπο μια φορά… » ακούγεται  και μαθαίνεται στα παιδιά μας  μέχρι και σήμερα, αναλλοίωτο μέσα από το χρόνο, με την βοήθεια των γιαγιάδων και των μητέρων μας, οι οποίες μας το μεταλαμπαδεύουν υπομονετικά κι ακούραστα. Ένα τραγουδάκι που  δε θα το χαρακτήριζε κανείς καθόλου απλό ή τυχαίο, αν δεν ανατρέξουμε να βρούμε τις ρίζες του που χρονολογούνται  πριν  140 χρόνια!

Δημιουργός  αυτού του όμορφου παιδικού τραγουδιού ήταν ο καθηγητής Ηλίας Τανταλίδης, κρητικός στην καταγωγή. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τρανταλιδάκης  με πατέρα τον Ανδρέα Τρανταλιδάκη και μητέρα τη Φωτεινή Δημητρίου. Είχε γεννηθεί στο   Φανάρι  στην  Κωνσταντινούπολη  το 1818. Από πολύ μικρός είχε έφεση στην ποίηση, σπούδασε στην Πατριαρχική Σχολή του Γένους, στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης καθώς και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1840-1844). Η πρώτη έκδοσή του, ποιητικές συλλογές τα «Παίγνια ή Ποιημάτια Διάφορα» 1839 ήταν αυτή που τον καθιέρωσε  ως έναν από τους πιο δημοφιλείς ποιητές της εποχής του. Η γνωστή μας «Πεταλούδα» καθώς τα «Άσματα εις Ευρωπαϊκήν Μελωδίαν» 1876, και τα « Άσματα άνευ Ευρωπαϊκής μελωδίας » 1878 ανήκουν στη συλλογή των παιδικών και σχολικών τραγουδιών.

 

Ο νεαρός Ηλίας Τανταλίδης σε ηλικία 26 χρόνων αρχίζει να χάνει την όρασή του. Παρά το γεγονός της οριστικής απώλειας της όρασής του το 1845 ,όχι μόνο δεν καθίσταται ανήμπορος να συνεχίσει το έργο του αλλά ένα χρόνο αργότερα διορίζεται ως καθηγητής τριάντα χρόνια των Ελληνικών Γραμμάτων και της Ρητορικής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης! Έλαβε το οφφίκιο του << Μεγάλου Ρήτορος >> του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Επίσης συνέχυσε το έργο του , δεν έγραφε αφού δεν έβλεπε αλλά υπαγόρευε σε άλλους διάφορα επιγράμματα, βιογραφικά κ.α. Στη λαμπρή πορεία του περιλαμβάνονται έργα φιλολογικού και εκκλησιαστικού περιεχομένου, καθώς και λαογραφικού χαρακτήρα.  Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης ως άνθρωπος τόσο από την νεολαία χάριν του έργου του, όσο και για το ότι θεωρούταν ένας από τους πιο δημοφιλείς ποιητές της εποχής του. Ήταν από τους εκπροσώπους του Ελληνικού ρομαντισμού. Τρανή απόδειξη αποτελεί ο τίτλος που του είχε αποδοθεί  « αηδών και κύκνος του Βοσπόρου»! Θεωρώντας τον, λοιπόν, ως έναν από τους μεγαλύτερους δασκάλους του Γένους, ήταν απόλυτα φυσικό πως με την έκδοση της ποιητικής του συλλογής το 1976 στην Αθήνα, όλα τα εκπαιδευτήρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στα ελληνικά σχολειά της Τουρκίας θα την δίδασκαν στα παιδάκια μας. Πέθανε στην Χάλκη.

Βάζω στοίχημα, αγαπητοί μου αναγνώστες ,πως πολλοί λίγοι, ίσως και κανένας μας θα τολμούσα να πω (χωρίς να είμαι απόλυτος) δε γνωρίζει ολόκληρο αυτό το χαρούμενο ποίημα και πως ο δημιουργός της ποτέ δε θα έβαζε την καημένη την πεταλουδίτσα του να πεθαίνει τον χειμώνα «πέφτει κάτω και ψοφά»! Κι αυτό γιατί ως εξαίρετος παιδαγωγός γνωρίζει ότι απευθύνεται σε μικρές και αθώες ψυχούλες…

Σας παραθέτω το πρωτότυπο ποίημα:

1.Μια ωραία πεταλούδα/ σ’ ένα κάμπο μια φορά/ φουντωτή και παρδαλή/ ζούσε κι ήτο μια χαρά/

2 .Λάμπουν κόκκινοι σπινθήρες/ στα γαλάζια της πτερά, τά άκρα της λαμποκοπούν/ σαν διαμάντια φλογερά.

3. Ολον τον καιρόν γυρίζει/ και τα άνθη χαιρετά,/τώρα κάθεται    σ’αυτό,/ τώρα φεύγει και πετά.

4. Στον καθένα ψιθυρίζει,/ είμαι νόστιμη πολύ,/ τάχα τέτοια ευμορφιά/ σ΄άλλο βρίσκεται πουλί;

5. Να σ’ αυτόν τον  ξεπασμόν της/ και μια μέλισσα περνά,/ και με φόρτωμα γλυκύ / στην κυψέλη της γυρνά .

6. Κάμε τόπον την φωνάζει/ η κοκώνα  παρδαλή,/πλην εκείνη σοβαρή/ εις το σπίτη την καλεί.

7. Έλα, λέγει, να γνωρίσεις / πως αν εις΄ωραία συ,/ εγώ είμαι και σοφή/ κι οικοδέσποινα χρυσή.

Χρήστος  Μήτσιας

ARCADIAPORTAL

Butterflies and Flowers – 1 Hour Nature Meditation with Soothing Music

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΝΑΜΠΟΚΟΦ

Έχω κυνηγήσει πεταλούδες σε διάφορους τόπους, με διάφορες αμφιέσεις: χαριτωμένο αγοράκι με φουφούλες και ναυτικό πηλήκιο· ψιλόλιγνος εκπατρισμένος κοσμοπολίτης με σπορ παντελόνι και μπερέ· παχύς ηλικιωμένος κύριος, ασκεπής με σορτς. Τα περισσότερα εργαστήριά μου ακολούθησαν τη μοίρα του εξοχικού μας. Εκείνα που έστησα στο σπίτι της Πετρούπολης και το μικρό παράρτημα που άφησα στο Μουσείο της Γιάλτας ασφαλώς θα καταστράφηκαν από τον σκόρο και τα διάφορα ζιζάνια.

Μια συλλογή υλικού από τη νότια Ευρώπη χάθηκε στο Παρίσι κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Όλα τα αμερικανικά μου αποκτήματα, λάφυρα των ετών 1940-1960 (μερικές χιλιάδες κομμάτια, μεταξύ των οποίων και πολλά σπάνια δείγματα), βρίσκονται στο Μουσείο Συγκριτικής Ζωολογίας, στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και στο Μουσείο Εντομολογίας του Πανεπιστημίου Κορνέλ, όπου η ασφάλεια που τους παρέχεται είναι μεγαλύτερη και από του Τομσκ ή του Ατόμσκ.

Από την ερευνητική μου δουλειά στο Mουσείο Συγκριτικής Zωολογίας του Καίμπριτζ της Μασσαχουσέττης (1941-48) έχω απίστευτα ευτυχείς αναμνήσεις –ισάξιες σχεδόν με τις αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας στη Ρωσσία. Το ίδιο ωραία ήταν και τα ταξίδια που έκανα, κάθε καλοκαίρι επί είκοσι έτη συναπτά, στις περισσότερες από τις πολιτείες της θετής μου πατρίδας συλλέγοντας το υλικό μου.

 

Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ «Μίλησε, μνήμη», απόσπασμα από το κεφάλαιο 3 με τίτλο «Πεταλούδες». Μετάφραση Γιώργος Βάρσος. Εκδόσεις Πατάκη.

ANDRO

Bob Lind Elusive Butterfly

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΝΑΜΠΟΚΟΦ

Στο Τζάκσον Χόουλ και στο Γκραν Κάνυον, στις βουνοπλαγιές πάνω από το Τελλουράιντ του Κολοράντο, σ’ έναν ονομαστό πευκώνα κοντά στο Ώλμπανυ της Νέας Υόρκης, μένουν και θα παραμένουν για γενεές ολάκερες, πολύ περισσότερες από τις όσες εκδόσεις, οι νέες πεταλούδες που ανακάλυψα και περιέγραψα.

Με πολλά από τα ευρήματά μου ασχολήθηκαν άλλοι ερευνητές· μερικά πήραν το όνομά τους από το δικό μου. Ένα από αυτά, η Nabokov’s Pug ή Eupithecia nabokovi McDunnough, την οποία συνέλαβα μια νύχτα του 1943 σ’ ένα παράθυρο με θέα, στην Άλτα Λοτζ του Τζαίημς Λάφλιν, στη Γιούτα, δένει εξαιρετικά φιλοσοφημένα με τη θεματική αλυσίδα που ξεκίνησε σ’ ένα δάσος στον Ορεντέζ, γύρω στα 1910 –ή και νωρίτερα ακόμη, στον ποταμό της Nοβάγια Zεμλιά, πριν από ενάμιση αιώνα.

Λίγα πράγματα ξέρω που να ξεπερνούν, από πλευράς συναισθήματος και έφεσης, φιλοδοξίας ή αίσθησης επιτεύγματος, τον πλούτο και τη δύναμη της συγκίνησης που δίνει η εντομολογική έρευνα. Από την πρώτη στιγμή μού παρουσίασε πολλές ενδιαφέρουσες πλευρές της. Μία από τις πλευρές αυτές ήταν και η οξύτατη επιθυμία να με αφήνουν στην ησυχία μου, καθότι η παραμικρή παρέα, οσοδήποτε σιωπηρή, εμπόδιζε την προσήλωσή μου στην απόλαυση της μανίας μου. Ήδη από τα δέκα μου χρόνια, παιδαγωγοί και γκουβερνάντες ήξεραν ότι το πρωινό ήταν δικό μου και φρόντιζαν να μην παρεμβαίνουν.

Θυμάμαι, σε συνάρτηση με τα παραπάνω, την επίσκεψη ενός φίλου μου από το σχολείο, ενός παιδιού που πολύ συμπαθούσα και με το οποίο κάναμε πολύ καλή παρέα. Έφτασε στη Βύρα, λοιπόν, μια καλοκαιριάτικη νύχτα, 1913 νομίζω, από μια πόλη που απείχε γύρω στα είκοσι πέντε μίλια. Είχε χάσει προσφάτως τον πατέρα του σε ατύχημα, η οικογένειά του ήταν στο χείλος της καταστροφής και ο ακατάβλητος μικρός, δίχως λεφτά για το εισιτήριο του τραίνου, είχε διανύσει όλη αυτή την απόσταση με ποδήλατο για να περάσουμε μερικές μέρες μαζί.

Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ «Μίλησε, μνήμη», απόσπασμα από το κεφάλαιο 3 με τίτλο «Πεταλούδες». Μετάφραση Γιώργος Βάρσος. Εκδόσεις Πατάκη.

ANDRO

The Butterfly Movie

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΝΑΜΠΟΚΟΦ

Το επόμενο ακριβώς πρωί έκανα τα αδύνατα δυνατά να βγω από το σπίτι για την πρωινή μου πεζοπορία δίχως να ξέρει πού είχα πάει. Αδιαφορώντας για το ρόφημα, με μια βιασύνη υστερική, μάζεψα το δίχτυ μου, τα κουτάκια μου, το βάζο για τα θηράματα και το έσκασα από το παράθυρο. Σαν βρέθηκα στο δάσος, αισθάνθηκα επιτέλους ασφαλής· και όμως, συνέχισα να προχωράω, τρέμαν τα πόδια μου, καυτά δάκρυα γέμιζαν τα μάτια μου, αναριγούσα ολόκληρος από την ντροπή και την αηδία που ένιωθα για τον εαυτό μου, καθώς έβλεπα τον κακόμοιρο τον φίλο μου, με το μακρύ χλωμό του πρόσωπο και τη μαύρη του γραβάτα, να περιφέρεται βαρύθυμος στον κήπο, χαϊδεύοντας ασθμαίνοντα σκυλιά· τι άλλο να κάνει, πώς να δικαιολογήσει στον εαυτό του την απουσία μου;

Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ «Μίλησε, μνήμη», απόσπασμα από το κεφάλαιο 3 με τίτλο «Πεταλούδες». Μετάφραση Γιώργος Βάρσος. Εκδόσεις Πατάκη.

ANDRO

Catch Another Butterfly: John Denver

 Έμιλυ Ντίκινσον

Ι. The Butterfly upon the Sky

 

The Butterfly upon the Sky,
That doesn’t know its Name
And hasn’t any tax to pay
And hasn’t any Home
Is just as high as you and I,
And higher, I believe,
So soar away and never sigh
And that’s the way to grieve –

ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΑΠΟ ΚΕΡΙ

Incredible Journey Of The Butterflies

ΙΙ. Οι πεταλούδες του Τομ

 

Byasa alcinous

Στο Γυμνάσιο, την ώρα του διαλείμματος, ο φίλος μου ο Τομ μας διασκέδαζε παραθέτοντας δεκάδες ονόματα ποντικών, εκατοντάδες ονόματα πεταλούδων.

Inachis io

Στην ηλικία όπου τα παιδιά ονειρεύονται να κάνουν όλα τα επαγγέλματα του κόσμου, ο Τομ είχε διαλέξει το επάγγελμα του κτηνίατρου και προετοιμαζόταν γι αυτό με απαράμιλλη προσήλωση.

Vanessa atalanta

Ήταν δεκατεσσάρων ή δεκαπέντε χρόνων, αλλά έπαιρνε ήδη το ύφος ενός δόκτορα, ενός λιλιπούτειου δόκτορα που ήταν ικανός να κάνει το μάθημά του παρά την οχλοβοή των αδαών μαθητών, οι οποίοι αδιαφορούσαν για τις επιδόσεις του.

Polygonia comma

Εμείς οι πιο πιστοί, σχηματίζαμε έναν μικρό κύκλο γύρω από τον δάσκαλο και τον παροτρύναμε να μας δώσει κάποια αποσπάσματα από τους ατελείωτους καταλόγους του. Τότε άρχιζε.

Anartia amather

Περιβαλλόμενος από ένα αόρατο νεφέλωμα καταστίχων που μόνο εκείνος μπορούσε να διαβάσει, μ’ ένα βλέμμα χαμένο, με τα χέρια να σχεδιάζουν τις απειροελάχιστες διαφορές ανάμεσα στα είδη της ίδιας ζωικής οικογένειας, παρέθετε ονόματα, ονόματα και πάλι ονόματα, με φωνή καθαρή και σταθερή: πρώτα τον λατινικό όρο, έπειτα – κινούσε ελαφρά το στρογγυλό κεφάλι του – τον λόγιο ελληνικό όρο, και ούτω καθ’ εξής, λατινικά – ελληνικά – λατινικά –ελληνικά …, έως ότου το κουδούνι μας καλούσε να επιστρέψουμε στην τάξη.

 

Polyommatus icarus

Αυτά συνέβαιναν στην Ελλάδα, σε μια επαρχιακή πόλη, στις αρχές της δεκαετίας του 60. Κανείς καθηγητής, κανένα παιδαγωγικό πρόγραμμα δεν κατόρθωσε να καταδείξει τόσο συγκεκριμένα όσο ο Τομ το εντελώς πραγματικό ωστόσο γεγονός, ότι μονάχα οι λόγιες ονομασίες των πεταλούδων κρατούσαν την ανάμνηση της κοινής ελληνο- λατινικής ζωής του άλλοτε.

Αcherontia atropos

Αντίθετα από τα μουσεία, από τις ανακαλύψεις των αρχαιολόγων και των κάθε λογής ειδικών, μόνο εκεί ο μαθητευόμενος κτηνίατρος, διέσωζε αναλλοίωτα τα αληθινά υπολείμματα της πολιτισμικής κληρονομιάς μας.

Dolly Parton – Elusive Butterfly

ΠΟΙΗΣΗ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Η δεύτερη αυτοβιογραφική, σε μια σειρά 5 ταινιών,  “ψυχομαγική” (όπως την κατονομάζει ο ίδιος) ταινία του 86χρονου σήμερα Αλεχάντρο Χοδορόφσκι ,“Ποίηση Χωρίς Τέλος”.

 

Η νέα του ταινία είναι γυρισμένη στο Σαντιάγο της Χιλής, όπου μετακόμισε με τους γονείς του τη δεκαετία του ’40 και του ’50, στους δρόμους που αληθινά περπάτησε και ξεκινά εκεί από όπου τελείωσε ο “Χορός της Πραγματικότητας” όπου μας συνέστησε τον εαυτό του, ένα μικρό αγόρι  γεννημένο το 1929 στην Τοκοπίλα, μια μικρή παραλιακή πόλη,που το βαλε σκοπό και έγινε ένας μεγάλος ποιητής του κινηματογράφου κόντρα στη θέληση των γονιών του. Ο Χοδορόφσκι  άνοιξε πανιά για τον κόσμο της ποίησης από πολύ νωρίς…

Στην ταινία, ο 20χρονος Αλεχάντρο διεισδύει στους κύκλους της καλλιτεχνικής αβάν γκαρντ της εποχής, ερωτεύεται παθιασμένα την πρώτη punk ποιήτρια της Χιλής -τον θηλυκό Μπουκόβσκι-Στέλλα Ντίαζ στο καφέ Ίρις, όπου σύχναζαν ποιητές και μούσες στη μέση της μποέμικης περιοχής El Bosco , γνωρίζει τον Ενρίκε Λιν και τον Νικάνορ Πάρρα και άλλους πολλά υποσχόμενους αλλά άγνωστους ακόμα νεαρούς συγγραφείς, που στη συνέχεια θα γίνουν οι Μεγάλοι της μοντέρνας λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας.

Μέσα από τον αυτοβιογραφικό του φακό, αφηγείται με ζωηρό ενθουσιασμό, τα χρόνια της νιότης του στη Χιλή, μία περίοδο ριζοσπαστικής απελευθέρωσης από τους κοινωνικούς και οικογενειακούς περιορισμούς. Η ταινία άνετα μπορεί να σταθεί και ως ένα πολύ ευρηματικό αφιέρωμα στην καλλιτεχνική κληρονομιά της Χιλής.

Ποίηση φώτισε το μονοπάτι μου σαν πεταλούδα που έχει παραδοθεί στις φλόγες// αυτή η εκκεντρική αλλά παθιασμένη δήλωση του από νωρίς στην ταινία αποτελεί και την αφετηρία του τολμηρού για την εποχή δίχως τέλος φλερτ με τη φαντασία. Και την ποίηση. Θέλει να δει τον κόσμο  με τα δικά του μάτια…και θα το κάνει με όπλο μια γραφομηχανή στην αρχή κρυφά από τους γονείς του, και ανακαλύπτοντας την ποίηση του Λόρκα αντί να διαβάζει βιολογία για να γίνει γιατρός και να κάνει έτσι το χατήρι του πατέρα του. Βλέπουμε τον Χοδορόφσκι να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που αναπαρήγαγε όλα τα γνωστά στερεότυπα που επικρατούσαν, για τους καλλιτέχνες ότι είναι ομοφυλόφιλοι,  για τους άνδρες ότι δεν κλαίνε, για την τέχνη ότι διαφθείρει , για το χρήμα ότι είναι βρώμικο …

-Θέλω να γίνω ποιητής, εξομολογείται -Θα πεινάσεις, τον αποθαρρύνουν. Μέχρι που βρίσκει συνοδοιπόρους τρελούς, εκκεντρικούς,χωρίς μάσκες και γι’αυτό μη αποδεκτούς από μια κοινωνία σκιών, όπου ο φασισμός μεταμφιεσμένος απειλεί την ελεύθερη έκφρασή τους.Το σύμβολο των ναζί διαπερνά την ταινία αλλά δεν ξεπερνά το όραμά του Χοδορόφσκι. Καίγεται όπως οι άνθρωποι που παραδέχεται ο Κέρουακ , οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν,  να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους-Δε φοβάμαι τη σκιά μου.

Ο σκοπός μου είναι να επιστρέψω εκεί όπου ήμουν πάντα. Ο Αλεχάντρο νιώθει πια ελεύθερος.Το μυαλό του είναι πιο δυνατό από κάθε σεισμό και ξε-γελά (με)τους φόβους του με τη σιωπή του που είναι πιο εκκωφαντική και από κάθε κραυγή.Και μολονότι ο πατέρας του είναι αυτός που τον μαθαίνει να μη νικιέται από τους φόβους του,με το να είναι σκληρός μαζί του, είναι η έλλειψη αγάπης και τρυφερότητας του πατέρα του,που τον μαθαίνει ότι στη ζωή το πιο σπουδαίο είναι η αγάπη. “Με το να μη μου δίνεις τίποτα , μου έδωσες τα πάντα” απευθύνει στον πατέρα του ο Αλεχάντρο μεγάλος και ο Αλεχάντρο μικρός -δύο σε ένα, μαζί- στο δίχως τέλος τέλος της ταινίας γκρεμίζοντας κάθε γέφυρα που είχε χτίσει μέσα του με εκείνον, ολοκληρώνοντας το ανολοκλήρωτο αίσθημα που τον οδήγησε να γίνει αυτός που έγινε και αναγνωρίζοντας το πρόσωπο του πατέρα του πίσω από τη μάσκα που φορούσε όσο ζούσε. Σα να γύρισε την ταινία ο Χοδορόσφκι για να ξανασυναντήσει τον πατέρα του που δεν πρόλαβε να συμφιλιωθεί μαζί του πριν εκείνος πεθάνει. Ο θάνατος διατρέχει την ταινία, μόνο και μόνο για να υμνήσει τη ζωή.

ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ

Ποίηση σημαίνει να κάνεις τη σιωπή να ακούγεται

-Ούγκο Μουχίκα (Ποιητής)

Monarch Mania! Monarch Butterfly Life Cycle

“Το να γερνάς δεν είναι εξευτελισμός Αποστασιοποιείσαι από τα πάντα. Από το σεξ, τον πλούτο,τη φήμη. Αποστασιοποιείς τον εαυτό σου από τον εαυτό σου..Μεταμορφώνεσαι σε πεταλούδα, μια ύπαρξη  που ακτινοβολεί καθαρό φως. Οι πεταλούδες δεν πρέπει να μετατρέπονται σε μύγες..Ούτε οι ποιητές σε δασκάλους. Δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, μπορώ όμως να ξεκινήσω να τον αλλάζω. Με το να αλλάζω τον εαυτό μου. Καίγοντας τις γέφυρες μου” Α.Χ.

Heart – Dog and Butterfly

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΡΟΥΚ

ΛΥΠΙΟΥ

 Προοίμιο

Τα ποιήματα αποτυχαίνουν

όταν αποτυχαίνουν οι έρωτες.

Μην ακούτε τι σας λένε

θέλει ερωτική θαλπωρή

το ποίημα για ν’ αντέξει

στον κρύο χρόνο…

Έναν τόπο επινόησα

για να πηγαίνω όταν είμαι βαθιά λυπημένη,

λυπημένη ως τους άλιωτους πάγους μέσα μου,

ώς τα κρυσταλλωμένα δάκρυα,

ώς να βγουν οι νοσταλγίες, πανθηρούλες λευκές

που δαγκώνουν και τσούζούν οι δαγκωματιές τους.

Λυπιού λέω τον τόπο που επινόησα

για να πηγαίνω όταν είμαι βαθιά λυπημένη,

μια κατάσταση που εντείνεται ακατάπαυστα

αφού όλα τα ωραιοποιημένα τοπία του τέλους

αρχίζουν να μυρίζουν μουχλιασμένα νερά

και καρπούς σάπιους.

Στη Λυπιού φτάνεις χωρίς αναστεναγμό

μόνο μ’ ένα σφίξιμο ελαφρό

που θυμίζει τον έρωτα σαν στέκεται

αναποφάσιστος στο κατώφλι του σπιτιού.

Έχει ιεροβάμονες ποιητές εδώ

ποιητές με μεγάλη έφεση για ουρανό,

πανύψηλους, που μ’ ένα τίναγμα της κεφαλής

σημαίνουν το «όχι… όχι… λάθος»

ή και το «τι κρίμα, τώρα είναι αργά!»

ενώ ένας επαίτης στη γωνιά συνέχεια μουρμουρίζει:

«Το καλό με τον πόθο

είναι πως όταν χάνεται

χάνεται κι η αξία του αντικειμένου του μαζί».

Εδώ όλες οι αποτυχίες της νιότης

γίναν σιωπηλές πλατείες

τα κουτσουρεμένα πάθη, σύδεντρα σκοτεινά

κι οι τελευταίοι κακόμοιροι έρωτες

σκύλοι κακοταϊσμένοι που πλανιόνται στα σοκάκια.

Κάτι χειρότερο από γερατειά,

η χώρα τούτη κατοικείται από νιάτα αμεταχείριστα.

Στη Λυπιού κλαίω συνέχεια

από τότε που μου ’δειξες την αξία της λύπης.

Όχι, δεν είναι το αρνητικό της γονιμότητας

αλλά το θετικό της απουσίας…

Έλεγες και το προφίλ σου με τάραζε

σαν να το ’χαν σκαλίσει στον πιο σκληρό βράχο,

τα μάτια σου σαν να ’ταν από θειάφι

αλαφιασμένα, μ’ αλάφιαζαν.

Ας κλαίμε, λοιπόν, κι ας το λέμε χαρά

χαρά γιατί είμαστε ακόμη εδώ υποφέροντας.        .

Με το ξημέρωμα θα μπούμε σ’ άλλο λιμάνι

όπως σ’ ένα καινούργιο ποίημα

και μες στην πάχνη θα κρατώ

τον τελευταίο στίχο μιας ανείπωτης ερωτικής ιστορίας.

Η φωνή, το ύψος του κορμιού, η γραμμή του αυχένα

αιώνιες επαναλήψεις του ακόρεστου φόβου.

Κοιτάζοντας σε ανακάλυψα την ενδοχώρα

του αισθήματος.

Ο πιο όμορφος άντρας της Λυπιού

βρήκε μια μαύρη πεταλούδα νεκρή στα σεντόνια του.

Ήταν γυμνούλης, λίγο ιδρωμένος και γυάλιζε

αλλά όχι τόσο όσο εκείνη μ’ όλο το φως τ’ απροσμέτρητο

που ’βγαίνε απ’ το θάνατο.

Το φτερωτό σύμβολο της επιπολαιότητας, η πεταλούδα,;

ακίνητη, ντυμένη τα χρώματα της νύχτας

βρέθηκε ξαπλωμένη σαν να την είχε γλεντήσει ο χάρος

κι αμέσως μετά να την είχε απαρατήσει.

Ή σαν να ξεκουραζόταν πριν αρχίσει το δύσκολο

δρόμο της απ’ το μαύρο στο τέλειο.

Η πιο νέα γυναίκα στη Λυπιού είμαι γω

που κοιτώ, κοιτώ και δεν πιστεύω

πώς τόσος κουρνιαχτός συσσωρεύεται

στην οδό της χαράς.

Λέω: κάποιο λάθος έγινε δω

και δεν ακολούθησα το δρόμο του μεταξιού

ούτε άγγιξα ποτέ τον ήρωα του ποιήματος στο στήθος.

Την καρδιά του μόνο φαντάστηκα να στέκεται,

σαν κάτι Τράπεζες που περνάμε απ’ έξω και λέμε:

«Για φαντάσου πόσα εδώ, πόσα φυλάσσονται!»

Ό,τι χάνεις μένει μαζί σου για πάντα

κι η Λυπιού είναι μια χώρα που έφτιαξα

για να ’μαι πάντα ένα μ’ αυτά που’ χω χάσει

όταν πιάνουν εκείνα τ’ αβάσταχτα σούρουπα

κείνα τα άφωνα ξημερώματα

κι είναι σαν να περιμένεις το κουδούνι του σχολείου

να χτυπήσει, το μάθημα πάλι ν’ αρχίσει

μια ακόμη άσκηση πάνω σε άγνωστο θέμα.

Κοιτάς χάμω της αυλής το τσιμέντο, τα χαλίκια

τινάζεις τα ψίχουλα απ’ το κουλούρι στην μπλε ποδιά

και μπαίνεις στην τάξη

μπαίνεις στη μονοτονία του άγευστου χρόνου

στην αοριστία της ύπαρξης

που ξέρω, λίγο αλλοιωμένη,

τη συναντάς πάλι προς το τέλος.

 

Η θρησκεία στη Λυπιού

είναι μια Έννοια Ακέφαλη.

Το άγαλμα της κάθεται φρόνιμα

στις αδελφές της δίπλα:

την Αρετή, την πιο ωραία, και τη Σοφία

με τις πιο σωστές αναλογίες.

Η Έννοια όμως λατρεύεται χωρίς κεφαλή

κι όταν εκείνος που θ’ αγαπούσα εάν…

έρχεται να προσκυνήσει, φοράει πουκάμισο ροζ

και βρίσκεται σε διέγερση

γιατί κάθε έννοια γι’ αυτόν σημαίνει κάτι

όπως και τ’ αντίθετο της.

Εδώ ο έρωτας κι ο θάνατος γίνηκαν ένα σώμα

και το χορτάρι που φυτρώνει

ανάμεσα στα ανάσκελα μέλη των αγαλμάτων

τα κάνει σαν ζωντανές ψυχές να μοιάζουν

που θλίβονται μες στο πράσινο και ναυαγούν

σε ξένα μάτια κι ερωτευμένες υποφέρουν.

Στη Λυπιού λατρεύεται ο έρωτας-θάνατος

σαν έννοια μία, ακέφαλη γιατί χωρίς ελπίδα.

POETICA NET

Butterfly In Metamorphosis: A Monarch Lifecycle Study

Butterfly activities

Butterflies are complex creatures.  Their day-to-day lives can be characterized by many activities.   If you are observant you may see butterflies involved in many of the follow activities.  To observe some activities, such as hybernation, may involve some detective work.  To observe other activities such as basking, puddling, or migrating, you will need to be at the proper place at the proper time.  Keep an activity log and see how many different butterflies you can spot involved in each activity.  The information from the individual butterfly pages may give you some hints as to where (or on what plants) some of these activities are likely to occur.

Puddling

When butterflies get too hot, they may head for shade or for cool areas like puddles. Some species will gather at shallow mud puddles or wet sandy areas, sipping the mineral-rich water. Generally more males than females puddle and it is believed that the salts and nutrients in the puddles are needed for successful mating.

Patrolling and perching

There are two methods that a male butterfly might use in order to search for a female mate. It might patrol or fly over a particular area where other butterflies are active. If it sees a possible mate, it will fly in for a closer look. Or, instead, it might perch on a tall plant in an area where females may be present. If it spots a likely mate, it will swoop in to investigate. In either case, if he finds a suitable female he will begin the mating ritual. If he finds another male instead, a fierce fight may ensue.

Mating

A male butterfly has several methods of determining whether he has found a female of his own species. One way is by sight. The male will look for butterflies with wings that are the correct color and pattern. When a male sights a potential mate it will fly closer, often behind or above the female. Once closer, the male will release special chemicals, called pheromones, while it flutters its wings a bit more than usual. The male may also do a special “courtship dance” to attract the female. These “dances” consist of flight patterns that are peculiar to that species of butterfly. If the female is interested she may join the male’s dance. They will then mate by joining together end to end at their abdomens. During the mating process, when their bodies are joined, the male passes sperm to the female. As the eggs later pass through the female’s egg-laying tube, they are fertilized by the sperm. The male butterfly often dies soon after mating.

Egg-laying

After mating with a male, the female butterfly must go in search of a plant on which to lay her eggs. Because the caterpillars that will hatch from her eggs will be very particular about what they eat, she must be very particular in choosing a plant. She can recognize the right plant species by its leaf color and shape. Just to be sure, however, she may beat on the leaf with her feet. This scratches the leaf surface, causing a characteristic plant odor to be released. Once she is sure she has found the correct plant species, she will go about the business of egg-laying. While laying her eggs, they are fertilized with the sperm that has been stored in her body since mating. Some butterflies lay a single egg, while others may lay their eggs in clusters. A sticky substance produced by the female enables the eggs to stick where ever she lays them, either on the underside of a leaf or on a stem.

Hibernating

Butterflies are cold-blooded and cannot withstand winter conditions in an active state. Butterflies may survive cold weather by hibernating in protected locations. They may use the peeling bark of trees, perennial plants, logs or old fences as their overwintering sites. They may hibernate at any stage (egg, larval, pupal or adult) but generally each species is dormant in only one stage.

Migrating

Another way that butterflies can escape cold weather is by migrating to a warmer region. Some migrating butterflies, such as the painted lady and cabbage butterfly, fly only a few hundred miles, while others, such as the monarch, travel thousands of miles.

Monarchs are considered the long-distance champions of butterfly migration, traveling as many as 4000 miles round trip. They begin their flight before the autumn cold sets in, heading south from Canada and the northern United States. Monarchs migrate to the warmer climates of California, Florida and Mexico, making the trip in two months or less and feeding on nectar along the way. Once arriving at their southern destination, they will spend the winter resting for the return flight. Few of the original adults actually complete the trip home. Instead, the females mate and lay eggs along the way and their offspring finish this incredible journey.

Camouflage

Butterflies and caterpillars are preyed upon by birds, spiders, lizards and various other animals. Largely defenseless against many of these hungry predators, Lepidoptera have developed a number of passive ways to protect themselves. One way is by making themselves inconspicuous through the use of camouflage.

Caterpillars may be protectively colored or have structures that allow them to seemingly disappear into the background. For example, many caterpillars are green, making them difficult to detect because they blend in with the host leaf. Some larvae, particularly those in the Tropics, bear a resemblance to bird droppings, a disguise that makes them unappealing to would-be predators.

The coloration and pattern of a butterfly’s wings may enable it to blend into its surrounding. Some may look like dead leaves on a twig when they are at rest with their wings closed. The under wing markings of the comma and question mark butterflies help them to go unnoticed when hibernating in leaf litter.

UNIVERSITY OF KENTUCKY

Lloyd Cole, ‘Butterfly’, 1991

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Οι φήμες

Ο ποιητής είχε αδυναμία στο «ωραίο» φύλο και οι ερωτοτροπίες του συχνά διασκέδαζαν τους κατοίκους της Κέρκυρας. Οι ερωτικές του σχέσεις ήταν πάντα σύντομες και ο Σολωμός δεν παντρεύτηκε ποτέ. Ο κόσμος έλεγε ότι είχε πάντα δύο πανέμορφες υπηρέτριες στο σπίτι του για να τις κοιτάζει και να εμπνέεται. Ο Σολωμός συνήθιζε να λέει για τις γυναίκες: «Είναι κι αυτό ποίηση και μάλιστα από την εκλεκτότερη και αληθινότερη. Γιατί εδώ πλέον συνδυάζεται η ποίηση με την πραγματικότητα και η ιδέα με την ύλη».

Ο έρωτας του ποιητή

Το 1926 η νύφη του Σολωμού, Ελένη, αποκάλυψε μια τρυφερή ιστορία για τον ποιητή στην εφημερίδα «Το Βήμα». Είπε ότι τη μοναδική φορά που ο Διονύσιος αγάπησε μια κοπέλα δεν τολμούσε καν να την πλησιάσει. Απέφευγε να της μιλήσει και αρκούνταν να τη θαυμάζει από μακριά. Οι φίλοι του απόρησαν με την παράξενη συμπεριφορά του και ο Σολωμός έδωσε την εξήγηση:

«Μόνο από μακριά μπορεί κανένας να διατηρήσει τα ιδανικά. Τα φτερά της πεταλούδας λιώνουν μόλις τα αγγίξει βέβηλο χέρι».

Δεν φλέρταρε ποτέ την εκλεκτή της καρδιάς του και έμεινε ανύπαντρος μέχρι τον θάνατό του, στις 9 Φεβρουαρίου του 1857. Ήταν βαριά άρρωστος και είχε πάθει τρία εγκεφαλικά. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε απομονωμένος στο σπίτι του, μακριά από φίλους και συγγενείς.

Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Butterflies: Nature’s Miracles

Μαρίνα Τσβετάγιεβα

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ

Η ζωή, τα πάθη, οι έρωτες και το τραγικό τέλος της Μαρίνας Τσβετάγιεβα, της πιο ευρωπαίας ποιήτριας της Ρωσίας, όπως τα συνθέτει ο κριτικός και φιλόσοφος Τσβετάν Τοντόροφ με βάση τα ημερολόγια και τις επιστολές της

 

Εκστατική συλφίδα Εξήντα επτά χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο της Τσβετάγιεβα το χρονικό της ζωής της περιγράφεται μέσα από τα κείμενα της ίδιας, τα σημειωματάρια και τις επιστολές της, σε έναν ογκώδη τόμο τον οποίο συνέθεσε ο γνωστός γάλλος κριτικός, ιστορικός και φιλόσοφος Τσβετάν Τοντόροφ. Ο τόμος καλύπτει την περίοδο από το 1908 (όταν η ποιήτρια ήταν 16 ετών) ως την ημέρα του θανάτου της. Δεν πρόκειται για απλό χρονικό. Καυτή λάβα χύνεται στις σελίδες του βιβλίου και ταραχή καταλαμβάνει τον αναγνώστη που παρακολουθεί μέσα από αυτές τη ζωή εκείνης της παθιασμένης γυναίκας, της εκστατικής συλφίδας που ο αιώνας της και το καθεστώς την έριξαν στη λάσπη. Ενός πλάσματος ακραίας ευαισθησίας, μιας πεταλούδας που έκαψε τα φτερά της. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Joan Osborne – “Baby Is a Butterfly” – Live at The Roxy

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Όλοι γνωρίζουμε το φαινόμενο Aurora Borealis (Βόρειο Σέλας). Πρόκειται για ένα πανηγύρι του φυσικού περιβάλλοντος, μια εξαίσια δόξα τής θείας μεγαλοπρέπειας, ούτως ή άλλως χάρμα οφθαλμών, που πάντοτε γοητεύει και θέλγει.

Πάνω σε μυστηριακή μουσική του καλού Ζακυνθινού συνθέτη Σπύρου Δεληγιαννόπουλου, ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας έγραψε στίχους στις αρχές του 2008, αφορμώμενος από τη μαγεία του φαινομένου αυτού, δημοσιευμένους ήδη στη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του “Καμένες Πεταλούδες. Ποιήματα 1979-2009”. 

NATURAZANTE

Aurora Borealis (Π. Καποδίστριας, Σπ. Δεληγιαννόπουλος)  

Ο ΣΥΛΛΕΓΟΝΤΑΣ ΦΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ “ΚΑΜΕΝΕΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ”

Ποιήματα 1979-2009.

 

Το φως βαθαίνει χαρές ξαναγίνονται πένθη και πουλιά.

«- Σφιχτά στη φούχτα κράτα ό,τι έχεις

κι αν καείς

νου να τηρείς εόρτιο διάκοσμο

και μάτι απλό».

 

«όταν βλέπεις τα πράγματα με άλλο μάτι το καλοκαίρι διαρκεί περισσότερο

ο κόσμος γίνεται πιο φωτεινός διατίθεται δωρεάν

γιατ’ η ομορφιά είν’ εσωτερική υπόθεση…»

ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

The Lowlands in Yungas

Nicanor Parra

Γράμματα του ποιητή που κοιμάται σε μία καρέκλα

XV

Για τελευταία φορά το ξαναλέω
Οι προνύμφες είναι θεές
Οι πεταλούδες είναι άνθη σε αέναη κίνηση
Χαλασμένα δόντια
δόντια που θρύβουν
Στην εποχή ανήκω του βωβού σινεμά.

Το γαμήσι είναι πράξη λογοτεχνική.

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

I Hate Sun – Dead Butterflies

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού

[…]

Φέρε το ξύλινο αλογάκι με την κόκκινη σέλα, να κυνηγήσουμε τους

ίσκιους των νερών προτού μας προφτάσει το βράδυ με τα μεγάλα

παραμύθια της χειμωνιάτικης φωτιάς.

Δεν πάει καιρός που ο ήλιος κρεμούσε χρυσά κρόσσια στις πόρτες

του δάσους.

Οι θάμνοι γδύνονταν την πράσινη σοδιά τους και λουζόνταν κρυφά

στο ποτάμι.

Τα μεσημέρια που κοιμόνταν οι μεγάλοι, τα παιδιά φεύγαν απ’ τα

σπίτια, κυλιόντουσαν στα χόρτα, δαγκώνανε τα φύλλα της αλυγαριάς κι

αγκάλιαζαν τα δέντρα.

Όλο το δάσος μύριζε γυμνή γυναίκα.

Μεγάλες πεταλούδες μαρτυρούσανε τα μυστικά της άνοιξης κι οι

σαύρες με τα σμαραγδένια μάτια ολάνοιχτα κρυφάκουγαν περίεργες

πίσω απ’ τις πέτρες.

Εμείς δεν βλέπαμε το φράχτη.

Παρακαλέσαμε ύστερα τις κάργιες να μην πουν τίποτα της μάνας μας

για ότι γίνηκε πίσω απ’ τα δέντρα που στάζαν ρετσίνι.

[…]

Riodinidae butterflies from Yungas 2009

 ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΙ

Μουσικη: Γιαννης Σπανος–ερωτική συμφωνία

Όταν ο Μενέλαος Λουντέμης, φυλακιζόταν κατα τον εμφύλιο πόλεμο άφηνε έξω απο τα σίδερα δυο πεντάχρονα γαλανά ματάκια, που τελικά κι εκείνα θα ατένιζαν τη ζωή, κατα τον ίδιο τρόπο…πίσω απο τα σίδερα..

Καλημέρα! Καλημέρα τριανταφυλλάκι που κάπου θα μοσχοβολάς…

Καλημέρα νερό που κάπου θα τρέχεις

Καλημέρα δάσος που κάπου θα τραγουδάς

Καλημέρα… Καλημέρα τζιτζίκια, πεταλούδες, πουλιά, καλημέρα.

Ένας πρωινός παρακαλεσής σας στέλνει τα μάτια του σ’ ενα κατάμονο νησί, μια θαλασσινή κούνιια.

Κι είναι, ενα στοματάκι που σας αποζητά.

Είναι δυο μικρά χεράκια, κρεμασμένα μια αγκαλίτσα δίχως κούκλα

Ω τριανταφυλλάκι και δάσος και νερό. Ο πατέρας δεν έχει παρα σίδερα.

Δεν έχει παρά βότσαλα… κι αγκάθια.

Ω τριανταφυλλάκι και δάσος και νερό… κυλήστε το παραμύθι σας…

Κυλήστε το.. Κατα το Τρίκερι… κυλήστε το.

Και φλυαρήστε γύρω στο κλουβί της που μένει σιωπηλό.

Κι εκείνη, θα γελάσει. Θα χτυπήσει τα χεράκια της και θα γελάσει…

Γιατί δεν είναι ούτε πέντε χρονών…

Butterfly (Lenny Kravitz)

 ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ

GRACE

Δεν θα λυπηθώ από την σπατάλη της ασέβειας

Ούτε θα δώσω τέλος όπως ο Αλέξανδρος , ο Μορίς και ο Βλαντιμήρ

Θα ζήσω μια απλή ζωή με πεταλούδες και πετρίτσες

Απούσα των σαλονιών σας συγκεντρώσεις,

Εδώ στης θάλασσας την άκρη μόνη και χαμογελαστή

Η Μαρία  Πανούτσου γεννήθηκε  στην Αθήνα ​και υπηρετεί το θέατρο  και την ποίηση  από  το 1979. Σπούδασε  μουσική,  χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία,  Πολωνία.

Είναι  Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Εχει  σπουδάσει στο  GROTOWSKI  LABORATORIUM  στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.

Σπούδασε  στο  Open University  OF    London  Humanities- Ανθρωπιστικές σπουδές ,  και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας,  στο  Open University of London.

Παράλληλα με το θέατρο και η τέχνη η Μαρία Σκουλαρίκου – Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ , SALUADER  και  ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ Η ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY  και  ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής  συλλογής με τίτλο ‘Η ΠΟΛΗ’

FRACTAL

Butterflies of West Africa part 1 Euphaedra

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ

[..]

Έλαμπε το σούρουπο σαν τρυφερό μέταλλο
μια γκρίζα γάτα
μου φάνηκε τρομερά ντυμένη.
Ένα ζευγάρι φιλιότανε αμέριμνα.
κέρδιζε όλες τις στιγμές
τίποτα δεν παρατηρούσε.
Ο έρωτας είναι πάντα
μικρή-μεγάλη η δύναμη του Έχε Γεια
χρόνος ακατάσχετος.
Αυτός ερημώνει τα γηραλέα μεσάνυχτα
χρίει τις πεταλούδες με δικαιοσύνη.
Κι όταν υψώνεται ο κίτρινος καπνός απ’ τα ποιήματα
στον κουρελιασμένο χώρο που αναβοσβήνει
βλέπουμε χαρούμενες υποταγές
ο κόσμος τινάζει άξαφνα τη μανταρινιά της αστραπής
οι άγγελοι εξελίσσονται σε τριαντάφυλλα
και ξεκαρδίζεται ο κίνδυνος.

[…]

ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ

Butterfly Bee Gees

ΠΕΤΑΛΙΣ

Έως τώρα γνωρίζαμε το φαινόμενο της πεταλούδας στη θεωρία του χάους¹.

Εγκαταλείποντας τις επικράτειες της φυσικής επιστήμης και της βιολογίας, ας δούμε με ποιο τρόπο εξελίχθηκε στο πέρασμά του χρόνου η ανθρώπινη αντίληψη για τις πεταλούδες.

Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο στάδιο μεταμόρφωσης από την κάμπια, «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού».

Στην ελληνική αλλά και τη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.

Απελευθερωμένο από τον θάνατο, το σώμα της Ψυχής, θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, αναχωρώντας από τα δεσμά της χρυσαλίδας της.

Με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί τον ίδιο τον Έρωτα σαγήνεψε.

Ο Ζέφυρος την μετέφερε σε μια ανθισμένη κοιλάδα, για να ζήσει σε ανάκτορο ονειρικό.

Κάθε νύχτα συναντούσε εκεί έναν εραστή, που υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να δει.

Με τις κακόβουλες συμβουλές των αδελφών της ξύπνησε η περιέργειά της και προσπάθησε μ’ ένα λυχνάρι να δει ποιος μοιραζόταν το κρεβάτι της.

Μια σταγόνα λάδι έπεσε πάνω στον θεό που πέταξε αμέσως μακριά. Έτσι άρχισε η φοβερή θλίψη, από την οποία θα μπορούσε να ξεφύγει η Ψυχή μόνο με την βοήθεια του Έρωτα.

Στο μύθο η Ψυχή συνδέεται με την πεταλούδα και ο μύθος ερμηνεύεται βάσει αυτής της διπλής ιδιότητας.

Είναι η ιστορία της ψυχής που αγγίζεται από τη θεία αγάπη, αλλά εξαιτίας των λαθών της πρέπει να υποβληθεί σε ορισμένες δοκιμασίες πριν επιτύχει την μακαριότητα της αθανασίας.

Η νυχτοπεταλούδα που προσελκύεται από τη φλόγα, σαν την ψυχή που προσελκύεται από τις θεϊκές αλήθειες, καίει τα φτερά της. (μας παραπέμπει λίγο στο μύθο του Ίκαρου που έκαψε τα « τεχνητά -κέρινα» φτερά του πετώντας κοντά στον ήλιο).

HELLANIA

Mysterious Case of Butterfly People

Ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις.

από τον ιδρυτή των κυνικών φιλοσόφων : Αντισθένη (Αθήνα 444 – 366 π.Χ.)

Πέταλα ονόμασαν οι Έλληνες τα φύλλα των δέντρων ένεκα της εξάπλωσής τους , από το

ρήμα «πετάω» πετάζω = εξαπλώνω και από εκεί … το πέτομαι δηλ. οδεύω εις τον αέρα με τα πτερά εξαπλωμένα, ως φύλλα …

… από τα φύλλα μεταφέρθηκε η λέξη , όχι μόνο στα πτηνά και τα φτερά όλων των πτηνών , αλλά σε όλα τα πλατυσμένα φυσικώς ή τεχνητώς.

Από το δωρικό τύπο «πεταλίς» (πετηλίδα που σήμαινε και ακρίδα)

ονομάζουμε εμείς πεταλούδα …

πεταλ-ίς , ίδος, ἡ,

“ὁ τῆς τύχης πεταυρισμός”= υπέρβαση τῆς τύχης (Πλούτ.)

πετευρ-ισμός , ὁ, = το παιχνίδι, τα κόλπα των ακροβάτες, Σπ. , .. ακόμη και «υπέρβαση, τῆς τύχης»

πετευρ-ιστήρ, ῆρος, ὁ, =ακροβάτης, ακροβάτης,

πετευρ-ιστής, οῦ, ὁ,

πέτευρον, τό,

HELLANIA

Shocking Blue – The Butterfly And I

Η Ψυχή σαν Πεταλούδα

Οι Έλληνες ζωγράφιζαν την Ψυχή στα αγγεία τους σαν φτερωτό Ον, κόρη ή παιδί, που έβγαινε από το στόμα των πεθαμένων, συμβολίζοντας την ζωή που φεύγει με την τελευταία πνοή. Ετσι αρχικά η ψυχή συνδεόταν με την Πνοή το ζωτικό άνεμο, το πνεύμα.

Υστερα ταυτίστηκε με την πεταλούδα ως σύμβολο, δηλ. ένα σκουλίκι (το γήινο υλικό σώμα) που έχει φτερά πετάει, έχει μικρή διάρκεια ζωής είναι ασταθές και δεν παίρνει ύψος. Αυτός είναι ο ψυχισμός μας.

Η πεταλούδα στους παραδοσιακούς πολιτισμούς ήταν σύμβολο της ψυχής, επειδή αλλάζει από γήινη κάμπια, μέσω διάλυσης σε ουράνιο φτερωτό πλάσμα.

Υποδηλώνει αναγέννηση και ανάσταση και όπως και ο διπλός πέλεκυς είναι ένα σύμβολο της Μεγάλης Θεάς.

Οι Ελληνες απεικόνιζαν την Ψυχή των νεκρών σαν μικρά φτερωτά όντα, ως πτηνά, νυκτερίδες, χρυσαλλίδες, τα οποία καλούνται και “ψυχές”.

ΣτηνΙνδία μία άσπρη πεταλούδα είναι ένα πνεύμα νεκρού, ενώ στονΧριστιανισμό ήταν σύμβολο Ανάστασης, επειδή τα στάδια της ανάπτυξής της είναι ζωή, θάνατος και Ανάσταση.

Μερικές φορές απεικονίζεται στο χέρι του Χριστού.

Από τις Μυκήνες του 1500πΧ, προέρχεται αυτή η πεταλούδα, που αντιπροσωπεύει την Μεγάλη Μητέρα.

Όπως και εκείνη, έτσι και η πεταλούδα, περιέχει μέσα της όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις, και την υπόσχεση των μελλοντικών γενεών.

*Χρυσαλλίς :η κάμπια που κλείνεται μέσα στο κέλυφος και εκεί μετα βάλλει μορφή και σχήμα. Η χρυσόχρους κάμπια των Ψυχών

HELLANIA

The Butterfly Farm Aruba Documentary

ΧΡΥΣΑΛΙΔΑ

Νύμφη :η πραγματικά φωτεινή γυναίκα, που είναι έτοιμη να γεννήσει.

Η γυναίκα δηλ. που έφτασε σε ηλικία έργων γάμου.

Νυ= πραγματικά,

Μ= σχήμα, στάση γυναίκας κατά την στιγμή της γέννας,

Φ= φωτεινός.

(Μινω-Μυκηναικός Διόνυσος, Στάθης Βαλλας).

Επειδή και η χρυσαλλίδα είναι στην πραγματικότητα μία νύμφη, που εξέρχεται σε νέα μορφή ζωής, μέσα από ένα αραχνοΰφαντο πέπλο (αιγίς = ασπίδα), σαφώς καθαρή και αμίαντη.

Απαντάται επίσης, δίπλα από μια χρυσαλλίδα να υπάρχει ένα στάχυ, που συμβολίζει την γονιμότητα, την ευ-καρπία.

HELLANIA

Graham Parker- The Kid With The Butterfly Net

ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΙΓΗΣ

Στη “Φωνή της Σιγής”,που η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ μετέφρασε,- μεταφέροντας έτσι στην Δύση αποσπάσματα από το “Βιβλίο των Χρυσών Κανόνων”,

ένα αρχαίο έργο της Ανατολής, που ήταν γραμμένο στην Ιερατική γλώσσα “Senzar”-, συναντάμε την ίδια αντίληψη για την Ψυχή σαν Πεταλούδα.

“Παρασυρμένη πρός την εκτυφλωτική φλόγα της λάμπας, η νυχτερινή πεταλούδα είναι καταδικασμένη να χαθεί μες το πηχτό λάδι.

Η αστόχαστη ψυχή, που αφήνει κάθε ευκαιρία να αγωνιστεί με τον δαίμονα της πλάνης, τον σαρκαστικό, θα ξαναγυρίζει πάλι πρός την γή, σκλάβα του Mara (η προσωποποίηση του πειρασμού, αυτό που σκοτώνει την Ψυχή)

Κοίτα τις λεγεώνες τις ψυχές!

Παρατήρησε πως περιπλανιούνται

πάνω από την τρικυμισμένη θάλασσα τηs ανθρώπινης ζωής, πως αιμόφυρτες, εξαντλημένες, με σπασμένες φτερούγες, πέφτουνε η μία ύστερα από την άλλη μές τα φουσκωμένα κύματα. (Φωνή της σιγής, σελ. 19, εκδ. Θεοσοφική Εταιρία)”

HELLANIA

Butterfly People

H Ψυχή και η Μεγάλη Μητέρα Ι

“Όλοι οι Θεοί είναι Ένας Θεός, όλες οι Θεές είναι Μία Θεά και υπάρχει ένας Μυητής”.

Η Θεά Μητέρα, η Μεγάλη Θεά δεν είναι άλλη από την Ψυχή του Κόσμου, στις διάφορες εκφράσεις της και από αυτήν εκπορεύονται οι ατομικές Ψυχές.

Οι διάφορες Κοσμογονίες δείχνουν πως κάθε έθνος θεωρούσε την Συμπαντική Ψυχή , την Μεγάλη Θάλασσα, την Βασίλισσα των Ουρανών σαν τον Νού του Δημιουργού Πλάστη και πως ονομαζόταν Μητέρα.

Είνα η «Anima Mundi» η Παγκόσμια Ψυχή του Πλάτωνα, ο φορέας του Φωτός, το δοχείο των μορφών, το Θείο Πνεύμα των Αιγυπτίων, το Αγιο Πνεύμα των Χριστιανών, το Ακάσα των Ινδουιστών, η Μήτρα του Σύμπαντος.

Το Πνεύμα της κυβερνά τα αστραφτερά ύψη του Ουρανού, την θάλασσα, την θρηνητική σιωπή του κάτω κόσμου.

Λατρεύεται με πολλές όψεις και είναι γνωστή με αμέτρητα ονόματα.

Είναι το θηλυκό Αρχέτυπο, η πηγή κάθε ζωής.

Είναι η Βασίλισσα του Ουρανού, αυτή που κρατάει τα κλειδιά της γονιμότητας, των πυλών της γέννησης και του θανάτου

Μία δύναμη διασκορπισμένη σε όλη την δημιουργία.

Κυβερνήτης των τριών Κόσμων είναι η ίδια αρχή σε τρία επίπεδα.

• Στο Πνευματικό, Ουράνιο επίπεδο είναι η Ουράνια Αφροδίτη,

• τον Αστρικό Κόσμο είναι η Σελήνη ή η Περσεφόνη και

• στο Φυσικό κόσμο είναι η Δημήτηρ (Γή-Μήτηρ).

Χωρίς αυτήν την αρχή που ονομάζουμε ΜΑΝΑΣ (Νοητικό) στο ανθρώπινο επίπεδο και είναι εκπομπή και ουσία της καθαρής αρχής ΜΑΧΑΤ, (Συμπαντική Ψυχή) δεν θα αξίζαμε περισσότερο από τα ζώα.

HELLANIA

The Mission UK -09- Butterfly On A Wheel (Live 2004)

 H Ψυχή και η Μεγάλη Μητέρα ΙΙ

Η Σελήνη ή η Περσεφόνη είναι η Βασίλισσα του Αδη, που κυβερνά τα βασίλεια του ύπνου και του θανάτου.

Πολυάριθμες είναι οι παραδόσεις που την ορίζουν σαν την χώρα των νεκρών.

Το μεταθανάτιο ταξείδι της Ψυχής στην Σελήνη διατηρήθηκε και σε εξελιγμένους πολιτισμούς (Ινδία, Ιράν,Ελλάδα).

Ο Πυθαγορισμός δίνει νέα ώθηση στην αστρική Θεολογία, κάνοντας γνωστή στον λαό την έννοια του Ουράνιου στερεώματος :

Στην Σελήνη βρίσκονταν τα Ηλύσια πεδία, όπου αναπαύονταν οι ήρωες και οι Καίσαρες. Σελήνη η χώρα των νεκρών, Σελήνη, αναγεννητικό καταφύγιο των Ψυχών.

Τα νησιά των Μακάρων και ολόκληρη η μυθική γεωγραφία του θανάτου προβλήθηκαν στα Ουράνια επίπεδα ¨Σελήνη, Ηλιο, Γαλαξία.

Ηλιος και Σελήνη γονιμοποιούν την Γή την μικροκοσμική Μητέρα, και αυτή με την σειρά της συλλαμβάνει και γεννάει.

Στην Αρχαία Ελλάδα, συναντάμε μέσα από τον Πλούταρχο, που είναι πιό επεξηγηματικός:

Ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος μιά και αποτελείται από το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα.

HELLANIA

Three quarters of butterflies have declined. Missing beauty

 H Ψυχή και η Μεγάλη Μητέρα ΙΙΙ

Ο άνθρωπος γνωρίζει δύο θανάτους, γράφει ο Πλούταρχος.

Ο πρώτος λαμβάνει χώρα πάνω στην Γή, στη Δήμητρα (Δα-Ματερ, Γή-Μητέρα), όταν το σώμα χωρίζεται από το σύνολο Ψυχή-νούς και ξαναγίνεται χώμα.

Γι αυτό οι Αθηναίοι τους νεκρούς τους ονόμαζαν “Δημήτριους”.

Ο δεύτερος πραγματοποιείται στην Σελήνη, στην Περσεφόνη, όταν η Ψυχή αποσπάται από τον νού και απορροφάται μέσα στην Σεληνιακή υπόσταση.

Η Ψυχή παραμένει στην Σελήνη, διατηρώντας για λίγο καιρό τα όνειρα και τις αναμνήσεις της ζωής. Οι δίκαιοι “αποξηραίνονται” γρήγορα.

Οι Ψυχές των φιλόδοξων, των πεισματικών και όσων αγαπούν το σώμα τους, έλκονται αδιάκοπα από την γή και η απορρόφησή τους απαιτεί πολύ χρόνο.

Ο νούς έλκεται και γίνεται δεκτός στον Ήλιο, στην ουσία με την οποία αντιστοιχεί η λογική.

Το ανθρώπινο Ον λοιπόν, έχει μία Φυσική ,μία ψυχική και μία Νοητική ζωή, που διαδραματίζεται σε τρείς σφαίρες, 3 κόσμους.

HELLANIA

Jamiroquai – Butterfly

ΨΥΧΗ

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι στην αρχαία Ελλάδα η πεταλούδα ταυτίζονταν και με την ετυμολογία του ονόματος –προσωνυμίου -συμβολισμού που της απέδιδαν, δηλ: «ψυχή».

Η λέξη ‘ψυχή’ προέρχεται από το ρήμα ‘ψύχω’, δηλαδή ‘αναπνέω’. Επομένως, ‘ψυχή’ σημαίνει ‘πνοή’, και συνεπώς ‘ζωή’, αφού δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς πνοή.

Και είναι αυτή η πνοή του αέρα που μας δίνει την ενέργεια του ρήματος πετώ …

Η πεταλούδα είναι η ενσαρκωμένη πνοή των αιθέρων …

Η πνοή που με το θεϊκό σπινθήρα –θετική ενέργεια, εμφυσείται και τοιουτοτρόπως ενσαρκώνεται.

Και η χρυσαλίδα το «νεκύδαλλο», Η μετουσίωση!

Το «περίβλημα νεκρού– κοιμωμένου »… μέσα από το οποίο αναγεννιέται η πεταλούδα/ψυχή.

HELLANIA

EYEWITNESS | Butterfly & Moth

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Oscar Strok

Πρώτη εκτέλεση: Μαργαρίτα Ζορμπαλά

Σκοτάδι ανάβει, κυλάει η ζωή μου στάλα-στάλα,

η νύχτα σκάβει, την πιο βαθιά της την πληγή,

δώσε μου την αχυρένια μου τη μπάλα,

να παίζω απ’ έξω, με τον ίσκιο μου στη γη.

Αχ! πεταλούδα που πετάς

πάνω απ’ τη λύπη,

κι απ’ όσους έρωτες ρωτάς

κανείς δε γνώρισε θεό…

Αχ! πεταλούδα της φωτιάς

δυο μαύροι κήποι,

για να νυχτώσει η χαρά

κι η στάχτη απ’ τα φτερά.

Dead Butterflies – Demetria Riddick

Πεταλούδες στην άσφαλτο

(Παγκόσμια ημέρα μνήμης θυμάτων τροχαίων)

Tropical Butterfly Garden

Όταν θα σβήσει η φωτιά τη στάχτη μη σκαλίζεις ανάστησέ την αν μπορείς ή μην ξαναγυρίζεις.

Ποτέ δεν ξέρεις τι θα`ρθεί και πόσο θα κρατήσει θα`ναι καλύτερα λοιπόν στο σήμερα να ζήσεις.

 

Αυτή η νύχτα θα`ναι για μένα αυτή η νύχτα θα`ναι για μας αυτή τη νύχτα δε γουστάρω κανέναν είναι για μένα,είναι για μας.

Η πεταλούδα πάει στο φως κι ας είναι να την κάψει ξανάρχομαι κι ας ξέρω πως ποτέ σου δε θ`αλλάξεις.

Butterfly Boy-Shonen Knife (1994)

 ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

 

Λευτεριά, Λευτεριά σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,
λογαριάζουν, πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν
μεποροι και κονσόρτια κι εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
με το προτραίτο του Dorian Gray.

Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις του λείπει.

ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΙΗΤΩΝ

Butterflies from Chiang Mai 2012

‘Ερη Ρίτσου

Η ΜΑΥΡΗ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Όταν στον τόπο της πέφτει ξηρασία, η μικρή μαύρη πεταλούδα μεταναστεύει σ’ ένα λιβάδι γεμάτο πολύχρωμες πεταλούδες. Μακριά από τους δικούς της, σ’ ένα νέο περιβάλλον, η μαύρη πεταλούδα προσπαθεί να επιβιώσει. Κάποιοι θα την αντιμετωπίσουν με καχυποψία, ενώ κάποιοι άλλοι θα την αγκαλιάσουν με αγάπη. Κι όταν η ξηρασία χτυπήσει και αυτό το λιβάδι, ίσως η μικρή μαύρη πεταλούδα να είναι η μόνη που μπορεί να βοηθήσει τις άλλες πεταλούδες να αντιμετωπίσουν τη συμφορά.

 

Μια υπέροχη ιστορία της ‘Ερης Ρίτσου. Μια σύγχρονη οδύσσεια μιας μικρής πεταλούδας που τολμά να αλλάξει τη ζωή της, να προχωρήσει και να διατηρήσει τις αξίες, τα θέλω και όσα της έμαθε η οικογένεια και ο τόπος της. Μια ιστορία που εύκολα κατανοούν τα μικρά παιδιά με την δύσκολη έννοια της μετανάστευσης και ίσως και της …προσφυγιάς! Το παραμύθι της κ. Ρίτσου έχει εικονογραφήσει η Ναταλία Καπατσούλια. Εικόνος έντονες, τρυφερές και πολύχρωμες, ακόμα κι αν δείχνουν τη σύμφορα και το μαύρο της πρωταγωνίστριας πεταλούδας. Ένα παραμύθι γεμάτο ευαισθησίες που  αν και μιλάει για ένα λυπηρό και σκληρό θέμα αλλά και για απώλειες αγαπημένων προσώπων και πραγμάτων , έχει την κάθαρση στο τέλος που δίνει για μια ακόμα φορά την αγάπη νικητή των πάντων, την φιλία και την καλοσύνη! Ελένη Μπετεινάκη, Creta Live, 25/04/15

Η Έρη Ρίτσου γεννήθηκε το 1955 στο Bαθύ και μεγάλωσε στο Kαρλόβασι της Σάμου. Είναι κόρη της γιατρού Γαρυφαλιώς Γεωργιάδου-Pίτσου και του ποιητή Γιάννη Pίτσου. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και εργάστηκε στην Eθνική Tράπεζα της Eλλάδας. Συνταξιούχος πια, μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στη Σάμο και στην Αθήνα. Έχει μια κόρη, τη Λητώ, και πολλούς καλούς φίλους.

Βιβλία της για μεγάλους: Γιατρός επαρχίας, Κέδρος, 2004, Μυστικά και αποκαλύψεις, Κέδρος, 2006, Ο νεκρός δολοφονήθηκε, Κέδρος, 2016.

Βιβλία της για παιδιά: Οι τρεις βασιλοπούλες, Κέδρος, 2001, Η καλή μεγάλη καφετιά αρκούδα βρήκε την ευτυχία, Κέδρος, 2002, Η μικρή καμηλοπάρδαλη που δεν έτρωγε το φαγητό της, Κέδρος, 2010, Η μαύρη πεταλούδα, Κέδρος, 2015, Μπαλού, Γκαλού, Νταλού: τρεις φίλοι παχουλοί που αλλάξανε βιολί, Κέδρος 2016

ΚΕΔΡΟΣ

The Verve – Catching The Butterfly

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

Κισσὲ ποὺ ἀπάνω σέρνεσαι

Κισσὲ ποὺ ἀπάνω σέρνεσαι στὸ σπίτι καὶ τὸ ζώνεις μὲ τ᾿ ἄνανθα, τὰ σκοτεινὰ κι ἀνεύωδα κλαδιὰ κι ὁλόγυρα στὴ θύρα του πένθιμο θόλο ἁπλώνεις, σὰ νἄχῃ στὸ κατώφλι της καθίσει ἡ ὠχρὴ βραδιά.

Κι οὔτε πουλὶ δὲν ἔρχεται, μήτε τοῦ ἡλιοῦ τὸ χάδι, καὶ μήτε ἕνα ψιθύρισμα δὲ σοῦ ξυπνᾶ ἡ πνοή· ἄχαρα πάντα ἀπάνω σου περνοῦν αὐγὴ καὶ βράδυ, λὲς ἴδια ζοῦμε θλιβερὴ κι ἐσὺ κι ἐγὼ ζωή.

Καὶ τώρα, τὸ φθινόπωρο πού, δές, ἔχει μαδήσει τὴ λεύκα καὶ τὸ ἁγιόκλημα, ποὺ φαίδρυνε κι ἐσέ, πλάι σου τὸ Μάη σὰν ἄνθιζε, ἀμάδητα ἔχει ἀφήσει σὲ μόνο καὶ τὴ θλίψη μου, χλομόμαυρε κισσέ.

Καὶ πεταλούδα, σκοτεινὴ ὡσὰν ἐσὲ κι ἐκείνη, σὰ μίαν ἀκτίνα ἀπὸ κρυφὴ ν᾿ ἀποζητᾶ ὀμορφιά, στ᾿ ἄχαρα φύλλα σου πετᾶ κι ἐκεῖ τὴ θλίψη πίνει ποὺ τῆς σταλάζει ἂπ τὴν ὑγρὴ καὶ στείρα συννεφιά.

Καὶ μοῦ εἶναι ὡσὰν ἀπάνω μου τοὺς κλώνους νἄχης ρίξει, ὅπως μία μέρα θ᾿ ἁπλωθῆς σὲ ἀξύπνητη σιγή, ὅταν στὰ μάτια τὰ κλειστὰ λευκὸ μπροστὰ θ᾿ ἀνοίξη τὸ φῶς της ἡ ἀσυννέφιαστη ποὺ θὰ χαράξη αὐγή.

ΕΠΟΧΗ

Scandinavian Butterflies Part1

 Erri De Luca

 Το βάρος της πεταλούδας

(Μτφρ. Άννα Παπασταύρου Κέλευθος 2015)

Το κείμενο διαδραματίζεται ένα Νοέμβριο, εποχή κυνηγιού, στο ορεινό σκηνικό των δολομιτικών ιταλικών Άλπεων, γνωστό στον συγγραφέα από τις αλπινιστικές του επιδόσεις. Στις απάτητες κορυφές, ένα αγριόγιδο αντιλαμβάνεται στον αέρα την οσμή του ανθρώπου που κυνήγησε και σκότωσε τη μάνα του. Έχει φτάσει στην τελευταία χρονιά όπου η φυσική του κατάσταση θα του επιτρέψει να ηγείται της αγέλης, και η υπεροχή του απειλείται από τα νεώτερα αγριόγιδα. Ένας παράνομος κυνηγός, απογοητευμένος από μιαν Επανάσταση που δεν ήρθε ποτέ, κρατά, στα εξήντα του χρόνια, ως τελευταίο του κυνηγετικό στοίχημα να νικήσει το μοναδικό αυτό ζώο, που του ξέφευγε σε όλη του τη ζωή. Το αγριόγιδο έχει μάθει να υπερβαίνει την εκκρεμότητα του κενού, να κάνει άλματα στο χάος, να ισορροπεί σε σημεία όπου η πρόσβαση του ανθρώπου γίνεται μόνο με τη λογική: «ήταν ο άνεμος ντυμένος πόδια και κέρατα».

Ένα μάθημα ηθικής: τα διδάγματα της ζωής του ενός γίνονται μαθήματα για τον άλλον, σε μιαν αντιστοιχία που παραπέμπει στα διηγήματα της Άννι Πρου και στη νουβέλα Ο γέρος και η θάλασσα του Χέμινγουει. Όμως, μπροστά στις δυο αυτές ρωμαλέες μορφές, ως τρίτη ψυχή της αφήγησης, έρχεται η ψυχή μιας πεταλούδας με το ελάχιστο βάρος της ν’ αφήσει το ανεξίτηλο σημάδι της σε ό,τι ακουμπά: «Μια λευκή πεταλούδα πέταξε πάνω του κι ολόγυρά του. Χόρεψε μπροστά στα μάτια του άντρα και τα βλέφαρά του βάρυναν (…) Σκοτείνιασε η ανάσα του, τα πόδια σκλήρυναν, ο χτύπος των φτερών κι ο χτύπος του αίματος σταμάτησαν ταυτόχρονα. Το βάρος της πεταλούδας είχε καταλήξει στην καρδιά του…».

Ο Έρι ντε Λούκα γεννήθηκε στη Νάπολη στις 20 Μαίου του 1950. Στα δεκαοκτώ του υιοθετεί κομμουνιστική ιδεολογία και είναι συνιδρυτής της ακροαριστερής πολιτικής οργάνωσης “Lotta continua”, συγγραφέας, μεταφραστής, ποιητής, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής σε ταινίες. Βιοπορίστηκε κάνοντας διάφορα επαγγέλματα: οδηγός φορτηγού, εργάτης στη Φίατ, οικοδόμος κτλ. Έκανε πολλές δουλειές, ανάμεσα στις οποίες προσέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στον πόλεμο της Βοσνίας, μετέφρασε από δυο τρεις γλώσσες κι έμαθε μόνος του ελληνικά, ρωσικά, αρχαία εβραϊκά και γίντις: μετέφρασε, έτσι, κάποια σημαντικά βιβλία της Βίβλου στα ιταλικά, υιοθετώντας κριτική προσέγγιση. Μετά τα σαράντα του συνεργάστηκε με περιοδικά και εφημερίδες: “L’ Avvenire”, “Il Corriere della Sera”, “Il Manifesto” και “La Repubblica”.

Δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο το 1989, με θέμα την παιδική του ηλικία και τίτλο “Non ora, non qui”. Έγινε γνωστός για τη συγγραφή άρθρων, δοκιμίων, ποιημάτων, λιμπρέτων για όπερα και θεατρικών έργων: από το 1990 έως το 2009 έχει δημοσιεύσει πενήντα βιβλία. Έργα του: Non ora, no qui, Una nuvola come tappetto, Tu mio, Il nome dellα madre, Il giorno prima della felicità κ.ά. Στην Ελλάδα έχουν μεταφραστεί: Η μουσική της θάλασσας (Περίπλους) και Τρία άλογα (Αλεξάνδρεια).

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

The Verve – Butterfly

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Δεύτερη Φύση

Ὁ χρόνος εἶναι γρήγορος ἴσκιος πουλιῶν
Τὰ μάτια μου ὀρθάνοιχτα μεσ’ στὶς εἰκόνες του

Γύρω ἀπ’ τὴν ὁλοπράσινη ἐπιτυχία τῶν φύλλων
Οἱ πεταλοῦδες ζοῦν μεγάλες περιπέτειες

Ἐνῷ ἡ ἀθῳότητα
Ξεντύνεται τὸ τελευταῖο της ψέμμα

Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά
ἡ Ζωή.

POETRY IN GREECE

SCANDINAVIAN BUTTERFLIES part 2

ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Κάθε γυναίκα κρύβει

Μια πεταλούδα στο στήθος της

Και κάθε φορά που την αφήνει ελεύθερη

Αναβιώνουν χιλιάδες όνειρα

GENESIS

Iron Butterfly – In A Gadda Da Vida (In The Garden Of Eden)

 VICTOR HUGO

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ

Ε (ii.1) 

«Ω αιθέρια πεταλούδα», λέει το λούλουδο, θλιμμένο,

«μη φεύγεις δεν κοιτάς

Aλλοιώτικη ειν’ η μοίρα μας εγώ δω χάμου μένω

κ’ εσύ μ’ αφίνεις πας

Κι όμως νά π’ αγαπιούμαστε και μακρυά απ’ του κόσμου

ζούμε τον μάταιο αχό

και μοιάζουμε τόσο πολύ που λες κ’ είμαστε, φως μου,

λουλούδια και τα δυό

Μ’ αλλοί σε παίρνει ο άνεμος κ’ εγώ στο χώμα λιώνω

-ω μοίρα μου σκληρή !

Θα ‘θελα τα φτεράκια σου στα ουράνια να μυρώνω

μ’ αυτή μου την πνοή.

Μα δεν μπορώ, γιατί πετάς, φεύγεις πολύ μακρυά μου

σε μύρια ανθάκια αχνά

κι’ έρμο εγώ στέκω και θωρώ μονάχα τη σκιά μου

γύρω μου να γυρνά.

Φεύγεις, ξανάρχεσαι, ύστερα και πάλι φτερουγίζεις

να λάμψεις πέρα εκεί!

Μα εμένα πάντα κάθε αυγή με βρίσκεις, σα γυρίζεις,

ολόδακρο στη γη.

Ω! για να ζούμε πάντοτε πιστά κ’ ευτυχισμένα,

βασίλισσά μου, εδώ

ή σαν και μένα ρίζωσε ή κάνε σαν και σένα

να ‘χω φτερά κ’ εγώ!»

[Les Champs du Crépuscule / xxvii (μετάφραση : Γ. Σημηριώτης)]

Fly… Like a butterfly

ΞΕΝΗ ΣΚΑΡΤΣΗ

ΧΑΪΚΟΥ – ΜΑΤΣΟΥΟ ΜΠΑΣΟ

Aρακίντα Μοριτάκε (1473-1549)

Ένα πεσμένο λουλούδι

πάει στο κλαδί του πάλι

–ω, πεταλούδα!

The Boo Radleys – Butterfly Mcqueen

ΞΕΝΗ ΣΚΑΡΤΣΗ

ΧΑΪΚΟΥ – ΜΑΤΣΟΥΟ ΜΠΑΣΟ

Κυρία Κάνα-Τζο (17ος αι.)

Τρεμουλιάζουνε μαζί –

η κορφή του κριθαριού

κι η πεταλούδα.

TSN Original: The Butterfly Child

ΞΕΝΗ ΣΚΑΡΤΣΗ

Κομπαγιάσι Ίσσα (1763-1827)

[…]

Ήρεμος κάθεται

βλέποντας τα βουνά

ο αξιοπρεπής βάτραχος.

Ο κήπος: μια πεταλούδα·

σέρνεται το μωρό, αυτή πετάει,

σέρνεται αυτή, πετάει το μωρό.

Παλιό δοχείο ραγισμένο·

το διαπερνάει ο άνεμος του πρωινού

κι είναι άνοιξη άλλη μια φορά.

[…]

Butterfly – Kylie Minogue (Live In Sydney)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

PABLO NERUDA

Μ’ ΑΡΕΣΕΙΣ ΑΜΑ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ…

Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία

κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς,

η φωνή μου εμένα δεν σε φτάνει.

Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας

κι ότι ένα φιλί, μου φαίνεται,

στα χείλη σου τη σφραγίδα του βάνει.

Κι όπως τα πράγματα όλα ποτισμένα είναι από την ψυχή μου,

έτσι αναδύεσαι κι εσύ μέσ’ απ’ τα πράγματα,

ποτισμένη απ’ τη δική μου ψυχή.

Του ονείρου πεταλούδα, της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι,

σαν όπως μοιάζεις και στη λέξη μελαγχολία, καθώς ηχεί.

Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενητειά.

Κι άμα κλαις μου αρέσεις,

απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.

Κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς,

η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σ’ αγγίξει:

Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας

μες τη δική σου σιωπή.

Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή

τη δικιά σου

που είναι απέριττη σα δαχτυλίδι αρραβώνων

και που λάμπει σαν αστραπή.

Είσαι όμοια με την νύχτα, αγάπη μου,

η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη.

Απόμακρη και τοσηδά και απ’ αστέρια φτιαγμένη

είναι η δικιά σου σιωπή.

Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.

Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.

Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο – μου αρκεί

για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα.

Beautiful Butterfly Quotes to Inspire You!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

PABLO NERUDA

Η ΣΙΓΑΛΙΑ ΕΙΤΑΝ ΠΡΑΣΙΝΗ…

Η σιγαλιά είταν πράσινη, το φως μουλιάσει είχε·

κι ο Ιούνιος, μήνας μέγας, έτρεμε σαν πεταλούδα·

κι εσύ, Ματθίλδη, στο βασίλειο έφτασες του Νότου

νερά και πέτρες σπώντας, κόβοντας το μεσημέρι

στα δύο. Κατάφορτη ήρθες με άνθη σιδηρούχα ώς πάνω,

με φύκια που βασάνισε και ξέχασε ο αγέρας·

πλην άσπρα ακόμα, φαγωμένα απ’ το παμφάγο αλάτι,

τα χέρια σου σηκώνανε τα στάχυα απ’ τις αμμούδες.

Τις άμειχτές σου χάρες αγαπώ, το λίθινό σου

λείο δέρμα και τα νύχια που προσφέρεις στων δαχτύλων

τον ήλιο, και το στόμα σου που πλέχει μέσα στη χαρά·

για ’κείνο το σπίτι, όμως, που ’χω χτίσει πλάι στην άβυσσο

το σύστημα να μου χαρίσεις της σιωπής που με πονά,

την τέντα τη θαλασσινή που ξέχασες στις θίνες.

Machines Of Loving Grace – Butterfly Wings

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

PABLO NERUDA

Η ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ

 

Πεταλούδα ψυχαρπαγμένη στο υφάδι,

στεγνή εσάρπα που αρπίζει απλωμένη στο δέντρο, έντρομη κόρη

στο ουράνιο μπουγάζι να πνίγεται, ψυχή καταβάσα

με βροχές μαζί και με σπιλιάδες,

μόνη, κατάμονη και γενικώς συμπαγής,

με τα ράκη των ρούχων της, με κόμη γινωμένη κομμάτια

και με κέντρα που αέρηδες τά ΄φαγαν. Ασάλευτη·

αντίσταση καμμιά στις βραχνές του χειμώνα σακοράφες,

στο ποτάμι με τ’ άγρια νερά που καρτέρι σού στήνουν.

Ουράνια σκιά, περιστερόκλαδο φίνο

που νύχτα ετσακίστη ανάμεσα στα ψόφια λουλούδια.

– Εδώ! Εγώ εδώ σταματάω, γιατί πονώ, όταν

σαν ήχος αργόσυρτος γιομάτος παγωνιές, γιομάτος μπούζια

αφήνεις ανοιχτή από παντού την κόκκινη λάμψη σου

να δέρνεται, να κοπανιέται απ’ όλα τα νερά της θαλάσσης.

An Inspirational Story about Life – “The Man and the Butterfly”

Μοσλέχ Εντίν Σααντί

Το αηδόνι και η πεταλούδα

“Ένας σοφός ήταν βυθισμένος σε πέλαγα στοχασμών.

Σαν βγήκε από την έκστασή του κάποιος φίλος του τού είπε χωρατεύοντας:

-Τι μας έφερες από τον όμορφο κήπο που περπάταγες;-

Είχα αποφασίσει να γεμίσω με ρόδα την ποδιά μου και να σας τα μοιράσω,

μα η μυρωδιά των ρόδων με μέθυσε σε τέτοιο βαθμό

που ξέφυγε η άκρη της ποδιάς μου από το χέρι μου…

Ω, αηδόνι, μάθε από την πεταλούδα πως να αγαπάς!

Πυρπολημένη από τον Έρωτα ξεψύχησε γαλήνια!”

Ο κήπος με τα ρόδα, Σααντί

Eκδόσεις  PRINTA

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Joanie’s Butterfly Aerosmith 1982 Rock In A Hard Place

[…]

“Free love” is a term in use since the nineteenth century. It originally functioned to describe the anarchist rejection of marriage from the perspective of the individual emancipation of women and men. Its supporters rejected marriage as a form of slavery, primarily for women, but also as an interference by the State and the Church in their privacy, opposing marriage with the notion of “free cohabitation”. It consisted in the assertion that two individuals could freely choose each other, love in an irreverent manner, without permission from the mayor and the parish priest and give the finger to all those who wished to interfere in their relationship. Once the concept interacted with educational and communitarian anarchist circles at the end of the Belle Epoque [i], in the form of so-called “loving friendship”, it took another sense, though anecdotally, but we shall return to this.

It is really during the 1960s, in contact with the hippie movement, that the term’s meaning totally changed. It suddenly meant having various forms of multiple and joint relationships, as well as opening sexual intimacy to two or more people at once, especially in the form of threesomes and group sex, and most of the time the free-lovers added a dose of mysticism to it all (Tantra, sexual magic etc.).

But “free love” is an expression that is already, in itself, biased, used as it is in a world in which we are not free in any way. It is no wonder that this term prospered in both the educational and communitarian settings of the libertarian movement from the end of the Belle Epoque. Just re-reading that annoying rhetoric of the “en-dehors”.

[…]

Basically, why express opinions, as the parish priest or bishop, on things that we do not own and which do not jeopardize our revolutionary project? On things whose issues do not concern us? That one is a believer in monogamy or of polyamory is not the problem of the other. Only one thing is important: everyone should find their fulfillment in their own way without being blinded by any ideology, whether from patriarchal society and its moral imperatives or the milieus of those, who, thinking themselves able to tell who is free and who is not in a world of cages and chains, believe they possess the recipe for freedom. Why refuse to see that the complexity of situations and the complexity of individuals mix together? That if a rule could encompass everyone, it would necessarily be defective and contribute to the negation of individuals? That since it would be a rule, it would once again impede freedom?

As in any ideological diversion, even before examining reality, we fit reality to how ideology would like it to be. We do not try to do what we want, we try to want what we should want, and there are plenty of pamphlets, books and texts in the press catalogues of our milieus that explain what we should want, rather than urging us to follow our authentic, individual desires. So in this race for deconstruction and pseudo-freedom, it’s all about being the most open of all, trying anything, because we have to.

[…]

It was good old Kropotkin who said that “structures based on centuries of history cannot be destroyed by a few kilos of dynamite” [6], and he was right, in the sense that physical destruction is not sufficient by itself, that it necessarily must be accessory to a profound renewal of social relations. But nor did he want to express that a few kilos of dynamite could not themselves be helpful in the emergence of splendid possibilities.

[…]

But let us return to our butterflies. Armand said that “in love, as in all other areas, it is abundance which destroys jealousy and envy. That is why the formula of unconstrained love should become that of all anarchist milieus.” But how can we, then as now, afford to say with such arrogance and satisfaction, what is THE form (” formula “!) of love and sex to be adopted by THE anarchists (or any other social milieu)? The term “free love” already contains in itself this form of exclusion, since it implies that it alone is capable of bringing freedom, but we seriously doubt the possibility of finding freedom through love, whether it is called “free” or not. And is it really freedom that we seek through love?

[…]

THE ANARCHIST LIBRARY

The Butterfly Effect, Literally

 Έζρα Πάουντ

Κένταυρος είναι το Μυρμήγκι για τους δικούς του Δράκοντες

Η γυναίκα του έμπορα του ποταμού: Γράμμα Τότε που είχα ακόμα τα μαλλιά μου ίσια κομμένα στο μέτωπό μου Έπαιζα κοντά στην μπροστινή πύλη μαδώντας λουλούδια. Περνούσες πάνω σε ξυλοπόδαρα μπαμπού κάνοντας το άλογο Ερχόσουν πλάι μου παίζοντας με γαλάζια δαμάσκηνα. Και έτσι περνούσε ο καιρός μας στο χωριό Τσοκάν:

Δυο μικρά παιδιά χωρίς καμιά υποψία, ή αντιπάθεια.Στα δεκατέσσερα παντρεύτηκα εσέ, τον κύριό μου Ποτέ δεν γέλαγα, ήμουνα ντροπαλή

Σκύβοντας το κεφάλι μου κοίταζα προς τον τοίχο Κι αν με καλούσαν χίλιες φορές, 

ποτέ δεν έστρεφα πίσω τη ματιά μου. Στα δεκαπέντε μου έπαψα να χαμηλώνω τη ματιά μου, Επιθυμούσα η στάχτη μου να αναμειχθεί με την δική σου Για πάντα και παντοτινά για πάντα.

Γιατί να σκαρφαλώνω να κοιτάζω έξω; Στα δεκαέξι μου έφυγες μακριά, Πήγες στο μακρινό Κου-το-γιεν κοντά στον ποταμό με τις ρουφήχτρες Και τώρα λείπεις πέντε μήνες. Λυπητερά φωνάζουν από πάνω οι μαϊμούδες. Καθώς αναχωρούσες έσερνες τα πόδια σου. Τώρα τα μούσκλα έχουν μεγαλώσει στην εξώπορτα, τα διάφορα αγριόχορτα

Πολύ βαθιά να τα ξεχορταριάσεις!

Τα φύλλα πέφτουνε με τον αέρα νωρίς το φετινό φθινόπωρο Και οι πεταλούδες που έχουν ζευγαρώσει κίτρινες ήδη με τον Αύγουστο Πάνω από τη χλόη του Δυτικού κήπου, Μου κάνουνε κακό. 

 

Γερνάω.

Αν θα κατέβεις από τα στενά του ποταμού Κιανγκ

Στείλε μου κάποιο μήνυμα σε παρακαλώ, Κι εγώ θα βγω ως το Τσο-φου -τσα Να σε προϋπαντήσω.

ΣΧΟΛΕΙΟ

Scorpions “Yellow Butterfly”

Μοχάμεντ Χάκι

Ο ύπνος της πεταλούδας

Ε, σεις ταξιδιάρικα πουλιά

που γυρνάτε από την Ανατολή της νοσταλγίας

μήπως είδατε το κοριτσάκι μου;

Άνεμε!

Γιατί σιωπάς;

Πες μου μήπως είδες τις μπούκλες που ‘χει το πουλάκι μου;

Κύματα, καταλαγιάστε

Φύκια, ηρεμήστε

Αέρα, το δάσος μην ταράζεις.

Πεταλούδες, απαλά χτυπάτε τα φτερά σας

μήπως ταράξετε τις γαζέλες που κοιμούνται

στα μάτια της κόρης μου.

ο Μοχάμεντ Χάκι γεννήθηκε στο Ανατολικό Κουρδιστάν το 1953

CEMIL TURAN

Butterflies of Thailand part 4

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης·

[…]

για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη μιας πεταλούδας τίναγμα

το πούπουλο ενός κύκνου για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.

«Ελένη», 43-44, 48-50. Ημερολόγιο καταστρώματος, Γ΄, 1955.

Ποιήματα. Ίκαρος, 1974. 241.

ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

the 69 eyes ~ hot butterfly

Butterfly and Dreams

To see a butterfly in your dream signifies longevity, creativity, romance, joy and spirituality. You may be experiencing a new way of thinking. Or you are undergoing some sort of transformation.

Alternatively, a butterfly refers to your need to settle down. You are lacking focus in your life. You tend to be flighty and jump from one thing to another.

Also consider the term “social butterfly” to describe someone who is popular and outgoing. Perhaps you need to be more outgoing.

To see two butterflies in your dream represent romance and a long and happy marriage. If you see several butterflies in your dream, then it symbolizes acceptance, growth, inspiration, and freeness.

To catch or kill a butterfly suggests that you are being too superficial. Alternatively, the dream refers to your possessive nature.To see a dead butterfly in your dream refers to your unrealized goals.

To dream that you are mounting a butterfly on frame symbolizes sexual oppression.

The Clear Wing Humming Bird Moth

Lovehoney Venus Butterfly

10 Function Hands-Free Vibrator

Reach the big O without having to lift a finger. Designed to be worn alone or under knickers, the Venus Butterfly is bursting with 10 explosive vibration modes which are operated by a wired controller.

Play solo, with a partner, at home or out and about.

The glittering body of the Lovehoney Venus Butterfly Vibrator has wide, flexible wings to stimulate your labia, a ridged body for all-over pleasure and pinpoint tips for precision teasing of your clitoris.

Adjustable straps let you position the squishy rubber vibe under or over your knickers for comfortable, extremely pleasurable wear.

Cycle through the 3 speeds and 7 patterns using the ergonomic controller and work your way up from a low rumble to trembling, high-powered pulsations.

Use a few squirts of sex lube to enhance the vibrations.

Key Features:

• Butterfly vibrator with wired controller and 10 intense vibration functions

• 3 speeds and 7 patterns are yours to explore at the touch of a button

• Ridged body for precision point teasing of your clitoris

• Flexible wings provide additional stimulation to the labia

• Wear in the bedroom or out and about for discreet enjoyment

• Adjustable straps are secure and accommodate most people

AND THE FINAL ACT!

Sex Determination: Why So Many Ways of Doing It?

Sexual reproduction is an ancient feature of life on earth, and the familiar X and Y chromosomes in humans and other model species have led to the impression that sex determination mechanisms are old and conserved. In fact, males and females are determined by diverse mechanisms that evolve rapidly in many taxa. [..] Conflicting selection on different parts of the genome and on the two sexes may drive many of these transitions, but few systems with rapid turnover of sex determination mechanisms have been rigorously studied. Here we survey our current understanding of how and why sex determination evolves in animals and plants and identify important gaps in our knowledge that present exciting research opportunities to characterize the evolutionary forces and molecular pathways underlying the evolution of sex determination

In this article, we address three common myths about sex determination and then deconstruct them based on a broad taxonomic survey of animals and plants.

Myths of Sex Determination

Myth 1: Sex is typically determined by X and Y chromosomes

Many biologists are habituated to thinking about sex determination through the familiar examples of mammals and D. melanogaster, and assume that sex determination by sex chromosomes is the norm, that males are XY and females are XX, and that sex chromosomes are a stable component of the genome. While biologists are generally aware of other modes of sex determination (such as female heterogamety in birds, temperature-dependent sex determination in reptiles, or development of males from unfertilized eggs in bees), these alternatives are often viewed as strange and aberrant.

[…]

The Evolution of Separate Sexes

While the evolution of anisogamy led to the evolution of male and female functions, the evolution of separate sexes is not inevitable across lineages. Indeed, most flowering plants (94%,  have both male and female sex organs within a single individual and often within the same flower. By contrast, hermaphroditism is rare among animals considered as a whole (about 5% of all species), which is largely due to the absence of hermaphrodites in the species-rich insects, but it is common in many other animal taxa, including fish and many invertebrates (most snails, corals, trematodes, barnacles, and many echinoderms). Hermaphrodites can mate with each other and benefit from the advantages of sex by mixing their genomes, but when mates are difficult to find, hermaphrodites can also escape the need for a reproductive partner by self-fertilization (which, however, may produce low-fitness offspring due to “inbreeding depression;” see below). This advantage of reproductive assurance is particularly pronounced in sessile animals—like corals—and plants, which cannot move to find a mate . Thus there is a clear advantage to combining both male and female functions within an individual, especially in taxa with low mobility.

[…]

Alternatively, male and female function can be separated in time within an individual, as found in many plants (“dichogamy,” ) and some animals (“sequential hermaphroditism,”); slipper shells, for example, are born male and become female later in life.

[…]

When separate sexes are favored, the transition can occur via several evolutionary pathways. Separate sexes may evolve from hermaphrodites either by gradual increases in sex-specific investment or rapidly by the appearance of male- or female-sterility mutations . The latter occurs regularly in plants, often generating mixed sexual systems, such as gynodioecy (mixtures of females and hermaphrodites) and androdioecy (mixtures of males and hermaphrodites). Figure 2 (see original article) highlights the possible pathways for the evolution of separate sexes from a hermaphrodite ancestor and illustrates their relation to sex chromosome evolution. While we have emphasized the evolutionary transition from hermaphroditism to separate sexes, several examples are known where the opposite transitions occur, indicating that the conditions favoring the separation of male and female function are not always present.

[…]

Contrary to Myth 1, however, diverse mechanisms are used to determine sex (Figure 3, see below) . All crocodiles, most turtles, and some fish exhibit temperature-dependent sex determination; […] marine worm Bonellidae larvae develop as males only if they encounter a female; and many plants and animals—including some snails and fish—change sex during their lifetime in response to environmental or social cues

[…]

Glossary of Sex-Determining Mechanisms

• Hermaphrodites: individuals that contain both male and female sex organs.

• Simultaneous hermaphroditism: male and female sexual organs coexist in one individual (e.g., most flowering plants and earthworms, many terrestrial gastropods).

• Sequential hermaphroditism: individuals change sex at some point during their life (e.g., many fish, snails, and some plants).

• Dioecy (plants) or gonochorism (animals): individuals are either male or female throughout their life.

• Environmental sex determination: sex is triggered by environmental cues, such as temperature, pH, social interactions, and seasonality (e.g., many reptiles and some fish).

• Genotypic sex determination: an individual’s sex is established by its genotype (e.g., mammals, birds, amphibians, most insects, some reptiles and fish, and some plants).

[…]

Genotypic versus environmental sex determination

With genotypic sex determination (GSD), which occurs in the majority of species with known sex-determining mechanisms, genetic elements specify whether individuals are female or male. In many animals and some plants, however, the switch to develop into a female or male does not lie in the genes. With environmental sex determination (ESD), external stimuli control sex determination, such as temperature in reptiles, photoperiod in marine amphipods and some barnacles, and social factors in many coral-reef-dwelling fish and limpets. Exactly how the environment triggers sex development has remained an open question […] n many species, the line between GSD and ESD is blurred, with certain environments altering the (otherwise genetically determined) sex of developing offspring.

[…]

ESD is favored over GSD when specific environments are more beneficial to one sex, selecting for sex-determining mechanisms that match each sex to its best environment. For example, in some gobies and wrasses, nest sites are limited, and a male’s ability to defend his nest depends on body size; individuals tend to start life as females, and only become males once they are sufficiently large to successfully defend a nesting site. The reverse transition, from ESD to GSD, is thought to be favored when the environment is unpredictable or not variable enough, in which case ESD could produce strongly skewed sex ratios or intersex individuals. Indeed, snow skinks, which are small, live-bearing lizards, have different sex-determining mechanisms in different environments. ESD occurs at low altitudes where early birth is advantageous for females and the variance in temperature between years is low. GSD predominates at high altitudes where there is no advantage for early-born females and between-year variance in temperature is high. In this situation, ESD produces optimal sex ratios at low elevations, while GSD prevents extreme sex ratios at high altitudes. Importantly, global climate change poses a threat to species with temperature-dependent sex determination if they cannot adapt rapidly enough to avoid biased sex ratios.

[…]

Sex determination: soma vs. germ line

Sex determination can also differ with respect to where in the body sex is determined. In humans, sex is determined in the developing gonad, and gonadal sex hormones in turn trigger sex determination and differentiation in nongonadal tissues. By contrast, in birds, Drosophila, and nematodes, sexual differentiation is a cell-autonomous process, […]

Cell-autonomous sex determination can result in the formation of gynandromorphs—individuals that contain both male and female characteristics, found in birds and many insects, including butterflies and beetles.

PLOS BIOLOGY