IOANNA TSATSOS, POEMS 1984, AND THE METAPOETICS OF KARAGΙΟZIS
Posted on Jun 27, 2016 |
IN THIS WEBPAGE WE WILL PRESENT KARAGIOZIS’ METAPOETICS ON THE POEMS BY IOANNA TSATSOS, PUBLISHED IN THE BOOK (BILINGUAL EDITION): “POEMS BY IOANNA TSATSOS”, PUBLISHER, NORTH CENTRAL PUBLISHING COMPANY, 1984.
Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “I CIRCLE AROUND TIME”, Σελ. 97
ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: “NEXT TO YOU”
(WRITTEN 18/06/2016 IN LONDON)
Around a circle
someone paint a dot
but there is nothing else
only cold floors/
next to you
feels like living
far away/
he took us
torn apart and broken
that’s how a god
is made/
more and more
I am changing
until there is nothing more
of me/
we are all tired of eternity/
she keeps a calendar
do not forget to fill it
with empty time/
the clock I gave you
does not work anymore
please forgive me/
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “Ο ΚΑΙΡΟΣ”, Σελ. 96
ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: “ΠΛΗΘΑΙΝΩ”
(WRITTEN 18/06/2016 IN LONDON)
Λες κι ήσουν εκείνη η μορφή
που ξέχασε ο καιρός
ν’ αλλάζει τόσες φορές/
σαν Πρωτέας η αλήθεια
τελεύει τα πάντα/
τριγυρίζω σ΄ ότι
πήρες κι έφυγες
νοσταλγώ πια
το να ‘μαι μαζί σου/
ρολόι με σκισμένο δέρμα
έτσι πληγώνει ο χρόνος
από μακριά/
πάντα σπασμένο το πάτωμα
κι αυτές οι σκάλες
περισσεύουν τόσο πολύ
ώστε δεν ξέρουν που πάνε/
ο καιρός μου λιγοστεύει
κι όμως
εγώ νιώθω
πως πληθαίνω/
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “ΕΦΥΓΕΣ”, Σελ. 80
ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: “ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΕΝΙΑ”
(WRITTEN 18/06/2016 IN LONDON)
Η γη στάλαζε
ό,τι είχε ακούσει
τόσους αιώνες/
τέτοια που ήσουν
ποίηση
τριανταφυλλένια
μ’ αποδέχθηκες/
ξαφνικά έφυγες
κι εγώ απορούσα
πόσο πολύ σε θαύμαζα/
η αιώνια γυναίκα
αποδέχθηκε
πως στο τέλος
ο χρόνος
θα τη νεκρώσει
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
THE METAPOEM OF THE POEM: ” WHERE I WAS BORN”, p. 83
METAPOETIC TITLE: “THE TIME I HAVE LIVED”
(WRITTEN: 18/06/2016 IN LONDON)
The time I have lived is reflected
as a warmth snow/
father why on earth
you died in August?
I wonder
your corpse is too hot/
so many suns are tired of searching
for something
light’s footprints maybe/
the golden room is empty
filled only with memories
a bit of grass
and nothing else/
I was born a stranger
my house is “anger”
who built it?
but where is the place of my grave
this they do not know/
I am sure that your eyes
are dead fire flies
waiting for Lazarus to come
and meet them.
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “ΞΕΝΗ”, Σελ. 82
ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: “ΓΥΡΕΥΑ Ν’ ΕΚΣΤΑΣΙΑΣΤΩ “
(WRITTEN 18/06/2016 IN LONDON)
Ποιά (πιά)
Ποιό (πιώ)/
αυγουστιάτικα αχνάρια
αντιφεγγίζουν
ό,τι έχτισα πάνω σου
τότε που ζούσαμε
σαν δυό ερωτευμένα καβουράκια
χωμένοι στην ηδονισμένη άμμο/
ενώ εσύ με ρωτούσες συνέχεια:
ποιά πατρίδα και ποιό σπίτι
και ποιός πατέρας
μας εγκατέλειψαν;/
κάποτε μια πυγολαμπίδα
γεννήθηκε αν και τόσο ξένη
μες τα μάτια σου
κι εγώ γύρευα ν ‘ εκστασιαστώ
κυνηγούσα σε παγωμένα χορτάρια
τους ζεστούς εκείνους τόπους
των ήλιων/
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “Σ΄ΑΝΑΖΗΤΩ”, Σελ. 84
ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: “ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΛΑΜΨΗ “
(WRITTEN 18/06/2016 IN LONDON)
Η ομορφιά της αρρώστιας σου
αφηνιάζει την αφή
κι η μόνη μεγάλη αλήθεια
“Ο ΠΟΝΟΣ”
τώρα σ’ αναζητώ
μα ακόμη δεν ξέρω
πως θα αποφύγω τόσους χειμώνες
με βασανίζουν οι ώρες
και κάποια ατέρμονη λάμψη/
σας τριγυρίζουν τα κυκλάμινα
ψυχές ανέγγιχτες από ανάσες/
φοβήθηκα πως αφού χαθείς
κανείς δεν πρόκειται
να σ’ αναζητήσει
μονάχα εγώ ίσως
παρότι είμαι τόσο λίγος
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “I SEARCH FOR YOU”, Σελ. 85
ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: “BUT WHY”
(WRITTEN 18/06/2016 IN LONDON)
Cyclamens through them she exists
therefore we have no need to struggle
and yet I suffer but why?/
they are perhaps the only one
who do know this
sickness and eyes are indistinguishable/
at every ‘you’
beautiful hours encircle me/
during the first winter
of my life I left/
lest all these breathes
they might remain forever
undiscovered/
I avoid
searching for the truth/
my soul is so little
that it can be touched
by your nose
and yet smell nothing else
but unending darkness/
light has become very expensive
nowdays
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
«Αγρύπνησε η καρδιά του και άρχισε το τραγούδι. Τώρα πάλι μιλούσαμε με στίχους» γράφει η Ιωάννα Τσάτσου κάτω από λίγους στίχους που της είχε στείλει ο Σεφέρης σε ένα γράμμα του από το Παρίσι και δημοσίευσε σε κάποια σελίδα της βιογραφίας του «Ο αδερφός μου Γιώργος Σεφέρης». Πολύ σύντομα αφήνει εδώ να διαφανεί όχι μόνο ο στενός δεσμός της με τον ποιητή αλλά και η έμφυτη οίησή της για την ποίηση και για την τέχνη του λόγου γενικότερα, πράγμα που επιβεβαιώνεται και σε άλλο σημείο του ίδιου βιβλίου: «Θυμάμαι καλά το πάθος μου για την ποίηση. Την πίστη μου στον Γιώργο. Μου ήταν αδιανόητα τα γεγονότα που θα τον εμπόδιζαν να γράψει. Ολόκληρη ήμουν μια σκέψη, μια θέληση να τον βοηθήσω». Το βιβλίο πήρε το Κρατικό Βραβείο Βιογραφίας το 1974. Στις διάφορες ποιητικές συλλογές της καθώς και στο ευρύτερο συγγραφικό έργο της που άρχισαν να εκδίδονται από το 1968 και μετά φαίνεται η προσωπικότητα αυτής της γυναίκας που είχε έμφυτη την καλλιέργεια του λόγου, χωρίς ωστόσο να περιορίζεται μόνο σε αυτό.
Η συγγραφή και η ποίηση ανήκουν σε μία μόνο όψη της πολύπλευρης προσωπικότητας της Ιωάννας Τσάτσου, η οποία υπήρξε από τις πρώτες Ελληνίδες που σπούδασαν Νομικά, χωρίς ωστόσο να εξασκήσει ποτέ το επάγγελμα.
Η Ιωάννα Τσάτσου έζησε ολόκληρο τον 20ό αιώνα από την αρχή ως το τέλος και γεύθηκε όλες τις χαρές και τις λύπες του. Τα πρώτα χρόνια στη Σμύρνη φαίνεται ότι χάραξαν ανεξίτηλα ίχνη στις προσωπικότητες των παιδιών Σεφεριάδη. Από την εγκατάστασή τους στην Αθήνα η μεγαλύτερη απώλεια φαίνεται ότι ήταν η καθημερινή επαφή με τη θάλασσα. Η εγκατάσταση της οικογενείας στο Παρίσι αργότερα άνοιξε τους ορίζοντες της γαλλικής παιδείας, που υπήρξε πολύ σημαντικό στοιχείο στην πνευματική ανάπτυξη της Ιωάννας Τσάτσου. Στη Μικρασιατική Καταστροφή βρέθηκε με τη μητέρα της στην Αθήνα και γνώρισε από πρώτο χέρι τα προβλήματα των προσφύγων. Ετσι, όταν ήρθε η Κατοχή, μητέρα δύο παιδιών η ίδια, ήταν έτοιμη να αναλάβει δράση. Εντάχθηκε στην οργάνωση για την απόκρυψη και τη φυγάδευση των Αγγλων και στο αντιστασιακό κίνημα του συνταγματάρχη Ψαρρού. Κυρίως όμως εργάστηκε στην ΕΟΧΑ, κοντά στον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. Υπό την καθοδήγηση του Δαμασκηνού η οργάνωση παρείχε βοήθεια στις οικογένειες των εκτελεσθέντων από τις δυνάμεις κατοχής.
Στο βιβλίο της Εκτελεσθέντες επί Κατοχής δημοσίευσε όσα ονόματα εκτελεσθέντων είχε κατορθώσει να διασώσει, τις εκθέσεις των ιερέων που παρευρέθηκαν στις εκτελέσεις και όλες τις βιογραφικές πληροφορίες που συγκέντρωσε στα χρόνια της αντιστασιακής δουλειάς της. Αυτό το βιβλίο στάθηκε ανεκτίμητο τεκμήριο για τη συνταξιοδότηση των οικογενειών των εκτελεσθέντων καθώς αργότερα χάθηκε ένα μεγάλο μέρος των αρχείων της Αρχιεπισκοπής που με την απελευθέρωση παραδόθηκαν στο υπουργείο Προνοίας.
ΦΥΛΛΑ ΚΑΤΟΧΗΣ
“21 Δεκέμβρη 1943
Σήμερα μέσα στις άλλες μια γυναίκα ήρθε στο Γραφείο. Γλυκειά, δειλή, με πλησίασε και μου είπε σιγά: “Έχω το γιο μου φυλακισμένο στο Χαϊδάρι. Μέρες τώρα προσπαθώ να τον δω και δεν μπορώ. Τον λένε Δεϊμέζη. Μήπως ξέρετε τίποτα; Μήπως έγινε κανένα κακό;” Μόλις άκουσα το όνομα, πάγωσα. Το θυμόμουνα. Το είχα δει μέσα στους τελευταίους καταλόγους των σκοτωμένων ομήρων… Δεν είχα τη δύναμη να πω την αλήθεια, μα πάλι ούτε ψέματα στα γαλανά μάτια που με κοίταζαν με απόλυτη εμπιστοσύνη… Με κοίταζε και περίμενε με υπομονή… “Τον έχουν πάρει από το Χαϊδάρι”, είπα σιγά. “Δεν τον βρίσκω πουθενά”. Για λίγα λεπτά έμεινε σιωπηλή. Ένας σπασμός στο λαιμό έδειχνε όλη της τη συγκίνηση. Έπειτα με κόπο απάντησε: “Ίσως να τον έχουν σκοτώσει”. Της πήρα το χέρι. Το στομάχι μου και το κεφάλι μου πονούσαν φριχτά… “Κατεβαίνομε μαζί;” ρώτησα δειλά. Και σηκωθήκαμε. Προχωρήσαμε στο δρόμο. Ούτε ο καλός ήλιος του χειμωνιάτικου μεσημεριού, ο ζεστός, ο μαγικός ήλιος μπόρεσε να βοηθήσει. Έμοιαζε σαν ψεύτικο σκηνικό και μας άφησε παγωμένες και τις δύο. Στο σπίτι κάθησα μηχανικά στο τραπέζι… Ένιωσα όλα να γυρίζουν γύρω μου. Σηκώθηκα, πήγα με κόπο στο κρεβάτι μου, ξέσπασα σ’ ατέλειωτο αναφυλλητό. Έχω τσακίσει, δεν κυβερνώ τα νεύρα μου πια.
22 Δεκέμβρη 1943
Το πρωί στο γραφείο, μέσα στα άπειρα πρόσωπα ήταν πάλι το πρόσωπό της. “Αφήστε με να καθίσω, αφήστε με να έρχομαι” μου είπε. Και στο σπίτι ακόμα, όπου γυρίσω, βλέπω τα μάτια της να με κοιτάζουν. Νιώθω το χάος κάτω από τα πόδια μου.
12 Ιουνίου 1944
Ούτε είδαμε γυναίκα του Δίστομου στην Αρχιεπισκοπή. Όσες υπήρχανε είναι νεκρές και αυτές και τα παιδιά τους.
13 Ιουνίου 1944
Ο καιρός περνάει. Κρύβομε το πρόσωπό μας μέσα στον ημερήσιο μόχθο μας. Προσπαθούμε να ξεχάσωμε την ανθρώπινη ευθύνη μας, μπρος στα συντελούμενα εγκλήματα. Τέτοια ασκήμια η σκλαβιά, κι αυτή η φριχτή ανημποριά. Να βάλωμε φωτιά στα επιτελεία τους και να καούμε κι’ εμείς. Ο Σαμψών ήταν ένας ελεύθερος άντρας.”
Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “DARKNESS”, Σελ. 86
ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: “DO YOU SMILE”
(WRITTEN 18/06/2016 IN LONDON)
Hearts which hurt/
very rich (by despair)
but he can’t be reached/
so much rain
at all levels
and dark waves divide us
into earth and sea/
these many lands we live upon
are almost nothing
something like
blind silence/
do you smile?
for a moment
I can’t see through your eyes
hands full of grief
and a face so flat
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “ΣΤΗ ΠΕΤΡΙΝΗ ΚΑΜΑΡΑ”, Σελ. 92
ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: “ΜΕ ΓΛΥΚΑΝΑΝ”
(WRITTEN 18/06/2016 IN LONDON)
Βιβλία που αν και πικρά
μεγάλη η χάρη τους
με γλύκαναν/
γκρίζες σταγόνες ήλιου
και πέτρινες θάλασσες/
όλα σβήνουν στη ψυχή
όπως η μισάνοιχτη ματιά
του έρωτα
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ “IN THE STONE ROOM”, Σελ. 93
ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: “”
(WRITTEN 18/06/2016 IN LONDON)
These people of no grace
without glasses
their eyes are empty/
a stone full of blood
and warmth/
your suns can only exist
inside a dark room/
a half-open grave
glance at me
as if I was dead or alive/
this spiritual poem
wipes you out
as I am writing it/
drop a book into the grey sea
is that a crime?/
@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016
Recent Comments