MULTIVERSE-DARK MATTER-DREAMS-TIME-…-

In this webpage we will also present the chapbook entitled ‘Maldives’. This poetry collection was written by Menelaos Karagiozis on April 2012 in Maldives.

Μαλδίβες, (35),  ‘ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ’

Κιτρινοπτέρυγο κατσικόψαρο πόσο κοκαλιάρικα είναι τα χέρια σου;

Κουκουτσοαίματος μπακαλιάρος.

Αυτοσυγκεντρώνεται ο βράχος, έτοιμος να κάνει το πρώτο του βήμα.

Εως πότε φρούτα θα κακοποιείτε τα κουκούτσια σας;

Εξασκημένο ανθρώπου μάτι που’χει δει τον θάνατο εξ επαφής.

Εντυπωσιακή η προσωπικότητα της θύελλας, η ευγλωττία μιας αστραπής, το χιούμορ ενός κεραυνού.

Ήλιε προσκυνητή φιλάς πόδια κάποιου βουνού.

Με λαμπερά μαλλιά ακέφαλο λουλούδι σβησμένη η φωτιά σου.

Πελαργοί σας πιάνουν κρίσεις πανικού στα αεροπλάνα μέσα.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

JOURNEY THROUGH THE UNIVERSE BEYOND THE SPEED OF LIGHT

Μαλδίβες, (36) “ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ”

Κοκκινοσκουφίτσα διάβασες κάμποσα παραμύθια αλλά επιτέλους έμαθες πως να αποφεύγεις κάποιους σφοδρούς διαπληκτισμούς με λύκους.

Αλύπητος χρόνος στρωμένος σε καυτό ερήμους μέτωπο κι απάνω του παγωμένη αμμοθύελλα πεθαίνεις φλόγες τουρτουρίζοντας.

Σκισμένε αγέρα άνοιξαν οι πέτρες να περάσεις.

Αβοήθητος έχοντας σκυμμένο κεφάλι πικρά χαμογελάς, αντίκρυ η έντονη μοίρα, ταραγμένε καθρέφτη ότι θελήσεις πες το μου κι αν χρειαστεί θα σου ζητήσω συγγνώμη.

Πηγαδιού διαπεραστική φωνή, λόγια σκληρά σ’ αναστατώνουν στα σκοτεινά σπλάχνα μέσα αφελές σκοτάδι ανασαίνεις βαθιά; γη, ηλιε μην γίνεστε αδιάκριτοι.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

Μαλδίβες (37), ‘ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΦΕΓΓΑΡΙ’

Στο καζίνο ύπνε ξόδεψες όλα σου τα όνειρα, ξάγρυπνος οληνυχτίς χαζεύοντας άστρα, ανέκαθεν ποντάριζες σε λάθος φεγγάρι.

Διαβολεμένα ζώα, πήραμε λάθος δρόμο μας εξόρισαν απ’τις ζούγκλες και εμείς επιστρέψαμε για να εξολοθρέψουμε τους Ινδιάνους δήθεν πως εκδικηθήκαμε ρίχνοντας και δυο ατομικές βόμβες σας τσουρουφλίσαμε Γιαπωνέζικα καβούρια η Κινέζικη οργή (ακόμη χασμουριέται) άραγες τι θα επιδείξει μόλις ξυπνήσει για τα καλά.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

 Η ποιητική συλλογή “Μαλδίβες” γράφτηκε τον Απρίλιο του 2012 στίς Μαλδίβες.

PEOPLE WILL LIVE ON MARS AND NEVER COME BACK

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (38), ‘ΣΤΕΡΝΗ ΚΡΑΥΓΗ’

Ανάμεσα απ’ τα φρύδια σου περνάν οι ανταύγειες ήλιων λησμονημένων, θρύψαλα φωτός χωρίς να ακολουθούν κάποια ιδιαίτερη δομή, στο δεξί μάτι που ‘ναι πέτρινο κρατάς ένα κερί αιώνιο.

Εκλεπτυσμένος κέδρος με λασπωμένο αίμα φοβερή η σιωπή του ευφυές σχήμα κοκκινόμαυρης διαίσθησης.

Χρόνε αλυχτούνε οι ώρες γύρω σου.

Σκελετοί περιστεριών κι ενός κουφού σκυλιού η στερνή κραυγή.

Δίχως εγκέφαλο φόρεσες κράνος νου και ταξιδεύεις καβάλα στον αέρα.

Μεταφυσική δήλωση της ποίησης: ‘κι εσύ δόντι ουσία μεταβαλόμενη είσαι του εγκεφάλου’.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (39), ‘ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΕΥΑΛΩΤΗ’

Ξυπόλητα ψάρια τρέχουνε χοροπηδώντας σε σγουρά περιβόλια ψυχής αναστενάζουνε βοσκοί χιονισμενοί δύτες εκσφεδονίζονται στο άπειρο σκέψης γυμνόστηθης.

Βαρετοί θεοί σας κάρφωσα στις οθόνες τηλεοράσεων που τσιγγάνικα αναγαλιάζουν ποίηση η ελευθερία που προσφέρεις ξεκαρδίζεται στα γέλια μια κουδουνισμένη μπανάνα καθώς με νύχια σε γραντζουνάει νύχτα ακαθόριστη.

Αφελής γαλοπούλα δάγκωσες τα αιμοφόρα σου αγγεία.

Ο τρελός με το αδειανό κορμί σας συλλογίζεται πολλαπλές λειτουργίες ενός βερύκοκου.

Βαφτήκατε λουλούδια με στοργή και φλερτάρεται την σιγονανουρισμένη άνοιξη.

Θα περάσουν τουλάχιστον δυό με έξι βδομάδες για να εξελιχτούν οι χουρμάδες ως είδος.

 Άφοβα γκρεμίζεσαι ποιητή εφόσον ξέρεις ότι θα σε φτερώσουνε οι λέξεις σου.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

IS THERE A MULTIVERSE

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (40), ‘ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΕΥΑΛΩΤΗ’

Από απόσταση ασφαλείας θαράλλεα μπανάνα σκαρκαστικά παρατηρείς με κυάλια απορημένα τις ανθρώπινες πράξεις.

Τροπική βροχή χρόνου καταρακτώδη σε πλημύρησε εγκέφαλε ρολόγια αγγέλων.

Η φάλαινα είναι εκπληκτικά ευέλικτη όπως άλλωστε ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Αδιόρθωτη ανισσοροπία αγάλματος το κάνει να αισθάνεται άσχημα.

Μαρμαρωμένες οι ρίζες ενός χαρταετού που χύθηκε με μιας στο χώμα σαν οχιά πατημένη.

Στα δίχτυα σου αυγή πιασμένο κάποιο σκοτάδι ανάβωντας σπίρτο αυτοκτόνησε.

Καχεκτικές οι φλόγες της, πετσί και κόκκαλο απόμεινε η φωτιά, ώσπου έγινε καπνός.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

FRACTALS-HUNTING THE HIDDEN DIMENSION 

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (41),

Οι ψυχολόγοι έμπειροι κλείδωσαν δισεκκατομύρια κόκκους άμμου παντοτινούς μέσα σου ακελάηδιστο σύμπαν και σένα νεραντζένιε ήλιε σ’ ένα μαύρο κουτί όμως κανένας δεν ξέρει τίποτα.

Γεροντάκι καθόμουν στην αναπηρική καρέκλα έχοντας ψυχούλα φτερουγισμένη και μυαλό κελαηδίσιο.  Μια φάλαινα προσπερνώντας με σκούντηξε στον ώμο,

‘προς τι όλη αυτή η βιασύνη’ είπες βροχή

-τρέχω γρήγορα προς τις άκρες του ωκεανού μήπως και δω που πηγαίνεις νερό όταν πεθαίνεις.

Ψάχνεις να βρεις ήλιε χαμένες δύσεις κι ανατολές εκείνες που σ’ εγκατέλειψαν.

Τόξερες ρώτησα ένα στρείδι πως όταν έχεις κατάθλιψη η θερμοκρασία του εγκεφάλου  αυξάνεται τις νυχτερινές ώρες; εκείνο μου έγνεψε καταφατικά  και συνέχισε σιωπηλά ν’ ανεβαίνει την αιώνια άβυσσο.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (42),  ‘ΠΙΚΡΑΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ’

Βότσαλα αν αποχωριστείτε την μητέρα σας γίνεστε ψυχωτικά.

Μέλισσας (στην φάση εμμηνόπαυσης) η διογκωμένη κλειτορίδα θυμάρι αναβρύζει.

Γυμνόβυζες χορεύουν οι καλόγριες.

Ανοργασμικό πουλί τρεκλίζεις σε κούφιο άστρο απάνω.

Καυλωμένο άλογο κάνεις σεξ με άγνωστους στα ασανσέρ.

Ονειρεμένο το αίμα σας θεοί με τις σφαγμένες φλέβες.

Από πικραμένα μάτια γιγάντιου μωρού στάζει κρασένιο βλέμμα.

Μωρά βυζαίνουν αμφεταμίνες από στήθη πλαστικά και διεγείρονται.

Όταν όλα τα όνειρα τελείωσαν ύπνε κι ήξερες πως δεν είχε απομείνει τίποτα άλλο:

τότε σ’ ακούμπησε αυγή στο κρόταφο, πάτησε την σκανδάλη σου φως κι αυτοκτόνησε.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

Η ποιητική συλλογή “Μαλδίβες” γράφτηκε τον Απρίλιο του 2012 στίς Μαλδίβες.

WEIRDEST PLANETS

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (43), ‘ΕΝΕΣΗ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ’

Ένα κοπάδι δελφίνια μπαινοβγαίνουν σε επιφάνειες ψυχής κι ομολογήσανε το αλατισμένο σου δάκρυ θάλασσα.

Νυχτερίδας αμφιβληστροειδής εκεί μέσα φως εγκλωβισμένο ολομόναχο ανεβαίνεις στα σκοτάδια.

Ερωτευμένη πέρδικα είσαι λίγο κιτς.

Αρκούδα σε χειμερία νάρκη έχεις διαταραγμένο ύπνο.

Στην ‘καινούργια’ εποχή είναι της μόδας να επιστρέφει κάποιος στο πρωτόγονο.

Απρόσεχτος θεός πέταξε αναμμένο τσιγάρο και κάηκε η άμμος σου έρημος, μαράθηκαν οι θύελλες κι έτσι αναγκαστήκαμε να του κάνουμε ένεση ευθανασιας.

Βαθύς ο καημός κομπολογιού από ροζ χάντρες.

Τζιτζίκια ανταρκτικής ψέλνουν σανκριτικούς ύμνους με βραχνή φωνή.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (44), ‘ΜΗΝΥΜΑ ΒΑΡΥ’

Οι πόνοι γέννας νυχτερίδας παράπονα θανάτου πυγολαμπίδας.

Βουητό από τυφλές μέλισσες μακρυξεκίνητο χτυπάει σε μισόγυμνο στήθος νύχτας μα εκείνη δεν ανοίγει το φως για να τις καλοσωρίσει.

Στην σκουρόπετση θάλασσα κατρακυλάς σκοταδιού κύμα και βυθογκρεμίζεσαι.

Κουκουλωμένος ήλιος αδειοφώτιστος.

Γκριζοπερίστερα τα νυχτοπόδαρα σας σέρνεται σε λασπωμένο ουρανό κουβαλώντας μήνυμα βαρύ.

Ιδρωμένο βλέφαρο, διψάς φρύδι, αλατισμένο δάκρυ.

Βαθιά νερά παραθαλάσσιου νεκροταφείου, βλέμμα τάφου προς τα που κοιτάς;

Αόματα κυάλια σε μαύρο κουτί ανιχνεύουν το αόρατο.

Παράλυτα σύννεφα αναπαύονται στην αναπηρική σου καρέκλα ουρανέ.

Ευάλωτο χιόνι, χαδιών δάχτυλα κομμένα.

Αξύπνητο όνειρο υπνηλίας.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

BEGINNING OF LIFE IN EARTH

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (45), ‘ ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙΑ ΨΥΧΗΣ’

Σύγχρονη μυθολογία μελλοντικής μνήμης.

 Ουρανοξύστης νάνος πιο κοντός κι από πενταόροφη πολυκατοικία.

 Ηρωικά μυρμήγκια αφόβητα διασχίζεται ναρκοπέδια.

 Λυγισμένα γόνατα δεινόσαυρων, προσηλυτισμένοι ουρακοτάγκοι.

 Στην αγκαλιά σου ομίχλη νανουρίζεις τα βουνά.

 Ξυδιού αίμα εξατμισμένο.

 Προσευχή μαρτυρίου ζωής ακόκκαλης, υπομονετικά χτυποκάρδια ψυχής φυσοπνοούσας.

 Θλιψοβρόχι αγάπης χειμωνιάτικης, άθαφτης φωτιάς μοιρολογούν οι στάχτες.

 Τρωική ειρήνη ύπουλου πολέμου.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (46). ‘ΣΑΥΡΑΣ Η ΣΟΦΙΑ’

Ανυπέρβλητη η εφαρμοσμένη κινησιολογία σας μελτέμια.

Κρανιακό μασάζ κάνει μια μύγα.

Θα μας εκπλήξουν όταν φανερωθούν οι μυστικές ιδιότητες των μυικών σου αντιδράσεων πεταλούδα.

Σ’  αποδέχτηκα θάνατε κι ήταν φοβερά καθησυχαστικό ειδικά αφού είχα πεθάνει.

Μιας σαύρας η σοφία κρύβεται στην ουρά της αν και κοντοπίθαρη η μαγεία σας  Μαλδίβες……

Είναι η μοίρα των αναποδογυρισμένων δέντρων να ριζώνουν στους άνεμους, θ’ ανθίζουν μες το σκοτάδι.

Νεογέννητο μωρό εξαντλημένο απ’ την υπερπροσπάθεια έπεσες να κοιμηθείς. Λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος είπες: σας παρακαλώ μην με ξαναενοχλήσετε (εσείς, οι γονείς μου, ούτε κανείς άλλος). Θα ξυπνήσω μονάχα όταν έρθει η ώρα του θανάτου.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

A TRUE STORY ABOUT PLANET PLUTO

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (47), ‘ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΒΑΘΥ’

Πουλιά κωπηλατούνε κόντρα στους ανέμους.

Καβούρια πιασμένα σε δίχτυα ήλιων δακρύζουνε από χαρά.

Το πιο απόκρυφο μυστικό, ηλιόφως πες μας:  που περνάς τις νύχτες, σε ποιά μέρη;

Η δίδυμη αδελφή σου γη, εκείνη χωρίς ανθρώπους πόσο ωραιότερη είναι.

Όσοι άνθρωποι καταφέρνουν και ζουν μες τον εαυτό τους έχουν φοβερές ικανότητες,  αυτοί μπορουν να επιβιώνουν παντού.

Ξεντύσου ανθρώπινη ζωή απ’ όλες τις πολιτισμικές ανέσεις, κι έτσι όπως θα  έχεις απομείνει ολόγυμνη, ανέγγιχτα η άγρια φύση ας σου κάνει έρωτα στοργικό.

Ναυαγοί ζωής καθώς πνίγεστε αισθάνεστε ότι ξαναβρίσκετε την επαφή με κάτι πολύ βαθύ.

‘Πολύ αργά τη νύχτα είναι η λειτουργική μου περίοδος, ενώ η μέρα εύκολα μ’ εξαντλεί’ δήλωσε ο μεταμεσονύχτιος ήλιος.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (48), ‘Η ΕΝΤΟΛΟΥΧΑ ΦΩΝΗ’

Άκουσε μια παρέα Ελληνάκια να καυχιώνται πως η Ελλάδα ειναι η ωραιότερη χώρα στον κόσμο και ξεκαρδίστηκε στα γέλια ένας Μαλδίβιος, τόσο δα ανθρωπάκι μαυριδερό, σάρκα ελάχιστη πολυταξιδεμένη όμως.

Ο ύπνος σας κοάλα αντιπροσωπεύει κάποια διαδικασία αυτοανακάλυψης που διευρύνει την αίσθηση πολλών ορίων.

Κλείστηκες ήλιε σ’ ενα μπαλόνι κι εκείνο φούσκωσε σκοτάδι.

Τίποτα δεν με κρατάει πάνω σου γη πέρα απ’ το βάρος της αντοχής μου.

Η μόνη διέξοδος που ‘χεις  κύμα για να ξεφύγεις απ’ την  θάλασσα είναι τα βράχια.

Η εντολούχα φωνή ενός δέντρου σας υπνώτισε πολυάχτιδα κύματα, κλαριά αιχμηρά σαν πλοκάμια χταποδιού που σε αγκαλιάζουν θάλασσα άπλωσες το χέρι προσφέροντας βυθούς στους δύτες ευτυχίας.

Χρυσωμένη η ψυχή του κήρυκα όπλο, εκπυρσοκρότησε.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

THE DEEPEST PLACE ON EARTH

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (49), ‘ΒΑΛΣΑΜΟ ΛΑΜΨΗΣ’

Ο Ήλιος κρατώντας τα μάτια κλειστά για μεγάλο χρονικό διάστημα καταφέρνει να διακρίνει την ακατανόητη όψη σου σκοτάδι.

 Γοργόνας η ταχεία οφθαλμική κίνηση σε υπνωτίζει Ποσειδώνια μνήμη κάπως έτσι λησμονείστε ναυάγια.

 Ορατή, πυκνή κι αδιαπέραστη η οθόνη της τηλεόρασης.

 Όμορφε θάμνε που αρχίζεις ν’ ανθίζεις όταν τελειώνει ο Ιούνης και διώχνεις τους διαβόλους λιώσε μες την αληθινή φωτιά το   κερί μιας παγωμένης ψυχής.

Βάλσαμο λάμψης, επιβράδυνση ανέμων, η αρκτική παραίτηση σου ατέλειωτη νύχτα γενική εξάντληση ολόλευκου αγάλματος, υπνοβελτίωση νωχελικού μαρμάρου.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (50), ‘ΙΡΙΔΑΣ ΑΣΤΡΑΠΗ’

Ένας γκουρού νόησης εξυμνεί την γοητεία σου ειρήνη πόσο επικίνδυνη είσαι.

Τρικυμισμένη αγνότητα γυναικεία χαιδεμένου σώματος, τραχύ πρόσωπο γυναίκας εντομοτσιμπημένης.

Ίριδας αστραπή η μακρινή εξουσία.

Κέφι κάποιου ήλιου κρατάς στα ύψη ολόλαμπρο κορίτσι.

Κατάλοιπα έρωτα λουλουδιασμένα οι τοξικές ουσίες τους φύτρωσαν ελεύθερα σε λειβάδια αγάπης.

Κίτρινο τρίξιμο καρδιάς.

Επιπόλαιη νύχτα το ξύλο σου μορφή μορίου ευάλωτο στις αλλοιώσεις.

Ελκυστικό βακτήριο.

Ν’ αναπτυχθείς φλέβας αίμα αθώο γυρίζεις από μέρος άγνωστο.

Στην αχόρταγη αναζήτηση ανθρώπινο βλέμμα είδες πέρα μακρυά νεκροθάφτες με αξιόπιστα δάχτυλα καθώς ξεθάβουν την αιώνια ουσία, αντικαταθλιπτικό σχήμα τάφου, νικηφόρα σκουλήκι η υγιεινή σου διατροφή ετοιμάζει το μεγάλο κενό.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

THE SUN

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (51), ‘ΣΤΟΥ ΜΥΛΟΥ ΤΑ ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ’

Κενά ψυχής μπορούν να πυροδοτήσουν μανία σε άσαυρες ερήμους.

Βρέφη ερχόμενου θανάτου κανένα σας δεν φαίνεται να ’χει κάποια συγκεκριμένη ιδέα για το (με ποιό τρόπο) πως θα ζήσει.

 Κενό λιγοστεύεις καθώς αναπτύσεσαι.

Αλόγου εγκέφαλος η χαίτη φτερουγίζει μέσα σ’ ένα πεπόνι υποβρυχιόφλουδες κυμάτων στρες-ευάλωτες.

Ηλικιωμένο ναυάγιο στους φιλόξενους βυθό ανταποδίδεις τα χρόνια σου.

Πριονισμένη νοσταλγία προζωής γεροντοπερήφανη.

Κόκκοι άμμους οι νευροδιαβιβαστές μεταβολίζουνε την έρημο.

Η ομοιοπαθητική βοήθησε ένα παπαγάλο να σιωπήσει.

Σε πρωτοσυνάντησα αυγή στου μύλου τα χαλάσματα.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

ΜΑΛΔΙΒΕΣ (52), ‘ΑΒΑΡΟ ΣΠΕΡΜΑ’

Ιδιότροπου θεού σχέδιο τρομαχτικά περίπλοκο υποφέρει τώρα σαν θάλασσα αλεργική στο αλάτι.

Ο βελονισμός, κορμοστασιά δέντρου καχεκτικιά, μπορεί να αλλάξει την χημεία του εγκεφάλου σου.

Ύπνε θανάτου άβαρο σπέρμα γεννάς εκκεντρικής ζωής όνειρα.

Αυτιά κουφού τρέχουν το κατήφορο μιας σιωπής.

Έμπειρο πορτοκάλι σου στείβω την γνώση.

Δηλητηριώδης αμύγδαλο, μνησικακία ελέφαντα, κλαδιά αεροπλάνου.

Η βδομάδα πάλι ψαρεύει μέρες, στα δίχτυα της πιασμένη είσαι Τρίτη.

Σχολικό δάσος, θρανία φτιαγμένα από ιτιές, ξύλινες δασκάλες, μαθητές χωμάτινη η σκέψη σας μαυροπίνει ανθισμένες λέξεις.

Σε τσιμέντο άμμους φύτρωσες γνώση.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry.

Η ποιητική συλλογή “Μαλδίβες” γράφτηκε τον Απρίλιο του 2012 στίς Μαλδίβες.