ΑΣΙΜΟΣ-ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

 ΑΣΙΜΟΣ-ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΑΣΙΜΟΥ

ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΛΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

ΗΤΑΝ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ, ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ Η HELLENIC POETRY ΜΙΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ (ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΩΓΟΥ) ΑΓΙΟ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ.

ΟΛΟΙ ΚΑΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΜΕ

Κάποια αλήθεια μόλις δεις αμέσως την προδίδεις

χέρια κρεμασμένα, χέρια κουρασμένα αστέρια

είχε πόδια βαριά κι έγειρε προς τον θάνατο η ζυγαριά·

για ένα μονάχα είμαι σίγουρος

πως όλοι κάπου θα καταλήξουμε, βέβαια

ο καθένας κλεισμένος στο καβούκι του·

βαθιά αεροβατούσε, στους αγέρηδες βουτούσε

αν κι ήταν πίτα ακροβατούσε·

έχω κατακρεουργημένα σπλάχνα

κι όμως δεν έβγαλα άχνα

κομματιασμένες αναμνήσεις

πρόσεξε μην τις πατήσεις

θρυψαλιασμένα κόκκαλα

μα όλα πάνε καλά

εκτονώθηκα στον θάνατο

φάτε με λοιπόν ωμό

εσείς οι πεινασμένοι τράγοι

για χρήμα, δύναμη και δόξα

αποδιοπομπαίοι ανθρωποφάγοι·

ζωντανοί, θύματα των μικροβίων

αποστειρώστε τους νεκρούς σας·

δόθηκε απλόχερα η αγάπη

σαν δώρο στον χασάπη

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

ΨΥΧΟΒΓΑΛΤΕΣ ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΟΘΕΟΨΑΛΤΕΣ

ΑΔΙΑΝΤΡΟΠΟΙ

ΨΙΧΟΥΛΑΑΑΑΑΑΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΒΑΛΤΕ ΛΟΥΚΕΤΑ ΣΤΑ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ

ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΝΑ ΧΤΙΖΕΤΕ ΠΟΙΗΑΤΡΕΙΑ

ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΓΙΑΤΡΕΙΑ

ΗΤΑΝ ΑΡΑΓΕΣ Ο ΑΣΙΜΟΣ ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ;

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ

ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΘΑ ΙΔΕΟΤΡΕΛΑΘΕΙΣ

ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΝΟΗΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΑΣΤΑΘΕΙΣ

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΣ ΧΑΘΕΙΣ

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΙΕΡΟΣΥΛΟ ΘΕΟ Ν’ ΑΠΟΤΑΘΕΙΣ;

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ρουφώντας τη ζωή άπληστα

σας απορροφάει ο θάνατος

εξίσου άπληστος όσο κι εσείς·

«στοπ» μου λέει ο στίχος

σταματώ μπροστά σε μια λέξη

έχει τόση ιλιγγιώδη ταχύτητα

ώστε ήταν αυτή η μετωπική σύγκρουση

με τη ποίηση που μας σκότωσε όλους·

καταγράφω ασταμάτητα οποιαδήποτε

σκέψη σού έρχεται στο μυαλό

τούτο σημαίνει ότι εναντιώνομαι

στη κάθε ποίηση·

πνευματικά χοντρόπετσος

όσες περισσότερες λέξεις μπόρεσα

έραψα·

δεν θυμάμαι αν ένιωσα τίποτα όσο ζούσα

οτιδήποτε βρεις μέσα εδώ ατόφιο

να ξέρεις πως θα ‘ναι ψόφιο,

γιατί σου φαίνεται παράξενο

πως  μυρίζει σαπισμένο κρέας ο τάφος μου;

κρίμα, ένα τόσο υπέροχο βιβλίο

έμεινε στο ράφι

δεν γινόταν όμως αλλιώς

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

ΣΚΑΣΤΟΣ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ

ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

ΣΤΩΝ ΔΙΧΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ

ΑΝΘΡΩΠΟΘΕΑΤΩΝ ΤΟΥΤΩΝ ΤΗΝ ΑΓΕΛΗ

ΣΕ ΑΚΟΚΚΑΛΗ ΣΚΙΑ ΑΠΑΝΩ

Ο ΚΑΚΟΥΡΓΟΣ ΗΛΙΟΣ

ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΑΣ ΜΗΝ ΦΕΞΕΙ

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

ΩΡΑΙΟΣ ΤΥΠΟΣ Ο ΚΡΟΚ

 Ήταν ωραίος τύπος ο ΚΡΟΚ·

περιέχει πολλά συναισθήματα η ψυχή

άλλα ωραία, κάποια όμως κακάσχημα

ξεφύλλισέ τα  όλα ανεξαρτήτως ποιότητας·

σήμερα απουσιάζεις,

το αόρατο της ποίησης παρουσιάζεις

σε κάποιο δικό σου κοινό

αποκλειστικά αποτελούμενο

από εξαϋλωμένους θεατές

Γιαπωνέζους  ως επί το πλείστον

κάτοικους του Ναγκασάκι εν έτει 1945.

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

Νικόλας Άσιμος
CD: Rock Legend – The Complete Emi Years

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος

Εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας,
νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας,
δε θέλω την κουβέντα σας
ούτε τη γνωριμιά σας.

Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει,
κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει.
θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι
και άμα ξεμεθύσω
σας λέω και γκοντμπάι.

Και οι θεοί σαν πείθονται
εάν υπάρχει ανάγκα,
για πόλεμο δεν έκανα
ποτέ εγώ το μάγκα
και ούτε νεροπίστολο
δεν έχω στην παράγκα.

Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
κανένα δε θα αφήσω
εμένα να κερνάει,
Θα απολύσω κι όποιον με περιγελάει,
χιλιάδες δυο αλήθειες
ο πόνος μου γεννάει.

Εγώ στα δίνω έτοιμα
κι εσύ τα θες δικά σου
λιγούρα που σε έδερνε
παρ’ όλα τα λεφτά σου
και ούτε στο νυχάκι μου
δε φτάνει η αφεντιά σου.

Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
χωρίς καμιά ουσία εσύ
θα τα τινάξεις.
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
δεν ξέρεις καν το λόγο
για να με υποτάξεις

ΜΠΙΠΙΙΙ!

ΠΕΤΑΞΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΕΡΙΤΤΟ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΟΥ

Από την θεία αταραξία που ήσουν μέσα

γεννιέσαι θνητός, όμως

το ίδιο εύκολα πεθαίνεις

ωστόσο μην επεμβαίνεις

στις ζωές των άλλων, είναι λάθος·

παραβίασες οτιδήποτε ανθρώπινο γράφτηκε για σένα

σε θαυμάζω, παρόλα αυτά μην ενοχληθείς·

είσαι ροή

παράνομο ποντίκι στον υπόνομο

σταμάτημα πνοής

τρέχεις προς την τελευταία ανάσα

χειρουργική επέμβαση πίστης·

πέταξε οτιδήποτε περιττό από πάνω σου

κι ύστερα χειροκρότησε, βέβαιος

όπως τότε όταν ήσουν νέος

και δεν φοβόσουν τις ρυτίδες·

ένιωθε απέχθεια

κοιτάζοντάς  σε ο καθρέφτης

ο οποίος δείχνει το μέλλον

αφού χρόνια πολλά μετά

κατάντησες να ‘χεις γέρικο πρόσωπο·

καθώς αυτοκτονούσες δεχόσουν

λιγάκι βιαστικά βέβαια

συγχαρητήρια και συλλυπητήρια

ταυτοχρόνως λόγω έλλειψη χρόνου

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΥΠΑΡΞΙΑΚΕΣ

Συχνά αναρωτιέσαι

αν δημιούργησες τίποτα όσο ζούσες

αυτοκριτική ακριβώς όπως έπρεπε

την κατάλληλη στιγμή

ζώντας υπό άθλιες συνθήκες υπαρξιακές

προσπάθησες ως καλλιτέχνης

ν’ απαρνηθείς κάθε είδους τέχνη

κι όμως έκανες καλή δουλειά

ήσουν βλέπεις έμπειρος τεχνίτης

ηλεκτρολόγος, υδραυλικός,

χτίστης-μπετατζής

θέλει χαμαλίκι πολύ η ποίηση

αλλιώς δεν γράφεται

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

Στίχοι-Μουσική-Πρώτη ερμηνεία Νικόλας Άσιμος
Απά την παράνομη κασέτα 000006 “η ζαβολιά”

Στίχοι
Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ’ ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ’αγαπήσω να μ’ αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα

Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ’ έξω απ’ τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ’ αγαπήσω να μ’ αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ’ αφήνει

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω, μωρέ
μ’ αυταπάτες πια δεν έχω

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos

ΛΕΡΩΜΕΝΟ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ

Προτιμότερα ας μην σου ζητώ

πως θα υπάρχεις κοντά μου

βλέπεις η αγάπη όταν πλησιάζει

προς κάποιο τέλος και ξεψυχά

αλλοτριώνει τους ανθρώπους

ίσως φαίνεται γελοίο

πως αντέξαμε μαζί τόσο καιρό·

ποτέ δεν πρέπει να διαβάζεις

ό,τι γράφτηκε από άλλους

είναι λες και κλέβεις

ξένες ψυχές·

μοιρολατρικά διαβάζοντας

όσους πεθαμένους έμειναν άθαφτοι

είπες πως θυμίζω σεξουαλικό αποτύπωμα

ειδικά όταν σημειώνω πάνω στο χαρτί

τις ακατανόητές μου για σένα σκέψεις·

βρήκα ξεχασμένο πάνω στα βυζάκια σου

κάποιο αχρησιμοποίητο δευτερόλεπτο πόθου

τόσο ερωτικό, ώστε κατάλαβα επιτέλους

γιατί φορούσες πάντα

ένα μπλουζάκι λερωμένο με σπέρμα

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

1987 Παράνομη κασέτα Νο 000008 ” Στο Φανάρι του Διογένη ”
Πλευρά B
Κομμάτι 1

Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Πας φιρί φιρί γυρεύοντας με τα μαύρα σου τα μάτια
Δέκα πιάτα στο κεφάλι μου κι άλλα τέσσερα κανάτια
Πας φιρί φιρί γυρεύοντας να με κάνεις ν αγριέψω
Έχω και τις πεποιθήσεις μου, μα στο τέλος θα στις βρέξω.

Αλλά σώπα και μη μου την βγαίνεις στην κόντρα
Αν βαρούσα κι εγώ, δεν θα ήσουνα εδώ
Έχεις γλώσσα σκληρή που σκοτώνει σαν κόμπρα
Κι όσο πείσμα εσύ, άλλο τόσο κι εγώ.

Τέτοιος χαλασμός που έγινε κι ήρθαμε κι ισοπαλία
Κι απ την ταραχή κουνήθηκε όλη η πολυκατοικία
Σχολιάζουνε οι γείτονες κι απορούν κι οι αστυνόμοι
Πως οι δυο μας δεν χωρίζουμε κι αγαπιόμαστε ακόμη.

Μία τέτοια σκηνή να τη δεις στην οθόνη
Μα σαν παίξεις κι εσύ, θα σκιστεί το πανί
Έχε χάρη που δεν αγαπώ καμιά άλλη
Κι απ τώρα μας κλαιν και τα ψώνια του Ζεν.

Στα δελτία των ειδήσεων θα με γράψουν σαν σε σφάξω
Πας φιρί φιρί μου φαίνεται την ψυχή σου ν αναπάψω
Μου ρθε κρίση και παλάβωσα, μη με βάζεις ν αμαρτήσω
Πας φιρί φιρί γυρεύοντας στα μπουντρούμια να σαπίσω.

Αλλά σώπα και μη μου την βγαίνεις στην κόντρα
Θα βαρέσω κι εγώ, κι απαιτώ σεβασμό
Είναι κάτι φορές που φτηνά τη γλιτώνεις
Με πέντε-έξι μπουνιές και δυο-τρεις μελανιές.

Σημείωση:Το συγκεκριμένο τραγούδι υπάρχει κ σε άλλες εκτελέσεις..Η εκτέλεση αυτή είναι αυτή που ακούγεται στην παράνομη κασέτα 000008

Η ΠΡΟΒΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ

Η ΑΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΗΧΩΝ

ΖΩΗ ΚΑΠΩΣ ΑΒΟΛΗ ΔΙΧΩΣ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ·

Η ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΣΤΗΝ ΔΕΚΑΤΗΤΡΙΤΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΗ·

ΑΚΟΥΣ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ

ΤΕΝΤΙΜΠΟΙ, ΚΑΟΥΜΠΟΙ

ΜΕ ΤΟ ΛΙΓΟΣΤΟ ΣΟΥ ΜΠΟΙ·

ΚΙΝΗΜΑΤΙΕΣ, ΚΤΗΜΑΤΙΕΣ ΚΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ

ΤΟΥ ΑΝΗΘΙΚΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ

ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ

ΕΩΣ ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ

ΟΣΟ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΙΗΤΟΣ ΘΑ ΜΕΝΕΙΣ ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΣ·

ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΚΙ ΟΥΛΕΣ

ΟΙ ΨΥΧΟΥΛΕΣ ΜΑΣ ΜΗΠΩΣ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΟΥΝ;

ΑΣ ΔΙΧΑΣΤΟΥΝ, ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ

ΚΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΥΠΟΣΤΟΥΝ

ΕΝ ΕΡΗΜΗΝ ΘΕΟΥ ΣΩΖΟΝΤΟΣ

ΚΙ ΕΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΟΖΟΝΤΟΣ

ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ

ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΟΖΟΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ·

ΛΟΙΠΟΝ ΟΖΟΝ

ΚΙ ΑΣ ΑΥΤΟΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ

ΠΟΙΗΘΕΙ ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ ΞΥΛΟΚΟΠΗΘΕΙ

Ο ΚΑΘΕ ΕΠΙΖΩΝ

ΕΓΩ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΙ 21° ΑΙΩΝΑ ΕΝΩΝΑ

ΔΗΘΕΝ ΠΩΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ

ΔΙΚΑΙΩΝΑ·

ΕΣΤΗΣΑ ΕΝΑ ΤΣΙΡΚΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΘΕΙΣΤΙΚΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

ΕΣΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΑΡΚΑ ΩΜΗ ΠΟΥΛΟΥΣΕΣ ΚΡΕΟΠΩΛΗ·

ΕΤΣΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΚΟΜΕΝΤΙΑ ΝΤΕΛ ΑΡΤΕ

ΑΠ’ ΤΗ ΛΑΙΚΗ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΛΑΙΚΟΙ

ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΤΣΑΜΠΑ ΠΑΡΤΕ·

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΑΘΡΗΣΚΟΙ ΑΨΥΧΟΙ ΙΣΚΙΟΙ

ΑΝΕΥ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ ΠΕΙΝΑ

ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΕΙΝΑ

ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΙΚΟΥ ΓΕΥΜΑΤΟΣ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΑ ΑΝΑΙΜΑΤΟΣ·

ΕΒΓΑΛΕΣ ΤΩΡΑ ΚΙ ΕΣΥ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗ ΦΟΡΑ

ΚΙ ΑΣ ΜΑΣ ΠΗΡΕ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Η ΚΑΤΗΦΟΡΑ

ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ ΛΙΓΟ ΑΔΙΑΦΟΡΑ

ΨΙΛΟΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΦΟΡΑ

ΒΓΗΚΕΣ ΚΙ ΑΝΑΦΟΡΑ

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ Η ΜΟΙΡΑ

ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ·

ΜΗ ΤΥΧΟΝ ΕΙΣΑΙ ΥΠΑΡΞΙΣΤΗΣ;

Ε ΤΟΤΕ ΠΙΑΣΕ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΣΟΥ

ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΣΤΕΙΣ

ΥΛΙΣΜΟΣ, ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΚΙ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ·

ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕΣ ΠΟΤΕ

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΙ ΜΥΘΟΙ;

ΑΓΕΡΩΧΗ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ Η ΔΑΦΝΗ

ΚΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΑ ΤΡΕΛΟΙ

ΥΠΕΡΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΕ ΣΤΟ ΔΑΦΝΙ·

 ©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

 ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ ΔΟΚΙΜΕΣ ΣΤΗ ΚΙΘΑΡΑ ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΙΟΥ 55
Ένα απο τα έξι ανέκδοτα τραγούδια του Νικόλα Άσιμου

Αρνήθηκα πολλά για το χατίρι σου
Πάρα πολλά
Δεν ξαναπίνω πια απ’ το ποτήρι σου
Ούτε γουλιά

Έλεος δε ζητώ ποτέ, παλιόκοσμε
Δε μοιάζουμε κι αν θέλεις ξαναχώσε με
Στις φυλακές
Που είναι για τους ασώματους
Βαρέθηκα να βλέπω τέτοιους κόμματους

Μου το ‘χες τάξει, το θυμάμαι
Πως θε να γίνουν αλλαγές
Μα ως πότε αυτοί που αγαπάνε
Θα σου γιατρεύουν τις πλήγες.

ΤΕΛΕΙΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ

Συμπληρώναμε ο ένας τον άλλον

κι ας ζούσαμε στην απουσία μας·

γυρεύεις λίγο σπέρμα

δράση δίχως κόπο κι ιδρώτα

εγώ ξεγελάστηκα

δήθεν πως ήμουν τέλειος

μειονεκτικά πλεονεκτούσα

απέναντί σου·

περιγράφοντάς σε

με εικόνες οξυγονοκολλημένες

θα μου πεις πως είμαι

αποτυχημένος ζωγράφος

σέβομαι την γνώμη που ‘χεις για μένα

άλλωστε χωρίς αυτήν δεν υπάρχω

εσύ ζητάς επιείκεια·

ανήμερα Χριστούγεννα

κι εμείς τσουγκρίσαμε πασχαλινά αυγά

βαμμένα πράσινα σαν καραφλά κεφάλια

είχαμε αποκριάτικα κορμιά·

ίσως ήμασταν τέλειες υπάρξεις

μα ελαττωματικές

αδράχναμε στιγμές πρόσκαιρες

αθάνατα αγγίγματα του χρόνου

χάδια από τρύπια δάχτυλα

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

1986 Παράνομη κασέτα Νο 000006 “Η Ζαβολιά”
Πλευρά A
Κομμάτι 2

Μουσική:Νικόλας Άσιμος
Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

Τη φάτσα μου την έδειξαν στον κινηματογράφο
Με πέτυχαν σε γύρισμα σαν έβγαινα απ τον τάφο
Την φρικτή μου αναγούλα παραμέρισα
Τον κοινωνικό μπαμπούλα τον καθαίρεσα
Και δε φοβάμαι μήτ’ ανθρώπους, μήτε Χάρο
Και τους θεούς σας μες τις σκούφιες μου κρατώ.

Συμβόλαιο δεν έχω πια με τη ζωή ετούτη
Περαστικά σας ρε παιδιά, για σας το μπαλαμούτι
Οι αέρηδες με πάνε και με φέρνουνε
Και οι θώρακες σας σπάνε και με ξέρουνε
Και δε μ αγγίζει αυτού του κόσμου η ματαιότη
Γιατί το ψέμα σας το ξέρω εγώ καλά.

Ο ΚΟΦΤΗΣ

Έμπειρος κόφτης ήσουν

με δύναμη ψυχής

ώσπου κουράστηκες τόσο πολύ

κι όμως θα κόβεις

όσο νιώθεις ανάγκη

πως χρειάζεται κόψιμο

ακόμη η ζωή·

κόψε το πουλί σου και κάν′ το

ομφάλιο λώρο

κόψε όσες παράνομες σκέψεις

χωράει ο στενόμακρος νους

του ανθρώπου

κόψε τα χέρια τούτα που τολμούν και γράφουν

κόψε αρχή και τέλος

κόψε εδώ, κόψε εκεί, κόψε παραπέρα

όταν όλα είναι κομμένα φίλε μου Άσιμε καλέ

δεν υπάρχει τίποτα άλλο για να κόψεις

παρά μονάχα κόψε τις φλέβες μας·

απόμεινες Νικόλα ακροβάτης άσημος

πάνω σε κομμένο σχοινί

σ′ εγκατέλειψε μέχρι κι η Αριάδνη

αφού είχε κομμένο νήμα όπως εσύ·

έκοψες το νήμα της ζωής

κι έτσι αποκόπηκες τελείως από δαύτη

έκοψες κι έραψες τον θάνατο

στα μέτρα σου

 ©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

1986 Παράνομη κασέτα Νο 000006 “Η Ζαβολιά”
Πλευρά B
Κομμάτι 1

Μουσική:Νικόλας Άσιμος
Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

…Τα αδιέξοδά σου όλα γλέντα και ρίχτα στο γιαλό
Γίνε κι εσύ κουδούνα σε πατέντα μα να ν συνειδητο
Και ακολούθησε για οδηγό σου τον αυτοσαρκασμό
Θέλει αντοχή να βρεις το ριζικό σου σε καθαρό οργασμό.

Στα λεγα, δε μ άκουγες και πήγες στα χαμένα
Βρες τη παραμύθα σου, μα άσε με εμένα.
Αγάπη κι ειλικρίνεια στην έχουν κάνει λιώμα
Και δεν υπάρχουν άνθρωποι στον εικοστόν αιώνα…

Πέσαν γκουρού απάνω μου και μάγοι και οι σατανιστές
Πως μου θυμίζουν όλα καρναβάλι μ αλεξιπτωτιστές.
Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά
Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια σταθερή καρδιά.

Στα λεγα, δε μ άκουγες τραβάς για την αγχόνη
Κι η κατεργάρα μύτη μου θαρρώ πως μεγαλώνει
Σαν Σιρανό ντε Μπερζεράκ μονομαχώ ακόμα
Στη μύτη μου φιλτράρεται το νέφος του αιώνα.

Αντέχω ακόμα να μαι υπηρέτης, βαστάω και μπορώ
Κι αν δεν μπορείτε πια να με σκοτώστε με λέτε γραφικό.
Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά
Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια καθαρή καρδιά…

ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΙΣΑΞΙΟΙ

Μπράβο μαλάκα Άσιμε

υπήρξες ουδέτερο ον

αυτοκτόνησες

κι έγραψες από κάτω

«αυτό είναι η σοφία»·

μου είπες

«είμαι το παν κι ας έχω

άγουρη ακόμα δύναμη»

ύστερα ρώτησες

λιγάκι απηυδισμένος

με το όλο σκηνικό

«εσύ Καραγκιοζάκο, ναι εσύ

ποιός είσαι ρε Μαλάκα;»·

κι ανταποκρίθηκα εξίσου ενοχλημένος

«μα εγώ Άσιμε είμαι ο ποιητής

εκείνος ο Μαλάκας

που πήδηξε από τον 21ο

όροφο του ουρανοξύστη

κι έπεσε στα μαλακά»·

ύστερα σφίξαμε τα χέρια

και χαιρετιστήκαμε

ωσάν ισάξιοι ποιητές

εν καιρώ φιλοσοφικού πολέμου

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

1986 Παράνομη κασέτα Νο 000005 “Ο Σάλιαγκας”
Πλευρά Α
Κομμάτι 5

Μουσική:Νικόλας Άσιμος
Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

Δεν αποκαρδιώθηκα
Στις κακουχίες γυμνώθηκα
Και στο κορμί μου σας χώρεσα
Τα κρίματά σας συγχώρεσα.

Ένα καράβι σας φτιάχνω γω
Να ναι απ αθάνατο νερό
Να πολεμήσεις για να το βρεις
Ύπνο δικαίου μην κοιμηθείς.

Χωροφυλάκοι και οι γιατροί
Θα σκουντουφλάνε στη διαδρομή
Μόνο οι ανθρώποι οι πιο απλοί
Κι όσα απ τα ζώα έχουν φωνή.

Τα μονοπάτια είναι πολλά
Μα είναι λίγα τα αυτά που χουν καρδιά
Εγώ πηδάω κι απ το γκρεμνό
Τα κάγκελά μου τα καταργώ.

ΧΑΜΑΛΙΚΙ ΖΩΗΣ

Τίποτα δεν μπορούσα να πράξω σωστά

ούτε μια αυτοκτονία, ή έστω

κάποιο είδος αυτοκαταστροφής

μονάχα χαμαλίκι ύπαρξης·

μαμά, (Αλη)μπαμπά

τι κι αν με κάνατε αφού πεθάνατε;

αυτό ήταν το χειρότερο απ’ όλα λάθος σας

σαν εκείνο το εξωφρενικό

λάθος του Σαμαράκη

ξε-χαρβαλωμένος, ξε ξε Ξέρξης, ξε-ριζωμένος

στίχος στυλ Βαλαωρίτης→μετεωρίτης·

κατέφυγα που; στις πΟυτΑνΕς;

η αποτελεσματικότερη μέθοδο

σεξουαλικής διαφυγής

πέστε μου ποιά είναι;

γκραντ πούστης επαναστάτης

bisexual ζωής άστατης·

ώσπου βρήκα καταφύγιο

στο ζεστό σου μουνάκι

φεμινίστρια η οποία έχεις

κατεψυγμένα μπούτια, ψυχή παγόβουνο

κουφάλα με βυζιά μεγάλα

ναι αλίμονο κατέληξα εκεί μέσα

αναζητώντας λίγη θαλπωρή

όπως η κατσαρίδα χωμένη στην υδρορροή·

αλί, αλί και τρισαλί

ο κόσμος τούτος ο ολότελα ξένος

μες τη πολυκοσμία κι ανθρώπινη δυσοσμία

βρέθηκα αποξενωμένος, ποιητής ονειροπαρμένος

φορούσα προσωπείο, ρούφαγα τα γύρω βλέμματα

κατάματα έραβα αίματα·

μήπως τελικά είμαι κι εγώ κάλπικος;

τι κι αν σιχαίνομαι:

τσολιάδες-βασιλιάδες κωλομπαράδες

δήθεν αριστεριστές μα φονιάδες εξτρεμιστές

αναρχοπρεζόνια, πολύχρωμα τριζόνια

περπατώ ξυπόλυτος κι άλυτος στα χιόνια

φοιτητές τεράστιες νεοπνευματικές ήττες

ξεμωραμένους παρελθοντικούς δήθεν βραβευμένους

νοητικά παράλυτους ποιητές·

ο με το ζόρι επονομαζόμενος «τρελός του χωριού»

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

1986 Παράνομη κασέτα Νο 000007 “Πάλι Στην Ξεφτίλα”
Πλευρά B
Κομμάτι 5

Μουσική:Νικόλας Άσιμος
Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

Πως θες να πάμε μαζί άμα δεν έρθεις κι εσύ,
Σου ‘δωσα τόση ψυχή μην τη χαλάσεις κι αυτή
Πάει καιρός κι απορώ για το λειψό σας εγώ
Τον τελικό μου σκοπό σας τον κρατάω κρυφό

Πως να κρατήσεις ραβδί άμα δεν είσαι εσύ
Πιασ’ την δική μου χορδή αλλά τραγούδα κι εσύ
Πάει καιρός κι απορώ για το λειψό σας εγώ
Τον τελικό μου σκοπό σας τον κρατάω κρυφό.

Δοπημίων σου ε, Πατησίων μου ε
Έχω σπείρει και θερίζω ώριμα εσείς φρουτάκια
Έπιασα και το δρεπάνι και ο Χάρος τάχει κάνει
Τι ψυχή θα παραδώστε όλα εδώ θα τα πληρώστε

ΓΕΝΝΗΜΑ ΘΡΕΜΜΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΤΗΣ

Άφησες πίσω πράξεις

αντιστρεφόμενες στον χρόνο

καινούργια μονοπάτια-σοκάκια

ας χαράξεις·

τώρα θα ξανάρθεις ως τουρίστας

κουλός πιανίστας

που επισκέπτεσαι τα Εξάρχεια

ο οποίος κάποτε ήταν ο χώρος μας

ολότελα πια ξένος·

κρίμα πως κατάντησε έτσι η πλατεία

δίχως (πνευματικό) λόγο ή αιτία

γιομάτη πρεζάκια από τζάκια

περνάς και σου πετάνε ηρωίνης χαλικάκια

κάλπικους μπάτσους με γκλόμπ παλιάτσους·

κυλάει όμως γρήγορα ο χρόνος

θα ξαναφτιαχτεί ο κροκόχρυσός σου θρόνος·

υπογράφω ως αναρχικός ποιητής-κατακτητής

έρημων μεγαλουπόλεων τόπων

καθισμένος σε Εξαρχειώτικα

παγκάκια-χέστρες

αρχαίες πολύ παλαίστρες

άηχους στίχους απαγγέλω

οικολογικά σουβλάκια παραγγέλλω

ζητώ συγγνώμη όχι επειδή δεν έχω γνώμη

μα γιατί τούτες μου οι απαγγελίες

ίσως σας ακούγονται γελοίες·

μπίνγκο! βρέθηκαν του Άσημου

αδημοσίευτα διάσιμα αρχεία

πεταμένα στα Εξάρχεια, ΠανάΡΧεια

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

1979 Παράνομη κασέτα Νο 000003 “Γιατί Φοράς Κλουβί”
Πλευρά Α
Κομμάτι 2

Μουσική:Νικόλας Άσιμος
Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

1. Είπαμε πως θα καταργήσουμε τα σύνορα
Είπαμε πως θα διαλύσουμε το κράτος
Κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας
Μες στο γλοιώδικο περίβλημά τους.

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Μ επαναστατική φρασεολογία

2. Τα θλιβερά δεν σπάσαν τα καλούπια μας
Υποχθονιακές ψυχρές προκαταλήψεις
Ύπουλα βράζεις μέσα μας αρρώστεια μας
Αγκομαχάς, για δεν το λες να μας αφήσεις.

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την αισχρότερη τη βρώμα μας
Μ επαναστατική φρασεολογία

3. Δύσκολο μονοπάτι σε τραβήξαμε
Ατέλειωτο και δεν σε ξεπερνάμε
Μας μπόλιασες βουβό μ απογοήτευση
Κι ίσως ν αξίζει μόνο που τολμάμε.

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Σαν ξεχασμένα να τελειώσουν παραμύθια
Παρά τα τόσα όνειρά μας που συντρίφτηκαν
Μες στα συντρίμμια ολοκληρώνεσαι αλήθεια

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία

ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Όταν χαρίζεις λίγη ελεημοσύνη

άραγες χρεώνεσαι;

μήπως ο ζητιάνος τελικά

μας προσφέρει κι αυτός κάτι;

υπήρξες κλειδαράς που αρνήθηκε

να ξεκλειδώσει το χρηματοκιβώτιο

όχι πως φοβόσουν τους κλέφτες

άλλωστε πούλησες τσάμπα

κάθε έργο σου καλλιτεχνικό

απλά σιχαινόσουν οποιαδήποτε

χρηματική συναλλαγή·

αγόρασες τον θάνατο

σε τιμή ευκαιρίας αυτοκτόνησες·

είπες «η καρδιά μου δεν αξίζει τίποτα»

έχω σπίτι νοικιασμένο, ετοιμόρροπο

θεός ιδιοκτήτης της ανθρώπινης ανυπαρξίας

ό,τι είχες έδωσες

 ©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

1979 Παράνομη κασέτα Νο 000004 “Klaste eleftheros”
Πλευρά Α
Κομμάτι 3

Μουσική:Νικόλας Άσιμος
Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

Επειδής με ρωτήσαν πολλοί
Πως τα πέρασα στη φυλακή
Πως δεν έφτιαξα κάνα τραγούδι
Όπως τόσοι αντιστασιακοί
Απαντώντας σας λέω ξερά
Δεν πουλιέμαι αντιστασιακά.

Όλοι αντιστασιασθείτε
Πιο καλά έτσι να τακτοποιηθείτε
Ποιος στο τέλος θα μπορέσει
Βουλευτή ν αρπάξει θέση.

Την αντίσταση βαρέθηκα
Λόγια φανφαρόνων ψεύτικα
Μέσα στο κελί μαράθηκα
Τους πολιτικούς σιχάθηκα.

Οι φυλακές γεμάτες, τα κελιά υγρά
Ποινικοί οι κρατουμένοι, μες τα κάτεργα
Είν το άλλοθί σου κόσμε, για να κρύβεις την ψευτιά
Να στηρίζεις τις σφαγές σου, και τη νόμιμη κλεψιά.

Τρομοκράτες! Όσοι αρνιούνται! Να υποταχθούν.
Φιλελεύθεροι! Όσοι καίνε Και γεννοκτονούν.

Βάλτε μπόμπα, να τινάξτε
Στον αέρα όλα τα κελιά
Για τη λευτεριά σας θάψτε
Της ζωής σας
Όλα τα χαζά κοινωνικά στοιχειά.

Είν ωραία δίχως νόμους
Δίχως τανξ στρατιωτικά
Δικαστές και Δικηγόρους
Εργοδότες και σκατά.

Στο πιο χλωρό ντουμάνι
Θα βρω τον έρωτα
Δρώντας ποτέ και πάντα
Παντού και πουθενά.

Επειδής με ρωτήσαν πολλοί
Πως τα πέρασα στη φυλακή
Πως δεν έφτιαξα κάνα τραγούδι
Όπως τόσοι αντιστασιακοί.

ΕΠΙΠΛΩΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ

Βέλασμα βλέμμα ξεγέλασμα

κολοκύθια πάλι τα ίδια

άδειο και κρύο τούτο το σπίτι

what a pity

άνθρωποι όμως

μ’ επιπλωμένες ψυχές

κατοικούν εδώ

ψευτιά, σκουριασμένα κονσερβοκούτια

ταΐσαμε νεύτη τα γατιά

ακόμη δίχως γένια

η καινούργια γενιά

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

Aπ’ την κασσέτα νο 000008 “το φανάρι του Διογένη”, το τραγούδι “πολεμάτε κοιμισμένα” με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου ΠΟΛΕΜΑΤΕ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΑ

Φεύγεις άτιμο κι είναι άδικο
Μου κλειδώθηκες κι εσύ στην κριτική.
Κόντεψα κι εγώ να ξεμωραθώ
Μα έμαθα ξανά την υπομονή.
Πολεμάτε κοιμισμένα
Κι είστε σαν μαρμαρωμένα.
Πως να φτάσετε σε μένα
Που κατέχω τα κρυμμένα.
Γρηγορείτε να με βρείτε
Αλλά κι εθελοτυφλείτε.
Είμαι αόρατος για σένα
Ορατός μόνο για μένα.
Θέλεις μπάλωμα, παρανάλωμα
Σύ δεν έγινες ούτε μια φορά.
Πως να σου το πω μοιάζεις θωρηκτό
Σύ δεν πόνεσες όσο με πονάς.
Πολεμάτε κοιμισμένα
Κι είστε σαν μαρμαρωμένα.
Πως να φτάσετε σε μένα
Που κατέχω τα κρυμμένα.
Και του εικοστού αιώνα
Του χαλάω την εικόνα.
Μάθετε να πολεμάτε
Κεί που πάω δεν θα πάτε.
Θέλεις μπάλωμα, παρανάλωμα
Σύ δεν έγινες ούτε μια φορά.
Πως να σου το πω μοιάζεις θωρηκτό
Σύ δεν πόνεσες όσο με πονάς.
Πολεμάτε κοιμισμένα
Κι είστε σαν μαρμαρωμένα.
Πως να φτάσετε σε μένα
Που κατέχω τα κρυμμένα.
Γρηγορείτε να με βρείτε
Αλλά κι εθελοτυφλείτε.
Μάθετε να πολεμάτε
Κεί που πάω δεν θα πάτε.

ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ-HYDE PARK

Αποστείρωση

βουλωμένες κωλοτρυπίδες

κι εσύ είπες ότι είδες κάποιον θεό

αλλά δεν τον αναγνώρισες·

όμως όρισες της αυτοκαταστροφής

την ολοκλήρωση

κουβαλάς καρότσια γιομάτα νεκρούς

βλέπεις έχεις μπόλικα κότσια

συσσωρεύονται μέσα εκεί

άνθρωποι πολλοί παγωμένοι·

«δεν επιτρέπεται η σκέψη»

never mind

σταμάτησε ο νους κάθε λειτουργία του

είσαι κλινικά εντατικοποιημένος

ποιητικά χαμένος

γύρω σου όλα στριφογυρίζουν·

βρίσκεσαι ακόμη ζωντανός

μισοπεθαμένος

στο περιβόητο κοινωνικό λούνα παρκ

εκεί που κρύβονται όλες

οι ευνουχισμένες ψυχές

hide park

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

1979 Παράνομη κασέτα Νο 000002 “Είμαι Παλιάνθρωπος”
Πλευρά Β
Κομμάτι 2

Μουσική:Νικόλας Άσιμος
Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

Δε μπορώ να ξέρω
Ρε πόσο θα υποφέρω
Ο Ντουρούτι τόπε
Ρε τι γινόταν τότε.

Είσαι μπάτσος σπάσε
Κι αν εργάτης κάτσε
Μα για δούλος μοιάζεις
Ε τότε ξανατζάζεις.

Δε μπορώ να υποφέρω πια
Πως εσείς δεν έχετε καρδιά
Όταν όλα είναι τόσο πονηρά
Κάθεστε θαμμένοι στην ουρά.
Και θέτε τον νταβά σας τον Φλωράκια να μιλά
Πως προγραμματίζονται μυαλά.

Κουρδιστέ χαμάλη
Μαύρο έχεις χάλι
Σε χορεύουν ώπα
Ρε μύρια καθεστώτα

Ρώσοι και Κινέζοι
Ρε κι Αμερικανέζοι
Το που σε κάναν βίδες
Μονάχα συ δεν είδες.

Δε μπορώ να υποφέρω πια
Πως γινήκατε όλοι αυτόματα
Όταν όλα είναι τόσο πονηρά
Κάθεστε θαμμένοι στην ουρά
Και θέτε νταβαντζή σας τον Αντρέα να μιλά
Πως προγραμματίζονται μυαλά.

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΒΟΥΡΑ

Έκανε το άγαλμα μεγάλο άλμα·

για χρόνια πολλά στριφογύριζα υπαρξιακά

ήμουν η ανθρώπινη σβούρα

όμως ζαλίστηκα τόσο πολύ

ώστε πλέον αποφάσισα

πως θα κινείται η γη

γύρω από μένα·

η κάθε ζωή φυγόκεντρα επιταχύνεται

καθώς πλησιάζει τον θάνατο·

γύρω γύρω όλοι

και στη μέση βρίσκεσαι

εσύ Νικόλα βρε καριόλη·

εγώ ο αμετακίνητα παλαβωμένος

στροβιλιζόμενος

αντιμετωπίζω ανθρώπους ανεξήγητους

που η μοίρα τούς έχει σταματήσει τη πορεία·

έχουν περάσει οι ώρες μου

ήταν καΐκια χωρίς πλώρες

ζωή δίχως λύτρωση

γέννηση αποτυχημένης έκτρωσης·

περιφέρομαι κυκλωμένος

στου κύκλου τη περιφέρεια·

λαθρεπιβάτης εισχώρησα

στο τετράγωνο μυαλό σου

βρέθηκα εκεί να ζωγραφίζω

με μάγου μαύρο καπέλο

κι αλλοπρόσαλλο πινέλο

αυθεντικά ψυχοευθυγραμμισμένους

κύκλους·

δεν πήρες χαμπάρι

πως ήσουν πλάσμα

κλειδαμπαρωμένο

εγκλωβισμένα βουλιαγμένο

στου βυθού το αμπάρι

©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2019

 1978 Παράνομη κασέτα Νο 000001 “Με το βαρέλι που για να βγεί το σπάει”
Πλευρά Β
Κομμάτι 5

Μουσική:Νικόλας Άσιμος
Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

Σαν θα με καλέσει η πατρίδα, να πάω τον οχτρό να πολεμήσω
Θα τους πω, δεν έχω γω πατρίδα, ούτε θυσιάζομαι ποτές
Για των μπουρζουάδων τα μεράκια, για των μπουρζουάδων τα σαγόνια.

Θα τους πω, δεν βαστώ, δεν περνάει το παραμύθι
Δεν με μπλέκουν εμένα μ αδερφούς μου να σφαχτώ
Οι οχτροί μου είστε σεις που μας θέτε ν αρπαχτούμε
Τα αισχρά συμφέροντά σας ματωβάφουνε τη γη
Η κεφαλαιοκρατία πάει πια έχει σαπίσει
Κι οι φαντάροι που ξυπνήσαν άλλο πια δεν πολεμούν.

Τα ντουφέκια μας τα θέμε, τα θέμε, για τα στήθεια τα, τα στήθεια τα δικά σας.
Κι οι λαοί αδέ…, λαοί αδελφωμένοι, θα σας στήσουνε, σας στήνουνε στον τοίχο.
Σαν κινήσετε, κινήσετε πολέμους
Τότε η μάχη θε να γίνει ταξική
Τότε η μάχη στα κεφάλια σας θα πέσει
Τότε η μάχη θα γυρίσει ταξική
Τούρκοι, Έλληνες, Άραβες και νέγροι
Όλοι επανά…, όλοι επανά…, όλοι επανά-επαναστατήσαν
Και η νίκη μας ζυγώνει κάθε μέρα που περνά.

Σαν θα με καλέσει η πατρίδα, να πάω τον οχτρό να πολεμήσω
Θα τους πω, δεν έχω γω πατρίδα, μόν τα χέρια μου έχω για δουλειά.

Και αυτά τα δυο μας χέρια σαν σηκώσουμε σφιγμένα
Θα γιομίσουνε οι δρόμοι απ ανθρώπινες ζωές.
Που οι βοές τους θα συντρίβουν κάθε σας τσανακοκλέφτη.
Τίποτα, τίποτα, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει
Δεν μπορεί, δεν μπορεί να σταματήσει, τις φωνές, τις φωνές
Των πεινασμένων, τις φωνές, τις φωνές των σκλαβωμένων,
Που διψάν, που διψάν για λευτεριά, που διψάν, που διψάν
Αδελφωσύνη, που διψάν, που διψάν ελευτεριά.
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το διάβα μας.
Της γης οι κολασμένοι, της γης οι κολασμέ…
Της γης οι προλετά…, οι προλετάριοι
Της γης οι προλετάριοι σαν βρούνε τους οχθρούς τους
Σα βρούνε τους οχθρούς τους, δεν κάνουν βήμα πίσω
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το διάβα μας.
Ο καιρός, ο καιρός είναι μαζί μας
Και η επανάσταση θα γίνει
Κάθε μικρούλα σπίθα φουντώνει σε φωτιά.

Τα ντουφέκια μας τα θέμε, τα θέμε
Για τα στήθεια τα, τα στήθεια τα δικά σας
Κι οι λαοί αδέ-λαοί αδερφωμένοι
Θα σας στήσουνε, σας στήσουνε στον τοίχο.

Αυτοίνοι που χωρίσανε το βιος τους σε πατρίδα
Σε σύνορα μας μάντρωσαν σαν ζώα σε κλουβιά
Σε κάθε μας εξέγερση απάντησαν με βία
Κάτω το κεφάλαιο. Ρε κάτω η δουλειά
Η επανάστασή μας, θα γίνει, θα γίνει
Το μεγάλο άλμα για τη λευτεριά.

Το ξέρουμε, το μάθαμε, δεν έχουμε πατρίδα
Τους καθοδηγητάδες της κρεμά η εργατιά
Η επανάστασή μας θα γίνει, θα γίνει
Το μεγάλο άλμα για τη λευτεριά.