Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ, ΑΘΗΝΑ 1955-2011.

ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΣΑΡΚΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ, ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΑΘΩΣ ΗΤΑΝ, ΜΑ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΛΕΚΤΙΚΟ, ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΥΡΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΑΙΩΝΙΟ.

ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΝΕΛΑΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ, ΤΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΤΟΜΟΣ Α’ 1975-1996”, ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ, 2000.

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΤΙΝΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ ΤΟΥ ΤΣΙΓΑΡΟΥ ΜΟΥ” (ΣΕΛ. 94)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

¨Η ΩΡΑ ΤΟΥΤΗ¨

Σάλευες ετοιμοθάνατο σκουλήκι

δεν έλεγε να ξεψυχήσει τ’ άτιμο

κι εγώ γύριζα νεκρός

σ’ ένα μαύρο σταχτί φέρετρο

κάτι σαν σκαλιστό σταχτοδοχείο

δίχως την ανάγκη να καπνίσω

ούτε μισό διαβολεμένο τσιγάρο/

να καίγεται η ώρα τούτη

σαν φλόγα του χρόνου/

φοβόμουν μην σπάσουν

τα κόκκαλα

και διαλυθούνε

άφηνα τότε τις μνήμες

η μία μετά την άλλη

έτσι κι αλλιώς θα μας εγκατέλειπαν

όπως όταν πρωτοβγαίνει

η αρχική εκείνη ανάμνηση

κάποια νεκρικής μου στάχτης/

προσηλώνομαι στα όμορφα κορμάκια σας

με τις λεπτές τους φλέβες

και βλέπω τι έχασα

σχεδόν το ολότελα τίποτα

μιας κάτι  λιγότερο από ιδέας/

σε ξύλινες θήκες μάζεψα

τα αποκαΐδια των πεύκων

τίναξα από πάνω μου

ό,τι περιττό είχε συγκεντρωθεί

στο σώμα

όπως ο ιδρώτας του δεξιού σου ματιού

και λίγο αίμα καθώς μέσα εκεί

σπαρταρούσαν απαλαμικά χέρια/

αδράχνω το τελευταίο αυτό κορμί

που αφέθηκε να θαφτεί ζωντανό

και με τρεμάμενα χέρια το πνίγω/

αρπάζομαι από πετούμενους καρπούς

ανοίγεστε στις τόσες φτερωτές μοίρες

και πρωτοεμφανίζεται ένας άψυχος χαρταετός/

εμπρός μου τινάζονται οι στάχτες

βαθυκύανων ύπνων

κι έγχρωμος ο τρόμος

ανοίγει να δει λίγη τηλεόραση/

οι ολοκαίνουργιοι τάφοι

των σε συναγερμό νεκροταφείων

ξεπροβάλλουν νευρικά με προσοχή όμως

φυλάξου λάμψη θανάτου κοκκινισμένη.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

URIAH HEEP, LADY IN BLACK

“Lady in Black” is a song by the 1970s rock band Uriah Heep. It is the fourth track of their 1971 album Salisbury. The song is credited to Ken Hensley. It tells the story of a man wandering through war-torn darkness and encountering a goddess-like entity who consoles him. It is often praised, by fans and critics alike, as Hensley’s most poetic work to date.

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ” (ΣΕΛ. 96)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

¨ΠΕΝΘΕΙΣ ΜΕ ΣΤΟΡΓΗ¨

Πρέπει λέει

το κάθε άτομο

να φροντίσει για τη διαιώνιση

του ανθρώπινου είδους

έτσι λοιπόν

σε μαιευτήρια αυνανίζονται

και ψάχνουν θερμοκοιτίδες στίχων

οι ποιητές/

βαριανασαίνεις γέρικα ως το πρωί

κι οι λέξεις αγριεύουν

στα σκισμένα σου χείλη/

φρεσκόνεκρος προσμένεις τ’  ανυποψίαστα βρέφη

τρυπώνεις σε ρωγίτσες μικροσκοπικές

και πουδραρισμένος πάλι γάλα μητρικό

κρυφά περιφέρεσαι ως το ξημέρωμα

στους νοτισμένους τάφους/

ασώματος πιά μπαίνεις

σε μαύρα κοστούμια μέσα

και πενθείς με στοργή

τ΄ ανύπαρχτα βράδια

που δεν θάρθουν ποτέ

κι ένας νεκροθάφτης διανέμει

χώματα δυνατά

μόνο πάνω σ΄ αυτά διάλεξες εσύ

να κοιμηθείς/

μπαίνεις στη πόλη ξενυχτισμένος

ξάπλωσε λοιπόν και χώσου

σ’  αυτό το χάλκινο κρεβάτι

τινάξου σαν ψάρι που πνίγεται.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

JETHRO TULL, LIVING IN THE PAST

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΣΤΗ ΣΑΛΩΜΗ” (ΣΕΛ. 97)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

¨ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ¨

Το σάπιο αυγό και δυο λιθάρια παραδίπλα

μυρίζουν ωραία

σε νιώθω γύφτικο δεξί μου χέρι

παίζεις ντέφι

βάφτηκαν στη ποίηση

κι ας είναι αχτένιστες οι όμορφες κυρίες

κι έχουν νύχια κομμένα

στο μέγεθος ακριβώς

του στίχου αυτού/

πως έγειραν έτσι τα ντουβάρια

σαν να γιόμισε το κεφάλι μου

θεόστραβες σκέψεις/

Σαλώμη αν τους αφήσεις

θα ναρκώσουν τα στήθη σου

με κλωτσιές και γραντζουνίσματα

είναι κρίμα/

σοφάρει ο ποιητής

ανασαίνει χίλιους μύριους γλυκούς ρυθμούς

υπαινίσσεται ντεκολτέ λυρισμού

χορεύει κι αγριεύουν ιδρώνοντας

φίδια τεντωμένα και ναρκωμένα/

μακραίνουν όρνια τα νύχια σας

και σκυλεύει είπα ο διάβολος

δυο θεοί μαλώνανε

ποιος είχε πιο όμορφα κόκκινα μάτια

και μεμιάς αλληλοξεσκίζονται

μπήγει ο ένας τα νύχια στα μάτια του αλλουνού

κι αμέσως εκείνα ματώνουν

κι γίνονται ολοκόκκινα/

δεν βρέθηκε κανείς στους δρόμους

όλοι γύρισαν πίσω

οι καλοί μου παιδικοί φίλοι

έγιναν σαν να λέμε φαντάσματα/

σε ικετεύω Ντολόρες θεία ντελ Ρίο

εσένα με τα αγέρωχα στήθη

και τις μακρουλές θηλές

που φτάνουν ως το γόνατο

βρώμισε με δεν πειράζει

κι ας έχεις σάπια κι ασήκωτα βυζιά/

τέλος όλη αυτή η αγιομεθυσμένη

στο κεφάλι μου ποίηση

άρχισε να σπαράζει/

κουνούσε αλλοπρόσαλλα χέρια, ουρές

μονάχη της ξενύχιασε

τα ολοκαίνουργια τούτα ποιήματα/

που έτσι κι αλλιώς

εγώ με δαύτα θα τάιζα

όρνεα ταβερνιάρικα

και σκυλιά κέρβερους πολλά.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

CITY, AM FENSTER

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “PORNO SONG” (ΣΕΛ. 88)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΑ ΜΗΤΡΑ”

Ρουφάς πυκνό σπέρμα

κι εγώ μεταγγίζοντάς

σου το αίμα

σε ξεβυζαίνω

κι όλα μου τα χείλη

είναι γαντζωμένα

στην υπερκόσμια μήτρα/

άφιλτρο νιώθω τον έρωτα

μέσα από τους μαχαιρωμένους πόρους

της μοίρας/

ρίξε τα χαρτιά

δούλα τσιγγάνα εσύ

ντάλα στο λάδι τα κορμιά μας

σε νιώθω καθώς λαγοκοιμάσαι

σαν φλοκάτη

κουλουριάζονται μαλλιά σφαγμένα

μπλέκονται πόδια και

γεννητικά όργανα

σφηκοφωλιές μεθυσμένες/

άλειψα το ριζικό σου

με γιουρούσια επάρσεων/

ζυγιάζονται στους βυθούς

κυματιστές  τουλίπες

κι εσύ ξαπλωμένη πάνω μου

μ’  απειλείς όπως μια

γυμνή πυκνόρρευστη

καμηλοπάρδαλη

μαστιγώνει τον πύθωνα

στο λαιμό κι σ’  όλες του

τις κλειδώσεις/

«μυρίζει χλωρίνη

σήμερα η θάλασσα», είπες

κι εγώ αναρωτιόμουν

σε ποιό ύψος απύθμενο

βρίσκεται η κοιλιά σου

κολασμένα στήθη κι ας είχες

σε προσκυνούσα

σαλπάριζα στα σάλια σου/

στο φωταγωγό τώρα πεταμένα

αποτσίγαρα κι άδεια

πλαστικά μπουκάλια κόκα κόλας

άντε λοιπόν άκου με και δίνε του

αγέρηδες, ουρλιαχτά κι εσώρουχα

γκρεμισμένα όλα πάνω στο χαλί

και μια παλίρροια από μουσικές

όμως πιο τετραγωνισμένο ράμφος

και πνευστό σαγόνι κι ουρανίσκος γυμνός

δεν γινόταν φυσικά/

τούτο το δήθεν σοφό ποίημα

είναι ένα χαιρέκακο πορνοτράγουδο.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

DEEP PURPLE, CHILD IN TIME

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΣΤΟΝ ΕΝΑΤΟ ΟΡΟΦΟ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ” (ΣΕΛ. 92)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

 “ΧΥΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ ΣΟΥ”

 Από τον καθαρό αέρα της απάνω ταράτσας

λιώνεις τώρα κάτω στην άσφαλτο

αυτή ήταν η ένατη σημερινή σου αυτοκτονία/

κλωτσάνε οι έρωτες και πετάγεται έξω ένα έμβρυο

με βολ πλανέ κεφάλι

αλεξήλιο βραδινού μυαλού

κατρακυλούνε όρθια τ΄ ασανσέρ

στις πολυκατοικίες/

εσύ όμως έγκυος κοιλαράς

σκίζεις μια κρούστα ύπαρξης/

σε κάθε όροφο της ζωής σου

φτιάχνεις κι από ένα σπιτικό

τι καλύτερο ψάχνεις να βρεις

από λίγα ρουμπίνια;/

ξέρεις ήδη πότε κιόλας

θα πεθάνουμε όλοι

κατά που πέφτει ρε παιδιά

ο θάνατος;

ανακάλυψες εκ των προτέρων

δυο νεκρά βρέφη/

ο Ουίτμαν ινιακός Αμερικανοινδιάνος

της Ραβέλ

κι αυτός ο παλαβο-Μπάυρον

σκάει μούρη

μασουλώντας ένα τόσο δα

κομματάκι  Ελληνικής σημαίας/

κι εσύ ο μικρός λαός της Ελλαδίτσας

κοκαλώνεις μπρος τους προβολείς

και χυμάς εναντίον των κυνηγών σου

και χυμάει δεν ξέρω κι εγώ τι

να σε κατασπαράξει/

σοβαδισμένοι έρωτες

είναι εκείνοι που συμβαίνουν

πάνω στα κύματα

μέσα στη κοκέτα ενός

ξεβαμμένου πλοίου

ή μάλλον καρτέρι δήθεν

της θάλασσας.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

IRON BUTTERFLY, IN A GADDA DA VIDA

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΕΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ” (ΣΕΛ.99 )

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

 “ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΛΗΘΗΣ”

 

Ο λάκκος σιγά σιγά γιομίζει σώματα

κομμάτια λήθης θα τα έλεγα καλύτερα

νταραβέρια δηλαδή

γλώσσες, χείλη, ανάσες

κι άλλα τέτοια πολλά

μια συγκομιδή από λαιμουδάκια/

σκύλεψε μες τις τσέπες σας

το χρήμα/

κι εγώ δεδικαίωται νεκρός βρέθηκα

με γυμνό κι άθικτο δέρμα

κάπου καμμένος

ως τα καυτά μου πλέον δάχτυλα/

όσο αρπαχτικά κόκκαλα

κι αν είχατε στο τέλος καρβούνιασαν/

τι περιμένεις λοιπόν τρίχρονή μου μοίρα;/

μια συγκομιδή ίσως από

σκουριασμένα πλήκτρα μουσικής;/

νιώθω τα δόντια σου

για μια ακόμη τελευταία φορά/

σειρά σας να κραυγάσετε όλοι εσείς

θα βρείτε εκεί

το χνουδάτο αυτό ποίημα

κάτι ως μια ανακομιδή

από κοντές λέξεις.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

STEPPENWOLF, BORN TO BE WILD

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ Ο ΤΙΜΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ” (ΣΕΛ.86 )

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΕΚΕΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ”

Ξάφνου ένας ραλίστας διαμελισμένος

καταμεσής του δρόμου

ήταν η Γ’ Σεπτεμβρίου

ή η Ε’ Αυγούστου

δεν είμαι σίγουρος για τίποτα πλέον

οι κότες με φρενιτιώδη ταχύτητα

γλίτωσαν τελευταία στιγμή

(μπορεί και προτελευταία)/

επιβιβάστηκαν στον άνεμο

πορτοκαλόφλουδα της αγάπης μας

περιμένουν κι ελπίζουν

λες τώρα θα κάνουν έρωτα

τα αυτοκίνητα πάνω στην άσφαλτο

με τριάντα εκατόλεπτα

το πεντάλεπτο/

εσύ καθώς ήσουν ιδρωμένη

κι υπερίσχυε πάλι  μέσα σου

η άπνοια

διέσχιζες ένα κήπο παιδίσκων φυτών/

ενώ η νύχτα απρόσεχτη και νυσταγμένη

δίπλα στα σκουπιδιάρικα

κάπνιζε νάυλον νικοτίνη/

όλο το βράδυ εγώ ήμουν χωμένος

σ’  ένα γκοφρέ περιτύλιγμα

και παιδευόμουν να σκίσω με τα

νυχάκια σου τις καλοκαιρινά

στιγμιαίες ψυχές μας

ενώ εσύ σοκολατένια γυναίκα

έσκαβες την αιώνια τιμωρία

και καλύτερα έτσι

αφού κανείς δεν πετάχτηκε

ζωντανός μέσα από τάφους

μονάχα ο Λάζαρος ξεχάστηκε

μα αξίζανε ένα δόλιο τάληρο

ή ίσως κάτι λιγότερο

τα σπλάχνα του/

όπως λοιπόν είμασταν όλοι ξεχασμένοι

φουμάραμε ναργιλέ

εσπεροειδών

κι ο Εμπειρίκος ατιμώρητος

πέρασε με κόκκινο κάποια διασταύρωση

για να βρεθεί από μία ποίηση

μη ξεφεύγοντας

απέναντι ακριβώς

πάλι στην ίδια ποίηση

εκεί εγκλωβισμένος/

προτιμότερο ήταν ν’  αγόραζες

ένα κιλό ψόφιο κατσίκι.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

GOLDEN EARING, RADAR LOVE

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ” (ΣΕΛ.81 )

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΣΥΝΗΘΙΣΕΣ ΠΙΑ”

Διάγνωση της ασθένειάς μας

αναπηρεία πολέμου

και σκλήρυνση κατά πλάκας

εν ειρήνη/

δεν πήραμε είδηση

πως κόπηκε το ρεύμα

κι η καρδιά

ο μόνος αγωγός του έρωτα

βρέθηκε πνιγμένη

σ’  αίμα τόσο πνιχτό

που ήταν σίγουρα ηλεκτρισμένο/

φυλακή είναι το κάθε βράδι

φτιαγμένη με κάγκελα ψυχής

που ως θαύμα διαλύονται

όταν ξημερώνει/

φως λοξό

σαν αναμμένο σκοτάδι

σε παρακαλώ μάθε μου

πως να σκυλέψω

ένα οποιοδήποτε έπιπλο

έστω κι αυτήν εδώ τη καρέκλα

όταν θα μείνω ολομόναχος

μες το δωμάτιο/

τόσο σκοτεινό ήταν το κορμί σου

που μου δώρισες δυό

αναποφάσιστα κεριά

ψάξε είπες και βρες ότι θέλεις

κι ας είναι σκοτάδι ολόγυρα

εγώ στάθηκα έξω από τη πόρτα

περιμένοντας άσκοπα/

εργαστήρι σάρκας η ψυχή

κι αγγειοπλαστική του νου/

κάθε σώμα μαθαίνει

με κάποιον ολότελα ιδαίτερο τρόπο

δικό του

να σέρνεται σαν χαλί

κάτω από τα έπιπλα της αγάπης/

και μες το σκοτάδι

ένα τυφλό χέρι

έχοντας όσφρηση σκύλου

χαϊδεύει  τους τοίχους

νομίζοντας πως είναι σάρκα/

 λοξεύει ο θάνατος τις ζωές μας

πάλι απόψε πίστεψες πως εγώ σ’  ανάσαινα

καθώς μιλούσες/

αργά σβήνουν τα φαντάσματα

καλά εξασκημένα στο σκοτάδι

(αν ποτέ τους έχουν υπάρξει αληθινά)

συνήθισαν πιά

στην αδιάκοπη αλλαγή

των πάντων

το ίδιο ισχύει και για μένα

παρότι εσύ νομίζεις

ότι είναι υποβολή σάρκας

η ποιητική μου σκέψη/

 γρίλιες κοιλιάς κι ελευθερίας

επάνω σου μαθαίνω

ν’  αφήνομαι

βεβαίως κάποτε πίστεψα

πως εγώ

ήμουν τίποτα άλλο

παρά μονάχα αέρας

για σένα

ανασήκωμα απαλής αγάπης

στάλα από φως πάνω στα χείλη

η λάμπα ξέρει πως να μας τυφλώσει/

δεν έχει άλλη επιλογή

ξοπίσω το σκυλί πηγαίνει

υπαινίσσεσαι δήθεν πως

οτιδήποτε είναι πιθανό/

τι να κάνω τώρα εγώ

που όλα τέλειωσαν

κι αφέθηκαν αυτά εδώ τα ποιήματα

αδιάβαστα

πες μου θυμάσαι

πως και πότε γραφτήκανε

σίγουρα μεταξύ μας υπήρχε

φως μα και σκοτάδι συνάμα

μήτε ξέρω καν τι να αποκάνουμε

όταν δεν θα έχει απομείνει τίποτα

στο κάτω κάτω κι οι νεκροκεφαλές

ίσως είναι μονάχα κάποιος

μακάβριος ελιγμός της μνήμης.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

HEART, MAGIC MAN

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΟΙ ΓΕΡΟΙ” (ΣΕΛ. 79)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

¨ΠΟΣΟ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟΙ¨

Καμμιά φορά κάτι

τελείως περίεργο συμβαίνει

σχεδόν ποιητικό/

πέφτει το φως σπάει κάποιο πόδι

τυφλώνει τους καθρέφτες

και δεν σ΄ αφήνει να δεις

παρά μονάχα λίγους φακούς

καθώς ασταμάτητα διώχνουν τα σκοτάδια

μακριά σου/

η βροχή ήταν καυτή

επειδή έκαιγε τις ανάσες μας

για χρόνια έφτιαχνα μια καινούργια πνοή

να σου τη χαρίσω

μου είπες λίγο έκπληκτη:

«πόσο γενναιόδωροι γίναμε ξαφνικά

ο ένας για τον άλλον»/

σαν να ήμασταν δίπλα δίπλα

ενταφιασμένοι

ο ύπνος ανήσυχος

έπινε τις ανάσες μας

και ξεδιψούσε

κι αυτός ακόμη

ήτανε μια άχνα

μοναχική

δίπλα σε μια άλλη άχνα

εξίσου μοναχική.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

MANFRED MANN, BLINDED BY THE LIGHT

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΦΙΛΕΑΣ ΦΟΓΚ” (ΣΕΛ. 313)

 (19/08/2016,  ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ)

¨ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ¨

‘Οπου κι αν πήγαιναν τα κύματα

κατέληγαν μπροστά σε μια θάλασσα

εγώ ως συνήθως έμενα ακίνητος

βαθιά μέσα μου

όπου όμως κανείς

δεν ήταν αθέατος

έτσι κάπως γέρασαν

ολόκληροι χειμώνες

κι έμειναν για πάντα νέα

τα καλοκαίρια/

ποτέ δεν σηκώθηκα

να πάω τουαλέτα

μονάχα ξύπνησα

μια αμφίβια μέρα

απελπιστικά ποιητική

συνειδητοποίησα

πως είχα κατουρηθεί απάνω μου

και σκουπίστηκα με λίγο σπέρμα/

είχα ζήσει για πάντα καθηλωμένος

σε αναπηρικές πολυθρόνες

που όμως είχαν μάθει

σιγά σιγά κι υπομονετικά

πως να τρέχουν/

«θα  ‘ρθουν καλύτερες μέρες»

μου είχε πει κάποτε η απελπισία

παλιά γνώριμη από αλλοτινούς καιρούς

όχι ιδιαίτερα ευτυχισμένους

μα κάπως λίγο πιο ευδιάθετους/

τώρα όπου κι αν πάω δεν σηκώνομαι

γιατί άλλωστε αφού ακόμη κι εκεί

θα  ‘ρθουν να με συναντήσουν

οι αναπηρικές αυτές πολυθρόνες/

με βλέπω να ‘ρχομαι στους καθρέφτες

(μέσα από ραγισμένα βλέμματα)

και γίνομαι αργά

στεριοσύνης εικόνα θαλασσινή/

επάνω μου αποτυπώθηκες εσύ

φίλε Φόγκ.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

BACHMAN TURNER OVERDRIVE, YOU AINT SEEN NOTHING YET

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΗΜΕΡΕΣ” (ΣΕΛ. 314 )

 (19/08/2016,  ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ)

¨ΤΣΟΥΠ…ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ¨

Κατάφερα κι έκανα μια μικρή περιουσία

λέξεις χρυσές, στίχοι αργυροί, χάλκινα νοήματα

όλα τους ήταν κάλπικα ποιήματα

χωρίς καμμιά αξία αυτό το χαρτί

που πάνω τα  ‘χα γράψει

ξεκάθαρα μου ‘παν οι τραπεζίτες

«δεν είναι χρήμα»

φέρε μας εύρο ή δολλάρια

ή ίσως κάποιο ρώσικο νόμισμα

κι εμείς θα σε ανταμείψουμε

όσο δεν φαντάζεσαι

έψαξα λοιπόν παντού

σε καζίνα, στις χαρτοπαιχτικές λέσχες

στους ιππόδρομους

και τι νομίζετε πως βρήκα;

πράσινα άλογα, ακορφικά βουνά,

εξαρχής αδιάφορες ψυχές

ήμουν βλέπετε ο εραστής τζέντλεμαν

που πήγε κι έφερε απ’  το πουθενά

στην αγαπημένη του

χαμένα στοιχήματα

ολάκερος ο κόσμος γύριζε για ογδόντα

ατέλειωτα χρόνια

και με κορόιδευε/

κι εσύ κύριε Φόγκ

στοιχηματίζεις υπέρογκα ποσά

στο διπλανό τραπέζι

εκεί που περίεργοι άνθρωποι

καλοί κατά τ’  άλλα οικογενειάρχες

πήγαν και χάθηκαν /

κάποτε ένας λονδρέζος κινέζικης καταγωγής

που του άρεσε να παίζει παιχνίδια

μοίρας και φαντασίας

αντελήφθη πως υπήρχε η λεγόμενη

«Λέσχη των Παλαιών καιρών»

κάτι σαν παλαιολιθικό καζίνο

κι αναφωνεί όλη την ώρα:

ποτέ άλλοτε εκείνες οι άλλες φωνές

των οικονομικά κατεστραμμένων

δεν βρέθηκαν τόσο βαθιά μέσα μου

ώστε θ΄ αναγκασθώ να μετακινηθώ

κι όμως ό,τι κι αν κάνω

πάντα ένα βήμα μπροστά μου

τσούπ εμφανίζεται το σύμπαν

ως δια μαγείας.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

LYNYRD SKYNARD, SIMPLE MAN

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ ΓΑΙ ΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ” (ΣΕΛ. 317)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

¨ΗΜΟΥΝ ΟΛΑΚΕΡΟΣ¨

Υπάρχουν ομίχλες όλο χάρη

σε δύο μόνο λεπτά κρύωνα

και δάκρυζαν τότε πια

εκείνοι όσοι όλοι ζαλισμένοι

μένουν στο Λονδίνο

η ποίηση καπνίζει στίχους

να τι έβλεπα

κύριε Φόγκ εσένα ίσως

εικασίες ομίχλης

φώτα υγρασίας

ήμουν ολάκερος

μια μοναξιά

η λέσχη του ενός

σε κάποιο τίποτα αφημένη

η ψυχή

και στο καθόλου

εαυτός

μαύρη ύπαρξης κενό.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

SIMPLE MAN (Jensen Ackles )

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “OΠΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ ΑΠΟΛΥΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΑ” (ΣΕΛ. 318)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΜΕ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ”

Πολύτεχνος αλαζονείας ήσουν

μια εγγύηση τόσο απειλητική

όσο κατά βάθος

και κάθε ανθρώπινο ταξίδι

(ειδικά όταν κανείς

είναι τελείως μόνος)

πιστός που διακυνδυνεύει

να στοιχηματίσει

(ότι υπάρχει θεός κι ας λείπει;

θα επιστρέψει σύντομα

εντός κάποιας

αιωνιότητας ασφαλώς)

στο πιθανότερο

πλουσιότερο αποτέλεσμα

ποντάρισε κι όμως χάσε

έτσι κι αλλιώς η ταπεινή σου προσδοκία

είναι ανάξια κάθε ακαριαίας ευεργεσίας/

προσωπικό έργο αξίας του κυρίου Φόγκ

σκουλήκι σ’  είδα ότι πρωτομπήκες

στη ψυχή της αράχνης/

αν κέρδιζα αχ ξανά

να  γινόμουν υπηρέτης/

όλοι αγαπάμε τις λέσχες μας

κι υφαίνουμε μ’  αυτοθυσία

κι εφησυχασμό το

«ας χαρούμε έστω κι ελάχιστα

λίγο πριν τελειώσουμε παντοτινά»

ικετευτικό βλέμμα τυφλού

είναι ν’  απορείς

φωτισμένε ευεργέτη

γιατί απολύθηκες κύριε Φόγκ

αν και πολύτεκνος.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

PETER FRAMPTON, SHOW ME THE WAY

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ ΨΑΡΕΥΕΙ” (ΣΕΛ. 321)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ”

Έβαλε στο αγκίστρι ένα σπλάχνο του

δόλωμα μικρό κομματάκι κρέας

έτσι σήκωσε το καλάμι ως τη ψυχή

κι έβλεπε ανέπαφα

καλά φαγωμένες τις καρδιές των ψαριών/

πολύ συμπαθητικός ήταν ο κύριος Φόγκ

ειδικά όταν συζητούσε μαζί μας

τα σχέδια του περί αυτοκτονίας

εμείς βάζαμε για δόλωμα κάποιο όνειρο

εκείνος τσίμπαγε αμέσως

κι άρχιζε να ψαρεύει/

μικρά ζωντανά της ακτής

περνούσαν απ΄ τα στομάχια σας

κι ο κύριος Φόγκ πολυθρονιασμένος

περίμενε στη πολυθρόνα του

να χωνευτούνε

ύστερα έσκυβε μάζευε

ό,τι αποφάγια περίσσευαν

και τα έθαβε/

λίγο πριν το τέλος της ζωής

με όση δύναμη του είχε απομείνει

σήκωνε το καλάμι κι εκεί απάνω

αγκιστρωμένες

γιομάτος περηφάνεια

ύψωνε τις ελληνικές σημαίες

«ψαρεύω τιμή και πίστη»

μας έλεγε

εις την πατρίδα/

εγκάρδια ευτυχισμένος

ήταν ο κύριος Φόγκ

όση λίγη ώρα

του πήρε μέχρι να πεθάνει

«έτσι πρέπει φεύγω τώρα»

είπε στα ψάρια

πρόλαβε κι έπεσε στο νερό

σκεφτόμενος:

«δεν θα με φάτε εσείς φάλαινες

σας ξέρω πολύ καλά

για να κάνετε κάτι τέτοιο».

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

THE DOOBIE BROTHERS, HOW DO THE FOOLS SURVIVE

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ” (ΣΕΛ. 320)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΙΣΩΣ ΓΕΡΑΣΟΥΜΕ”

 Ότι ποθούμε κόσμε

το αυτοκτονήσατε

όπως η θάλασσα εκείνη

έμοιαζε σαν να έφτασε

σ’  ένα κύμα δίχως νόμους/

προς τι διαφέραμε όταν

ήμασταν για πάντα νέοι;

τώρα δεν σηκωθήκαμε ποτέ

από τούτη τη πολυθρόνα

φοβηθήκαμε πως

όρθιοι αν είμαστε

ίσως γεράσουμε/

μια μέρα ζωής εδώ

γίνεται απρόσιτη

κάτι σαν βωμός ελπίδας

χωρίς στεριά όμως ξέρω

πως θα  ‘ναι δύσκολα

τα χρόνια που έρχονται/

κάποιο ακρογιάλι

όλο παράπονο

υπάρχει μόνο και μόνο

για να χαρίζει στεριές και θάλασσες

εμείς όπως εσείς

βλέποντάς το πολύ συμπαθητικό

σιγοζωντανεύουμε.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

FOCUS, JANIS

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ” (ΣΕΛ. 323)

 (19/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΑΦ’ ΥΨΗΛΟΥ”

Κρυφοκοιτάζοντας όλα τούτα τα βολεμένα σε κρυψώνες πρόσωπα

εκείνο το ενδημικό (δηλαδή αντιαποδημητικό) πουλί

με νήματα χεριών και φτερών

«τώρα πρέπει να φύγω» μας είπε

άραγε για πόσο ακόμη

θα με αναζητείτε;

στο τέλος κανείς δεν του απάντησε

αφού όλοι ξαπόσταιναν

αφ’  υψηλού

έχοντας αδιάκριτα κορμιά

και πρόσωπα

εκείνο όμως επίμονο

ξαναρώτησε:

πόσο ετών (κι εννοούσε βέβαια

πόσες ζωές και μοίρες)

είστε;

εγώ αν και δεν ανταποκρίθηκα

(ήξερα πολύ καλά πως ήμουν

δεκατρείς ζωές, επτά μοίρες

και χιλίων πεντακοσίων χρονών)

τουλάχιστον πέντε φορές

αναστήθηκα (Λάζαρος στυλ)

και κάμποσες άλλες

μετεμψυχώθηκα

δεν θυμάμαι ακριβώς πόσες

και σε τι.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

WISHBONE ASH, THE KING WILL COME

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗ” (ΣΕΛ. 325)

 (19/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

 “ΠΑΛΙ”

Ο κύριος Φόγκ

σύντομα θα διάλεγε

ανάμεσα από βουνά

ήλιους και θάλασσες

τους αγαπημένους μας αγέρηδες

τα μελτέμια

κι όλα θα ησύχαζαν πάλι

ειρηνευμένα/

βαθιά μέσα στο βουνό

βρήκα μια πολυθρόνα

μάλλον κάποιος σεισμός

την είχε παρατήσει εκεί/

ο ήλιος έβαλε πάλι

τα φωτεινά κλάματα τα γιορτινά/

η θάλασσα σκέφτηκε

πως αν και λίγο πριν

κυμάτιζε ανάμεσα

σε χαρά και λύπη

πάλι αυτός ο αδιάφορα σχεδόν

νεκρικός καιρός

θα την μετέτρεπε σε λάδι.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

THREE DOG NIGHT, MAMA TOLD ME NOT TO COME

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΒΕΣΤΙΑΡΙΟ” (ΣΕΛ. 324)

 (19/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΠΑΓΙΔΑ”

Καθότανε σε μια χειμωνιάτικη πολυθρόνα

φορούσε φθινοπωρινά γάντια

από κέδρο

ο οποίος είχε πάθει αγκύλωση

κι ανοιξιάτικο καπέλο

στο χρώμα της μέλισσας

ένα τέλειο νυσταγμένο μέλλον

τον τύλιξε

και δεν μπορούσε να σηκωθεί

φορούσε μια ρόμπ ντέ σάμπρ

που κάποτε ήταν βαρύπαχη

αλλά τώρα με σκληρή δίαιτα

είχε χάσει κάμποσα κιλά

και φυσικά ελάφρυνε

και μπαστούνιαζε αλύπητα

το παρελθόν

από τότε κάθε παρόν

ήτανε και μια παγίδα.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

RARE EARTH, GET READY

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “20.000 ΦΟΓΚ ΥΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ” (ΣΕΛ. 326)

 (19/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΜΑΚΡΟΒΟΥΤΙ…ΩΣ ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟ”

Μόλις είχε ξημερώσει

και τα ψάρια ακόμη νυστάζανε

γύρισες αμέσως πλευρό

κι ο κόσμος όλος έστρεψε τα νώτα

εναντίον σου/

γράμματα κολούσαν

το ένα δίπλα στο άλλο/

ακούστηκε μέσα από κάποιο πορτατίφ

ολοσδιόλου πραγματικό

το χασμουρητό της ποίησης

τόσο έντονο που γραμμές

αν κι όχι παράλληλες

διέκοψαν κάθε μαθηματική σχέση

μεταξύ τους/

χαϊδεύεις τώρα θαλάσσια πετρώματα

κύριε Φόγκ

σε κάτι υπόγεια νερά τύπου

Ιούνιου (ναι σωστά κι όχι Ιούλιου) Βέρν

που δεν υπήρξανε ποτέ

κατεβαίνοντας ως το καλοκαιρινό

σινεμά της γειτονιάς

σκηνοθετείς ταξίδια χειμωνιάτικα ξενύχτια

είσαι τόσο κουρασμένος

που δεν έχει μείνει στάλα ιδρώτας πάνω σου

ρίχνεις ένα μακροβούτι

ως το απέναντι φεγγαρόφωτο

παρότι μυρίζει ο βυθός

πνιγμένα σώματα

εσύ κι ας μην ξέρεις κολύμπι

διαθέτεις όμως λέπια ψυχής

πέφτοντας ένα πιάνο στους ωκεανούς

ρίχνεις άγκυρα

και λούζονται τα ψάρια σ’  αλμύρα σιωπής/

λοιπόν ήταν χοροί νησιώτικων τραγουδιών

Ιούμιε (ναι σωστά κι όχι Ιούλιε ή Ιούνιε)

ο ακίνητος εκείνος ήχος

που πότε σου δεν τόλμησες ν’  αγγίξεις/

απόψε αναρωτιόσουν

ποιοί Αιγαιοπελαγίτικοι μύθοι

είχαν σώμα δίχως άκρα

πήρες έναν υπνάκο

κι ονειρεύτηκες θηρία εγκατεστημένα

20.000 πόδια γυναικεία

κάτω απ΄ τον ψεύτικα αδιάβροχο

ανδρισμό της θάλασσας.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

THIN LIZY, DANCING IN THE MOONLIGHT

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΘΡΙΛΕΡ ΜΕ ΔΑΧΤΥΛΑ” (ΣΕΛ. 328)

 (20/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΔΕΚΑ”

Αποκοιμήθηκε ο κύριος Φόγκ

μετρώντας τα δάχτυλα της μέρας

βρήκε δέκα δαχτυλίδια

όλα τους ήτανε νυχτερινά

μέτρησε ύστερα τις ευτυχίες των ανθρώπων

κι ανακάλυψε περίπου εννιά

χαμόγελα απελπισίας

καιρό δεν χάνει αισθάνθηκε

πως οι δέκα εντολές

θα παραμείνουν πάντα δέκα

και με λίγο ανείπωτο σάλιο

ω τι θρίλερ το κατάπιε και πνίγηκε

καθώς κοιμόταν και μετρούσε πάλι

στην άκρη κάποιου ύπνου

πόσα ήταν τ’  ακρογιάλια

κι είδε πλέον ξεκάθαρα

αλμύρας δάχτυλα θαλασσινά

να τον αγγίζουν

του είπε εκείνη η γοργόνα

πως χάιδευε φάλαινες ξεψυχισμένες

κι ας είχε παλάμη ματωμένη

πιασμένη στ’  αγκίστρια

με δάχτυλα ξαγρυπνισμένα

την άλλη μέρα ξυπνάς

έχεις κεφάλι σπασμένο

κουτουλημένο στα όνειρα

σε νοιάζεται τόσο πολύ η ποίηση.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

NO NO NO ΛΕΝΕ ΟΙ DEEP PURPLE ΑΛΛΑ Ο ΒΑΡΒΕΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΛΕΝΕ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ…

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΚΥΡΙΕ ΦΟΝΚ, ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΑΠ’ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ;” (ΣΕΛ. 329)

 (19/08/2016,  ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΙΓΙΝΑΣ)

“ΜΙΑ ΜΕΡΑ”

Μια μέρα ο ήλιος βούτηξε

τόσο πολύ βαθιά μέσα στη θάλασσα

που χάθηκε

οι καρχαρίες οι οποίοι ως τότε

κάθονταν ακίνητοι

κάναν λέει κάτι σαν

απεργία πείνας και κίνησης

έστειλαν τα μάτια των ψαριών

για να ψάξουν

δε βρέθηκε όμως απολύτως τίποτα

εκτός ίσως από λίγο κύμα

που ούτε καν σάλευε

ακόμη κι όταν είχε φουρτούνα

ένας ψαράς οργισμένος

λόγω του υπερβολικού σκότους

πλησίασε σχεδόν ως τα ωκεάνεια τέρατα

και πέταξε όσο πιο μακριά γινόταν

(ξεφορτώθηκε μ’  άλλα λόγια)

μια αδιάβροχη πολυθρόνα

(την αγαπημένη σου κύριε Φόγκ)

ώστε θα φύγει για πάντα το φως

απ’  τις ζωές μας

έκτοτε μονάχα μπορούσε

να δει τον Ποσειδώνα καθώς του  ‘λεγε:

«είμαι εγώ ο Φιλέας κάθησε στα πόδια μου

για να σε πνίξω

εκτός αν είσαι κι εσύ

κύμα σαν εμένα».

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

WISHBONE ASH, WARRIOR

 

KARAGIOZIS IS A GREAT WARRIOR. EVERY SINLE POETIC LINE IS A BATTLE.

 

---

 

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ ΠΑΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ” (ΣΕΛ. 330)

 (19/08/2016,  ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΙΓΙΝΑΣ)

“ΔΕΝ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΑΝ ΠΟΤΕ”

 

 Είπε η θάλασσα στο βουνό:

«ο κύριος Φόγκ δεν ξέρει κολύμπι»

 «μα ούτε αναρρίχηση»

αντιμίλησε εκείνο

γύρισε ο καθένας από την άλλη μεριά

και δεν ξαναμίλησαν ποτέ

ο κύριος Φόγκ

καθισμένος αναπαυτικά

στην αγαπημένη του πολυθρόνα

το έβαλε πείσμα να της μάθει

κολύμβηση κι ορειβασία

«μα εγώ δεν είμαι ούτε ψάρι

μήτε σύννεφο»

αναφώνησε εκείνη παραπονεμένη

αυτός τη χάιδεψε ευλαβικά στο κεφάλι

κι αποκρίθηκε:

«ναι μα είσαι φτιαγμένη

από βουνίσιες πέτρες

και θαλασσινά βράχια»

(οι δυο τους δεν πήγαν ποτέ διακοπές)

ξαναειδωθήκαν όλοι μαζί

μια ακόμη φορά

στη κηδεία του κύριου Φόγκ

ήρθε μια μέρα όμως που

το βουνό κι η θάλασσα

τους επισκέφθηκαν

σας πεθυμήσαμε είπαν

οι μεν στους δε.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

---

 

BLACKMORE’S NIGHT, SOLDIER OF FORTUNE

VARVERIS WAS A SOLDIER OF FORTUNE. WHAT DOES THAT MEAN? HE PARTICIPATED IN MANY WARS. HOWEVER HE NEVER KILLED A SINGLE SOUL AND INDEED HE NEVER DIED AS WELL.

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ” (ΣΕΛ. 331)

 (19/08/2016,  ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΙΓΙΝΑΣ)

“ΗΤΑΝ ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΠΑΛΑΒΟΣ”

Ο κύριος Φόγκ

σκεφτόταν πολύ έντονα

μα κάθε πρωί

αντί για χάιδεμα ξυριζόταν

η μητέρα που τον είχε γεννήσει

δεν είχε  δεξί χέρι,

της έλειπε η μοίρα

του έτρωγε βέβαια με μανία τη σάρκα

παμφάγα βλέπεται

κάποια μέρα που ψιχάλιζε

στίχους περίεργα δυσνόητους

προσπάθησε μήπως κι αυτοκτονήσει

όμως σε σκέφτηκε μητέρα θυμωμένη

να μαλώνεται

φοβήθηκε ή και ντράπηκε

έτσι τελευταία στιγμή

άλλαξε γνώμη

και συνεχίστηκε η δειλή ζωή

που ποτέ δεν θέλησε

λίγο μετά φύτρωνε μια μηλιά

αν και χιλιάδες μίλια μακριά

κάπου στο Καζακστάν

βρισκόταν πάντα δίπλα του εκεί τριγύρω

πέρασε καιρός και γίνανε φίλοι

κάθε πρωινό του πρόσφερε

κι από ένα μήλο

όμως την έβδομη μέρα

της ποιητικής δημιουργίας

ο Αδάμ η Εύα και το φίδι

ζήλεψαν

ώσπου ο κύριος Φόγκ

κατάντησε να νιώθει

θλίψη βαθύτατη

μα πάνω από όλα, άβολα

τέλος η ίδια αυτή μοίρα

είχε καταπιεί κάποτε

μια μπουκιά μονορούφι

ενός λεγόμενου κύριου Φόγκ

τη μητέρα

οι γιατροί όλοι τους τρελοί

διέγνωσαν ότι έπρεπε ν’  έπασχε

από σχιζοφρένεια

μα ο κύριος Φόγκ

σκεφτόταν πολύ έντονα

ότι ήταν ποιητής κι όχι παλαβός

έτσι λοιπόν για τιμωρία όλων

άφησε τα νύχια του να μακρύνουν

έως ότου πήραν μορφή στίχων

κι από τότε ήξερε πολύ καλά

πως γεννήθηκε και πέθανε

έχοντας ταλέντο

ώσπου έφτασε σ’  ένα ακρότατο σημείο

αυτοσυνειδητοποίησης

έκοψε το αριστερό χέρι

χάρισμα στη μητέρα

λέγοντας:

«έτσι για να έχεις κάτι να παίζεις»

«δώρο της μοίρας»

του  ‘πε εκείνη.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

BETH HART, I DO NOT NEED A DOCTOR

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΦΟΓΚ” (ΣΕΛ. 332)

 (19/08/2016,  ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΙΓΙΝΑΣ)

“ΣΤΕΙΡΕΣ ΜΑΝΑΔΕΣ”

Τι κι αν έχεις καταδικασμένο αίμα

εγώ σε γέννησα ασήκωτο σαν πετρωμένο μέλλον

σε βύζαξα γάλα της μοίρας

πανέτοιμη καθώς ήμουν

τώρα ξέρω καλά

γιατί όλα αυτά τα παιχνίδια κάθε ζωής

μας τ΄ έφερε κάποιος

τον πήραν εκείνοι οι θεοί

που είχαν στείρες μανάδες

ήσουν ο αιώνιος γιός

κανείς δεν πρόλαβε να σε γεννήσει

τόσο φριχτή η νοσταλγία αυτή

ώστε ούτε καν τη θυμάμαι

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

RAINBOW, STARGAZER

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ  ” (ΣΕΛ. 333)

 (19/08/2016,  ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΙΓΙΝΑΣ)

“ΞΕΨΥΧΗΣΕ ΠΡΩΤΗ”

Εγώ βρίσκομαι μέσα σου πάντα μητέρα

αγέννητος ακόμη

δεν  έχουμε γνωριστεί για τα καλά

στο τέλος όμως ο θάνατός σου

θα μας χωρίσει

καλύτερα έτσι μια κι έξω

αντί να κλαίμε όπως τώρα

σαν πένθιμα παιδάκια/

κοίταξε πως ο ήλιος

πετσοκόβει τα σύννεφα

σε χίλια κομμάτια

μήπως σου θυμίζει η πράξη αυτή

όσους αγνώστους έχουν πεθάνει;

μη λυπάσαι λοιπόν

δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω

με τούτα τα βαμμένα

απελπισία μάτια/

ακόμη το ίδιο αυτό

μελλοντικό παράπονο

να μου ψιθυρίζει:

«όλα θα πάνε καλά»/

«για πάντα μαζί

δεν γίνεται μητέρα»

της είπε ο Κύριος Φόγκ

(κι οι δυο τους αλληλοκοιτάχτηκαν

απορημένοι)

εκείνη βέβαια ξεψύχησε πρώτη.

 @MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

BLACK SABBATH: PARANOID

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ  ” (ΣΕΛ. 334)

 (19/08/2016,  ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΙΓΙΝΑΣ)

“ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣ ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙΣ”

Η θάλασσα κακώς φτιάχτηκε

δίχως παράθυρα

με μια μονάχα επίπλωση ανέμων

και στο βουνό ούτε ένα ταβάνι/

ο κύριος Φόγκ διακόσμησε τα σπλάχνα του

με τοίχους και συζυγικά κόκκαλα

πήγαινε από μικρός να συνηθίσεις

το νεκροταφείο

άλλαζε θέσεις στους νεκρούς

να μην βαριούνται

πες πως κι οι τάφοι δεν είναι παρά μια

κινούμενη άμμος/

ο ουρανός περνούσε

η ζωή μας σε πολυθρόνες

γιομάτες τρύπες

οι πίνακες συνεχώς δραπέτευαν λες κι ήταν

καρφωμένοι πάνω στα σύννεφα/

λίγο πιο κει ένα σπίτι

με γκρεμισμένο ταβάνι

και στο δωμάτιο της απομόνωσης

αφημένη η αγαπημένη πολυθρόνα

του κύριου Φόγκ.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

METALLICA: NOTHING ELSE MATTERS

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  “ΟΙ TIMES ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ” (ΣΕΛ. 335)

 (19/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“THOSE MAGICAL TIMES”

Εκεί στην ερημιά του νου

τίποτα δεν χάνεται

μπες βαθιά μες τα

ζωηρά σου στοιχεία

κι ο κόσμος θα γίνεται

όπως εσύ τον θέλησες/

το πρώτο κράκ που κάνει

είναι αυτό η γέννηση

όταν πρωτοανοίγεις τους αγέρηδες

και βρίσκεις αδιάβαστον τον ήλιο/

ξεψύχησε και λίγο μετά

ο κύριος Φόγκ

φτάνει πολύ να το ήθελε

θα πέθαινε/

η ζωή του βέβαια ήταν ανύπαρκτη

στις ειδήσεις

σαν ν΄  απουσίαζε ολοτελώς/

κάθε πρωί ανελλιπώς εκσπερματώνεις

όταν αγγίζεις την επιδερμίδα του χαρτιού

τίποτε δεν σου έλειπε

αρκεί ν’  αφηνόσουν στο αιώνιο

κύριε Φόγκ κενό

ούτε κι οι TIMES

those magical times

of your wonderful life.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

GUNS N’ ROSES: PATIENCE

Η ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΒΕΡΗ  ” ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ” (ΣΕΛ. 336)

 (19/08/2016,  ΑΙΓΙΝΑ)

“ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΚΟΠΟΣ”

Μερικές φωτογραφίες

όταν παλιώσουν

λευκαίνουν και κενίζουν

πρόσωπα και τοπία

εξαφανίζονται

δεν βλέπεις τίποτε άλλο

πέρα απ΄ ένα δάκρυ

που κι αυτό μετά από λίγο

στεγνώνει

ώσπου ακόμη και το μάτι

δεν θυμάται πως κάποτε

έβλεπε

σαν ξάφνου να

πέφτει πάνω σε όλα

η τυφλοσύνη

και σταματά εκεί ακούνητη για πάντα

λες και ξεφυλλίζει ο τυφλός το φως

ή όταν η μνήμη

ξεμείνει από χρόνια

κι έτσι γερασμένη

όπως είναι

κανείς δεν θα γυρίσει

να την κοιτάξει/

ο κύριος Φόγκ μετά από πολύ

ποιητικό κόπο

κατάφερε και κάθησε

στην αγαπημένη του πολυθρόνα

ανακυκλωμένη εδώ και καιρό

κάποτε όμως είχε φωτογραφηθεί

κι έτσι η εικόνα της διατηρήθηκε.

@MENELAOS KARAGIOZIS, HELLENIC POETRY, 2016

SCORPIONS: WINDS OF CHANGE

NAZARETH: HAIR OF THE DOG

JUDAS PRIEST: PAINKILLER