Navigation Menu+

Joyce Mansour-Κραυγές Σπαράγματα Όρνια

Posted on Feb 8, 2015 | 0 comments

 

IN THS WEBPAGE HELLENIC POETRY PRESENTS:

POEMS BY JOYCE MANSOUR (ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟ), ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΝΕΛΑΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΥ

AND ONE SONG BY ARCHITECTURE IN HELSINKI

 

 

Ο ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΚΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ, ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΤΟ 2010. ΤΩΡΑ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ ΚΙ ΕΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΒΙΝΤΕΑΚΙΑ ΣΤΟ YOUTUBE ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ.


 

Joyce Mansour (1928-1986)

 

She was born Joyce Patricia Adès, in Bowden, England, to Jewish-Egyptian parents. She lived in Cairo, where she first came in contact with Parisian surrealism, and then moved to Paris in 1953 where she became the best known Surrealist female poet, author of 16 books of poetry, as well as a number of important prose and theatre pieces.

In 1947, her first marriage at the age of 19 ended after six months when her husband died of an incurable disease. Her second marriage was to Samir Mansour in 1949. They then divided their time between Cairo and Paris. Joyce Mansour began to write in French.

She died of cancer in Paris in 1986.

 


 

mansourjoyce1

 

 Θα παραθέσουμε αποσπάσματα απ’ τα ποιήματα της Joyce Mansour όπως μεταφράστηκαν στο βιβλίο “Κραυγές Σπαράγματα Όρνια” σε απόδοση του Έκτωρ Κακναβάτου απ’ τις εκδόσεις ‘Αγρα το 1994.

κραυγες

 


 

 

Απ’ το ποίημα “PERICOLOSO SPORGERSI” στις σελίδες 106-107:

 

Τα χέρια σου κορφολογούσανε

μες στο ξεσκέπαστο μου στήθος

στρουφουλιάζοντας ξανθένιες μπούκλες

τσιμπώντας ρώγες,

κάνοντας τις φλέβες μου να τρίζουν,

πήζοντας μου το αίμα.

Μέσα στο στόμα μου η γλώσσα σου χόντραινε από μίσος,

το χέρι σου σημάδεψε με ηδονή το μάγουλο μου,

πάνω στη ράχη μου τα δόντια σου σκαλίζανε βλαστήμιες,

ανάμεσα στις κνήμες μου έσταζε των οστών μου το μεδούλι

κ’ έτρεχε τ’ αυτοκίνητο στον αλαζόνα δρόμο

περνώντας πάτησε την οικογένεια μου

Προχωρείς επάνω στο ξυλένιο σου άλογο

σάρκινο ακόντιο η φτενή σου

Image result for PERICOLOSO SPORGERSi gif

[…]

μανιτάριων που ντύθηκαν στο κρεμεζί μετάξι

που ξαπλώνουνε πάνω στο δρόμο σου

ιππότη αγένειε

άσπιλε και δίχως πορτέλο

©  “Κραυγές Σπαράγματα Όρνια”,  Έκτωρ Κακναβάτος, εκδόσεις ‘Αγρα, 1994.


 

 


 

Και η μεταποίησή του απ’ τον Καραγκιόζη

 

 

καραγκιοζης

 

 

Οστά με σημαδεμένο μεδούλι

που στάζουν μίσος

κι ανάμεσα τους περνώ  εγώ

χοντρό άγαλμα

τσιμπολογούν τις ρώγες σου οι μύγες

βλαστημώ την οικογένειά μου

αλαζονικά τρέχει ο δρόμος

κυνηγώντας το φοβισμένο αυτοκίνητο

ξανθέ ήλιε

έχεις ξεσκέπαστα μάτια

οι φλέβες σου ρουφάνε αίμα.

 Related image

Αλόγου η ξύλινη χαίτη

κρυστάλλινες ουρές πολλές

τεντωμένη ψυχή

ντύθηκες σάρκα από μετάξι

τα μανιτάρια τρίζουν

ο ιππότης αγενής

μπούκλες δοντιών

άσπιλη η ράχη του

βήματα λογικής που

στηρίζονται πάνω στα χέρια σου φύση

και προχωράνε τρικλίζοντας

βήματα αινιγματικά ακίνητα

θα έλεγε κανείς

αποφεύγοντας την ομιλία

οι κρεμεζί γλώσσες

αλαφροπάτησαν

πάνω στο στόμα

άρχισε να απαγγέλει

η σιωπή.

© 2015, Menelaos Karagiozis, Hellenic Poetry


 

MUSIC INTERVAL: ARCHITECTURE IN HELSINKI, LIKE IT OR NOT:

 

 

 


 

Βιογραφικό Σημείωμα

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ (1920-2010)

Ο Έκτωρ Κακναβάτος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη) γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε μαθηματικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1937-1941) και εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση. Διετέλεσε σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1943 με την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής που είχε τίτλο Fuga. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης (1983 για τη συλλογή του In Perpetuum). Ο Έκτωρ Κακναβάτος τοποθετείται στην πρώτη μεταπολεμική γενιά των ελλήνων ποιητών. Το έργο του κινείται στα άκρα του υπερρεαλισμού (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου)

kaknavatos2

 


Παρακάτω παραθέτουμε πέντε του ποιήματα παρμένα απ’ την ιστοσελίδα Ποιείν:

 

“Ρήγμα στον κρόταφο”

Με τι ακόμα να μετρούσα της γενιάς μου
το εμβαδόν;
Με τι άλλο.
Ο πλανήτης έτριζε από αιμοφιλία
απ’ της γενιάς μου όλα τα έναστρα
τις εννιά στοίβες όνειρα που έδωσα
όλα σπάνιες πέτρες
να φύγει ο κόμπος στο λαιμό.
Ο πλανήτης έτριζε
με τις περήφανες σιωπές μου
τα συνομήλικα μου σχήματα τις φωταψίες
τα μανάλια που
ακόμα φέγγουνε όλα σ’ εκκλησιές κρυφές.

Όμως το ρήγμα στον κρόταφο
απ’ τη ριπή σου πίκρα
εννιά μίλια ρήγμα η διάψευση
στον κρόταφο.

Image result for PERICOLOSO SPORGERSi gif

“Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο”

Η φλόγα κόρωσε μόλις αγγίξανε δυο σύμφωνα
ο δρόμος στένευε με λέξεις ψόφιες
που μυρίζανε.
Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο.

Τοίχοι, αφίσες, η πρώτη του μονόπρακτου:
ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ

Σκεφτόμουνα πλάι σε ρουμπινέτα
το πρόβλημα του Αίγισθου:
διαβήτες, Κλυταιμνήστρες, τρίγωνα
τα τσιγάρα μου που τελείωσαν
το πρόβλημα της αποχέτευσης
σε διαμερίσματα Ερινύων
το δυσκίνητο λεωφορείο
ΑΝΩ ΛΙΟΣΑ – ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
το κοφτερό τσεκούρι
η μόνη λύση σε Μυκήνες.

Κόφ’ το λοιπόν να τελειώνουμε.

“Η φυλή μου εμένα με το ανέφικτο”

Image result for PERICOLOSO SPORGERSi gif

Ο στόμφος εκούρασε• σύμφωνοι.
Το θάμπος δυνάστεψε, του λόγου,
ως την παραμόρφωση•
και πάλι σύμφωνοι.
Άσχετο που με του αστούς μακάρια πια
παρακμάζει• σωστά.
Λένε σε τόνο χαμηλό εξομολόγησης
– συγγνώμη• ποιος τάχα δεν πρέπει ν’ ακούει τώρα;
Μη διακόπτεις• λοιπόν είπαμε σε τόνο χαμηλό
για τη βαθιά πληγή να λέμε,
αν πρέπει σώνει και καλά να λες για δαύτην,
κι ας είναι άβυσσο
κι ας είναι από σκοτάδι πιο άρρητη.
Χα…

Μα η φυλή μου εμένα
που νύχτα μονομαχεί και μέρα με το ανέφικτο;
και που ανηφορίζει;
Κι ακόμα του κρανίου τόπο ανήφορο κι ακόμα;
Σε τόνο χαμηλό τι θ’ ακουστεί;
Ποιος τάχα δεν πρέπει ν’ ακούει τώρα;

Αφήνω που, αυτό μας έλλειπε,
θ’ ακούγεται ωσάν ευχαριστώ
στον εξοχότατο κανάγια.

“Λέγοντας πέτρες”

Image result for PERICOLOSO SPORGERSi gif

Αλλιώς δε γίνονταν ως φαίνεται.
Αρχή αρχή ακέραιος και βόνασος
ύστερα χίλια κομμάτια με την άρνηση
κλασματικός ακόμα υπήρχες
συνεχίστηκες σημάδι από πουλιά
ή τρία δάχτυλα
σμιχτά του μόσχου χαράζοντας γητειές
κ’ ευθείες κάθετες, ώσπου χαμήλωνες
τσακίδια και μαδάρες καταμεσί των αριθμών
ώσπου μετριόσουνα
μετριόσουνα που δεν έλεε να σωπάσεις…
… χαρτογραφούσες τον πηλό αυτόν το δαίμονα
τη φτερούγα μέσα σου που έτρεμε κ’ εμίλειε
λέγοντας πέτρα περπατώντας θάματα
φωνάζοντας: σώστε το παράλογο
το άλλο σας εντόσθιο που άρπαξε το σκυλί
και χάθηκε προς τα οινόφυτα του γαλαξία…

Όλην τη νύχτα τουφεκούσες ένα φεγγάρι
κόκκινο•
το πρωί σε βρήκανε μες στ’ αποτσίγαρα.


 

 

κακναβατος

 

9.11.2010

Σε μια εποχή που χρειαζόταν κι αυτόν και άλλους τόσους, χάθηκε ο υπερρεαλιστής ποιητής κι αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Έκτωρ Κακναβάτος, σε ηλικία 90 ετών.

Εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το 1947 τον εξόρισαν στην Ικαρία και τη Μακρόνησο αφού προηγουμένως, στη διάρκεια της Κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1979 διορίζεται για πρώτη φορά στο Δημόσιο, από το οποίο ήταν αποκλεισμένος λόγω πολιτικών φρονημάτων. Συνταξιοδοτείται το 1986 (Ασύνταχτος Τύπος).

 


 

Ο ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ

 

 


 

 

“Τροχιά”

Τώρα μεσ’ απ’ το στήθος μου περνάς
με ανοίγματα ερημιάς
αφήνοντας χρυσά νομίσματα
σαν ήλιος μεσ’ από κοφίνια
που τα ξεπάτωσε η σιωπή,
αμνημόνευτη αλλιώς σ’ αυτούς τους τόπους.

Related image

Για κείνο το άσπρο ανάμεσα του τρία
και του τέσσερα χρεώθηκα βροχές
το αίμα δυο ασβών πίσω από σκοίνα
και μια γονυκλισία μέρες του Ακαθίστου,
να μην είναι θάνατος ούτε ενωμοτία
του Σεπτέμβρη
ούτε η μπόλια του μεσημεριού
απλωμένη ανάμεσα του ύπνου των αλόγων.

Έτσι θα περιμένεις Μάη Ιούλιο
ίσως και Αύγουστο
κάνε δυο δεκαετίες με κολεόπτερα και βάλε
μπορεί και αιώνα
μήγαρις βγω από νερά αλλοιωμένος
και γίνει φως και γίνει σκότος
ημέρα πρώτη της δημιουργίας.

 


 

Έκτωρ Κακναβάτος – Quantum

 

 

 


Image result for PERICOLOSO SPORGERSi gif

 

 


 

 

 

 

Submit a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *