RITSOS-KARAGIOZIS II

 ΟΙ ΙΣΚΙΟΙ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ ΤΟΥ ΡΙΤΣΟΥ

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΑΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

2.

Μικρή ανθοπώλισσα

περνάει ένα ένα

τα γιασεμιά

στις πράσινες πευκοβελόνες

κι ούτε που ξέρει

ότι καλλιγραφεί το απέραντο

για τους δυό μας

Σελ. 343, Αθήνα, 5.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

3.

Ένα σακίδιο

κρεμάμενο στο δένδρο

το  ‘ψαξα

ούτε ψωμί ούτε πούπουλο

το ξανακρέμασα

ο κυνηγός δε φάνηκε

ένα πουλί

κάθισε στον ώμο μου

μου μίλησε

αν μιμηθώ τα φτερά του

θα σ’  το πω

Σελ. 344, Αθήνα, 5.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

4.

Άκουσα το λαγό

μασαούσε φύλλα

τα μάτια του φωτίζανε

τη νύχτα-

όπου βρεθώ

έχω κι ένα φίλο

Σελ. 344, Αθήνα, 6.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

1.

Μ’ αυτό το λασπωμένο ποδάρι του κόσμου

ταξίδεψες αχ ομορφιάς σπουργίτι

έτσι μου λένε οι ταράτσες

κουτσοπόδαρο καθάριο πλάσμα

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

2.

Στις απέραντες πευκοβελόνες

εκεί μονάχα ξέρει το γιασεμί

να καλλιγραφεί

στους δυό μας την αγάπη

κι ούτε καν γνωρίζουν ένα ένα

τα μικρά δενδράκια

πως πρασινίζουν

ανθοπώλισσα εσύ

γερασμένη μου αναπνοή

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

3.

Ποιός κυνηγός μου μίλησε

κι είδα καθισμένο στους ώμους

το πουλί εκείνο

πληγωμένο δίχως φτερά

κρεμάμενο

μιμήθηκα δήθεν πως ήμουν δένδρο

σακίδιο γιομάτο ψωμί μα πουθενά ο ορειβάτης

πούπουλο γκρεμισμένο

που δεν φανερώθηκε ποτέ

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

4.

Δίχως φίλους

βρέθηκα στη νύχτα μέσα

να μασουλάω φύλλα

σαν μ’  άκουσε ο λόγος εκείνος

ο φωτισμένος μάτια

μόλις βρήκα ένα καινούργιο

φίλο φοβισμένο

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

5.

Ποιό μέλλον γερμένο

προς τον έρωτα πλάι μου

σαν άδεια βραδινή κάμαρα

ομολογεί πως δίχως χοντροπάπουτσα

δεν στέκει όρθια η αγάπη

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

5.

Βράδυ

στην άδεια κάμαρα

το  ‘να χοντροπάπουτσο όρθιο

τ’  άλλο γερμένο πλάι-

ποιόν έρωτα ομολογούν;

το  ‘να όρθιο

τ’  άλλο γερμένο

Σελ. 345, Αθήνα, 6.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

7.

Ο μπετατζής, ο ξυλουργός, ο χτίστης

όρθιοι στο λιοπύρι

το σπίτι ανεβαίνει-

αυτός

έφτιαξε με πηλό

τ’  άγαλμα του πουλιού

δεν τσιμπάει το χορτάρι

δεν πετάει

τραγουδάει ωστόσο

Σελ. 345, Αθήνα, 6.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

8.

Είδα τον ίσκιο του πουλιού

το πουλί δεν το  ‘δα

μέσα μου ήταν

σύντρ- είπε

σύντροφε- συμπλήρωσα

σε μένα μιλούσε

εγώ σ’  εσένα

σύμφωνοι

Σελ. 346 Αθήνα, 7.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

6.

Μια σαύρα αφουγκραζόταν την αναπνοή μου

εγώ μετρούσα τους ορίζοντες

τραγουδούσαν τα φύλλα στο ποτάμι

κι είχαν δόντια που σε κοιτούσαν

σαν να  ‘σουν εσύ η ανάσα

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

7.

Ναι ανεβαίνει στο λιοπύρι

αυτός ο με πηλούς φτιαγμένος

σαν άγαλμα πουλιού

τσιμπολογώντας τραγούδια στα χορτάρια

κι ας ήταν χτίστης ή ξυλουργός ή μπετατζής

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 8.

Συντρ-όφε είπε

ποιός σε μένα μιλούσε;

συντρ-ίμμια συμπλήρωσα

εγώ ήμουν εκείνος;

ή μήπως εσύ ίσκιε ψυχής;

πουλί μέσα μου αφτερούγιστο

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

9.

Παρότι το γοργόν και χάριν έχει

κάλιο αργά παρά ποτέ

 ήταν η απάντηση μιας χελώνας

όταν τη ρώτησα:

μήπως πειράζει που θα αργοπορήσω

λίγο να πεθάνω;

αφού ήμουν ήδη εκατόχρονο νερό

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

10.

Πόσες λέξεις που δεν ειπώθηκαν

βρωμόνερα της ποίησης κουβάδες

από μια ομπρέλα έσταζε αίμα

στο μάρμαρο απάνω

η βροχή σφαγμένα έχει τα ψάρια

μέσα σ’  ασανσέρ

αναζητώ λίγη γαλήνη

όλα ήταν άνω κάτω στη ψυχή μου

ένιωσα καπνό τις ενοχλητικές ματιές

όπως όταν με θωρεί

ένας κλειστοφοβικός καθρέφτης

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

13.

Σκοτεινά

ένα ρεμπέτικο τραγούδι

ο φαντάρος

άναψε το τσιγάρο του

η γυναίκα

έφυγε αθόρυβα

βέβαια τα πράγματα

κι αν τους αλλάξεις θέση

δεν αλλάζουν

 

 Σελ. 346-347 Αθήνα, 7.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

16.

Το χωράφι στρωμένο

με μικρά κίτρινα μήλα

σαπίζουν

ίσκιοι πουλιών περνάνε

πάνω στα μήλα

οι χτεσινές εφημερίδες

πλέουν στο ποτάμι

ανάμεσα στις πάπιες

κι αντίκρυ το βουνό

ερωτικό-

θα  ‘ρθω

 Σελ. 349 Αθήνα, 8.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

20.

Από που ανεβαίνουν

αυτές οι φυσαλίδες;

σπάζουν στα νύχια σου

αφήνουν στα χαρτιά μου

γραμμικά σχέδια

όμοια μικρές κεραίες

τηλεοράσεων

κι ένα άγαλμα στο πάρκο

με τον νεαρό πιανίστα

Σελ. 351 Αθήνα, 8.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

 ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

11.

 Οι γυναίκες γύρισαν

δίχως να μου φέρουν ούτε ένα τριαντάφυλλο

ύστερα βράδιασε στο πέτο η αγάπη

μας είπαν τα ονόματά τους ένα ένα

η μία μετά την άλλη

μα εγώ έκανα πως έλειπα

είχα πάει δήθεν εκεί που τώρα

θα κόψω τρία μετρημένα τριαντάφυλλα

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 12.

Πάντα ξεχνά η θάλασσα

αυτό που θέλω να της πω

εντούτοις το ξέχασα

κι όμως στέκει ακόμη

απέναντί μου ξεχασμένη

α ναι τώρα θυμήθηκα

θα πάω κουρείο μόλις νυχτώσει

κάποτε όλοι φεύγουμε

στο γαλάζιο

οι ποδηλάτες καθρεφτίζονται

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

13.

Ο φαντάρος σιωπηλός

καθώς ήταν σ’  άδεια

έκλεψε ένα ρεμπέτικο τραγούδι

ο μπαμπέσης

εκεί βέβαια θα δεις τα πράγματα

αλλιώτικα

αν αλλάξεις θέση στο σύμπαν

φύγε λοιπόν αθόρυβη γυναίκα

άναψες τσιγάρο σε σκοτεινό αίμα μέσα

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 14.

Μαύρος ο χρόνος σε ρολόι μέσα

αφημένο στη πόρτα

σίγουρα πενθεί επίτηδες

πάτησα κάμποσα κουμπιά

τίποτε δεν έγινε

μονάχα ακούστηκαν βήματα πολλά

στο κεφαλόσκαλο απάνω

μάλλον ήσουν εσύ μυστρί μοίρας

από κάποιο ανοιγμένο παράθυρο

μια λεοπάρδαλη τσίρκου

χύμηξε καταπάνω μου

κι ήταν σαν ν’  αυτοκτόνησε

σφύριξα εγώ στα λιοντάρια

πως το παιχνίδι της σφαγής τέλειωσε

είναι όμορφη η ζούγκλα

κι ας έχει γεμίσει τούτη η πόλη

ανθρώπους που  ‘χουν

φαγωμένο τ’ αριστερό τους χέρι

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 15.

Για πρώτη φορά εγώ

ο κλεμμένος άνδρας

έγινα ένα κορίτσι

που έγραψε με πράσινο κραγιόν

τα ποιήματά του

πέντε κόκκινα χείλη είχε

ποτάμι τσέπης γιομάτο

μικρά κιτρινισμένα φύλλα

στις όχθες πέρα

προσεχτικά ακουμπισμένο

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

23.

Κλάτς κλάτς κλάτς

πέφτουν άστρα

ο Κολοκοτρώνης στ΄  άλογο

ο Κολοκοτρώνης στο Παλαμήδι

μια πέτρα κύλησε στη θάλασσα

πλάτς έκανε

ανοίγει η πόρτα

μπαίνω μέσα

στέκω μπροστά στο κάδρο σου

βγάζω το πουκάμισό μου

Σελ. 352 Αθήνα, 8.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

24.

Αμοιβαία ξεχάστηκαν

αυτός κι ο θάνατος

μετά η βροχή

βγήκαν οι γυναίκες

μάζεψαν σαλιγκάρια

τα μαγείρεψαν

δείπνησαν

απ’  το φωταγωγό

μπήκε ένα κίτρινο σύννεφο

δεν είπα τίποτα

 

Σελ. 352-353  Αθήνα, 8.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

25.

Κωφάλαλοι-λέγαμε-

ίσως μιλούν αλλού

ίσως ακούν άλλα

στου ενός το χέρι

σταμάτησε ένα έντομο

δε φεύγει

αυτή η κρυφή τους οικειότητα

μας υποψιάζει

άλλωστε μέσα στην κουζίνα

οι φρυγανιές ξεχασμένες καήκανε

μύρισε ολόκληρο το σπίτι

μαύρισε

Σελ. 353  Αθήνα, 9.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

16.

Θα  ‘ρθω κι εγώ στο ερωτικό ποτάμι

ανάμεσα σε πάπιες-λεσβίες

δίπλα μου μήλο του Αδάμ πεταμένο

κι οι χθεσινές εφημερίδες

γράψανε πως η Εύα

πλέει σκιά σαπισμένη

στα ποτάμια των πουλιών

στρωμένα με μικρά κίτρινα χωράφια

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

17.

Πόλη που αλλού κοιτάζεις

τους ανθρώπους σου

όχι στα μάτια πάντως

γιόμισες σάπια κρέατα χασάπικα

χοροδιδασκαλεία εκείνων

όσων έχουν κομμένα πόδια

μανάβικα φρούτων,

παγωμένα, θερμοκηπίου

βιβλιοπωλεία αγράμματων αναγνωστών

μπαρπέρικα καραφλών κοριτσιών

γιόμισε η πόλη τούτη

με μια τεράστια νύχτα

κάτασπρης κατάχλωμης κατάθλιψης

ηλεκτρικό ψυγείο δίχως θέρμανση

μέσα εκεί λιώνουν οι πάγοι

κι εξατμίζονται

οι εναπομείναντες ψυχές

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 18.

Ένα λευκό μουλάρι ολόιδιο καφετί γαιδούρι

πλημμύρισε κατάλευκη η νύχτα

ολόμαυρα άλογα

εσύ έφαγες στα κόκκινα χείλη

βαμμένα φιλιά κι αγάπες

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

19.

 Γέμισα τα μαλλιά της

με φεγγάρια μυστικά και χρυσά φύλλα

πήρα τους ίσκιους των ύπνων προσκεφάλι

κι ολόγυμνοι κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά σου

κάτω μας η γη πλημμυρισμένη νύχτες

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

20.

 Ο πιανίστας του πάρκου ήταν άγαλμα

φωτισμένο με μικρές κεραίες

νεαρές φυσαλίδες ανεβαίνουν στα χαρτιά μου

κι αφήνουν εκεί απάνω

όμοια γραμμικά νοήματα

σπασμένα σχέδια, τηλεοράσεων οι εικόνες

νύχια αφημένα πού;

αυτές οι γραντζουνιές

μήπως δεν είναι ανθρώπινες;

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

29.

Περνάει ο καιρός

ξεθωριάζουν τα χρώματα

ήδη το πρόσωπό σου σκιάζεται

από  ‘να σμήνος μέλισσες

το στήθος σου επίσης

ακούω το βόμβισμα των μελισσών

και των ίσκιων τους

καθώς εισδύει ρυθμιζόμενο

στη μουσική

Σελ. 355  Κάλαμος, 11.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

30.

Περιμέναμε

δεν άργησε να ξυριστεί

βγήκε απ’ το λουτρό

υγιής ωραίος

με βρεγμένα μαλλιά

ατημέλητα κάπως χτενισμένα

λάμποντας όλος

ίσως απ’  την ανταύγεια του καθρέφτη

μόνο άκρη άκρη

στ΄ αριστερό του αυτί

λίγη λευκή στεγνή σαπουνάδα

πρόδινε την αδημονία μας

και τη δική του ενοχή

 

Σελ. 355-356  Κάλαμος, 11.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

 31.

Οι νέοι γυμνώθηκαν

έμειναν λίγο στον ήλιο

ρίχτηκαν στη θάλασσα

η μέρα ήταν μια λάμψη

δεν είχε πια

ούτε ένα δένδρο

ούτε τηλεγραφόξυλο

πάνω στην πέτρα μόνα

τα μαύρα γυαλιά του ηλίου

κανένας δεν τα φόρεσε

Σελ. 356  Αθήνα, 11.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

21.

Ν’  αποσύρεσαι εγκαίρως από τη ζωή

πριν σε νικήσει ο θάνατος

που όλους μας παραπλανά

όμως εγώ ο καλά βερνικωμένος νεκρός

άναψα πέντε σπίρτα

μέσα στου τάφου το σκοτάδι μου

θέλησα να δω

με γόνατο λυγισμένο ως τα παπούτσια

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

22.

Γιόμισα μια χαρτοσακούλα

με μενεξελιά ποιήματα

στο σβέρκο μου ακριβώς εκεί

ο τριχωτός τούτος στίχος

ακούστηκε βαθύτερα κι από μουσική

κουφέτα οι λέξεις και βραδινά σκαμνιά

σε ψηλό μπαρ, χαμηλωμένα χέρια,

κόκκινα φώτα

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

23.

Στο Παλαμήδι της η θάλασσα κύλησε

πλάτσα πλούτσα

έκανε πως ανοίγει η πόρτα των άστρων

μπήκε μέσα σκοτάδι πολύ

εγώ στέκομαι μπρος

στο κάδρο του Κολοκοτρώνη

η ηρωίδα Επανάσταση

μου πετούσε πετραδάκια

κλατς κλατς

λεκιασμένη σημαία βαθύτερα ολόγυμνη

κι ένα γαλανόλευκο πουκάμισο

έβγαλες τη ψυχή σου έξω

να στραγγίξει στα σπλάχνα

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

24.

Βγήκαν οι γυναίκες της βροχής έξω

ο θάνατος ξεχάστηκε στους τάφους αφημένος

σαλιγκάρια μαγειρεμένα δείπνησαν στο πιάτο

κανείς δεν είπε τίποτα

από φωταγωγούς μπήκε μέσα

μια αμοιβαία σιωπή

σε κίτρινους ουρανούς σκαρφαλωμένοι απάνω

μαζέψαμε σύννεφα πολλά

κι ύστερα κυλήσαμε προς τη θάλασσα

λες κι ήμασταν πέτρες κυμάτων

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

25.

Σ’ ολόκληρο το σπίτι

μύρισε μια οικειότητα

μαύρης κωφάλαλης ψυχής

που κάηκε στη σάρκα απάνω

καθώς εμείς μιλούσαμε για άλλα πράγματα

υποψιάζομαι άλλωστε

πως όταν ένα έντομο φεύγει

κάποιο κρυφό χέρι ταίζει

με φρυγανιές τις μέλισσες

αυτές σταμάτησαν εδώ

μήπως ακούσουν κάτι

ίσως κατσαρόλες γιομάτες

αίμα να βράζει

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

33.

Το  ‘ξερε πια

άλλο δεν είχε

περίμενε μονάχα να νυχτώσει

μπροστά στα τρία αγάλματα

στο  ΄να απ’  αυτά φόρεσε το σακάκι του

στ’  άλλο το παντελόνι του

στο τρίτο τα παπούτσια του

κι αυτός γυμνός να παριστάνει

το απόλυτο άγαλμα-

μια κλωστή σάλιο

γυάλιζε πλάι στα χείλη του

Σελ. 357  Αθήνα, 11.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

34.

Ο ίσκιος του σώματός σου

πάνω στη γη

πιάνει πιότερο χώρο

απ’  το σώμα σου

ντύνοαμι τον ίσκιο σου

σκοτεινός αόρατος

αρνητικό φωτογραφίας

αύριο θα εμφανιστεί

ολόλευκη

με μια μαύρη κηλίδα

έξω απ’  το πλαίσιο

Σελ. 358  Αθήνα, 12.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

36.

Μες στα μαλλιά του συνωστίζονται

άνεμοι ταύροι σπουργίτια

και μια δρυς

οι ρίζες της έξω απ’  το χώμα

γύρω στους ώμους του

πάνω απ’  το ποτάμι

τα φύλλα βγαίνουν απ’  τα χείλη του

πέφτουν στο νερό

κρύβουν την ανάστροφη εικόνα μου

Σελ. 358-359  Αθήνα, 12.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

26.

Από τρία μανταλάκια

κρεμασμένες οι γυναικείες ψυχές

δυό βυζιά άρνησης

κι η ομορφιά γιομάτη πείσμα

συγκεντρωμένο στις παντόφλες

μπροστά μας η πόρτα ολάνοιχτη

κι ούτε ένα χέρι να την κλείσει

απρομελέτητα οι λέξεις

ανεβαίνουν ως το μέτωπο

κάποιου στίχου

ακατανίκητο λουτρό ποίησης

κατά μέτωπον επίθεση λοιπόν

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

27.

Καταμεσής μιας σκοτωμένης σημαίας

μαυροφόρας

σεργιανίζουμε αργά σαν μυρμήγκια

σήμερα είνα 9 του Μάη

ναι η ποίηση τούτη γράφτηκε τότε

9 Μαίου

κι ήταν κλειστή

η ξύλινη πόρτα της Ιστορίας

πρόσθεσα στο μέτωπό σου λίγο ιδρώτα

 ο Τάσος αναρωτιόταν γιατί ζούσε

έκανε ζέστη πολλή μας είπες

«ε θα έχεις πυρετό»

εξήγησα εγώ

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

28.

Επιπλέουν οι ιδέες σαν σύννεφα

κι νους ίσως βραδινός

κοίταξε μακριά πολύ τα μικρά νησιά

στο νικελένιο βουνό απάνω

ο ακροβάτης καθισμένος στη καρέκλα

είχε κρυμμένο σε ασημένια τσέπη μέσα

ένα νυχοκόπτη

δίπλα του στεκόταν ο τρίτος βράχος

σαν λαδοφάναρο νεαρό φως

λάμψης χρυσής

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

29.

Καθώς εισδύουν στις μέλισσες οι σκιές τους

ρυθμιζόμενο φως μουσικής

άκου πως ξεθωριάζει το βόμβισμα

ιδού ένα πρόσωπο δίχως χρώματα

 μαυρόασπρο σμήνος

περνάνε οι μέρες

κι ο καιρός επίσης

σα να σκιάζεται σε στήθος μέλισσας

απάνω αφημένος

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

30.

Περιμέναμε εμείς οι ωραίοι άνδρες

να βγουν απ’  το λουτρό

υγιείς κοριτσάκια ξυρισμένα

(Καλλιθέα, Πυραμίδες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

36.

Μέσα στα μαλλιά του συνωστίζονται

άνεμοι ταύροι σπουργίτια

και μια δρυς

οι ρίζες της έξω απ’  το χώμα

γύρω στους ώμους του

πάνω απ’  το ποτάμι

τα φύλλα βγαίνουν απ’  τα χείλη του

πέφτουν στο νερό

κρύβουν την ανάστροφη εικόνα μου

Σελ. 359  Αθήνα, 12.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

40.

Κάτι μεγάλο

μας αποσιωπούσε

κάτι σχεδόν ανεπίτρεπτο

δε μας κοιτούσε στα μάτια

λίγη χλεύη στα χείλη του

λίγη πικρία

Μάης μήνας

κι ο δρόμος γεμάτος

πλανόδιους οπωροπώλες

κι εφημεριδοπώλες

Σελ. 360-361  Αθήνα, 13.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

43.

Ωραίοι ηττοπαθείς

στο περιστύλιο του ναού

νύχτα με φεγγάρι

κι αυτός χτυπούσε με το δεκανίκι του

τη σκιά του πάνω στο μάρμαρο-

άξαφνα

το ρολόι της Μητρόπολης

ανειδοποίητα

σήμανε δώδεκα

Σελ. 362  Αθήνα, 16.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

31.

Δεν άργησε

από άκρη σ’  άκρη λάμποντας

ατιμέλητη η αγάπη αδημονεί

λευκή ανταύγεια

του καθρέφτη η ενοχή

πρόδινες πως ήσουν ολόκληρος

χτενισμένος ως τ’ αριστερό αυτί

λίγα μαλλιά χρειαζόμουν

σχεδόν βρεγμένα

και νάτος στεγνός ο έρωτας

μας θύμιζε σαπουνάδα καραφλή

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

32.

Ο μαύρος ήλιος φόρεσε μια λάμψη κατάθλιψης

γυμνώθηκε από αχτίδες

κι εγώ φόρεσα

ένα ζευγάρι καινούργια γυαλιά

στα γέρικά μου μάτια

ξαναείδα για πρώτη φορά

όπως ο τυφλός

τις μέρες να  ‘ρχονται λυπημένες

ρίχτηκαν στη θάλασσα

σκουπίδια πλαστικά πολλά

δεν είχε απομείνει πια

ούτε ένα δένδρο, μονάχα τηλεγραφόξυλα

 κι εκεί απάνω ανθίζανε οι πέτρες

είχε γιομίσει ο κόσμος

κομπιούτερ, κινητά

μα που ήταν οι ανθρώπινες ψυχές

αποθηκευμένες;

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

33.

Καλαθάκι ποίησης γιομάτο

στίχους λεμονιού και λέξεις χορταριού

το νόημα φρέσκο

πυργίσκος ο ίσκιος του σταδίου

λιόγερμα πάνω στη κερκίδα

κι εσύ μ΄ έβλεπες να σε κοιτάω

φορώντας φανελάκι άσπρης ψυχής

μια σφήκα μας δάγκωσε

σαν να  ‘μασταν ξινόμηλο

φύλακας εγώ κορμιού ξεχασμένου

ο τελευταίος άνθρωπος

στα αποδυτήρια της ζωής

έστεκε πήλινη κολώνα

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

34.

Το αρνητικό μιας φωτογραφίας

πόσο μου θυμίζει

τους ίσκιους σου,

θα εμφανιστούν αύριο κατάμαυρα σώματα

ολόλευκες αόρατες κηλίδες

πιότερο σκοτεινός ο χορός της γης

δεν πιάνει τόπο εδώ πλαισιωμένος

έξω από κάθε τι

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

35.

Βγαίνει από το νερό μέσα

ξάφνου ένα ποτάμι

στις ρίζες των ανέμων

συνωστίζονται σπουργίτια

οι αχθοφόροι κάποιας βροχής

φύλλα πέφτουν και φιλιά

σε χείλη απάνω

αναστροφή ήμουν

χωμάτινης εικόνας

αναμαλιασμένων ταύρων

κρύβεται εκεί ο δρυς

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

50.

Ήταν πολλά τζιτζίκια

ο γέρο ραβδοσκόπος

κρατούσε φρέσκα αυγά

δεν τα πουλούσε

τα πήγαινε στο γιό του

πάνω στο λόφο

εκεί που οι ξυλοκόποι

κόβουν μεγάλα δένδρα

τα ρίχνουν στο ποτάμι

κι άστεγα τα πουλιά

φωνάζουν όλη νύχτα

τ’  ακούν οι γυναίκες

και το κρεβάτι τους γεμίζει

μεγάλα κουκουνάρια

και μαργαρίτες

Σελ. 365-366  Κάλαμος, 19.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

55.

Είχαν φύγει πριν χρόνια

γύρισαν πίσω

άγνωστο από που

χωρίς καθόλου αποσκευές

χωρίς επιδέσμους

Σάββατο βράδυ στην πλατεία

φαντάροι γυμνασιόπαιδες

μικρά κορίτσια

ο έρωτας κι αυτός

με λυμένα κορδόνια

σκοντάφτοντας σε αόρατες πέτρες

το τραίνο αργούσε

οι νεκροί περίμεναν

πέταξαν τα τσιγάρα τους στο δρόμο

η δεύτερη λίμνη ολοκάθαρη

λαμποκοπούσε

μ’  ένα μόνο φεγγάρι

Σελ. 368  Αγρίνιο, 30.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

59.

Κάτω απ’  τα δέντρα

βράδυ με μυστικά πουλιά

με μικρούς ψιθύρους

ένα σεντόνι

πεσμένο στο δρόμο

κάτασπρο

ωστόσο ο γιος του εστιάτορα

έβαλε στο τραπέζι

ένα ποτήρι γαρύφαλλα

ο άλλος

ανέβηκε απ’  τη λίμνη

κάθισε στ’  άδειο κάθισμα

έτρωγε

με ήσυχες ρυθμικές κινήσεις

όπως μετράς τους νεκρούς

και ξεχνάς

Σελ. 370-371  Αγρίνιο, 1.VI.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

36.

Αλληλεγγύη μιας θάλασσας τα μυστικά φώτα

μπαρ πλοίου

εκεί έφυγαν οι λυπημένοι άνδρες

αγόρια βαμμένα σαν κορίτσια

μενεξεδένιοι οι ναύτες

ντυμένοι μακριά φορέματα κυμάτων

διαγράφονται στο ολόλευκο πέλαγος

σε δικό μου πεζοδρόμιο απάνω

 άστεγο προνόμιο βραδινό

 η νύχτα που ΄χει για φόντο της

τρία δοκάρια

φόντο λοιπόν βραδινό φταίξιμο

μεγάλος ο αχθοφόρος στίχος

κι έντονο συναίσθημα ποίησης

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 37.

Καθώς η χώρα μου βυθίζεται στη παρακμή της

εγώ ξυπνάω ξένος πάλι σήμερα

σ΄ ένα βόρειο τόπο κρύο

κάθομαι μ΄ εκείνους τους ήλιους

που κάποτε είδα νέος όταν ήμουν

τόσο λαμπερό ήτανε φως

αφού ακόμη και τώρα με ζεσταίνει

εγχώρια θαλπωρή

εξαγόμενο προϊόν κατάντησε

η Ελληνική ψυχή

φτηνά αγορασμένο

θέλει τόλμη πολύ κι ηρωισμό

η ζωή τούτη η τιποτένια

τυχαία διδακτική μέθοδος

η αντιπαράθεση ποίησης και σιωπής

μισοκλείνονατς τ’  ένα μάτι

πλήθος από τριαντάφυλλα

κι ανάμεσά τους

οι τσουκνίδες να λιάζονται

λευκή η σαύρα

έχοντας δυό παλιά ποδάρια

στέκεται πλάι μου

πονηρή κι αρχαία

στο στρατιωτικό καζάνι μέσα

βρήκα μαύρα συσσίτια πολλά

της ελπίδας τα σουπιοκόκαλα

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 38.

 Το ποτάμι της ποίησης κυλούσε

γεμάτο χέλια-στίχους

είχε δυνατό μεγάλο χέρι

η λέξη τούτη

πλάι μου γονάτισε

ακουμπισμένη στα χείλη

σαν ευλογημένη απαγγελία

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

39.

Οπωροπώλικα χείλη, χλεύη πικρίας

κάτι μεγάλο κι ανεπίτρεπτο σχεδόν

σας αποσιωπά

κι ο Μάης μήνας

στα μάτια μας κοιτούσε

φεύγει ύστερα μακριά

αφτερούγιστα ταξιδεμένος

εφημεριδοπώλες γιόμισαν οι δρόμοι

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

40.

Δεν σας ακούω εγώ η έντιμη ψυχή

λέξεις αλήτισσες, ρεμπετολέξεις

φωνάχτε πιο δυνατά

στο μαύρο τούτο χορτάρι

με λευκούς θανάτους θα συναντηθούμε

είναι ωραίος ο εαυτός

σε ραγισμένους καθρέφτες μέσα

κι ας έχει ρυτιδιασμένους ίσκιους

πείτε ό,τι θέλετε ποτάμια φλύαρα

εμένα δεν λιγοστεύει

το μαρτύριό μου της ποίησης

στα τριαντάφυλλα απάνω

ανθίζουν πλανόδιοι οι στίχοι

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

61.

Οι άλλοι κουβέντιαζαν

σχέδια και σχέδια

ο Πέτρος θύμωσε

έδωσε μια κλωτσιά στον αέρα

η βροχή δυνάμωνε

μούσκεψαν τα μεγάλα προγράμματα

η υπαίθρια συναυλία αναβλήθηκε

μπροστά στο μικρόφωνο

η βροχή

απάγγελνε το δικό σου ποίημα

εντελώς αλλοιωμένο

πιο όμορφο

με μικρές παύσεις

χωρίς συνδέσμους

ενώ ο λοχίας

κι οι πέντε φαντάροι

έφευγαν μ’  ανοιχτό τζίπ

για το αεροδρόμιο

Σελ. 372  Θεσσαλονίκη, 2.VI.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

62.

Έσκαψε μια τρύπα στο χώμα

φύτεψε τα τρία καρφιά

καλοκαίριαζε κιόλας

τα πιο πολλά φοιτητικά δωμάτια

έμειναν ξενοίκιαστα

τις νύχτες στις λεωφόρους

πρωτοστατούσαν τα δένδρα

και δυο πράσινα φώτα

ίσως για αυτό τ’  αγάλματα

μισόκλειναν τα μάτια τους

για να βλέπουν καλύτερα

τις μικρές πόρνες

τους λιοκαμένους ναύτες

τους τρεις νεαρούς ηθοποιούς

ντυμένους

ο ένας Ιφιγένεια

ο άλλος Ηλέκτρα

ο τρίτος Περσεφόνη

Σελ. 372-373  Αθήνα, 3.VI.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

64.

Είδε τους ίσκιους των πουλιών

πάνω στο χορτάρι

μέτρησε την απόσταση

απ’  το πουλί ως τον ίσκιο του

αβέβαιο μέτρημα

ύστερα

άφησε τα κλειδιά του στο τραπέζι

έκλεισε τα μάτια του

δε μετρούσε πια

χαμογελούσε μέσα του

μέσα στο αμέτρητο

μες στην υπακοή και την ευλάβεια

της θνητότητας

Σελ. 374  Αθήνα, 8.VI.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

41.

Ο ποδηλάτης εχέμυθος

κουβεντιάζει με τα δένδρα

κάτω στη μεγάλη λεωφόρο

φώτα υγρά πεζοδρομίου

κι οι στρατιώτες

τούτοι οι ευρύστερνοι

σπασμένοι άγγελοι

που ΄χουν κομμένα πόδια

γράφουν ολημερίς

σε πορτοκαλιά χαρτιά απάνω

γράφουν και σβήνουν

τι τρομαχτικούς πολέμους

με λόγια αιμοβόρα

ποτήρια διψασμένα

για θυμωμένο νερό

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 42.

Με μάρμαρο Μητροπολίτικο

χτισμένος ο ναός

κι η νύχτα ωραίο δεκανίκι φεγγαριού

χτυπούσε ηττοπαθητικά

ένα πόδι αγγέλου

κομμένο στο γόνατο

άξαφνο ρολόι

στη σκιά του χρόνου απάνω

σήμανε δώδεκα αμετάκλητα χρόνια

η ανειδοποίητη τούτη ώρα

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

43.

Αριστερά ενός Σαββάτου

στα μέσα του μεσημεριού της νύχτας

βρήκα ολόλευκα φύλλα χειμωνιάτικα

κλειδωμένα στον ανοιξιάτικο καθρέφτη

κι η άλλη των ανθρώπων ερημιά

κόκκινη ψυχής φτερούγα

δεξιά μου παρκαρισμένη

σαν καρδιά

Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

44.

Με χτυπάει στο τρίτο πνευμόνι

του ασημένιου τσιγάρου ο καπνός

τακ τακ νυχάκι, εσύ πάλι ξεριζωμένο

κάποτε ένα πηγάδι

πεταμένοι εκεί όλοι οι πνιγμένοι

θα μου απαντήσει

ποιός είναι αυτός ο αναποδογυρισμένος καφές

σε στραγγισμένο φλυτζάνι μέσα

και τι αναπόφευκτη μοίρα

άιντε, ετοιμάζεται απραγματοποίητη

ακόμη η ζωή

με κουταλάκι της θάλασσας Αιγαιοπελαγίτικο

καθισμένη σε τραπέζι χαμηλό Γιαπωνέζικο

γεύμα από γλυκούς στίχους Κινέζικης ποίησης

ρεύονται παγκοσμιότητα οι λέξεις

κι ας είναι στα Ελληνικά γραμμένες

Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

45.

 Στάλες κολώνιας

μύριζε πούπουλα η γυναίκα τούτη

φουρκέτο αγάπης κέρινου έρωτα

σκορπισμένος στους καθρέφτες

ξάπλωσε στο πάτωμα αυτοσκοτωμένος

μπροστά μου χτενιζότανε

μικρής τσατσάρας ο τροχός

Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

53.

Φωνές πουλιών

φωνές κολυμβητών

γαλάζιο πράσινο

οι μαργαρίτες στο λόφο

εσώρουχα στα βράχια

κι αυτά που σβήνουν στο υπόλευκο

ήσυχα διακριτικά

ώσπου νυχτώνει

κι εσύ στο παράθυρο

ανυπεράσπιστος

ακούγοντας

με δική του προαίρεση

τη νουθεσία των άστρων

Σελ. 367  Κάλαμος, 25.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

51.

Μια γλάστρα γεράνια

πλάι στο πρατήριο βενζίνας

ο νέος

είχε μαύρα μαλλιά

μυώδη μπράτσα-

ω εγγυημένα όνειρα

συντηρημένη πραότητα

εκείνα που περνούν και φεύγουν

ακίνητα μέσα μας

Σελ. 366  Αθήνα, 20.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

48.

Ο υδράργυρος του φεγγαριού

χαμήλωσε αργά

οι μουσικοί έφυγαν

μια θήκη βιολιού

έμεινε στην καρέκλα

οι δυο ναύτες αργούσαν

πίσω απ’  τ’  αγάλματα

εκεί τους κάρφωσαν

οι προβολείς του τραίνου

Σελ. 364  Κάλαμος, 18.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

46.

Ποιό το νόημα

μιας ακόμη πεθαμένης μέρας;

και τι θόρυβος μου διαφεύγει

παιδί κομματιασμένος γέροντας

έξω πλήθος του χρόνου

τα παραπήγματα

σκυλιά καλά πλυμένα

αραδιασμένα εσώρουχα

κι η άσπρη ταράτσα χάνεται

στις απλωμένες πετσέτες

μέσα απ’  ένα παράθυρο

τινάχτηκα σαν θέα

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

47.

Εκεί καρφωμένοι στα τραίνα

οι ναύτες αργούσαν να  ‘ρθουν

χαμήλωνε η θάλασσα αργά

σε κοντοπόδαρα κύματα

αφημένη μέσα

ενώ οι μουσικοί του φεγγαριού έφυγαν

βιολί στη βολική καρέκλα καθισμένο

κι η άδεια θήκη του γιομάτη υδράργυρο

προβολείς κουφοί κι άλαλοι

φέγγουν φως μουντό, μουγκό

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 48.

Κουβέντιαζαν οι ποιητές, διαφωνούσαν

κάποιοι στίχοι μεταξύ τους

είχαν για διαιτητή τον βενζινά εκείνον

ώσπου όλα έγιναν πάλι σιωπή

άναρθρες λέξεις απόκρημνης κραυγής

το κυριότερο νόημα της ποίησης

μου κρύβεις κορίτσι εσύ

κι εγώ σ΄ έκρυψα μέσα εκεί

που θα  ‘χει πάντα λιακάδα

έξω είναι κρύος πολύ ο διάδρομος

στην κρεμάστρα αφημένες οι χειμωνιάτικες ψυχές

κι η βροχή, της άνοιξης καπέλο

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

49.

Ήταν μαζεμένα πολλά τζιτζίκια αδέσποτα

πάνω στην άστεγη τούτη νύχτα

οι ξυλοκόποι σκοπευτές εξαίσιοι

είχαν βάλει σημάδι

ένα κομμένο δένδρο

δυό ποτάμια γιομάτα κουκουνάρια

 και κάμποσες φρέσκες γυναίκες

με κάτασπρα σαν αυγά στήθια

για να ξεχρεώσουμε τον θάνατο

πουλήσαμε τους γιούς μας μισοτιμής

φώναζαν οι μαργαρίτες μαδημένες

τις ακούς;

ξάπλωσε γυμνός ο λόφος

σε ξέστρωτα κρεβάτια

φωτεινών κουκουναριών

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

50.

Εγγυημένος ήσουν στα όνειρα

μαύρη πράοητα νέου

που πλάι του περνούσαν

μυώδεις γεράνια και φεύγουν

ακίνητα στην γλάστρα

στο πρατήριο της ποίησης

συντηρεμένη λέξη η βενζίνη

μπράτσα στίχων μαλλιά

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

41.

Δε σας ακούω -λέει-

εγώ

τον βρίσκω ωραίο το λόφο

ωραίο το δένδρο

τον ίσκιο του πουλιού στο χορτάρι

ωραίο τον εαυτό μου-λέει-

στο νερό ή στον καθρέφτη

ό,τι κι αν πείτε

δε λιγοστεύετε το μερτικό μου

στο ποτάμι

και στο ένα τριαντάφυλλο

Σελ. 361  Αθήνα, 14.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

38.

Δυο παλιά μαύρα καζάνια

στρατιωτικού συσσίτιου

ανάμεσα στις τσουκνίδες

πλάι

πλήθος λευκά σουπιοκόκαλα

κι η πονηρή σαύρα

μισοκλείνοντας το  ‘να της μάτι

σ’  αυτή την τυχαία αντιπαράθεση

διδακτική

Σελ. 360  Αθήνα, 12.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

32.

Τ΄ αγόρια μεγαλώσανε

τα ρούχα τους στενέψανε

έτσι εμφανέστερο έγινε

του σώματός τους το άνθισμα-

τα βράδια

σε μια τυχαία συνάντηση

στους φωτισμένους δρόμους

μόλις που μας καλησπερίζουν

σα να  ‘χουν αμαρτήσει

ή σαν εμείς ν’  αμαρτήσαμε

κοιτώντας με σκυφτό κεφάλι

τα καφετιά παπούτσια τους

Σελ. 356-357  Αθήνα, 11.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

51.

Ένα κουπί κιτρινισμένο κύματα

και πάνω ο γλάρος ψηλά εκεί

η θάλασσα ψαρεύει αχινούς

δίχτυα-ψαροκόκαλα εναποθέσαμε

στις σχισμένες αμμουδιές

νεροκολοκύθα η λέξη Ευφράνωρ

σμίλη επερχόμενη στους ώμους

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 52.

΄Εφυγαν οι έρωτες μικρών κοριτσιών

πριν από χρόνια

στις αμετάκλητες εκείνες ώρες

γύρισαν πίσω,  άγνωστο πού

χωρίς καθόλου προορισμό

φαντάροι με λυμένα κορδόνια και πνευμόνια

είχαν τη  ψυχή δεμένη επιδέσμους

σκοντάφτουν πάνω τους οι νεκροί

περιμένοντας το αόρατο τραίνο αργοπορημένο

τώρα βραδιάσανε οι πέτρες

ταξίδι Σαββατιάτικο δίχως αποσκευές

γιομάτες αποτσίγαρα πεταμένα

οι πλατείες λαμποκοπούσαν

κι ο δεύτερος έρωτας ολοκάθαρος

σα να  ήταν ο μόνος δρόμος

των φεγγαριών η λίμνη

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

53.

Ποιοί σου υποσχέθηκαν κρυφά στα μάτια

πως εκεί θ΄  έχει βραδιάσει νωρίς

ο φανοστάτης ήλιος

μ΄ αφίσες ακόμη ατοιχοκόλλητες

ανάψαμε πράγματι ένα σπίρτο

κάπου κοντά στη πάροδο φωτιάς και φλόγας

οι νεκροί δίχως πρόσωπα

αφήνουν πίσω τους

απλήρωτα ενοίκια

σε στάση λεωφορείου απέναντι

χτισμένο το σπίτι δίχως λάμπες

φυτρώσαμε εκεί

σαν σκαλοπάτια που τρίζουν

άλλοι που  ΄χουν μουστάκι σκουριασμένο

ψάχνουν για χρυσά ρολόγια

η τόσο σκοτεινή τούτη γυναίκα

πλάγιασε δίπλα μου όμοια ξερόκλαδο

κλωτσημένο, κάτασπρο

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

54.

Με βενζίνη ευωδιασμένα τ’  αυτοκίνητα

δένδρο φωτισμένο στην υγρασία

φαρδύ διαβάτικο φεγγάρι

σταματημένο στις λίμνες

 κι οι προβολείς του απρόοπτου

επιστρέφουν σε μας το φως

ολόιδια ηλικία έχουν

όλοι όσοι τίποτε δεν ζήσαν

πριν καν πεθάνουν

κόκκινα πλατάνια τώρα σ’  αγκαλιάζουν

δένδρο εσένα που κλαίς

κι από κάτω σου

μαζεύτηκαν μαύρα φύλλα

πένθιμα μαντήλια ν’  ανεμίζουν στα μπαλκόνια

κι εσύ μάνα νεκρού παιδιού

είπες μου έκανε τραπέζι ο θάνατος

σε καρέκλα τάφου

καθώς ήμουν καθισμένος

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

 55.

Δίχως εκγράτεια

πετούσαν οι ξύλινοι χαρταετοί

πιασμένοι σε χάρτινα χέρια

ο Πάνος ο ψηλότερος

απ’  τους τρεις νάνους

ο Γιάννης όπου τον βρίσκεις

εκεί τον χάνεις

κι ο Βασίλης

διαγώνισμα ενός ανθρώπου

εφ’  όλης της ύλης

εγώ έριξα μια τελευταία ματιά

προς την εξέδρα

περασμένων ήχων η μουσική ακούστηκε

κι οι τσέπες γιόμισαν άστρα πολλά

ώσπου ξεψύχησε ο τελευταίος προβολέας

κι έσβησαν τα φώτα τους οι βιτρίνες

καρφωμένα στο σύννεφο

διπλωμένοι με κουβέρτες στα μεσάνυχτα

σχεδόν ολότελα σιωπηλοί

μείναμε μόνοι

σαν σβησμένα αποτσίγαρα

δίπλα μας πέρασε

ένα κοπάδι νεκρά ψάρια

έμειναν ξοπίσω μια χούφτα πουλιά

κι ήταν κάτω από σένα

σταυρωμένη η ψυχή στη μασχάλη

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

28.

Μακριά νησιά επιπλέουν

στο χρυσό βράδυ

ίσως και σύννεφα

ίσως και ιδέες-

στο  ‘να απ’  αυτά μια καρέκλα

στ’  άλλο ένα λαδοφάναρο

στο τρίτο ο νυχοκόπτης

νικελένιος

του νεαρού ακροβάτη

τον έκρυψα στην τσέπη μου

κοιτάω μακριά το βουνό

το βουνό είναι ασημένιο

κι εγώ

Σελ. 354-355  Αθήνα-Κάλαμος, 10.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

 18.

Έφυγες

η νύχτα

πλημμύρισε άλογα

κόκκινα μαύρα

καφετιά

κι ένα λευκό

ολόλευκο

Σελ. 350  Αθήνα, 8.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

19.

Είχε φεγγάρι

γέμισα τα μαλλιά σου

χρυσά φύλλα

τα πήρα

τα  ‘βαλα μυστικά

κάτω απ’  το προσκέφαλό μου

δεν κοιμάμαι

γυμνώνω τον ίσκιο σου

Σελ. 350  Αθήνα, 8.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

56.

 Ένα βρώμικο σεντόνι

γιομάτο βραδινούς ψιθύρους

και πάνω στα μυστικά δένδρα

μικρά πουλιά ανεβασμένα

κάτω πεσμένα γαρύφαλλα στους δρόμους

κάτασπρε γιε εσύ ο άλλος

ωστόσο ανέβηκες στους τάφους

εκεί που οι νεκροί έτρωγαν ήσυχοι σκουλήκια

μαρμάρινο τραπέζι, κάθισμα βολικό

ποτήρι γιομάτο αίμα σάρκας

ν’ αδειάσει στις θάλασσες

η λίμη τα νερά ετούτα

και μην ξεχνάς πως ρυθμικές

σε μετράνε οι κινήσεις

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

57.

Στη Θεσσαλονίκη του μεσαίωνα

δίχως ποδήλατα

ζουν οι γκρίζοι άνθρωποι

πέμπτο πρωινό ασάλευτο

γριάς τα δυό καράβια βουλιάξανε

ο ψαράς κρατούσε καλάθι γιομάτο

αδάγκωτα κάστανα, ξεφλουδισμένα μήλα

κι άγια ψάρια πραότητας θανάτου

γυναίκα εσύ Ελληνίδα Βυζαντινή αθάνατη

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

58.

Κουβέντιαζαν, απήγγειλαν

σχέδια πολλά ανθρώπινα

σχέδια μακρινά πολύ και προγράμματα

μ’ ανοιχτό τζιπ ταξιδεμένα

κλωτσούσαν νοήματα στον αέρα

η βροχή δυνάμωνε τα σύννεφά της

μπροστά στο μικρόφωνο σταθήκαν

τα κοράκια μουσκεμένα

ώσπου εμείς οι εντελώς αδικημένοι

δεν καταργήσαμε ούτε μια ζωή

με μικρές παύσεις οι στίχοι

χωρίς συνδέσμους λέξεων

όμορφα αλλοιωμένη ποίηση

έγραφε ο λοχίας θυμωμένος

πέντε φαντάροι όλοι κι όλοι

αυτοκτόνησαν

όχι όμως όλοι μαζί

ο καθένας χωριστά

ο πρώτος βούτηξε στην άσφαλτο

ο τελευταίος στις γραμμές του τραίνου

οι άλλοι τρεις πιότερο υπαίθρια

ήταν σαν ν’ αναβλήθηκε η γέννησή τους

κι έτσι απλά έφυγαν

σε μια μεγάλη συναυλία

χαμένοι μέσα

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

59.

Η λεωφόρος

των φυτεμένων ασημένιων δένδρων

γιομάτη διάσπαρτα πράσινα φώτα

καθώς επίμονα

αρνήθηκαν ν΄ ανάψουν κόκκινο

απόμεινε ξενοίκιαστη

γιόμησε τώρα η ποίηση

τρυπημένους στίχους

και λέξεις-πρόκες

καρφωμένες στο πέτο

κάποιου νοήματος τόσο θολού

που μου μισόκλεινε το μάτι

μια πόρνη λιοκαμένη στους έρωτες

τρεις ναύτες

ντυμένοι μ΄ αδιάβροχες στολές

νεκροθάφτες εμείς σκάψαμε βαθιά

στην κινούμενη άμμο

κι έτσι πρωτοστατήσαμε

αδιαμαρτύρητα βουλιάζοντας

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

60.

Η Ιφιγένεια παρότι σκέφτηκε

για λίγο την αυτοκτονία

παρέμεινε εν τέλει αναποφάσιστη

ο ασάλευτος εκείνος ηθοποιός

υποδυόταν επιτυχώς ένα άγαλμα

όμως τελικά απέτυχε

αφού ίσως για αυτό, θα ήταν καλύτερα

να  ‘ναι αόρατος

Η Ηλέκτρα γέρασε κλεισμένη

στα φοιτητικά της δωμάτια

κι εσύ Περσεφόνη

σε βλέπουμε καλύτερα

καθώς καλοκαιριάζει

η αρχαιότητά σου

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

17.

Αλλού κοιτάζουν

αυτό βλέπουν

η πόλη είναι χλωμή

μπαρμπέρικα μανάβικα

χασάπικα

χαρτοπωλεία χρωματοπωλεία

δυο χοροδιδασκαλεία

κι ένα τεράστιο ηλεκτρικό ψυγείο

άσπρο

κάθε νύχτα

Σελ. 349-350  Αθήνα, 8.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

14.

Σίγουρα επίτηδες

άφησαν το μυστρί

στο κεφαλόσκαλο

δεν το πάτησα

άνοιξα την πόρτα

άνοιξα το παράθυρο

απέναντι είναι το τσίρκο

αν σφυρίξω

το λιοντάρι θα μ’  ακούσει

γι’  αυτό είμαι όμορφος

μ’  ένα μαύρο ρολόι

στ’  αριστερό μου χέρι

Σελ. 348  Αθήνα, 7.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

11.

Οι γυναίκες έλειπαν

έκοψα ένα τριαντάφυλλο

το  ΄βαλα στο πέτο μου

ύστερα βράδιασε

οι γυναίκες γύρισαν

είπα τ’  όνομά σου μέσα μου

έχω και το τριαντάφυλλο

Σελ. 347  Αθήνα, 7.V.80

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2007

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

61.

Ποδοσφαιριστές, κοράκια, φωτομοντέλα

όλες οι υπάρξεις πλαγιάζουν μεταξύ τους

αναζητώντας λίγη θαλπωρή

στον ευρύχωρο τούτο τόπο

ο οποίος θα παραμένει πάντα ακάλυπτος

με ψεύτικες πρόκες

καρφωμένες  στα ρακένδυτα ρούχα

του οδικός περιφερόμενου αλήτη

οι σοφές τούτες κουβέντες

σε χαμηλοτάβανες πλατείες

έρημοι οι ανθρακωρύχοι

έχοντας δίχτυα πεταλούδας και νυχτερίδας

δίχως φανάρια

κυνηγούσαν τις τεράστιες βραδινές βλεφαρίδες

μιας ποίησης τόσο αόριστα μακρινής

που λες και βρισκόταν σ’ εκκρεμότητα

στο παγκάκι απάνω ξεψύχησε ο στρατιώτης

εκεί στη γωνία πρώτης γραμμής και χαρακώματος

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018

62.

Κλειδωμένη στον ίσκιο της

η αιώνια ψυχή του ανθρώπου

δε μετρούσε πια τ’ άστρα

λίγο πριν τελειώσει τ΄ άπειρο

ξάφνου σταμάτησε

γιομάτη ευλάβεια

κι αμέτρητη ανυπακοή

προσευχήθηκε

χαμογελώντας με κλειστά μάτια

πουλιών η θνησιμότητα σ’ απόσταση

ύστερα πάλι η αβεβαιότητα

είδε πάνω στο τραπέζι

αφημένο λίγο χορτάρι

μέσα εκεί θα βοσκούσαν

όλοι οι πεινασμένοι

(Φωκίωνος Νέγρη, Χίλιες νύχτες, 05/01/2018)

©HELLENIC POETRY, 2018