LAZARUS: CAPETANAKIS-BOWIE-KARAGIOZIS-IN VEIN

JUST A FEW YEARS BEFORE BOWIE WAS BORN IN SOUTH LONDON THE HELLENIC POET DEMETRIOS CAPETANAKIS [1912 (SMYRNA)-1944 (LONDON)] WAS WRITTING HIS MASTERPIECE POEM “LAZARUS” IN LONDON IN HIS OWN DEATHBED.

THE POEM WAS WRITTEN IN ENGLISH  (PART OF THE ENGLISH POEMS; SEE: A GREEK POET IN ENGLAND,  JOHN LEHMAN, LONDON, 1947) AND IT HAS BEEN TRANSLATED INTO GREEK BY NANOS VALAORITIS/ MANOLIS MARKAKIS, SEE: Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ, ΔΟΚΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΑΡΒΕΥ ΛΙΜΝΗ-ΑΘΗΝΑ, 1988

HOWEVER, THE HELLENIC GOTHIC BAND “IN VEIN” ARE MUCH ALIVE AND KICKING [ALTHOUGH UNDOUBTEDLY SOONER OR LATER (PREFERABLY  LATER) THEY WILL DIE AS WELL].

“IN VEIN” ARE MUCH ALIVE AND KICKING,  AS IS KARAGIOZIS WHO MORE THAN 70 YEARS AFTER KAPETANAKIS DEATH AND JUST A FEW MONTHS AFTER BOWIE’S DEATH WROTE HIS VERSION OF CAPETANAKIS’ “LAZARUS” IN HIS METAPOETICS.

WHETHER ΟR ΝΟΤ KARAGIOZIS WILL DIE REMAINS TO BE SEEN. IT SHOUD BE NOTED THAT RUMOURS IN THE POETIC CIRLCES SAY THAT HE MIGHT BE IMMORTAL! SOMETHNG LIKE THE ETERNAL REINCARNATION OF THE HELLENIC SPIRIT.

ΒΑΘΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΣ Α ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ ΚΑΙ ΝΙΩΘΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ, ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ, ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕ ΤΑ ΛΙΓΟΣΤΑ ΜΑ ΕΞΑΙΡΕΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ (ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ/ΜΑΡΚΑΚΗ) Σ’ ΕΝΑ ΜΟΝΑΧΑ ΒΡΑΔΥ. Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ Ο “ΛΑΖΑΡΟΣ”.

 

LAZARUS

Look up here, man, I’m in danger
I’ve got nothing left to lose
I’m so high, it makes my brain whirl
Dropped my cell phone down below
Ain’t that just like me?

[Bridge]
By the time I got to New York
I was living like a king
Then I used up all my money
I was looking for your ass

[Verse 3]
This way or no way
You know I’ll be free
Just like that bluebird
Now, ain’t that just like me?

Oh, I’ll be free
Just like that bluebird
Oh, I’ll be free
Ain’t that just like me?

LAZARUS

THIS knock means death. I heard it once before

As I was struggling to remember one,

Just one thing, crying in my fever for

Help, help. Then the door opened, yet no Son

Came in to whisper what I had to know.

Only my sisters wetted me with tears,

But tears are barren symbols. Love is slow,

And when she comes she neither speaks nor hears:

She only kisses and revives the dead

Perhaps in vain. Because what is the use

Of miracles unheard-of, since instead

Of trying to remember the great News

Revealed to me alone by death and Love,

I struggled to forget them and become

Like everybody else? I longed to move

As if never had been overcome

By mysteries which made my sisters shiver

As they prepared the supper for our Friend.

He came and we received Him as the Giver,

But did no ask Him when our joy would end.

And now I hear the knock I heard before,

And strive to make up for the holy time,

But I cannot remember, and the door

Creaks letting in my unambiguous crime.

@DEMETRIOS KAPETANAKIS, ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ, ΔΟΚΙΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΑΡΒΕΥ-ΛΙΜΝΗ ΑΘΗΝΑ, 1988.

IN VEIN

FACEBOOK 

Ο Λάζαρος

Ο ΧΤΥΠΟΣ αυτός σημαίνει θάνατο. Τον ξανάκουσα άλλοτε

Προσπαθώντας να καλέσω στη μνήμη μου ένα,

Ένα μονάχα πράγμα, φωνάζοντας στον πυρετό μου

Βοήθεια, βοήθεια. Τότε άνοιξε η πόρτα, μα δεν μπήκε

Ο Γιός να μου ψιθυρίζει εκείνο που έπρεπε να μάθω.

Μόνον οι αδελφές μου με ραίναν με δάκρυα,

Μα τα δάκρυα είναι άγονα σύμβολα. Η αγάπη αργεί,

Και όταν έρχεται δε μιλάει, ούτε ακούει:

Μόνο φιλάει και τους νεκρούς ζωντανεύει

Ίσως μάταια. Γιατί τι ωφελούνε

Τ’ ανήκουστα θαύματα, αφού αντί

Να προσπαθήσω να θυμηθώ τα μεγάλα Νέα

Που μου απεκάλυψαν μόνο ο Θάνατος κι ο Έρως,

Μαχόμουνα να τα ξεχάσω και να γίνω

Όπως όλοι οι άλλοι; Νοσταλγούσα να περπατήσω

Σαν ποτέ να μην είχα νικηθεί.

Από μυστήρια που έκαναν τις αδελφές μου να τρέμουν

Καθώς ετοίμαζαν το δείπνο για το Φίλο μας.

Ήρθε και τον δεχτήκαμε σαν Δωρητή,

Μα δεν Τον ρωτήσαμε πότε θα τέλειωνε η χαρά μας.

Και τώρα ακούω τον χτύπο που άκουσα πριν

και βιάζομαι να προφτάσω την άγια ώρα που έχασα,

Αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ, και τρίζει η πόρτα

Αφήνοντας να μπει το αναμφισβήτητο έγκλημα μου.

 ©  ΔΗΜΗΤΡΙΟς ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ, ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ, ΔΟΚΙΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΑΡΒΕΥ, ΛΙΜΝΗ-ΑΘΗΝΑ, 1988

Η μεταποίηση του απ’ τον Μενέλαο Καραγκιόζη:

Ο Λάζαρος από μικρό παιδάκι (Lazarus since he was a little child)

του άρεσε να κάνει θαύματα (took pleasure in making miracles happen)

έπαιζε πως πέθανε κι όλο τάχα μου ανασταινόταν [such as: play the dead and a bit later on pretend to resurrect (one of his favourite games)]

δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές (even I do not know how many times)

η μνήμη προσπαθώντας να γεράσει (memory effortlessly trying to get old)

φώναξε: “Σας μιλάω (screamed: “I talked to you)

για τους νεκρούς (about the dead)

μα ούτε εκείνοι ζωντανεύουν (but neither they come back to life)

μήτε εσείς ακούτε (nor you are listening)

λόγια τάφων μάταια (harsh words of graves to no avail)

σε τι ωφελούνε; (do they serve any purpose?)

γιός κι αδελφές (son and sisters)

πλάσματα άγονα κατάντησαν (they reduced to become unfruitful creatures )

φύλαγε τα δάκρυα του (Lazarus carefully guarded his tears)

ο Λάζαρος και βοήθεια (and “help”)

ψιθύριζε βοήθεια ( he whispers for help)

αργούσε πολύ (the day is running behind)

όμως θα νύχτωνε η μέρα (but  it will get dark eventually)

δυό περιστέρια ολόλευκα (two snowy pigeons)

φιλιόντουσαν (kissing each other)

πάνω στη μαύρη πόρτα (mounted on the top of the black door)

και χτυπούσαν τα φτερά τους (and were flapping their wings)

ένας μονάχα άνθρωπος (only one man )

μπήκε στο νεκροταφείο (sneak into the graveyard)

άλλωστε ακόμη κι εκείνος (even He)

ήτανε πιότερο σύμβολο (was more a symbol)

παρά αγάπη (than love)

ετοιμαζότανε ο Λάζαρος (Lazarus is getting ready)

για ένα δείπνο φίλων (for a supper with friends)

όλοι τους νεκροί (all of whom long dead)

τελειώνανε με την ζωή χαρούμενοι [they (happily) finished their lives]

τι να πρωτοθυμηθώ (what should I bring back into memory)

τόσες γεννήσεις και θανάτους (so many births and deaths)

μυστήρια πολλά ( a lot of mysteries)

κι εσείς μαχόσασταν όπως (and you battle like)

ο Έρως (Eros)

για την ιέρεια ώρα (for the secret hour)

τρίζουν οι άγιοι (saints who are squeaking)

και νοσταλγούνε το ξωκκλήσι (nostalgic of the little church )

τότες ακόμη που ‘τανε άχτιστο (when it was still unbuilt)

βιάζομαι απέραντα (endlessly in a hurry)

καθώς είμαι νικημένος  (as I am defeated)

αφήνοντας πίσω μου εγκλήματα (living behind me crimes)

και χαμένα χτυποκάρδια (and wasted heartbeats)

χαρούμενα θαύματα νοσταλγημένα (reminisce about cheerful miracles)

προσπάθησα όπως και πριν  (just as before I struggled)

μόλις που πρόλαβα (barely finding time)

κι απέχτησα ότι θ’ έχανα πάλι ( to have in my possession those things that I will lose again)

αντί για περπάτημα δεχθήκαμε (instead of walking we accepted)

δώρα-βήματα (steps-gifts)

κι οι αδελφές καλόγριες  (and the sisters nuns)

τρέμουν  (quiver)

νοσταλγούσαν πως θα ξεχάσουν (how they will wistfully forget!)

ερχότανε εκείνος ο οποίος δεν μιλούσε (he is coming, someone who does not speak)

έφερνε σιωπή μεγάλη και νέα (bringing with him vast silence)

ανήκουστα ακόμη (and news as-yet unheard)

το “ποτέ” αναμφισβήτητο (the “never” authoritatively)

μπαίνει κι αποκαλύπτει (enters and reveals)

πως ότι κάνουμε (that whatever we do)

ασημίζει και σκουριάζει (becomes silvery and rusts)

© MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

TWO SNOWY PIGEONS

KISSING EACH OTHER

MOUNTED ON THE TOP OF THE BLACK DOOR

AND WERE FLAPPERING THEIR WINGS

LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS

LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS

LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS

JUST AS BEFORE I STRUGGLED

BARELY FINDING TIME

TO HAVE IN MY POSSESSION

THOSE THINGS THAT I WILL LOSE AGAIN

LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS

LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS

LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS

LAZARUS SINCE HE WAS A LITTLE CHILD

TOOK PLEASURE IN MAKING MIRACLES HAPPEN

SUCH AS: PLAY THE DEAD AND A BIT LATER ON PRETEND TO RESURRECT

(ONE OF HIS FAVOURITE GAMES)

EVEN I DO NOT KNOW HOW MANY TIMES

LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS

LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS

LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>LAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUSLAZARUS

THE DAY IS RUNNING BEHIND

BUT IT WILL GET DARK EVENTUALLY: