Navigation Menu+

PABLO NEROUDA AND MENELAOS KARAGIOZIS

Posted on Jun 2, 2017 | 0 comments

 

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΣΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΟΥ

IN THIS WEBPAGE HELLENIC POETRY PRESENTS POEMS BY PABLO NEROUDA AND ALSO POEMS BY MENELAOS KARAGIOZIS INSPIRED BY THE BOOK:

 Image result for PABLO NERUDA ART GIF

PABLO NEROUDA, «ΣΤΑ ΧΘΟΝΙΑ ΔΩΜΑΤΑ», TRANSLATED BY ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ, PUBLISHER ΥΨΙΛΟΝ, 2007

 

 

Image result for PABLO NERUDA ART GIF


Διαβάστε το αριστούργημα του Pablo Neruda “Αργοπεθαίνει”

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν “αναποδογυρίζει το τραπέζι” όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ’ τις πανσοφές συμβουλές.

L’enterrement de Pablo Neruda

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

Image result for ΠΝΟΗ GIF

ΜΠΟΡΩ

 

 

 


Related image

 

 

ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΝΟΗ (19/05/2017)

Γαλαρίες στομάτων

ο εκταφέας της ποίησης θα ‘θελε

να ‘χε χέρια πολλά

ξαφνικά η γη χάνεται, σαλτάρει υπερβατικά

ανάμεσα σε ανεμοστρόβιλους τεράστιες στάχτες

τι γυρεύουν τυφλωμένες μ’ αλάτι οι φλέβες;

σηκώνονται όρθιες

οστά σάρκας σκοτεινά, βεβαρημένη γενειάδα

κι ας κοιμούνται ακόμη τα στήθη

ένα στεφανωμένο κοχύλι μας ακουμπάει πάλι

ουρλιάζοντας

φθαρμένη καρδιά τρύπα στο κορμί

Image result for HEART ART GIF

βλέπω μαχαίρια πολλά

ταραγμένα και βραχνά

τί πιό πικρό από κονιαρτό θειαφιού;

ανάμεσα σε κρίνους

άχρηστες οι καμπύλες των αυτιών εξοντωμένες

στιλέτο ειδικό για οστά

ασυνορεύουν τόσες σκόνες

επιτέλους άχρηστα πηγάδια

τοπάζια κυμάτων πύρινων

γύρω μου

μια κόκκινη οσμή σωπασμένη

άγγιγμα δυο ματιών το χώμα

τρέχεις ξοπίσω τους

ξαφνικά ο κεραυνός

αγγίζει την πνοή

σε ύψη υπερβατικά

©MENELAOS KARAGIOZIS HELLENIC POETRY, 2017

(INSPIRED BY THE POEM Ο ΕΚΤΑΦΕΙΣ, ΣΕΛ. 141)


 ΣΚΥΒΩ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ

 

Σκύβω στα βράδυα τραβώ τα περίλυπα δίχτυα μου
στους ωκεανούς των ματιών σου.

Εκεί ξαπλώνει και καίγεται στην πιο ψηλή φωτιά
η μοναξιά μου που κουνάει τα μπράτσα σαν ναυαγός.

Κάνω κόκκινα σινιάλα στα απόντα μάτια σου
που κυματίζουν σαν τη θάλασσα στην όχθη ενός φάρου.

Φύλαγες μόνο σκότη, μακρινή και δική μου γυναίκα,
από το βλέμμα σου αναδύεται κάποτε η παραλία του τρόμου.

Σκύβω στα βράδυα ρίχνω τα περίλυπα δίχτυα μου
σε κείνη τη θάλασσα που πάλλει τους ωκεανούς των ματιών σου.

Τα νυχτοπούλια ραμφίζουν τα πρώτα αστέρια
που σπινθηρίζουν σαν την ψυχή μου όταν σε αγαπώ.

Καλπάζει η νύχτα στη μαύρη φοράδα της
σκορπίζοντας γαλάζια στάχυα στο λιβάδι.

ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΡΩΙ

 

 


Related image

ΑΝΕΥ ΕΛΠΙΔΟΣ (19/05/2017)

 

Σαν ορυκτό σελήνης ορθώνεσαι

έχεις άρωμα και σχήμα βαθιάς κόλασης

φέγγος πουλιού τούτα της γαίας

Related image

άνευ ελπίδος πλάσματα

σκελετοί θρεμμένοι φύκια

με ολόξερο δόντι

ψάρια μεγαλωμένα

σε θραύσματα θάλασσας επιστρέφουν

ο εκταφείς άνθρωπος, ξεθαμμένος

καλυμμένος ρόδα και φτερούγες

φτιάχνετε, πρώτα πόδια  μεγάλα

ύστερα ορθώνεται η αναπνοή

ώσπου οι μυστικές γλώσσες

αποκτούν φωνές κρυμμένες

γλυκιά μου ύλη σε ξεράχνιασαν

οι αλουμίνιες ιδέες

πουλιά αναπάντητα γεννιούνται

πνιγμένα κύματα

αναμεσίς μιας θάλασσας εξεράθηκες

ίνες βαθιές μέσα μέσα καταρρακωμένες

ρούχα, γυμνές κόγχες άνιδρες

λήθης σκεύη, θήλακες από σίδερο

κι η καρδιά ποθεί μήλα

οστράκινα να δαγκώσει

εν μέσω συγχύσεως αρουραίοι

άνευ ελπίδος

©MENELAOS KARAGIOZIS HELLENIC POETRY, 2017

(INSPIRED BY THE POEM Ο ΕΚΤΑΦΕΙΣ, ΣΕΛ. 142)


Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ

 

‘Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
κοντά στη θάλασσα, στο νησί.
‘Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.

‘Ισως πολύ αργά
ενώθηκαν τα όνειρά μας,
στα ψηλά ή στα βαθιά,
στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος,
στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.

‘Ισως το όνειρό σου
χωρίστηκε από το δικό μου
και στη σκοτεινή θάλασσα
με έψαχνε
όπως πρώτα
όταν δεν υπήρχες ακόμα,
όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλεα στο πλάι σου,
και τα μάτια σου έψαχναν
αυτό που τώρα
– ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό –
σου δίνω με γεμάτα χέρια,
γιατί εσύ είσαι το κύπελλο
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.

Image result for ΠΝΟΗ GIF

Κοιμήθηκα μαζί σου
όλη τη νύχτα, ενώ
η σκοτεινή γη γυρίζει
με ζωντανούς και νεκρούς,
και σαν ξύπνησα ξάφνου
καταμεσής στη σκιά
το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου.
Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.

Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξύπνησα με το στόμα σου
βγαλμένο από τον ύπνο
να μου δίνει τη γεύση από τη γη,
από τη θάλασσα, από τα φύκια,
από το βάθος της ζωής σου,
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σαν να έφθανε
από τη θάλασσα που μας περιβάλλει.

ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΡΩΙ


 Related image

 

ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΤΡΙΖΕΙ (19/05/2017)

 

Ω μακάρια μακρότης τεθνεώτων η μέρα βυθισμένη

εδώ κείται η οσμή λίγης μάχης

κεραυνίσιες φωλιές νεκρών πια μαχητών

ολόκληρα στάχυα άπορα

δονούμενα κούφια μάτια

εκεί πέρα κρέμεται σκόνη πολύ και βλέμμα

κι ο γυαλός σπασμένος ως τον αέρα

κλαδιά περίλυπα

ξύλα στεφανωμένα χόρτα

με περιστοιχίζουν όλα θλιμμένα και καταπράσινα

μέσα μας γαλάζια κοράλλια τρομερά

συναπάντημα πικρό κουφαριών νερού

εγέννησαν οι ώμοι σου λείψανα

 

οι ομίχλες είχαν πια γλιστρήσει σαν αγέρηδες

εν καιρώ άνοιξης

μεγαλωμένης στο φθινόπωρο

μόλις ξύπνησες είδες πως ήταν μεσάνυχτα

ποτάμια μισάνοιχτα τώρα ήρθανε

πλησιάζουν γιομάτα νερό υποχθόνιο

που τρίζει

Image result for ΠΝΟΗ GIF

περίλυπα μάτια είχε εκείνη

καθώς κοιτούσε κατά ‘κει

 όπου ακόμη ζούσαν τα περιστέρια του αφρού

Image result for ΠΝΟΗ GIF

©MENELAOS KARAGIOZIS HELLENIC POETRY, 2017

(INSPIRED BY THE POEM Ο ΕΚΤΑΦΕΙΣ, ΣΕΛ. 143)


 

 

Πάμπλο Νερούδα, ο ποιητής των κολασμένων της γης

 

Το ONEMAN θυμάται τον Πάμπλο Νερούδα, 40 χρόνια μετά τον θάνατό του. Ο ποιητής, ο επαναστάτης, ο αγωνιστής, ο Χιλιανός, ο Λατινοαμερικάνος, ο παγκόσμιος…

Κοιτάχτε αυτό που βλέπω εγώ,την άγρια αποσύνθεση

που άφησε στο λαρύγγι της πατρίδας μου

σαν περιδέραιο από κεντριά, η βροχή του χρυσού!

Ας σε συντροφεύει διαβάτη,

τούτη η ασάλευτη ματιά που τρυπάει,

δεμένη στου Βαλπαραΐσο τον ουρανό.

(Πάμπλο Νερούδα, Κάντο Χενεράλ)

Ήταν 23 Σεπτέμβρη του 1973 όταν ο Χιλιανός ποιητής και νομπελίστας, Πάμπλο Νερούδα, άφηνε την τελευταία του πνοή στην κλινική «Σάντα Μαρία» του Σαντιάγο στη Χιλή. Η ζωή του υπήρξε ένας συνεχής αγώνας, μια πορεία που βρήκε την έκφρασή της στην εμπνευσμένη δύναμη της γλώσσας, στον αστείρευτο λυρισμό, στην επαναστατική άρθρωση, στην πολιτική αντίσταση. Οι μορφικοί του μηχανισμοί «περπάτησαν» στα μονοπάτια του σουρεαλισμού αλλά και της πολιτικής καταγγελίας και στρατεύτηκαν μόνο για να τεθούν στην υπηρεσία των βασανισμένων και κατατρεγμένων.

Ο Πάμπλο Νερούδα σε ηλικία 22 ετών (1926)

Οι αναρχικές ιδέες που τον συνόδεψαν στην εφηβεία, θα διαγράψουν μια μεγάλη στροφή, όταν θα «ενηλικιωθεί» μέσα από τον ισπανικό εμφύλιο και τη δολοφονία του φίλου του, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Στους δρόμους της Μαδρίτης που αιμορραγούν από ψυχές αθώων, θα γεννηθεί ένας άλλος ποιητής. Τα «20 τραγούδια αγάπης και ένα απελπισμένο άσμα» δίνουν τη θέση τους στο «Η Ισπανία στην καρδιά μου σημαδεύει», σηματοδοτώντας την έναρξη μιας καινούργιας πολιτικής θεώρησης που συνειδητοποιεί πως η ποίηση οφείλεται στο λαό και μόνο. Η αισθητική προσέγγιση που ακολουθεί πλέον, επιλέγει τη σύγκρουση παρά την επιτήδευση.

 ΟΝΕΜΑΝ

 


 NO NOS MOVERAN- JOAN BAEZ

 

 


Related image

 

ΜΟΥ ‘ΧΕ ΣΤΗΣΕΙ ΚΑΡΤΕΡΙ

(16/05/2017, HASTINGS, SOUTHEAST ENGLAND)

 

Η πεταλούδα στέγνωνε τα φτερά της

απλωμένα στους άφθαρτους κάμπους

ψυχοκάρδι εσάρπας, κι η κόρη να πνίγεται

σε ουρανόπλεχτο σύννεφο μέσα

η θάλασσα αργόσυρτη σχεδόν άγρια

σαν ουράνιο ποτάμι, η σιωπή ανοιχτή

γιομάτη ήχους λουλουδιών ήταν

αγέρηδες ασάλευτοι, κομμάτια βροχής

κι η φύση κατάμονη

συμπαγής ουράνιο πλάσμα

ψόφιες σκιές μιας τσακισμένης νύχτας

Related image

δένδρα εδώ σταματημένα χωρίς καμμία αντίσταση

εγώ γιομάτος λάμψη

να κοπανιέται η ψυχή έντρομη

ανάμεσα από κόκκινα περιστερόκλαδα

μου ‘χε στήσει καρτέρι ο χειμώνας

παντού παγωνιά

©MENELAOS KARAGIOZIS HELLENIC POETRY, 2017

(INSPIRED BY THE POEM Η ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, ΣΕΛ. 158)


 

Biografía de Pablo Neruda (fragmento)

 

 

 

 


 

Ο Πάμπλο Νερούδα (αριστερά) μαζί με τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (τρίτος από αριστερά) το 1934

Η μεγαλύτερη κατάκτηση του Νερούδα είναι ότι οι στίχοι του αποδεικνύονται πιο δυνατοί από κάθε ιδεολογία, ξεπερνούν τον οποιοδήποτε δογματισμό και αγγίζουν κατευθείαν στη ρίζα του τον πόνο των απανταχού κολασμένων της γης. Δεν αποφεύγει τα «σκοτάδια», αντίθετα τα αποδομεί, ρίχνοντας μέσα τους φως. Περιφρονεί τον ελιτισμό και στηλιτεύει την αυταρέσκεια πολλών συναδέλφων του. Δε διστάζει να ανοίξει τη συζήτηση γύρω από την ποιητική σαφήνεια, θεωρώντας πως ο ίδιος ο λαός είναι ποίηση.

Ο Πάμπλο Νερούδα απαγγέλλει ποίηση στη Σοβιετική Ένωση (1950)

«Το φραστικό σκοτάδι έχει γίνει προνόμιο μιας λογοτεχνικής κάστας, ενώ οι ταξικές προκαταλήψεις είναι αυτές που χαρακτηρίζουν ως λαϊκή την απλότητα ενός άσματος», δηλώνει απερίφραστα το 1953. Αρνείται να χρησιμοποιήσει τον όρο «ποιητικές συλλογές», προτιμάει να είναι ο δημιουργός «ποιητικών βιβλίων». Στα 23 μόλις χρόνια του, αρχίζει την διπλωματική του καριέρα, η οποία τον φέρνει σε επαφή με χώρες όπως η Βιρμανία, η Σρι Λάνκα, η Σιγκαπούρη, η Αργεντινή και τέλος η Ισπανία. Στο Μπουένος Άιρες γνωρίζει τον Λόρκα, στη Βαρκελώνη τον Ραφαέλ Αλμπέρτι.

Μαζί με τον Νικόλας Γκιγιέν, τον εθνικό ποιητή της Κούβας

Το 1937 επιστρέφει στη Χιλή και οι στίχοι του επικεντρώνονται σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα, ενώ οι πωλήσεις των έργων του σε όλη την ήπειρο συνεχώς αυξάνονται. Ένα χρόνο αργότερα, ως πρόξενος στο Παρίσι, βοηθάει 2000 Ισπανούς πρόσφυγες του εμφυλίου να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή στη Χιλή, όπου τους στέλνει με το πλοίο «Winnipeg». Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το Μεξικό, θα επιστρέψει στην πατρίδα του, πραγματοποιώντας ενδιάμεσα ένα ταξίδι στο Περού, όπου θα επισκεφτεί το Μάτσου Πίκτσου. Οι υπέροχες εικόνες που αντικρίζει μένουν βαθιά χαραγμένες μέσα του και αποτυπώνονται στο χαρτί με τον τίτλο «Alturas de Machu Picchu».

Πάμπλο Νερούδα και Σαλβαδόρ Αγέντε

Πρόκειται για το ξεκίνημα του περίφημου «Κάντο Χενεράλ» (γενικό άσμα), ένα έργο επικών διαστάσεων που αποτελείται από 231 ποιήματα και περισσότερους από 15.000 στίχους. Το χρονικό της ιστορίας, της φύσης, της εξέλιξης και της ιδιαιτερότητας ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής, μέσα από τις επιρροές, ντόπιες και ξένες, τις συνήθειες, τους αγώνες, την ίδια τη σύνθετη πραγματικότητα της ηπείρου, εκτυλίσσεται με έναν μοναδικό, υπέροχο αφηγηματικό έμμετρο χείμαρρο λέξεων, εκφράσεων και εικόνων. Το «Κάντο Χενεράλ» είναι η πατρίδα, το κάλεσμα, η γοητεία μέσα από ένα συνεχές ανατρεπτικό κάλεσμα, ένα πραγματικό αριστούργημα.

ΟΝΕΜΑΝ

 


 Mikis Theodorakis & Pablo Neruda – 1980 – Canto General

 

 


Related image

ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ Η ΣΙΩΠΗ

(16/05/2017, HASTINGS, SOUTHEAST UK)

 

Υπάρχουν θάλασσες που ‘χουν αίθρια αίματα

εμένα δουλειά μου είναι να ράβω τις νύχτες

λάγνο φεγγάρι ανθεκτικό

μ’ ακολούθησαν οι ασπίδες και τα βλέφαρα

τί βλάπτει ο κεραυνός;

Related image

στη μέση των κυμάτων  νεκρός σαν βυθός

τί είμαι;

απύθμενος όπως ένας ύπνος ανθεκτικός

δεν κοιμάμαι πλέον

πάω βολίδα προς ένα βαλς τόσο κουρασμένο

οπότε μην μου φωνάζετε

πληγωμένα χελιδόνια κι ας σας αγγίζω

αγριεύετε εύκολα, γιομίζετε μίσος

ολόγυρα υπάρχουν δάση, συρματοπλέγματα

δροσερά αμπέλια

αυτή είναι όλη η ζωή που ‘χει απομείνει

δίχως νερό

γυρίζοντας στο στόμα η σιωπή

άμορφο χώμα

μακρυά μου ό,τι έχω βρει στέκει

Image result for HEART ART GIF

υπάρχουν ατσαλένια ρούχα

μυστικές αμφιέσεις, πάνοπλο στήθος

αφήστε ό,τι κρατάτε γερά

ας πέσει στο χώμα

©MENELAOS KARAGIOZIS HELLENIC POETRY, 2017

(INSPIRED BY THE POEM ΒΑΛΣ, ΣΕΛ. 162)

 

 


 NERUDA Interview with Gael García Bernal & Pablo Larraín

 

 

Η τελευταία ταινία του Πάμπλο Λαρέν αλλά και ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται στις Κάννες, όπου και συναντηθήκαμε (για τέταρτη μέχρι σήμερα φορά), είναι ο «Νερούδα». Περισσότερο μια πολιτική αλληγορία παρά μια αμιγώς βιογραφο-πολιτική ταινία, ο «Νερούδα» τοποθετείται στη Χιλή του 1948, όταν εν μέσω Ψυχρού Πολέμου ο χιλιανός ποιητής Πάμπλο Νερούδα κατηγόρησε την κυβέρνηση της χώρας του ότι έχει προδώσει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Το γεγονός εξόργισε τον πρόεδρο Γκονζάλες Βιντέλα και είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη του Νερούδα από τις Αρχές. Η ταινία εστιάζει στη σχέση που προκύπτει ανάμεσα στον ποιητή (φτυστός ο Λουίς Νιέκο) και στον επιθεωρητή της αστυνομίας Οσκαρ Πελουτσονάου (ο Μεξικανός Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ), σε ένα επικίνδυνο όσο και κωμικό παιχνίδι γάτας – ποντικού που ενδεχομένως να έδωσε στον δημιουργό του «Canto General» την ευκαιρία να μετατραπεί σε σύμβολο της ελευθερίας.


«Ο “Νερούδα” είναι η πρώτη ταινία που έκανα χωρίς να στηριχθώ σε δική μου ιδέα»
είπε ο Λαρέν, του οποίου μια άλλη «βιογραφική» ταινία, η «Jackie», με θέμα τη Τζακλίν Κένεντι, προβάλλεται αυτές τις μέρες στις αίθουσες της χώρας μας και διεκδικεί τρία Οσκαρ. «Ηταν ο παραγωγός μου, με τον οποίο έχω συνεργαστεί σε όλες τις ταινίες μου, εκείνος που εξεδήλωσε ενδιαφέρον να γυρίσει μια ταινία πάνω σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του Νερούδα. Η περίοδος μου κίνησε το ενδιαφέρον. Ηταν τότε που ενώ ο Νερούδα καταδιωκόταν από την αστυνομία μπόρεσε να γράψει την πιο παγκόσμια ποιητική συλλογή του, το “Canto General”, αναμειγνύοντας πολιτική με ποίηση». Ο Λαρέν πίνει μια γουλιά από τον καπουτσίνο του και κουνώντας χαμογελαστά το κεφάλι του συνεχίζει: «Φαντάζεστε κάτι τέτοιο να συνέβαινε σήμερα; Μια ποιητική συλλογή ως εγχειρίδιο πολιτικού σε εκλογικό αγώνα; Αδιανόητο! Και όμως, τα ποιήματα του Νερούδα φαντάζουν τόσο επίκαιρα στις μέρες μας!».

 Can't-Stand-It

Η έρευνα και το «ψέμα»

Την ίδια τακτική ο Λαρέν ακολούθησε στον «Νερούδα». Διάβασε αμέτρητες βιογραφίες που έχουν γραφτεί για τον Νερούδα, διάβασε παραπάνω από μία φορά όλο το έργο του, μίλησε με ανθρώπους που είχαν συναντήσει τον Νερούδα. Ωστόσο, για τη δημιουργία της ταινίας το βασικό βοήθημα του Λαρέν ήταν ο ευχαριστήριος λόγος του χιλιανού ποιητή όταν κέρδισε το Νομπέλ Λογοτεχνίας. «Ο ευχαριστήριος λόγος του Νερούδα – που ευτυχώς μπορεί να βρεθεί στο Internet – ήταν πολύ όμορφος, πολύ ανθρώπινος» είπε ο σκηνοθέτης. «Στο τέλος της ομιλίας του μιλά για την περίοδο που πραγματεύομαι στην ταινία μου. Και λέει πως όταν πέρασε τα σύνορα και βρέθηκε με τους ανθρώπους που τον βοήθησαν δεν ήξερε ποιος ήταν. Προσωπικά το αντιμετωπίζω σαν ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Κλείνοντας τον λόγο του ο Νερούδα είπε ότι ακόμη δεν ήξερε αν το έζησε, αν το έγραψε ή αν το ονειρεύτηκε. Αυτός ήταν ο πυρήνας της ταινίας, το κλειδί της». ΤΟ ΒΗΜΑ

 

Neruda Official Trailer 1 (2016) – Gael García Bernal Movie

 


 

 

Παράνομος, κάπου στις Άνδεις, προσπαθώντας να περάσει στην Αργεντινή (1948)

Το 1945 ο Νερούδα προσχωρεί στο κομουνιστικό κόμμα της Χιλής, όμως τρία χρόνια αργότερα ο Γκονσάλες Βιντέλα το θέτει εκτός νόμου και λίγο αργότερα εκδίδει ένταλμα σύλληψης για τον Πάμπλο, ο οποίος κρύβεται επί 13 μήνες στα σπίτια φίλων και συντρόφων του στο Σαντιάγο, μέχρι να μπορέσει να διαφύγει στην Αργεντινή. Ο ποιητής διασχίζει τις Άνδεις και περνάει τα σύνορα έφιππος, αρχικά μέσα από ένα φαράγγι και στη συνέχεια μέσα από μια λίμνη, όπου λίγο έλειψε να πνιγεί. Την άνοιξη του 1949 θα μπορέσει να φτάσει κρυφά στο Παρίσι, με τη βοήθεια, μεταξύ άλλων, και του Πικάσο.

Μαζί με τη “μούσα” του (και τρίτη σύζυγό του), Ματίλντε Ουρούτια (1951)

Η εξορία δεν τον καταβάλλει. Γράφει ασταμάτητα και επισκέπτεται χώρες σε όλο τον κόσμο: Τσεχοσλοβακία, ΕΣΣΔ, Πολωνία, Ουγγαρία, Μεξικό, Ρουμανία, Ινδία, Ιταλία, Γαλλία, Ανατολική Γερμανία, Γουατεμάλα. Το 1950 εκδίδεται το «Κάντο Χενεράλ» στο Μεξικό (κυκλοφορεί παράνομα και στη Χιλή) και μέσα σε λίγες εβδομάδες μεταφράζεται σε 10 γλώσσες. Το 1952, ενώ βρίσκεται εξόριστος στο Κάπρι και τη Νάπολη της Ιταλίας με τη σύντροφό του, Ματίλντε Ουρούτια, ενημερώνεται ότι μπορεί να επιστρέψει στη Χιλή, αφού έχει σταματήσει πλέον η δίωξή του, όπου γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό.

Με τον Κάρλος Πουέμπλα, Κουβανό τραγουδοποιό (1960)

Το 1955 χωρίζει τη (δεύτερη) σύζυγό του, Ντέλια δελ Καρίλ και συζεί με την Ματίλντε, παρά το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεται επίσημα το διαζύγιό του (θα την παντρευτεί τελικά το 1966). Δυο χρόνια νωρίτερα (1953) του απονέμεται το βραβείο Στάλιν για την Ειρήνη των Λαών και το 1965 η Οξφόρδη τον ανακηρύσσει τιμής ένεκεν διδάκτορα του Πανεπιστημίου της. Το 1969 το Κομουνιστικό Κόμμα της Χιλής τον προτείνει για τη θέση του Προέδρου, αλλά ο ίδιος παραχωρεί το χρίσμα στον φίλο του, Σαλβαδόρ Αγέντε, έτσι ώστε η «Λαϊκή Ενότητα» να κατέβει με έναν και μόνο υποψήφιο στις εκλογές.

 ΟΝΕΜΑΝ

 

 


Related image

 

ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

(16/05/2017, HASTINGS, SOUTHEAST UK)

 

Πως όλα αλλάζουν στο τέλος!

ακόμη κι ένα πληγωμένο έντομο

μπορεί να σου στερήσει λίγο αίμα

οι πληγές σίγουρα κάπου σ’ οδηγούν

ψηλαφείς στόματα τσακισμένα

πόδια καρτερείς λίγα χέρια

ό,τι είναι ακουμπισμένο απάνω μας

το νιώθεις σαν νύχτα

μήπως δεν υπάρχουν παρά σπασμένα λουλούδια;

βέλη καμωμένα από επιθέσεις

τάχα μου φτιαγμένα με σπέρμα

κουβαλάνε μίσος και στόματα βρώμικης οσμής

κυλιέσαι γυμνός, σιωπηλοί εφιάλτες

κάθε λογής σεντόνια

κλονισμοί, συσπάσεις

περιπλοκάδα κοκκάλων

πανάλαφρες ψυχές

μήπως είσαι μονίμως τρελός;

Image result for SPRING ART GIF

απαράμιλλα πλάσματα

ροδαύγινο αίμα κυλάει, λαλάει

εν μέσω σιωπής  τα πάντα δείχνουν αδιάφορα

 έτοιμα ν’ εξαπολύσουν

τη περιβόητη περιφρόνια

πόθοι, ορμές που ως το κέντρο του έρωτα

βουτάνε και δαγκώνουν

τάχα μου κυλάνε

κλειδιά και κέρματα

ένταλμα σύλληψης της ποίησης

©MENELAOS KARAGIOZIS HELLENIC POETRY, 2017

(INSPIRED BY THE POEM ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΝΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΑΝΙΕΣ, ΣΕΛ. 174)

 

 


 

 

Η “Λαϊκή Ενότητα” ανακοινώνει την υποψηφιότητα του Σαλβαδόρ Αγέντε για την Προεδρία της Χιλής και ο Νερούδα χειροκροτάει (1970)

Ο Αγέντε τον διορίζει πρέσβη στη Γαλλία, πόστο στο οποίο θα παραμείνει μέχρι το 1972. Ήδη του έχει διαγνωστεί καρκίνος στον προστάτη, όταν καλείται το 1971 να ταξιδέψει στη Στοκχόλμη για να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ της Λογοτεχνίας, μια διάκριση που ήρθε μάλλον απρόσμενα, αφού η Ακαδημία απέφευγε να βραβεύει κομουνιστές. Διηγείται ο ίδιος στα απομνημονεύματά του: «Ο γηραιός μονάρχης έμεινε περισσότερο χρόνο μαζί μου από ότι με τους υπόλοιπους, σφίγγοντας το χέρι μου με προφανή συμπάθεια. Ίσως θυμήθηκε τη στάση των παλαιών ευγενών της αυλής προς τους γελωτοποιούς».

Αμέσως μετά την απονομή του βραβείου Νόμπελ της Λογοτεχνίας στη Σουηδία (1971)

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1972 πραγματοποιεί την τελευταία δημόσια εμφάνισή του στο Εθνικό Στάδιο του Σαντιάγο, όπου αποθεώνεται από 70.000 κόσμο που δίνει το παρόν για να τον τιμήσει. Ήδη καταβεβλημένος από το πρόβλημα της υγείας του, παραιτείται από το διπλωματικό του αξίωμα τον Φεβρουάριο του 1973 και αποσύρεται στο σπίτι του, στην Ίσλα Νέγρα. Εκεί τον βρίσκει το πραξικόπημα της 11ης Σεπτέμβρη του 1973. Πληροφορείται τον θάνατο του Αγέντε και τις θηριωδίες του Πινοτσέτ και επιδεινώνεται ραγδαία η υγεία του, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Σαντιάγο, όπου αφήνει την τελευταία του πνοή λίγα 24ωρα αργότερα. Μόλις γίνεται γνωστός ο θάνατός του, πράκτορες του Πινοτσέτ εισβάλλουν στο σπίτι του και καταστρέφουν όλα τα χειρόγραφα και πολλά προσωπικά αντικείμενα του Νερούδα.

Ο Πάμπλο Νερούδα σε προχωρημένη ηλικία

Η κηδεία του γίνεται στο Γενικό Κοιμητήριο της πρωτεύουσας και συρρέουν σ’ αυτήν χιλιάδες κόσμου. Εμφανίζονται πολλοί κομουνιστές και αριστεροί, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, ενώ το νεκροταφείο είναι κυκλωμένο από οπλισμένους στρατιώτες, ελεύθερους σκοπευτές και χαφιέδες. Ο ουρανός σείεται από συνθήματα υπέρ του Νερούδα και του Αγέντε και κατά της δικτατορίας, ενώ οι παρευρισκόμενοι τραγουδούν το «canción del poder popular» (τον ύμνο της Unidad Popular) και τη Διεθνή. Μετά την ολοκλήρωση της ταφής, είναι εκατοντάδες αυτοί που συλλαμβάνονται, για να προστεθούν στην ατελείωτη λίστα των εξαφανισμένων και αγνοούμενων από το καθεστώς του Πινοτσέτ.

Μαζί με τον στρατηγό Πρατς στην τελευταία δημόσια εμφάνισή του, στο Εθνικό Στάδιο του Σαντιάγο (1972)

Το 1992 οι σωροί του Πάμπλο και της Ματίλντε μεταφέρονται και ενταφιάζονται, σύμφωνα με την επιθυμία του ποιητή, στην Ίσλα Νέγρα. Το 2011, με αφορμή μια δημοσίευση του βοηθού και οδηγού του Νερούδα, Μανουέλ Αράγια, σύμφωνα με την οποία ο ποιητής δολοφονήθηκε από το καθεστώς του Πινοτσέτ με μια θανατηφόρα ένεση, το Κομουνιστικό Κόμμα της Χιλής ζητάει να υποβληθεί σε κλινικούς ελέγχους το λείψανο ώστε να διαπιστωθούν τα πραγματικά αίτια του θανάτου. Το Ίδρυμα Πάμπλο Νερούδα αντιτίθεται αρχικά, αλλά τελικά δίνει τη συγκατάθεσή του και τον Απρίλιο του 2013 πραγματοποιείται η εκταφή. Οι εξετάσεις βρίσκονται σε εξέλιξη και αναμένεται να διαρκέσουν αρκετούς μήνες ακόμη.

Με την Ματίλντε Ουρούτια στο σπίτι του, στην Ίσλα Νέγρα

Ο Νερούδα υπήρξε ο ποιητής μιας συνεχούς επανάστασης της ποίησης για την ίδια την ποίηση. Μετά τις πρώτες ρομαντικές «ζωγραφιές» της νεότητας, τάχθηκε στην υπεράσπιση της πολυτάραχης Αμερικής του. Η πολιτική διάσταση των στίχων του συμβαδίζει με την αγάπη για την ελευθερία και την κοινή πορεία της ποίησης με τους ανθρώπους. Ο Νερούδα ανέβηκε και κατέβηκε τις Άνδεις και από εκεί αγκάλιασε όλη τη γη, σκορπώντας ένα μήνυμα όχι συμπάθειας, αλλά δύναμης. Δημιούργησε φως και δεν διαπραγματεύτηκε ούτε μια στιγμή την παντοδυναμία του ονείρου. Αντίθετα, πίστεψε σε αυτό, ως κάτι χειροπιαστό, πραγματικό.

Συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι, λίγο πριν παραιτηθεί από τη θέση του πρέσβη, φανερά καταβεβλημένος από την ασθένειά του (1972)

Όπως έγραψε χαρακτηριστικά και ο ίδιος: «Έχω για τη ζωή μια αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ό,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου, δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι’ αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ’ αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές ποιητικές πραμάτειες που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης»…

ΟΝΕΜΑΝ

 


Poetry by Pablo Neruda – Poema 20

 

 

 


Related image

 

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΣΥΜΒΕΙ

(16/05/2017, HASTINGS, SOUTHEAST UK)

 

 Μέσα στα σπήλαια τρανταγμένος ο ήχος με πλήγωσε

άπρεπα δονείται η καμπάνα

η ύλη υποταγμένη στους μύθους

φτάνει λίγη τύχη ή λιώσιμο μοίρας

κι όλα θα γίνουν σκόνη

εχθρέ μου ερωτευμένος σάρκα και κόκκαλο είσαι

ροκανίζεις φωτιές

Image result for SPRING ART GIF

άλογα ασκόπως τραβούν προς κάτι τόσο μανιασμένο

ώστε ίσως να ήταν δακρυσμένο αφρόνερο

λάθος στεφανωμένος γέννηση

κόκκινος θόλος, κερασιές αργοπορημένα γεννημένες

πόση ανάπαυση χρειάζεται η ζωή

καθώς αδιάκοπα ανεβαίνει

στα βάθη των λιμανιών

λατρεύω τα χείλη σου

κενός χώρος είναι η ψυχή μου

δίχως αψηλά παράθυρα

έξω από κάθε δέρμα δακρύζω

τόσοι πολλοί οι εχθροί της επιστήμης

τρώγονται μεταξύ τους

αυτοκτονούν στη κόλαση

άλλωστε το μέλλον πρόκειται για κάτι

που έχει ήδη συμβεί

αδηφάγος ξεδιπλώνεται ο κεραυνός στα βάθη

ενός ασβεστογενούς ονείρου

γλυκό λιώσιμο βρώμης

©MENELAOS KARAGIOZIS HELLENIC POETRY, 2017

(INSPIRED BY THE POEM ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΝΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΑΝΙΕΣ, ΣΕΛ. 178)

 

 


ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΣΩΜΑ…

Γυναίκειο σώμα, λόφοι λευκοί, πόδια κατάλευκα,
μοιάζεις του κόσμου όπως μου δίνεσαι έτσι.
Το αργασμένο κορμί μου άγρια σε σκάβει
και σου αναδύει τον υιό και λόγο από της γαίας τα έγκατα.
Είμουνα μόνος κι έρημος, σαν το τούνελ καληώρα.
Με βλέπαν τα πουλιά και φεύγανε,
και μέσα μου όρμαγε η νύχτα πανίσχυρη και καταλυτική.
Για να μείνω εγώ ζωντανός, έφτιαξα εσένανε όπλο,
σ’ έβαλα βέλος στο τόξο μου, στη σφεντόνα μου πέτρα.

Image result for SPRING ART GIF
Επέστη όμως της πληρωμής ο καιρός, κι εγώ σ’ αγαπάω.
Σώμα από χνούδι κι από μούσκλια
κι από άπληστο γάλα και κραταιό.
Ω, τ’ αγγεία του στήθους! Ω!, τα μάτια της απουσίας!
Ω, του εφηβαίου τα ρόδα! Ω, η συρτή και θλιμμένη φωνή σου!
Σώμα της δικιάς μου γυναίκας,
υπήκοος θά ’μαι πιστός των θέλγητρών σου.
Δίψα μου, πόθε μου ατελεύτητε, αβέβαιε δρόμε μου!
Σκούρες νεροσυρμές, όπου η δίψα αιώνια ακολουθεί,
και ο κάματος ακολουθεί, και ο καημός ο απέραντος.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

(Από alonakitispoiisis.blogspot.gr)

 


 

 

ΖΗΤΩ ΣΙΩΠΗ

Τώρα να με αφήσουν ήσυχο.
Τώρα να συνηθίσουν χωρίς εμένα.
Θα κλείσω τα μάτια
Και θέλω μόνο πέντε πράγματα,
πέντε ρίζες αγαπημένες.
Η μία είναι ο χωρίς τέλος έρωτας.
Η δεύτερη είναι να βλέπω το φθινόπωρο.
Δεν μπορώ να υπάρχω χωρίς να βλέπω τα φύλλα
να πετούν και να επιστρέφουν στην γη.
Η τρίτη είναι ο βαρύς χειμώνας,
η βροχή που αγαπώ, το χάδι
της φωτιάς στο άγριο κρύο.
Στην τέταρτη θέση το καλοκαίρι
στρογγυλό σαν ένα καρπούζι.
Το πέμπτο πράγμα είναι τα μάτια σου,
Mατίλδη μου, πολυαγαπημένη,
δεν θέλω να κοιμηθώ χωρίς τα μάτια σου,
δεν θέλω να υπάρχω χωρίς να με κοιτάς:
εγώ αλλάζω την άνοιξη
για να συνεχίσεις να με κοιτάς.

Image result for SPRING ART GIF
Φίλοι, αυτά είναι όσα θέλω.
Είναι σχεδόν τίποτα και σχεδόν όλα.
Τώρα αν θέλετε να φύγετε.
Έχω ζήσει τόσο που μια μέρα
θα πρέπει υποχρεωτικά να με ξεχάσετε,
να με διαγράψετε από τον πίνακα:
η καρδιά μου υπήρξε χωρίς περιορισμούς.
Αλλά επειδή ζητώ σιωπή
δεν πιστεύουν πως πρόκειται να πεθάνω:
μου συμβαίνει πάντα το αντίθετο:
Τυχαίνει να ζω.
Τυχαίνει να υπάρχω και να παραμένω.
Δεν θα υπάρχω, λοιπόν, αλλά όμως μέσα
από μένα θα μεγαλώνουν στάχια,
που πρώτα οι σπόροι θα φυτρώνουν
στη γη για να δουν το φως,
αλλά η μάνα γη είναι σκοτεινή:
κι εγώ μέσα μου είμαι σκοτεινός:
είμαι σαν ένα πηγάδι στου οποίου τα νερά
η νύχτα αφήνει τ’ αστέρια της
και συνεχίζει μόνη στην ύπαιθρο.
Είναι που έχω ζήσει τόσο
και θέλω να ζήσω άλλο τόσο.
Ποτέ δεν ένιωσα τόσο έντονα,
ποτέ δεν είχα τόσα φιλιά.
Τώρα, όπως πάντα, είναι νωρίς.
Πετάει το φως με τις μέλισσές του.
Αφήστε με μόνο με την ημέρα.
Ζητώ την άδεια να γεννηθώ.
(Από τη συλλογή Estravagario, 1958)
(Μετ: Μαριάννα Τζανάκη
ΠΗΓΗ:tafthinopwratwnpoihtwn.blogspot.gr/)


 

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΟΥ

Πάρε μου το ψωμί, αν θέλεις,
πάρε μου τον αέρα, αλλά
μη μου παίρνεις το γέλιο σου.
Μη μου παίρνεις το ρόδο,
τη βρύση που σταλάζει
το νερό που άξαφνα
σκάει μες στη χαρά σου
το ασημένιο κύμα
το ξαφνικό που σε γεννάει.
Η πάλη μου είναι σκληρή και γυρίζω
με τα μάτια κουρασμένα
έχοντας δει φορές
τη γη που δεν αλλάζει,
μα μπαίνοντας το γέλιο σου
στον ουρανό ανεβαίνει ψάχνοντάς με
κι όλες ανοίγει για μένα
τις πόρτες της ζωής σου.
Αγάπη μου,την ώρα
την πιο σκοτεινή ανθίζει
το γέλιο σου κι αν ξαφνικά
βλέπεις πως το αίμα μου λεκιάζει
τις πέτρες του δρόμου,
γέλα, γιατί το γέλιο σου
θα είναι για τα χέρια μου
σαν δροσερό σπαθί.

Image result for SPRING ART GIF
Δίπλα στη θάλασσα φθινόπωρο
το γέλιο σου πρέπει να υψώσει
τον καταρράκτη του απ’ αφρό
και την άνοιξη, αγάπη μου,
θέλω το γέλιο σου όπως
το άνθος που περίμενα,
το άνθος γαλανό, το ρόδο
της ηχηρής πατρίδας μου.
Γέλασε για τη νύχτα
τη μέρα, τη σελήνη,
γέλασε για τους δρόμους
όλο στροφές του νησιού
γέλα για αυτό το αδέξιο
αγόρι που σε θέλει,
μα σαν εγώ ανοίγω
τα μάτια και τα κλείνω,
όταν τα βήματά μου
με πάνε και με φέρνουν
πες μου όχι το ψωμί, τον αέρα
το φως την άνοιξη
το γέλιο σου ποτέ
γιατί θα πέθαινα.
(Μτφ Βασίλης Λαλιώτης
Από poiein.gr/)


Related image

 

Η ΕΠΟΧΗ ΦΘΑΡΜΕΝΗ

Η γαμήλια αγωνία όσων χαιρετιούνται για πάντα μια τελευταία φορά

φορώντας καπέλα γιομάτα κρασί και ψαλιδόφτερα κορμιά

οι ατιμασμένες πόρνες ετοιμάζονται για τον υπόγειο έρωτά τους

κορμί που ‘χει κόκκινα φτερά έκθαμβο ανοίγει τις πύλες

η βροχή κρύβεται στους χειμώνες, σκοτεινός ερχομός

σκληρές κηλίδες φωτιάς, λίγο πιο πέρα η εποχή φθαρμένη

συναπάντημα αόριστων ονείρων και πεταλούδας

Image result for ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ ART GIF

πορεύομαι μόνος, πουλί κρασάτο μ’ ένα στιλέτο στη ραχοκοκκαλιά

 σταλαγματιά σταλαγματιά σε γνωρίζω,

οι μέλισσες μεθυσμένες πέφτουν

ανάμεσα από ρούχα λύπης σ’ αναγνωρίζω, ξέρω ό,τι με κοιτάς γυμνή

κρύσταλλα, ξωκκλήσια, βλέφαρα σπασμένα

κουρέλια τα πόδια καταφύγιο υγρασίας

πεθαίνουν γρήγορα οι γεννήσεις ολοπόρφυρες

κι ας είναι πλημμυρισμένες έρωτα

©MENELAOS KARAGIOZIS HELLENIC POETRY, 2017

(INSPIRED BY THE POEM ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΣΕΛ. 126)

 


 

 

 

 

 

 

Submit a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *