ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΡΝΑΒΙΔΗΣ, ΕΤΕΡΟΤΟΠΙΑ 2011
Ο Σάββας Α. Βαρναβίδης γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1962 στην Λευκωσία της Κύπρου.
Σπούδασε μηχανολογία και λογοτεχνία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης-Στόνυ Μπρουκ και στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Νέας Υόρκης.
Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας με τους καθηγητές Reiner Schurmann και Agnes Heller στο Μεταπτυχιακό Τμήμα της Σχολής Κοινωνικών Ερευνών της Νέας Υόρκης.
Σήμερα διευθύνει το ξενοδοχείο The Library Hotel and Wellness Retreat στην Καλαβασό της Κύπρου.
Το συγγραφικό του έργο συμπεριλαμβάνει ποίηση, φιλοσοφία και λογοτεχνία.SOURCE: GOOD READS
HOUSE OF CYRPUS AND CYPROLOGIACL PUBLICATIONS (POETRY)
THE LIBRARY HOTEL AND WELNESS RESORT
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΟΠΙΑ
ΕΤΕΡΟΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΙΣΗΣ:
“ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΟΠΟΥ ΑΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟΚΛΙΝΟΥΣΑ «ΤΟΠΟΣ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ»” FOUCAULT 1986
Παρακάτω θα αναφέρουμε την μεταποίηση απ’ τον Μενέλαο Καραγκιόζη ορισμένων ποιημάτων του Σάββα Βαρναβίδη απ’ το βιβλίο ‘ΕΤΕΡΟΤΟΠΙΑ’, Εκδόσεις Χρυσοπολίτισσα, 2011.
Θα παρουσιάσουμε επίσης και μερικά τραγούδια απ΄την JO QUAIL και τον δίσκο της from t
ΛΗΘΗ, Σελ. 25
Τα όνειρα που ξαπολούμε
οι θνητοί εμείς
στης Λήθης το ακρογιάλι
ο ϋπνος τα συνάει
και δώρο αδερφικό
στον Θάνατο τα παίρνει.
Και όσο πληθαίνουν
της λησμονιάς
τα δώρα
μέσα στον Άδη
τόσο πληθαίνουν
τα βότσαλα
στης νήσου το ακρογιάλι.
© ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΡΝΑΒΙΔΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΥΣΟΠΟΛΙΤΙΣΣΑ, 2011
Η μεταποίηση του απ’ τον Μενέλαο Καραγκιόζη (Athens, April, 2015)
Δώρα τα παίρνει ο θάνατος
στον Άδη κάποια χαρίζει
κορμιά κι όνειρα θνητών
και λήθη αδελφική
εμείς πληθαίνουμε
εξαπολούμε μηδενικά
2000 βότσαλα
πληθαίνουν μέσα στον χρόνο
της λησμονιάς γινήκαν ακρογιάλι
© ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, HELLENIC POETRY, 2015
MUSIC INTERVAL
JO QUAIL: THE FALCONER
ΣΕ ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ, Σελ. 17
(Του Αντιφώντα)
Σε τούτες τες ακτές
όπου τα Αδώνεια λαμπρά γιορτάζονταν
την Αριάδνη άφησε για γέννα ο
Θησέας
και η Ελένη τον σταυρό Του
και κείνον του ληστή μαζί.
Σε τούτες τες ακτές
πίσω δεν εστράφηκε ο Ζήνων
αφότου σε άλλες ακτές ναυάγησε
και ο Ρεμπώ από εδώ νύχτα σάλπαρε
άλλη ζωή μακριά από τη Δύση
στη μαύρη ήπειρο να κάμει.
Σε τούτες τες ακτές
του Συκουτρή το πλοίο άραξε
πρώτο σταθμό εις το ταξίδι του
στων Ιδεών τη χώρα.
Εμείς, που από πάντα ζούσαμε
σε τούτες τες ακτές,
δεν πεθυμήσαμε ταξίδια σε άλλους
τόπους.
Συνοδοιπόροι κανενός βαρβάρου
ή και σοφού για την ακρίβεια
γενήκαμε ποτέ μας.
Σε περιπέτειες τραγικές αμέτοχοι
και αθώοι από όλα αυτά εμείς!
Ότι του χρόνου η παλίρροια ξεβγάζει
στις ακτές μας
άλλα κρύβουμε μέσα στις σπηλιές
άλλα στήνουμε ψηλά πάνω στα βουνά
και όσους θελήσουν αυτήν την μοίρα
μας ν’ αλλάξουν
τους δρόμους της θάλασσας
τους δείχνουμε και πάλι.
2008
© ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΡΝΑΒΙΔΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΥΣΟΠΟΛΙΤΙΣΣΑ, 2011
Η μεταποίηση του απ’ τον Μενέλαο Καραγκιόζη (Athens, April, 2015)
Λαμπρά τα μάτια σου
Συκουτρή
αντιφεγγίζουν στην σπηλιά μιας άλλης ζωής
γιορτάζονταν σταυρωμένα κύματα
από ποιά γέννα σάλπαρε η ζωή
και σε ποιανής θάλασσας
τις μακρινές ακτές
θα ναυαγήσει;
Τι να αποκάμει τώρα ο Θησέας
κατάντησε ληστής
μαζί του κι η Αριάδνη
συνοδοιπόρος σοφός
δεν πεθυμήσαμε
τον πρώτο σταθμό
κάποιου θανάτου
(για την ακρίβεια
γεννηθήκαμε σ’ ένα
πλοίο αταξίδευτο)
ίσως σε άλλους τόπους
να ‘χαμε στραφεί
προς τις τέχνες
αν κι ανέκαθεν ζούσαμε
φτερωμένοι πουλιά
πάντα εμείς ιδεωμένοι
τραγικότητα
σε τι περιπέτειες χρόνου
κρυφτήκαμε μέσα
κι εκεί ψηλά
στήσαμε τάφους
πολλούς
στα βουνά των αετών
δεν θελήσαμε
μήτε κι αλλάξαμε
ούτε μια μοίρα
αφότου ο Ζήνων
αυτοκτόνησε
παραμείναμε αμέτοχοι
σ’ οποιαδήποτε άλλη γέννηση
ακόμη κι εκείνης της
ωραίας Έλενης ίσως
αυτή να ‘ταν η πιό
άσχημη απ’ όλες
στη χώρα του Ρεμπώ
εκεί που η θάλασσα
ξεβγάζει
δρόμους ποίησης
πόσες παλίρροιες
αθώων ζώων;
κι ούτε ένας βάρβαρος
για να μας κατευθύνει
προς τη Δύση
© ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, HELLENIC POETRY, 2015
MUSIC INTERVAL
JO QUAIL: TU FLORENTINE
ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ, Σελ. 23
Στου μαντείου το κατώφλι
μακριά από ξένα βλέμματα
σπονδή εκάμαμε
με μέλι και με γάλα
πριν κατεβούμε στα δώματα του Άδη.
Λίγο πιο κάτω
πέρα από τα σύνορα
ο ουρανός έβρεχε θάνατο
πάνω στο Βελιγράδι
ακόμα και τη νύχτα
της Ανάστασης.
Όχι ψυχές θνητών
αλλά σκιές είναι που κατοικούν τον
Άδη
και ο Αχέροντας
που στα κρυστάλλινα νερά του
ρίξαμε λουλουδοστόλιστο στεφάνι.
-Τι κουβαλάει ο ποταμός
στα πέρατα του Άδη;
-Σκοτάδι κουβαλεί!
Όσο σκοτάδι κουβαλεί
ο καθένας μέσα του,
άλλος πολύ και άλλος λίγο,
που δεν κατάφερε να γίνει αλήθεια
όσο ακόμα ήταν στο φως·
τόσο σκοτάδι
όσο αρκεί για να υφαίνει
την σκιά του καθενός
του Κάτω Κόσμου ο Θεός!
© ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΡΝΑΒΙΔΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΥΣΟΠΟΛΙΤΙΣΣΑ, 2011
Η μεταποίηση του απ’ τον Μενέλαο Καραγκιόζη (Athens, April, 2015)
Στα δώματα ενός μαντείου
ξένος πέρασες απ’ έξω
στο κατώφλι της βροχής
λίγο πιο κάτω σύννεφα
πέρα μακριά κάποιος έκανε
μια σπονδή σκοταδιού
εκεί κοντά όμως
σύνορα θανάτου
ακόμη κι η νύχτα
την κατοικούνε σκιές
ο ουρανός τι κουβαλάει
μήπως τον υπόγειο κόσμο;
κι ο Αχέροντας πόσο πολύ
έχει ανάγκη τα νερά του
κι εσύ
δεν κατάφερες να
διεισδύσεις λίγο μέσα σου
σαν αίμα
εναποθέτεις ένα στεφάνι
στον Άδη
αρκεί που φαίνεται
του καθενός
η αλήθεια
λουλουδόστομο ποτάμι
στα πέρατα σου ρίξαμε
ψυχές με μέλι
κρυστάλλινο γάλα
© ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, HELLENIC POETRY, 2015
MUSIC INTERVAL
JO QUAIL: REX INFRACTUS
ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ Σελ. 26
(μνήμη Νεοπτόλεμου)
Είναι νύκτες που μεσόκοπη η σελήνη
στέκει
μισή μέσα στο φως των όσων έγιναν
και δεν θα ξαναγίνουν
και η άλλη μισή άφαντη
κρύβει μέσα στη σκιά της γης τα άλλα·
εκείνα που δεν έγιναν ποτέ
και ουδέ ποτέ θα γίνουν.
2005
© ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΡΝΑΒΙΔΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΥΣΟΠΟΛΙΤΙΣΣΑ, 2011
Η μεταποίηση του απ’ τον Μενέλαο Καραγκιόζη (Athens, April, 2015)
Κι όσων έγιναν
στέκουν όπως
οι νύχτες άφαντες
κι άλλα
που δεν έγιναν ποτέ
μου θυμίζουν εκείνες
τις σκιές
εγκλωβισμένες
στο καθρέφτη
ας γίνουν μάτια
να κρύψω εκεί μέσα
λίγο φως
και ουδέ ποτέ
θα κοιτάξω
το πρόσωπο τους
μεσόκοπη γη
πως κατέληξες έτσι;
μνημόσυνο σελήνης
© ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, HELLENIC POETRY, 2015
MUSIC INTERVAL
JO QUAIL:
ΠΕΛΑΘΟΥΣΑ, Σελ. 30
Εκεί,
πάνω από τον κόλπο της Αφροδίτης
που ανοίγει για να χωρέσει
το γαλάζιο της θάλασσας
ως τον ορίζοντα της Δύσης.
Εκεί,
κάτω από το γαλαξιούφαντο ουρανό
της νύχτας
που σκεπάζει τα πέτρινα των
ανθρώπων σπίτια.
Εκεί,
νέμει η Αλήθεια
όπως νέμει το γιασεμί την ευωδιά του
στον πρόσφυγα και στον φυγά της
πόλης
και στη μέλισσα εξ ίσου
σε ζώντες και νεκρούς.
2007
© ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΡΝΑΒΙΔΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΥΣΟΠΟΛΙΤΙΣΣΑ, 2011
Η μεταποίηση του απ’ τον Μενέλαο Καραγκιόζη (Athens, April, 2015)
Πρόσφυγας της αλήθειας ήμουν
φυγάς όπως μια μέλισσα
ζωντανός εξίσου και νεκρός
γαλαζούφαντο γιασεμί
ο κόλπος της Δύσης απλώνεται
ως τον ορίζοντα
λίγο πιο πέρα σας
θάψαμε Αφροδίτες
ουρανός θάλασσας
εκεί ευωδιάζει
αλλιώς δεν θα χωρέσει
κάτω απ’ το γαλάζιο
πέτρινα σκαλιά της ψυχής σου
σκεπάζουν τόσα ανθρώπινα βήματα
© ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, HELLENIC POETRY, 2015
MUSIC INTERVAL
JO QUAIL: THE GREAT BELOW
ΚΡΑΓΚΑ, Σελ. 31
Γαλάζιο πουλί της άνοιξης
το μήνυμα που έφερες
χάθηκε στην ομίχλη.
Το δρομάκι που πήραμε
δεν έφτασε την Χρυσοσπηλιώτισσα
εκείνο το πρωινό.
Ας είχαμε εσένα ιχνευτή,
ήταν πυκνή η ομίχλη.
© ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΡΝΑΒΙΔΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΥΣΟΠΟΛΙΤΙΣΣΑ, 2011
Η μεταποίηση του απ’ τον Μενέλαο Καραγκιόζη (Athens, April, 2015)
Πυκνό το πρωινό
κι είχαμε για ξύπνημα
την μνήμη
η μοίρα που ακολουθήσαμε
πιστά
δεν έφτασε ούτε ως μια πηγή
δρομάκι
ήσουν ιχνηλάτης ομίχλης γαλάζιας
το μήνυμα χάθηκε
κι ας ήταν ανοιξιάτικο
πουλί
εκείνο που σ΄έφερε στη Χρυσοσπηλιώτισσα
δεν ήταν παρά φτερούγισμα
© ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, HELLENIC POETRY, 2015
ΠΕΡΙ ΑΓΓΕΛΩΝ, Σελ. 32
(μνήμη Κριστιάν)
Οι άγγελοι είναι πάντα
άγγελοι της αγάπης,
το ίδιο και τα μηνύματα
που φέρουν στον κόσμο.
Κανείς δεν γνωρίζει
το περιεχόμενο του μηνύματος
που φέρει ένας άγγελος
πριν να το παραλάβει
στην καρδιά του.
Οι άγγελοι συναντούν
τους θνητούς στην τύχη,
πάνω σε αδοκίμαστους δρόμους
της κοινής τους περιπλάνησης.
Περιπλανώνται οι άγγελοι
δίχως να ξέρουν τι αναζητούν,
αγνοώντας ακόμα και
την ίδια τους τη φύση.
Ονειροβάτες οι άγγελοι
ξυπνούν μέσα
στον κόσμο από την ελπίδα
ότι θα συναντήσουν
το απροσδόκητο.
Εκεί όπου οι άγγελοι συναντούν στο
δρόμο τους το απροσδόκητο
εκεί τελειώνει το ταξίδι τους.
Ο ερχομός, το πέρασμα και η φυγή
των αγγέλων στον κόσμο
σηματοδοτούνται από οιωνούς.
Στην παρουσία ενός αγγέλου,
κάποις ίσως να βλέπει τους οιωνούς
αλλά δεν μπορεί να κατανοήσει
τη σημασία τους.
Όταν ο θάνατος αφανίσει
τον άγγελο από τη γη,
τότε οι οιωνοί φανερώνουν
την αλήθεια τους.
Ο θάνατος των αγγέλων
δεν είναι ίδιος με του θνητού,
οι άγγελοι ξαφνικά μεταπίπτουν
σε αιώνιο ύπνο και εκεί
συνεχίζουν το όνειρο τους.
Ενώ η ελπίδα που τρέφουν
υφαίνει φτερά στις ψυχές,
τα όνειρα των αγγέλων υφαίνουν
τις ίδιες τις αθάνατες ψυχές τους.
Όποιος αληθινά, χωρίς γιατί,
αγάπησε έναν άγγελο
κατά την παραμονή του στη γη,
ζει για πάντα στου αγγέλου εκείνου
το όνειρο.
2003
© ΣΑΒΒΑΣ ΒΑΡΝΑΒΙΔΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΥΣΟΠΟΛΙΤΙΣΣΑ, 2011
Η μεταποίηση του απ’ τον Μενέλαο Καραγκιόζη (Athens, April, 2015)
Ότι αναζητούμε
το συναντούμε δίχως
να ξέρουμε γιατί
πάντα μνήμη
πόσοι άγγελοι;
κανείς δεν γνωρίζει
ίσως μονάχα η νεκρή φύση
ποιός θα μας φέρει κάποιο
μήνυμα;
έστω και χωρίς περιεχόμενο
ας παραλάβει ο δρόμος
τους θνητούς
κι οι αδοκίμαστες καρδιές
περιπλανήθηκαν στη τύχη
αγνοώντας ακόμα και
τις αγάπες ονειροβατούν
σε μια κοινή μοίρα
ένας άγγελος το ίδιο μήνυμα
επέτρεψε επιτέλους
στα σφάλματα σου
να σε συγχωρέσουν
απότομα τόσο πολύ
φως
εκεί που τελειώνεις
απροσδόκητα σκοτάδι
η φυγή του ήχου
δεν φέρνει πίσω
τη σιωπή
απ’ τον κόσμο ποιός
τυφλός βλέπει πέρα
μουγγούς οιωνούς;
σε φτερά θανάτου
υφαίνουμε ζωές
κάπως έτσι παραμένουμε
αθάνατοι
ψυχοτρεφόμαστε
ακατανόητα αφανισμένοι
παραμονή μιας αλήθειας
στη παρουσία της μεταπίπτουμε
ίσως ψέμμα
ακόμη και εσείς όνειρα
συνέχισαν οι ελπίδες
κι ας είναι θνητές
να μας φανερώνουν
κάτι το αιώνιο
αστραποακουστήκαμε
ακόμη κι οι μύθοι
χρειάζονται χρόνο
όταν όλα πια έχουν χαθεί
στην βροντή ενός άστρου
θα ειδωθούν
τα έργα μας
έστω και δίχως φως
η σημασία τους
φωτεινή
σηματοδοτούνται
απροσδόκητα ταξίδια
στα περί των αγγέλων
© ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, HELLENIC POETRY, 2015
MUSIC INTERVAL
JO QUAIL: JHANOEM THE WITCH 4
Cemetery Grave-Digger
Leaving the funeral of a young poet, the gravedigger at the gate said to me,
“Kollyfa are thrown on top of and not inside the grave, as you did, or else birds cannot eat and remember the dead”.
Alerted by his comment, I returned with birdseeds only to find the poet’s grave covered with breadcrumbs.
Days later I revisited the cemetery hoping to unravel the mystery of the man who loved the dead. Found him looking after the cyclamens on a woman’s tomb. He started talking.
“All was ready for the burial but I could not proceed. There were not enough mourners present you see. Rushing to the street I bid a stranger to come here and cry”.
“Did he cry?” I asked.
“Yes!” he noted.
Κοιμητηρίου Νεκροθάφτης
Φεύγοντας από την κηδεία ενός νέου ποιητή, ο νεκροθάφτης στην πύλη μου είπε,
“Τα κόλλυφα τα ρίχνουν πάνω και όχι μέσα στον τάφο, όπως έκανες εσύ, αλλιώς τα πουλιά δεν μπορούν να φάνε για να θυμηθούν τους νεκρούς”.
Ξαφνιασμένος, επέστρεψα με λίγους σπόρους, βρίσκοντας τον τάφο του ποιητή καλυμμένο με ψίχουλα.
Μετά από κάποιες μέρες ξαναεπισκέφθηκα το κοιμητήριο, ελπίζοντας να ξετυλίξω το μυστήριο του ανθρώπου που αγαπούσε τους νεκρούς. Τον βρήκα να περιποιείται τα κυκλάμινα στον τάφο μιας γυναίκας. Άρχισε να μιλά.
“Όλα ήταν έτοιμα για την ταφή, αλλά δεν μπορούσα να συνεχίσω. Βλέπεις, δεν υπήρχαν αρκετοί πενθόντες. Έτρεξα στο δρόμο και παρακάλεσα έναν ξένο να έρθει εδώ για να κλάψει”.
“Έκλαψε;” ρώτησα.
“Ναι!” αναφώνησε.
MEZARLIKTAKİ MEZAR KAZICISI
Genç bir şairin cenazesinden ayrılırken, kapıdaki mezar kazıcısı bana şöyle dedi,
“Gollifa, sizin yaptığınız gibi mezarın içine değil üzerine atılır, yoksa kuşlar onları yiyemez ve ölüleri anamaz”.
Bu uyarısıyla, kuş yemiyle geri döndüğümde şairin mezarının ekmek kırıntılarıyla kaplı olduğunu gördüm.
Günler sonra, ölüleri seven adamın sırrını çözmek umuduyla tekrar mezarlığı ziyaret ettim. Onu bir kadının mezarındaki siklamenlerle ilgilenirken buldum. Konuşmaya başladı.
“Ölüyü gömmek için herşey hazırdı fakat devam edemedim. Anlayacağın, yeterli sayıda yas tutan kişi yoktu. Sokağa koşup bir yabancıya buraya gelip ağlaması için ricada bulundum”.
“Ağladı mı?” diye sordum.
“Evet!” dedi.
Recent Comments