CLEPSYDRA-ΚΛΕΨΥΔΡΑ
Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ
ΜΕ ΩΡΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 16.39PM
ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ – ΚΑΔΕΝΑ – (Συλ. “ΚΛΕΨΥΔΡΑ”, 1921)
WHAT IF…YOU HAVE GOT ONLY 30 HOURS LEFT
ΑΛΛΑ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΣΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΜΗ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ΠΡΟΣΕΞΕ
ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΣΟ ΕΙΣΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΒΡΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 16.43PM
ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Αρχικά το Ρολόι ήταν χτισμένο σε θέση βόρεια της σημερινής πλατείας, στη συμβολή της κεντρικής πλατείας με την οδό Αβέρωφ. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από το σπουδαίο αρχιτέκτονα Περικλή Μελίρρυτο, ο οποίος κατασκεύασε μερικά από τα σημαντικότερα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια της πόλης των Ιωαννίνων, όπως το Καπλάνειο Μέγαρο, την Παλιά Ζωσιμαία Σχολή, και την Παπαζόγλειο Υφαντική Σχολή.
Το Ρολόι έγινε κατά παραγγελία του Οσμάν Πασά του Κούρδου, που υπήρξε Γενικός Διοικητής Ηπείρου και Αλβανίας, το 1905, με την ευκαιρία των Ιωβηλαίων του Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β’. Αποτελείται από έναν κομψό διάτρητο πυργίσκο που είναι μείγμα νεοκλασικού και ανατολίτικου ρυθμού. Παρατηρώντας το, μπορεί κανείς να δει στο πάνω μέρος του ένα πέτρινο ωραίο κιγκλίδωμα, ενώ οι μικρές κολώνες του, που στηρίζουν το θόλο, είναι από χυτό σίδηρο και φέρουν πολυγωνικά κιονόκρανα. Η καμπάνα του είναι βενετσιάνικη. Στις τέσσερις πλευρές του υπάρχουν εντοιχισμένες πλάκες με οθωμανικά σύμβολα, καθώς και κρήνες. Εν γένει, πρόκειται για μία άρτια κατασκευή που είναι κράμα τριών πολιτισμών, και γι’ αυτό το λόγο θεωρείται υπόδειγμα νεοκλασικού κτίσματος.
Το 1918 το Ρολόι υπέστη από λάθος καταστροφές, κατά τη διάρκεια παρέλασης του πυροβολικού, κι έτσι αποξηλώθηκε. Επτά χρόνια αργότερα, το 1925, αναστηλώθηκε και μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση. Το 1926 στο Ρολόι υπήρχε ο παλιός μηχανισμός, και λειτουργούσε με βαρίδια ολλανδικής καταγωγής. Μέχρι τη δεκαετία του ’60 το κούρδιζαν με μανιβέλα. Το 1963 η τότε δημοτική αρχή της πόλης τοποθέτησε μοτέρ. Μετά από 85 χρόνια λειτουργίας όμως, εν έτει 2010, το μοτέρ χάλασε και ήταν αδύνατο να βρεθούν ανταλλακτικά και να επισκευαστεί ο μηχανισμός, καθώς το εργοστάσιο έκλεισε ήδη από τις αρχές του 1980. Ο νέος μηχανισμός που τοποθετήθηκε το 2012 είναι πιστό αντίγραφο των κλασικών μηχανικών ρολογιών, και αγοράστηκε από την Ελβετία αντί του ποσού των 5.000 ευρώ.
Πλέον, έχει χαρακτηρισθεί ως Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο (ΦΕΚ 642/Β/26-8-94), ενώ σχετικά πρόσφατα συντηρήθηκε και αναστηλώθηκε εκ νέου από την 6η Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων.
Σήμερα το Ρολόι αποτελεί σημείο συνάντησης για τους Γιαννιώτες, αλλά και για τους επισκέπτες της πόλης, οι οποίοι από εκεί ξεκινούν τις εξορμήσεις τους στην αγορά και το κέντρο των Ιωαννίνων. Το ξεχωριστό στο είδος του αυτό κτίσμα έχει γίνει στις μέρες μας σήμα κατατεθέν της παραλίμνιας πόλης, κι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τοπόσημα της Ηπείρου.
Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο μία σπάνια φωτογραφία του 1905, που απεικονίζει το Ρολόι κατά την κατασκευή του, πριν υποστεί ζημιές και μεταφερθεί στη σημερινή του θέση. Κεντρικά τοποθετημένο, για να είναι ορατό από όλους, το Ρολόι διακρίνεται αισθητά από τα κτίρια που το περιβάλλουν, και δίνει μία κομψότητα στο σκληρό και ορεινό σκηνικό της Ηπείρου. Ακούραστα λοιπόν, εξακολουθεί να μετράει τις ώρες για 112 χρόνια, βλέποντας τον χρόνο να κυλάει, την ζωή να εξελίσσεται, την πόλη και τους ανθρώπους της ν’ αλλάζουν.
ΠΡΩΤΟΘΕΜΑ
…ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ ΓΕΡΝΑΝΕ…ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 16.58PM
Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
ΠΟΥ ‘ΧΕΙ ΒΛΕΜΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΩΝ
ΠΑΡΗΤΗΡΗΤΙΚΟΤΑΤΟ
ΣΤΕΚΕΤΕ ΗΡΕΜΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ
ΚΑΘΩΣ ΑΔΕΙΑΖΕΙΣ ΑΠΟ ΖΩΗ
ΚΑΙ ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 17.08PM
Μίλτος Σαχτούρης, Κλεψύδρα
Όλα γύρω τηςτώραείναι ζεστάμόνο καμιά φοράθυμάταιπως τότε κρύωνεέπεφτε βροχήκαι στο σκοτάδιμε το τσιγάροο ξένος στρατιώτηςύπουλαπαραμόνευε—Όμως εμένα Θε μουμε ξέχασεςμόνο το σχήμα μουβρήκαν στον τοίχοκόκκινα αποτυπωμένοτα πουλιά |
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΤΟΥ
ΦΥΛΑΚΑΣ ΜΑΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΓΚΕΛΑ
ΜΟΝΑΧΑ ΚΟΚΚΑΛΑ
ΚΑΙ ΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΜΜΙΑ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 17.13PM
Οδυσσέας Ελύτης: Οι κλεψύδρες του αγνώστου, α’
[Ενότητα Οι κλεψύδρες του αγνώστου]
Οι κλεψύδρες του αγνώστου
Le temps est si clair que
je tremble qu’il ne finisse…
André Breton
Στον Ανδρέα Εμπειρίκο
α’
Θυμώνει ο ήλιος, ο ίσκιος του αλυσοδεμένος κυνηγάει τη θάλασσα
Ένα σπιτάκι, δυο σπιτάκια, η φούχτα που άνοιξε από τη δροσιά και μυρώνει τα πάντα
Φλόγες και φλόγες τριγυρνούν ξυπνώντας τις κλειστές πόρτες των γέλιων
Είναι καιρός να γνωριστούνε οι θάλασσες με τους κινδύνους
Τι θέλετε ρωτά η αχτίδα, και τι θέλετε ρωτά η ελπίδα κατεβάζοντας τ’ άσπρο της ποκάμισο
Μα ο άνεμος στέρεψε τη ζέστη, δυο μάτια σκέπτονται
Και δεν ξέρουν πού να καταλήξουν είναι τόσο πυκνό το μέλλον τους
Μια μέρα θά ’ρθει που ο φελλός θα μιμηθεί την άγκυρα και θα κλέψει τη γεύση του βυθού
Μια μέρα θά ’ρθει που ο διπλός εαυτός τους θα ενωθεί
Πιο πάνω ή πιο κάτω από τις κορυφές που εράγισε το αποψινό τραγούδι
Του Εσπέρου, δεν έχει σημασία, η σημασία είναι αλλού
Ένα κορίτσι, δυο κορίτσια, γέρνουν στα γιασεμιά τους κι αφανίζονται
Μένει ένα ρυάκι να τα εξιστορήσει μα έσκυψαν να πιουν εκεί ακριβώς οι νύχτες
Μεγάλα περιστέρια και μεγάλα αισθήματα καλύπτουν τη σιγή τους
Φαίνεται πως το τέτοιο πάθος τους είναι ανεπανόρθωτο
Και κανείς δεν ξέρει αν έρθει ο πόνος να γδυθεί μαζί τους
Σπανίζουνε οι παγίδες, άστρα γνέφουνε στους εραστές τα μάγια τους
Όλα σκιρτούνε, συσπειρώνονται -ήρθε φαίνεται πια η αθανασία
Που ζητάνε τα χέρια σφίγγοντας τη μοίρα τους που άλλαξε σώμα κι έγινε άνεμος
Δυνατός- η αθανασία φαίνεται ήρθε.
Από τη συλλογή Προσανατολισμοί (1940) του Οδυσσέα Ελύτη
ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΕΘΑΝΕΙΣ
Ο ΕΛΕΗΜΩΝ ΘΕΟΥΛΗΣ
ΙΣΩΣ ΦΤΙΑΞΕΙ ΜΙΑ ΚΛΕΨΥΔΡΑ
ΓΙΟΜΑΤΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΣΟΥ
Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, ΜΙΑ ΣΤΟ ΤΟΣΟ
ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΕΙ
ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΤΑΙ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 17.21PM
Ρώμος Φιλύρας, ένας παραξηγημένος ποιητής της γενιάς του ’20, “ο λυρικός ποιητής της χαμηλής φωνής” όπως μας τον παρουσίασε στην περίφημη ανθολογία του(για τις γενιές των ’20 και ’30) στα 1990 ο Μανόλης Αναγνωστάκης(με 10 ποιήματά του, παρακαλώ). Στα 1981 οι Εκδόσεις Κισσός, σε επιμέλεια του ποιητή και επιμελητή λογοτεχνίας Ναπολέοντα Παπαγιώργη, παρουσιάζει τις δύο ανέκδοτες ποιητικές συλλογές του Φιλύρα “Πορτραίτα” και “Κειμήλια” καθώς και 4 άδημοσίευτα πεζά του. Όλα αυτά συγκεντρωθηκαν από τον επιμελητή Παπαγιώργη στα 1936, όταν και του δόθηκαν από τον κλινήρη στο ψυχιατρίο Φιλύρα, στα πλαίσια μιας συνέντευξης του, για το βραχύβιο λογοτεχνικό περιοδικό “Λόγος”.
ΚΟΙΤΑ ΤΗΝ ΚΑΛΑ
ΠΩΣ ΚΙΝΕΙΤΑΙ
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ
ΕΙΔΩΜΕΝΗ ΑΠΟ
ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΑΤΙ
ΠΛΗΡΩΣ ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ
ΜΙΑ ΤΟΣΗ ΔΑ ΤΕΛΙΤΣΑ
ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ
ΠΡΟΣΕΞΕΣ ΜΗΠΩΣ ΠΟΣΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 17.27PM
ΟΙ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟΙ ΣΟΥ ΔΕΙΚΤΕΣ ΓΥΡΙΖΟΥΝ
ΜΑΛΛΟΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΣΚΟΠΑ
ΚΑΠΟΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ
ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ
ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ
ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΣΗΣ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 22.05PM
Στροφή, Γιώργος Σεφέρης
Στιγμή, σταλμένη από ένα χέριπου είχα τόσο αγαπήσειμε πρόφταξες ίσια στη δύσησα μαύρο περιστέρι.Ο δρόμος άσπριζε μπροστά μου,απαλός αχνός ύπνουστο γέρμα ενός μυστικού δείπνου…Στιγμή σπυρί της άμμου,που κράτησες μονάχη σουόλη την τραγική κλεψύδραβουβή, σα νά ειχε δει την Ύδραστο ουράνιο περιβόλι. |
ΓΕΝΝΗΣΗ=ΦΩΤΙΑ→ΦΛΟΓΕΣ→ΣΤΑΧΤΕΣ=ΘΑΝΑΤΟΣ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 20.34PM
Κλεψύδρα / Αναγιωτός Κυριάκος
Να, τώρα
ετούτη τη στιγμή
το σήμερα γίνεται χθες,
το χθες παρελθόν
και το παρελθόν μύθος.
Η κλεψύδρα
με συνθλίβει
στο στένωμά της.
Ασφυκτιώ
στο πλέγμα των μεσημβρινών
και με τους παράλληλους.
Κι εσείς
αδιάκοπα στιλβώνετε
την επιτύμβιά σας στήλη.
POETRY FROM CYPRUS
ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΙ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΑ
ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ
ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΜΕΝΑ
ΜΙΑ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΡΚΕΙ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 20.44PM
ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ
ΥΠΟΛΟΓΙΣΕ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΠΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ
ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 20.48PM
ΤΙΚ ΤΑΚ ΤΙΚ ΤΑΚ
ΕΙΝΑΙ ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ;
ΤΙΚ ΤΑΚ ΤΙΚ ΤΑΚ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΔΙΑ;
ΤΙΚ ΤΑΚ ΤΙΚ ΤΑΚ
ΕΙΝΑΙ ΡΟΛΟΙ;
ΤΙΚΙΤΑΚ ΤΑΚ ΤΙΚΙΤΑΚ
Η’ ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΟΝΤΙΑ
ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΠΟΥ ΤΡΙΖΟΥΝ;
ΤΙΚ ΤΑΚ ΤΙΚ ΤΑΚ
ΜΠΟΥΜ ΚΑΙ ΚΑΤΩ
ΜΑΛΛΟΝ ΒΟΜΒΑ ΗΤΑΝ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 20.53PM
ΤΙΚ ΤΟΚ ΤΙΚ ΤΟΚ
ΤΙΚΙΤΟΚ ΤΙΚΙΤΟΚ
ΤΙΚ ΤΟΚ ΤΙΚ ΤΟΚ
Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΟΜΒΑ
ΟΤΑΝ ΣΚΑΣΕΙ
ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΣΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΤΗΣ
ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ
ΤΙΚ ΤΟΚ ΤΙΚ ΤΟΚ
ΤΙΚΙΤΟΚ ΤΙΚΙΤΟΚ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 21.48PM
Αλέξης Τραϊανός – Η κλεψύδρα με τις στάχτες
ΜΕΤΑΤΟΠΙΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ Η ΖΩΗ ΣΟΥ
ΔΙΑΡΚΩΣ ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΣΧΗΜΑ
ΠΟΤΕ ΣΥΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟΤΕ ΔΙΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 21.02PM
ΣΥΣΤΟΛΗ, ΔΙΑΣΤΟΛΗ
ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕΣ ΠΟΤΕ
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ
Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ
ΝΑ ΠΑΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
ΚΙ ΕΣΥ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ ΕΛΛΗΝΟΠΕΡΗΦΑΝΟ
ΦΟΡΕΣΕΣ ΤΟΥ ΤΣΟΛΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΣΤΟΛΗ
ΣΥΣΤΟΛΗ, ΔΙΑΣΤΟΛΗ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 21.57PM
Γιάννης Ντεγιάννης, ο ποιητής–εθνικός δικαστής των Απριλιανών
Ο Γιάννης Ντεγιάννης έχει συνυφάνει το όνομά του με τη νεότερη ελληνική ιστορία. Ως πρόεδρος του Εφετείου Αθηνών, δίκασε τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου για έσχατη προδοσία και στάση, όταν το Εφετείο κλήθηκε να αξιολογήσει – και να τιμωρήσει – πράξεις προδοσίας της ιεράς υποχρέωσης πίστης στη δημοκρατία.
«Ο καλύτερος τρόπος ζωής», είχε πει σε συνέντευξή του (στην εφημ. «Ελευθεροτυπία» στις 31.6.2006), «είναι να σέβεται καθένας πριν απ’όλα τον εαυτό του. Αν το πετύχει αυτό, ανοίγεται εμπρός του δρόμος που οδηγεί και σε άλλα ιδανικά». Και το ιδανικό του Γιάννη Ντεγιάννη ήταν να γίνει συγγραφέας.
Η ποιητική του διαθήκη γράφτηκε το 1992 στην Αθήνα όταν εξέδωσε το ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Επιλογή πρώτη και μόνη» (εκδ. Φιλιππότη). Το βιβλίο αυτό περιλάμβανε κάποια ποιήματα από τις προηγούμενες ποιητικές συλλογές του (στις οποίες είχε χρησιμοποιήσει το ψευδώνυμο Γιάννης Μυράλης). Στην εισαγωγή του βιβλίου ενημέρωνε τον αναγνώστη για τα προηγούμενα έργα του («Κλεψύδρα» – 1961, «Το απόγευμα» – 1963, «Επιστροφή» – 1978 και τα «Προλεγόμενα κάθε μελλοντικής ευτυχίας» – 1981) και τον πληροφορούσε ότι κάποια ποιήματά του βρίσκονταν σκόρπια σε περιοδικά (χωρίς να τα καθορίζει), καθώς και ότι το πρώτο του ποίημα το έγραψε σε ηλικία 18 ετών (δηλ. το 1932, αφού γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1914), ενώ όλα τα άλλα από το 1960 έως το 1990.
Στο λογοτεχνικό περιοδικό «Ομπρέλα» είχαμε κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στον Γιάννη Ντεγιάννη, το οποίο είχε επιμεληθεί ο Σέφης Αναστασάκος. Αντιγράφω από κει ένα κομμάτι από το κείμενο του Δημήτρη Πιστικού: «Η πρώτη παρατήρησή μου, όταν ήρθα σε επαφή με το έργο του, είναι πως πρόκειται αλήθεια για μικρή σοδειά για την οποία και ο ίδιος αισθανόταν την ανάγκη να απολογηθεί και ζητούσε από τους αναγνώστες να μη ρωτήσουν τι έκανε τον άλλο καιρό που δεν έγραφε και να πουν πως έλειπε σε ταξίδι και παραμέρισε το φτωχό κήπο του.
Πέθανε το 2006 σε ηλικία 92 ετών και ετάφη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Παραθέτω δύο ποιήματά του, ένα από τη συλλογή «Προλεγόμενα κάθε μελλοντικής ευτυχίας»:
Οι τρεις μάγοι
Ι
Άστραψε ξαφνικά στο λογισμό μας το μεγάλο Αστέρι,
το ακολουθήσαμε –διαψασμένοι τις παραισθήσεις,
σκληρά πατήσαμε μονοπάτια –τις χώρες που ορίζουν τα φίδια,
την επαρχία αψηφήσαμε των λεπρών – πέσαμε σε ληστές
τα σμύρνα κράτησαν, το χρυσάφι,
πέταξαν το λιβάνι,
δούλους μας πούλησαν.
Γνωρίσαμε πολλούς κυρίους και μαστίγια
πριν φθάσουμε στα νύχια του άπληστου Ηγεμόνα.
Δεν χρειαζόταν μάγους – κόβαμε ξύλα
γυρίζαμε τη μυλόπερα,
μουχλιάζαμε στη νύχτα του ορυχείου.
Όταν γεράσαμε πολύ μας ελευθέρωσε,
έλαμπε ακόμη πάντα νέο το Αστέρι.
Το ακολουθήσαμε ψυχές που κύρτωσε η υπακοή.
Σε τόπο φθάσαμε σκυθρωπό
δε φύτρωνε βρύο,
μονάχα τρεις σταυροί αδειανοί στην κορυφή.
Αναζητήσαμε τ’ αστέρι – είχε χαθεί.
Κατόπιν μεθυσμένοι μισθοφόροι
με τη λόγχη ανάποδα μακριά μας διώξαν.
και άλλο ένα από τη συλλογή «Επιλογή πρώτη και μόνη»:
Μονομαχία
Στην πλατεία
κονταροχτυπήθηκαν
η Πίστη κι η Απιστία.
Έπεσε η μια νεκρή. Το σώμα της
απόμεινε στην άμμο, στο λιοπύρι,
απόμεινε στην καταφρόνια,
φοβέρα και διδαχή.
Όμως πληγώθηκε βαρειά κι η Πίστη
κι ανάπηρη στριφογυρίζει ανάμεσά μας
χολή γεμάτη κι υποψία.
Τρέμει το φως, τον ήχο των βημάτων,
τ’ αφανισμένα πρόσωπα και τα θλιμμένα
μάτια,
περνά τις νύχτες άγρυπνη, παλεύει
τον εφιάλτη που τη βασανίζει ν’ αποδιώξει,
εκείνη η μάχη πως δεν τέλειωσεν ακόμη,
εκείνη η μάχη πως δεν θα τελειώσει.
Εργογραφικό Γ. Ντεγιάννη:
1. “Κλεψύδρα” (ποιήματα), εκδ. Δίφρος, Αθήνα, 1961
2. “Απόγευμα” (ποιήματα), εκδ. Δίφρος, Αθήνα, 1961
3. “Επιστροφή” (ποιήματα), εκδ. Εστία, Αθήνα, 1978
4. “Προλεγόμενα κάθε μελλοντικής ευτυχίας” (ποιήματα), εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 1981
5. “Η Δίκη” (μαρτυρίες), εκδ. Γνώση, Αθήνα, 1990
6. “Παράλληλες εποχές” (διηγήματα), εκδ. Φιλιππότης, Αθήνα, 1991
7. “Επιλογή πρώτη και μόνη” (στίχοι), εκδ. Φιλιππότης, Αθήνα, 1992
ΣΤΙΓΜΑ ΛΟΓΟΥ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΠΑΕΙ ΕΝΑ ΚΟΡΜΙ
ΜΗ ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΥ
ΜΟΝΑΧΑ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ
ΠΙΣΩ ΝΑΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ
ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ
ΑΠΛΑ ΚΟΥΒΑΛΙΕΤΑΙ
ΠΑΝΩ ΣΕ ΔΥΟ ΤΡΟΧΟΥΣ ΤΥΧΗΣ
ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΔΙΑ
ΚΟΥΝΙΟΥΝΤΑΙ ΠΕΡΑ ΔΩΘΕ
ΔΙΑΞΟΝΙΚΟΣ ΥΠΑΡΞΙΣΜΟΣ
ΑΥΤΟΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 21.12PM
ΕΣΤΙΑΣΕ ΚΑΘΕ ΒΛΕΜΜΑ
ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΥΚΛΑΚΙ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΩΡΕΣ
ΠΟΛΛΕΣ ΚΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ
ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΣΤΙΑΣΗ
ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΟΥΝ
ΟΙ ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ
(Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΜΕ ΑΠΕΙΡΗ ΔΙΑΜΕΤΡΟ)
ΞΑΦΝΙΚΑ, ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ
ΘΑ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ Ο ΠΑΝΤΟΤΕ
ΑΟΡΑΤΟΣ ΘΕΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΤΕ
ΠΟΥ ΕΣΥ Ο ΤΥΦΛΩΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΠΛΑΣΜΑ ΚΩΦΑΛΑΛΟ
ΑΝΑΦΩΝΕΙΣ ΓΙΟΜΑΤΟΣ ΔΕΟΣ
«ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΛΑ ΤΟΣΟ ΟΛΟΦΩΤΕΙΝΑ»
ΚΙ ΑΚΟΥΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ
ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΣΟΥ ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΩΝΗ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 21.34PM
102 y/o Dancer Sees Herself on Film for the First Time
Alice passed away peacefully on Wednesday, April 6th, 2016. She spent the last day of her life in good spirits, enjoying listening to music and having her mail read to her. Thank you to all the thousands of fans who sent in cards, flowers, and art. You truly gave her deep joy and meaning in the last years of her life!
Alice Barker was a chorus line dancer during the Harlem Renaissance of the the 1930s and 40s. She danced at clubs such as The Apollo, Cotton Club, The Zanzibar Club, and on Broadway—with legends including Frank Sinatra, Gene Kelly, and Bill “Bojangles” Robinson. Although she danced in numerous movies, commercials and TV shows, she had never seen any of them, and all of her photographs and memorabilia had been lost over the years.
After years of searching we found three “Soundies” Alice appeared in and were finally able to show them to her — she had never seen herself in motion in her life!
ΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΘΗΡΑΜΑ
ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΝΤΟΥΕΤΟ
ΧΡΟΝΟΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΣ
ΤΡΕΧΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΟΣ
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ
ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΚΟΝΤΑΨΕΙΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
ΚΑΙ ΣΩΡΙΑΖΕΣΑΙ ΧΑΜΩ
ΞΑΝΑΣΗΚΩΝΕΣΑΙ
ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ
ΠΑΛΙ ΟΜΩΣ
ΧΡΟΝΟΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΣ
ΦΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
ΘΗΡΑΜΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΟΣ
ΝΤΟΥΕΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 21.34PM
ΩΣΠΟΥ ΣΕ ΚΥΡΙΕΥΣΕ ΕΝΤΕΛΩΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ
ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟΣ
ΚΑΘΗΣΕΣ Σ’ ΕΝΑ ΠΑΓΚΑΚΙ ΝΑ ΞΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ
ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΛΕΟΝ ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΚΕΦΑΛΙ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 22.16PM
ΟΙ ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΑΠΕΙΡΗ ΔΙΑΜΕΤΡΟ
ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΕΙ ΤΗ ΨΥΧΗ
ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΩΣ ΑΣΦΥΚΤΙΑΣ
ΑΦΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
ΠΟΥ ΚΑΘΩΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ
ΕΣΥ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΣΑΙ
Ν’ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙΣ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 22.35PM
ΨΑΧΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΑΡΚΑ
ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΝΟΥ
ΔΗΛΑΔΗ
ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΕΧΕΙ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ
ΚΙ ΕΣΥ ΑΝΑΖΗΤΕΙΣ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ
ΚΑΠΟΙΑ ΕΞΟΔΟ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
TORINO, 06/02, 22.46PM
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΚΛΕΨΥΔΡΑ
ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ
ΓΙΟΜΑΤΗ ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ
ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΑΜΜΟ
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ
ΤΟ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΗΝ
ΚΙ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ
ΤΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ
Ο Θά…………ΝάΤΟΣ
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ, ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΖΩΟΦΕΥΓΑΤΟΣ
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ
ΜΗΝ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ
ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ
THE LONGEVITY PARADOX
By many measures, Stanley and June Blum have an ideal retirement. He is a retired shoe-industry executive who paints and writes poetry. She is a psychologist who still works part-time. They split their time between an apartment in New York City and a house in the country, about a two-hour drive away, in Rhinebeck, N.Y.
Not bad for a couple married for more than 75 years and approaching the second century of life. Stanley is 97 and June is 96.
But what is perhaps most remarkable about the Blums and others like them is that, well, they are not very remarkable — or at least not as remarkable as they used to be. As of 2014, there were 72,197 Americans 100 years old or older, a 44% increase since 2000, according to the Centers for Disease Control and Prevention.
This is probably just the beginning. By 2050, there are expected to be a million centenarians in the United States. And even those who don’t reach 100 have a good chance of living well into their 90s.
That is welcome news, of course. But the Blums are an example of the challenge as well as the promise of longevity. That’s because the aging couple are running out of money.
INVESTMENT NEWS
…And he says he worries for the future. “I think there are going to be an awful lot of people whose lifestyle is going to be dramatically impacted,” he said.
-I HAVE GOOD NEWS AND BAD NEWS FOR YOU
-TELL ME FIRST THE BAD NEWS
-YOU ARE DYING
-TELL ME NOW THE GOOD ONES
-YOU DON’T HAVE TO WORRY ABOUT THE LONGEVITY PARADOX ANYMORE
Ο ΥΠΝΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΣΤΗΝ ΥΓΙΕΙΑ
ΚΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΠΡΟΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
©MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY 2019
WETS DRAYTON, 06/02, 18.43PM
The Sun and the Sacred
“But for you who revere my name, the sun of righteousness will rise with healing in its rays. And you will go out and frolic like well-fed calves.” Malachi 4:2
Alice C. Linsley
This is the third in a series on time measurement through the ages. The first essay examines the development and use of the clepsydra, a water clock. This was widely used during the Holocene Wet Period and into late Antiquity. As the climate of the ancient world began to dry out, the clepsammia (sand-glass) came into wider use.
PHILOSOPHER’S CORNER
Recent Comments